Ανιμε και ο περιγυρος λοιπον.
Νταξ ηρεμα πραγματα.Φυσικα και δεν κρυβω τις ασχολιες μου απο γονεις,φιλους ακομα και απλα γνωστους αλλα ουτε και το φωναζω λες και εχει υποχρεωση ο καθ ενας να μαθει με τι την βρισκω.
Απο κει και περα αν με ρωτησει καποιος με τι ασχολουμαι θα του πω και θα του εξηγησω σε τι (μεγαλο)βαθμο αφιερωνω χρονο.Γιατι υπαρχει κοσμος που πιστευει πχ οτι το gaming ειναι dota και wow και τα anime ειναι naruto/dragonball.Tετοιες παρεξηγησεις δεν μαρεσει οταν γινονται αλλα παλι με την αγνοια που υπαρχει δεν μου κανει εντυπωση.
Και ναι ειναι αγνοια να εισαι νεο ατομο και να μην εχεις ιδεα για νεες μορφες τεχνης που εχουν αρχισει να αναπτυσσονται τα τελευταια 40-50 χρονια.Δεν λεω φυσικα οτι πρεπει σοι και καλα να ασχολειται ο καθενας.Αλλο αυτο.Μπορει απλα να μην τον τραβαει.Δεκτο.Αλλα δεν γινεται να θεωρεις τους ιαπωνες/κορεατες/κινεζους το ιδιο και να θεωρεις πως "its awriiight".Διαφωνω με τον Kenny σε αυτο.Η κοτσανα ειναι κοτσανα δεν ωραιοπειειται με λογια οπως "μεχρι εκει φτανει η γνωση τους".Αν δεν ξερουν για ενα θεμα ας μην μιλανε τοτε.Και ας μην εκφερουν αποψη για κατι για το οποιο δεν εχουν ιδεα.Τοσο απλο.
Απο κει και περα οι γονεις μου θα ηταν αδυνατον να μην γνωριζουν τις ασχολιες εμενα και του αδερφου μου με τοσο χρονο που αφιερωνουμαι σε αυτες.Η μητερα μου δεν εχει δειξει ενδιαφερον να ασχοληθει (απορω πραγματικα πως δεν εχει εστω περιεργεια) αλλα βοηθαει με τον τροπο της,αγοραζοντας games,manga και γενικοτερα καθε ειδος software/hardware που θα της ζητησω.
Ο πατερας μου το ιδιο χαλαρα.Μενει σε διαφορετικη πολη(θεσσαλονικη) και οποτε παω μου λεει αυτος πρωτος "Ποτε θα παμε αριστοτελους για κανα μανγκα".Toν εχω πιασει να τα ξεφυλλιζει και εχουμε δει μαζι καποιες anime ταινιες αλλα μεχρι εκει.
Ο αδερφος μου παλι εχει τοσο παθος και γνωσεις για παιδι 15 χρονων που ωρες ωρες με τρομαζει

.Το γεγονος οτι κανουμε τοση παρεα μαζι στο σπιτι λογω κοινων ενδιαφεροντων τον εχει κανει να περιφρονει (οχι παντα αδικα) τους συμμαθητες του που συγκριτικα τα ενδιαφεροντα τους του φαινονται τελειως ρηχα και κοινοτυπα (μπαλα,οσφπ-παο,facebook κλπ).Δεν τον κατηγορω.Ποσο μαλλον οταν γνωριζει το ονομα του καθε ακυρου officer στο ROTK εκτιμαει σειρες οπως το Mononoke και το Aoi Bungaku και ειναι ανοιχτος σε οτιδηποτε του προτεινω(σχεδον) τοτε δεν μπορω παρα να δωσω respect.
Οι φιλοι τωρα ολοι ξερουν για τις ασχολιες μου.Ισως υπηρχε μια περιφρονηση απο μερους μερικων αρχικα αλλα οχι πια.Αλλοι βλεπουν φανατικα αλλοι ουτε καν.Εξαλλου θεωρω παραλογο ως κριτηριο φιλιας τα ταυτοσημα ενδιαφεροντα.
Aπο κει κε περα οι αγνοια μερικων γνωστων με εκνευριζει.Πριν περασω στη φιλοσοφικη ειχα προσδοκιες αλλα τελικα οι περισσοτεροι/ες εχουν την εντυπωση οτι τα manga ειναι ο πληθυντικος του mango(ναι το φρουτο...)Well ok I guess.Fine with me.
Aλλα αυτο που πραγματικα μου τη σπαει ειναι η φραση ¨καμμενος¨.Χρησιμοποιειται πολυ τελευταια για να περιγραψει καποιον που ασχολειται φανατικα με τα ενδιαφεροντα του.Αλλα οχι για καποιους δεν ειναι τοσο απλο.Καμμενος αποκαλειται γενικοτερα οποιος ασχολειται με οτιδηποτε εκτος της πλειοψηφιας.Ειτε ειναι μουσικη,ειτε "αγνωστα"(και καλα) video games,ταινιες μη χολιγουντιανες (εχω ακουσει μεχρι "Αν δεν μιλανε αγγλικα σε μια ταινια δεν μπορω ρε")κλπ.
Τελος παντων.Αυτα λιγο πολυ.Συνοψιζοντας,οχι δεν εχω συναντησει καποιο ιδιαιτερο προβλημα με τον περιγυρο.Μαλλον πιο πολυ εγω ενοχλουμαι με την αγνοια μερικων και πολλες φορες μου βγαινει κατι το ελιτιστικο.Λαθος μου ισως αλλα ετσι ειναι.