139 replies to this topic

[didimakia]

Eγω προσφατα διαβασα το θεωρημα του παπαγαλου. Μαθηματικο μυθιστορημα με περιπετειωδης υφος. Αν και σκραπας στα μαθηματικα, καταφερε να με κρατησει μεχρι το τελος. Μαλλον περισσοτερο για την δικη του ιστορια που ξεδιπλωνε και οχι για την ιστορια των μαθηματικων, μιας και απο ενα σημειο και μετα ψιλοεχασα την μπαλα. Το τελος ηταν λιγο αποτομο αλλα το χαρηκα

Αυτον τον καιρο διαβαζω το Into the Wild του Jon krakauer

[Kenny]

Εδώ και κάτι βδομάδες διαβάζω —σε μικρές δόσεις και με αργούς ρυθμούς, δυστυχώς, γιατί προέχουν άλλα βιβλία— το Shock Doctrine της Naomi Klein - ένα αρκετά insightful βιβλίο για την αισχρή κοροϊδία περί της "δημοκρατικότητας" του αχαλίνωτου καπιταλισμού. Πάντα έτρεφα ένα βαθύτατο μίσος για τον Milton Friedmann και τους ομοϊδεάτες του, αλλά αυτό το βιβλίο φροντίζει να φουντώνει και να τεκμηριώνει ακόμα περισσότερο το μίσος που νιώθω γι' αυτούς και τη σαθρή (από μαθηματικής άποψης) και μισάνθρωπη οικονομική τους θεωρία. Μέχρι εκεί που έχω φτάσει εξιστορεί τα γεγονότα στη Νότια Αμερική κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, και το πως οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ φρόντιζαν να ρίχνουν (με "δημοκρατικές" μεθόδους πάντα) όσες κεϋνσιανές/σοσιαλιστικές κυβερνήσεις μπορούσαν, μιας και είχαν μεγάλη απήχηση στις συγκεκριμένες χώρες και θεωρούνταν κίνδυνος για τα οικονομικά συμφέροντα των ΗΠΑ. Θα μου πείτε "Τώρα τα μαθαίνεις εσύ, Kenny;". Well, όχι τώρα, απλά τώρα τα μαθαίνω με περισσότερες λεπτομέριες.

[Petran79]

καιρο ειχα να διαβασω αλλα παρουσιαστηκε ευκαιρια μεσα στο αμαξι στο ταξιδι Θεσσαλονικη-Αθηνα και αντιστροφα, το Σαβ/κο.

ευτυχως δεν ανακατευτηκε το στομαχι μου οπως φοβομουν. ανυπομονουσα να οδηγησω τη βαρετη αποσταση στο γυρισμο μεχρι τη Λαμια για να αλλαξουμε σειρα και να συνεχισω το διαβασμα.....

 

πρωτο ηταν η Μαυρη Τουλιπα. Δυστηχως οχι και απο τα καλυτερα εργα του Α.Δουμα. Περιμενα κατι καλυτερο αλλα ειχε μερικες ενδιαφερουσες ανατροπες. Ετσι και αλλιως εχει μικρη διαρκεια. Δραμα εποχης στην Ολλανδια της ταραγμενης δεκαετιας του 1670 οπου παρεμβαλλονται και ιστορικα προσωπα.

 

το δευτερο το διαβασα στην επιστροφη. το ειχαμε πολλα χρονια στην βιβλιοθηκη αλλα οπως και αλλα εργα τωρα αξιωθηκα να το διαβασω.

 

Το "Μια νυχτα στη Λισσαβωνα" του γνωστου απο το Δυτικο Μετωπο, Ε.Μ.Ρεμαρκ. Μιας και ηταν το τελευταιο εργο του το βρηκα πολυ καλυτερο και ωριμοτερο. Εχει ομοιοτητες και με γεγονοτα της ζωης του συγγραφεα. Οτι ειναι το Δ.Μετωπο για τον Α Παγκοσμιο, ετσι και αυτο ειναι για το Β Παγκοσμιο και τι σημαινει να εισαι προσφυγας και να θελεις να ξεχασεις το παρελθον σου. Το συγκαταλεγω στα κορυφαια βιβλια που εχω διαβασει. Ειναι βαθυ και αξιζει πολλες αναγνωσεις.

 

 

[Deladrian]

Πριν από λίγο τελείωσα το "The fault in our stars" του Jοhn Green. Αν και έριξα πάρα μα πάρα πολύ κλάμα μου άρεσε πάρα πολύ. Ήταν από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει. Τρυφερό, με χιούμορ και πολλά πολλά μαθήματα δύναμης. Οι τόσο καλές κριτικές που έχει λάβει πραγματικά του αξίζουν.

Spoiler:

Ενώ στην ουσία περιγράφει κάτι δραματικό και δύσκολο όπως είναι μια αρρώστια, το κάνει με τόσο χιούμορ που δε σε ενοχλεί που περιγράφει τα πάντα τόσο ωμά.

Νομίζω πως μετά από αυτό το βιβλίο θα κάνω κάποιες μέρες διάλειμμα μέχρι να ξεκινήσω το επόμενο...   Πρέπει να ξεπεράσω πρώτα το σοκ!  

[Hana Suzuki]

Το τελευταίο βιβλίο που ολοκλήρωσα ήταν το "The Snowman" του Jo Nesbo. Αν και νομίζω πρέπει να διαβάσεις με τη σειρά τα διηγήματά του (ώστε να πάρεις με τη σειρά τι συμβαίνει στη ζωή του Inspector Harry Holle), δεν με πείραξε ιδιαίτερα.

