Ας πάμε στα τεχνικά του θέματος,
animation και
ήχος.
Θα αρχίσω με τα απλά: η
μουσική είναι πολύ ωραία, το OST το ακούω συνέχεια, ειδικά τα
E・M・A και
Vogel im Käfig. Τραβάτε ακούστε τα.
Οι
seiyuu κάνουν καλή δουλειά, αν και μερικές φορές αναρωτιέμαι πόσες καραμέλες Halls καταναλώνουν μετά από κάθε επεισόδιο. Seriously, these characters have some STRONG lungs and vocal chords. More on this issue later.
Ωραία, τελείωσαν τα απλά. Πάμε στα πιο περίπλοκα.
Στο
animation έγινε κάτι περίεργο: από τη μία, η σειρά προσφέρει ατμόσφαιρα που σε γραπώνει από το μαλλί και σε αναγκάζει να γυρίσεις το κεφάλι να παρακολουθήσεις. Όλα είναι μεγάλα και πολύ καλοζωγραφισμένα στο SnK (DAT BACKGROUND PORN), και αυτό είναι καλό, μιας και η ιστορία το απαιτεί: με Τιτάνες έχουμε να κάνουμε. Ρεαλισμός, σκιές… I want them for wallpapers.
Από την άλλη, μάλλον το studio Wit είναι ακόμη πρωτάκι όσον αναφορά το πώς διαχειρίζεται το budget. Και ενώ σε μερικά σημεία του επεισοδίου έχουμε animation χάρμα οφθαλμών, όλα κυλάνε ωραία και
daym, did you see those action scenes and the 3DMG moves and…?!

…σε άλλα το studio κατέληξε να χρησιμοποιεί stills και pans (ακίνητες εικόνες που απλά προχωράνε μπροστά από την οθόνη, ενώ ο ήχος συνεχίζει κανονικά) για να μη σωθεί το budget.
Τα stills και pans δεν είναι από μόνα τους πρόβλημα: είναι legit κινηματογραφικές τεχνικές αφήγησης που έχουν χρησιμοποιηθεί πολλές φορές, σε πολλά έργα. Το θέμα στο SnK είναι ότι από ένα σημείο και μετά έχουν γίνει τόσα
πολλά που πλέον ο θεατής καταλήγει να παρατηρεί την ύπαρξή τους, το οποίο είναι κακό. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να κόβεται το ενδιαφέρον το οποίο έχει χτιστεί ως εκείνο το σημείο… και να φαίνονται τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το studio (τους λείπουν animators, I think? <-- not sure about this one, όποιος ξέρει κάτι παραπάνω, ας διαφωτίσει).
Αυτό συνδέεται άμεσα με τα επόμενα θέματα της σειράς: το
pacing και η
σκηνοθεσία.
Με κίνδυνο να ακουστώ ξερόλας μεγατόνων ως manga reader… πιστεύω ότι κατάλαβα τι ήθελε να κάνει ο σκηνοθέτης της σειράς
Tetsuro Araki. Φυσικά, μπορεί να τσαμπουνάω χαζομάρες για όλο το επόμενο του post μου, αλλά κάτι τέτοιο έχω καταλάβει. Feel free to disagree.
Λίγη εγκυκλοπαίδεια πρώτα: όλα τα anime χωρίζονται σε
cours (πάτε πιο κάτω όπου μιλάει για Τσάπαν), τα οποία περιέχουν τόσα επεισόδια όσα slots προσφέρει το κανάλι: 11, 12 ή 13 ανά cour (που σημαίνει ότι σειρές με 26 επ. έχουν 2 cours των 13 επεισοδίων κτλ. Αυτό δύναται να αλλάξει πολλές φορές, αλλά κατά κανόνα πάει έτσι). Το SnK έχει προγραμματιστεί για 25 επεισόδια συν μια OAV, το οποίο ευκόλως σημαίνει ότι το πρώτο cour τελειώνει στο επεισόδιο 12-13 (τελικά ήταν στο 13).
Ωραία ως εδώ.
Πίσω στον σκηνοθέτα μας, ο κύριος Araki ήθελε σώνει και καλά το πρώτο cour του anime να καλύπτει, πάνω-κάτω, το πρώτο arc του manga. Αυτό δεν είναι παράλογο, μιας όπως και είπα στην αρχή, αυτό ήταν η εισαγωγή της ιστορίας: είδαμε το premise, γνωρίσαμε τους χαρακτήρες και τι είδους σχέσεις είχαν μεταξύ τους ενώ ταυτόχρονα στήθηκε το σκηνικό για μετέπειτα. Οπότε, ο τρόπος σκέψης για το ποια επεισόδια θα καλύψουν πόσο υλικό είχε λογική.
Έλα ντε όμως που ο ρυθμός αφήγησης του manga δε μεταφράζεται πάντα καλά (βασικά σχεδόν ποτέ) σε anime pacing!
Το manga του Shingeki no Kyojin είναι μηνιαίο και κάθε κεφάλαιο περιέχει περίπου 40 σελίδες. Σε αυτές περιέχεται αρκετή ιστορία για να γεμίσει μισό 20λεπτο (πλην 4 λεπτά OP και EN) επεισόδιο. Κάθε επεισόδιο του anime, κάλυπτε 1,5-2 κεφάλαια του manga μέχρι το επεισόδιο 8. Από εκεί και μετά, θέλοντας ο Araki να τελειώσει το πρώτο cour στο κεφάλαιο 14, το περιεχόμενο ελαττώθηκε στο 1 κεφάλαιο - 1 επεισόδιο (ή και λιγότερο). Seriously, το επεισόδιο 11 κάλυψε
μόνο 27 σελίδες! Δεν είναι να απορείς γιατί έπεσε τόσο ο ρυθμός από την επιστροφή του Eren και μετά. Ενώ όντως, το επεισόδιο 13 ήταν ιδανικό σημείο να τελειώσει το εισαγωγικό arc, αυτή ακριβώς η λογική ζημίωσε τη σειρά.
Κύριε Araki, έπρεπε να σκεφτείτε λίγο καλύτερα το σχεδιασμό σας.
... ΟΚ, ας μη λέμε αδικίες. Βρήκε μια λύση:
Recaps πριν αρχίσει κάθε επεισόδιο, filler σκηνές και…
drama. Lots and lots of drama!… δεν ήταν και η καλύτερη λύση, ειδικά εάν μιλάμε για τον συγκεκριμένο σκηνοθέτη.
Για όσους δε γνωρίζουν, ο κύριος Tetsuro Araki σκηνοθέτησε και το Death Note. Ναι, είναι ο (έστω έμμεσα) υπεύθυνος για αυτή τη περιβόητη σκηνή:
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=eehdWTyQrjg[/youtube]
I think you’re starting to get my point.
Όταν πρωτοέμαθα ότι το SnK θα γινόταν anime, πήγα και είδα συντελεστές. Με το που είδα τον Araki, η πρώτη μου σκέψη ήταν: «Εάν ο τύπος κάνει μια σκηνή όπου τρώγεται ένα πατατάκι τόσο δραματική και big deal,
πόσο δραματικές θα κάνει τις σκηνές όπου τρώγονται άνθρωποι;!»
Πολλλλλλυ.
Και εδώ, ως αμετανόητη fangirl του manga, θα μου επιτρέψετε να αρχίσω τις συγκρίσεις, γιατί δε μπορώ, θα σκάσω.
No worries, no spoilers.Δεν θα ήταν δυνατό σκηνές όπου πεθαίνει κόσμος να μην έχουν συναίσθημα μέσα, ειδικά σε shounen manga. Αλλά ένα από τα προσωπικά αγαπημένα μου στοιχεία στο SnK είναι το ότι ο θάνατος σε αυτόν τον κόσμο παρουσιάζεται πάνω από όλα αρκετά
ψυχρός. Συμβαίνει συνέχεια, αφήνει συναισθηματικές πληγές στους επιζώντες, αλλάζει τα δεδομένα της ιστορίας, αλλά ποτέ δε κολλάει η ιστορία για πολύ εκεί. Όποια τραγωδία και να γίνεται, πάντα οι υπόλοιποι πρέπει να συνεχίσουν παραπέρα, πρέπει να πάνε μπροστά όπως και να νοιώθουν. Για παράδειγμα, ο θάνατος της μητέρας του Eren στην αρχή, ήταν δραματικός μόνο στο μισό από ότι ήταν στο manga, όπου εκεί ήταν απλά φρικαλέος (και όχι λόγω του κακού σχεδίου, ε!). Αυτό συμβαδίζει και με τη φιλοσοφία που ακολουθεί ο Eren: Fight, even if it’s hell all around you.
Αυτό στο anime έχει χαθεί σε μεγάλο βαθμό.
O Araki αρέσκεται να υπερτονίζει ό,τι δραματικό συμβαίνει σε μια ιστορία, ακόμη κι αν αυτό δεν ήταν και τόσο big deal στο manga (see πατατάκι scene). Το SnK είναι γεμάτο από συναισθηματικές σκηνές, οι οποίες δε συμβαίνουν μόνο στο θάνατο, το οποίο είναι λογικό, εάν σκεφτείς σε τί κόσμο είμαστε. Αλλά ο mangaka, Isayama Hajime τις έχει χειριστεί πολύ καλύτερα από ότι o Araki:
κλωτσάνε συμβαίνουν και φεύγουν.
Τώρα, βάλτε το γεγονός ότι ο θάνατος είναι παντού και ότι υπάρχουν συνεχώς αποκαλύψεις στην ιστορία και καταλαβαίνετε ότι ο Araki δεν ήταν και η καλύτερη επιλογή να μεταφέρει το Shingeki no Kyojin στη τηλεόραση με την ατμόσφαιρά του αυτούσια.
Έχει δημιουργήσει τη δικιά του, η οποία είναι μάλλον υπερβολικά over the top. Τόσο, σε σημείο 1. να φρενάρει την ιστορία γιατί ουρλιάζει «EINAI BIG DEAL ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ, ΒΛΕΠΕΤΕ, ΒΛΕΠΕΤΕ;!» μέσα στο αυτί μας και επίσης, 2. καταντάει εξουθενωτικό και δε πείθει και καθόλου από ένα σημείο και μετά.
Κοντολογίς, χαλαρώστε και λίγο κύριε Araki. Βλέπουμε, βλέπουμε, μη βαράτε.
Επίσης, ένα παράπονο μιας manga reader (ξανά): Κύριε Araki, θέλατε να τεντώσετε το θέμα μέχρι το τέλος του πρώτου cour. OK, σας πιάνω.
Τότε γιατί, ω
γιατί μου κόψατε το μισό interaction μεταξύ των χαρακτήρων στο training mini-arc,
γιατί; Ειδικά τον Eren και τον Jean μου τους κατακρεούργησε. Ο Eren δεν ήταν τόσο… «θορυβώδης» στο manga και ποτέ, μα ποτέ δεν αγρίεψε στους φίλους του, και ειδικά στον Armin, τον οποίο τον έχει αδερφό και οικογένεια παραπάνω από τη Mikasa, για όνομα! Μα να μου βάζει σκηνή όπου του φωνάζει ότι είναι δειλός και αδύναμος; Ο Eren;;;! Τον
Armin, πανάθεμα;;;;!!

Και ο Jean ήταν ένα καθίκι ολκής που συνεχώς τσίγκλιζε τον Eren για καυγά επειδή ναι, ήταν
τόσο μ@λ@κ@$ στην αρχή και συνεχώς έλεγε ότι όχι, η ανθρωπότητα δε θα νικήσει ποτέ τους Τιτάνες ενώ κοκορευόταν για το ταλέντο του στο 3DMG (από εδώ και η λύσσα του που τον πέρασε ο Eren στη βαθμολογία, που δεν είχε ταλέντο, αλλά έφτυσε αίμα στη προπόνηση) και μόνο όταν είδε τι εστί βερίκοκο στο Trost έστρωσε.
Φτου σας, κύριε Araki, ντροπή! Θέλατε να μου τραβήξετε την ιστορία και μου βάλατε χαζά filler, ενώ κόψατε σκηνές με χαρακτηρισμό, αφήνοντας τον Eren στο anime μια σκιά του εαυτού του στο manga!
(Ορίστε, είχα δεν είχα, μίλησα για χαρακτήρες, έστω και για λίγο.)Οπότε, τεντωμένη πλοκή για να χωρέσει μέχρι ένα συγκεκριμένο σημείο + over-the-top drama + Araki για σκηνοθέτης + πολλές δραματικές σκηνές (καραμέλες Halls για τους seiyuu λεμε!) + προβλήματα στο budget με τα stills + filler σκηνές στη μέση της πλοκής = τα προβλήματα του πρώτου cour σε αυτή τη σειρά.
Το οποίο είναι κρίμα, μιας και το Trost arc θα μπορούσε να καλυφθεί σε 5 επεισόδια και να τελείωνε η υπόθεση.
Όχι πως με νοιάζει προσωπικά. Φχαριστιέμαι τη σειρά όσο δε πάει, haters to the left and I don’t care about your arguments.

Αλλά δεν είμαι και τυφλή στα προβλήματά της έως τώρα. Απλά δε με νοιάζουν.
Α, και Eren FTW.