Για βιβλίο μυστηρίου άξιζε άπειρα. Ειδικά σε μερικά σημεία με κάτι δολοφονίες φρίκαρες τη ζωή σου, μα αν πρόσεχες λίιιιγο την πλοκή καταλάβαινες ποιος θα ήταν ο ένοχος (ή έστω κατέληγες σε 2 υπόπτους).

Πολύ ωραίο πάντως και ωραίο τέλος.

Τώρα διαβάζω το Beautiful Redemption, τελευταίο μέρος της τετραλογίας The Caster Chronicles και επίτηδες το καθυστερώ γιατί φοβάμαι το τέλος του 

[Mr. Brightside]

Τελειώνω το Dubliners του Joyce. Με προβληματίζουν πολύ οι ιστορίες του και όχι για κάποιον ιδιαιτερο λόγο. (Από τις πιο αστείες/ενδιαφέρουσες A Mother).

[plotolp]

Προσφάτως τελείωσα το Hard-Boiled Wonderland and the End of the World του Haruki Murakami.  Μου άρεσε πάρα πολύ και έμεινα για άλλη μια φορά θετικά έκπληκτος από την φαντασία και τον ιδιαίτερο τρόπο γραφής του Murakami! Η ιστορία διαδραματίζετε σε 2 τελείως διαφορετικούς κόσμους, εναλλάξ σε κάθε κεφάλαιο. Στον δικό μας και σε μια πόλη κυκλωμένη από τοίχοι χωρίς έξοδο διαφυγής.. Είναι ένα βιβλίο που μόνο μετά το τέλος του μπαίνουν όλα στην θέση τους, και είναι πολύ ωραίο να βλέπεις τον συγγραφέα να συνδέει την πεζή καθημερινότητα με την φαντασία και τον Bob Dylan! Το προτείνω σε όλους!

Δεν ξέρω για πιο λόγο αλλά το Νορβηγικό Δάσος με το οποίο έγινε γνωστός (και το πρώτο βιβλίο του Murakami που διάβασα) είναι και αυτό που μου άρεσε λιγότερο.. Με τα υπόλοιπα βιβλία του τον εκτιμάω όλο και περισσότερο!

Edited by plotolp, 19 December 2013 - 15:09.

[didimakia]

Ο κοσμος της Σοφιας

Φιλοσοφικο μυθιστορημα, ξεκιναει απ τον αρχαιο Σωκρατη και φτανει μεχρι και την θεωρεια του Big Bang. Δεν βγαζει καποιο συμπερασμα, απλα σου κανει μαθηματα φιλοσοφιας. Το μυθιστορικο του κομματι ειναι περιπου σαν το Θεωρημα του Παπαγαλου. Η Σοφια, ενα κοριτσακι 15 χρονων λαμβανει καποια γραμματα με ερτησεις του τυπου : Τι ειναι η ζωη? Τι ειμαστε εμεις?

Μεσα απο αυτα τα γραμματα λοιπον, ενας κυριος την ταξιδευει στον κοσμος της φιλοσοφιας, ενω παραλληλα υπαρχει και ιστορια-μυστηριο στον πραγματικο κοσμο της μικρης 15χρονης

 

Αξιζει κατα την γνωμη μου !

[Mr. Brightside]

Remarks of the Hon. Stephen A. Douglas, on Kansas, Utah, and the Dred Scott Decision. 

[Erisadesu]

Eγω προσφατα διαβασα το θεωρημα του παπαγαλου. Μαθηματικο μυθιστορημα με περιπετειωδης υφος. Αν και σκραπας στα μαθηματικα, καταφερε να με κρατησει μεχρι το τελος. Μαλλον περισσοτερο για την δικη του ιστορια που ξεδιπλωνε και οχι για την ιστορια των μαθηματικων, μιας και απο ενα σημειο και μετα ψιλοεχασα την μπαλα. Το τελος ηταν λιγο αποτομο αλλα το χαρηκα

Αυτον τον καιρο διαβαζω το Into the Wild του Jon krakauer

 

πραγματικά το  λάτρεψα το θεώρημα του παπαγάλου και θα ήθελα να διαβάσω ένα ακόμη τέτοιο βιβλίο....το τελευταίο βιβλίο που δεν διάβασα και παράτησα 15χιλιάδες φορές είναι το Game of Thrones το πρώτο βιβλίο και ξεκίνησα και παράτησα το γνωστό βιβλίο Η τέχνη του πολέμου...δεν έχω ελπίδα ..ξεκινησα επίσης να διαβάζω άλλα δύο βιβλία και τα παράτησα ....

[Yo! Master]

The Quantum Thief & The Fractal Prince (αναμένεται το 3ο) του Hannu Rajaniemi.

 

Post-human SF heist stories (κάτι που πρώτη φορά άκουγα σαν ιδέα & αμέσως μου κίνησε το ενδιαφέρον σαν συνδυασμός).

[didimakia]

πραγματικά το  λάτρεψα το θεώρημα του παπαγάλου και θα ήθελα να διαβάσω ένα ακόμη τέτοιο βιβλίο....το τελευταίο βιβλίο που δεν διάβασα και παράτησα 15χιλιάδες φορές είναι το Game of Thrones το πρώτο βιβλίο και ξεκίνησα και παράτησα το γνωστό βιβλίο Η τέχνη του πολέμου...δεν έχω ελπίδα ..ξεκινησα επίσης να διαβάζω άλλα δύο βιβλία και τα παράτησα ....

Checkαρε 2 posts πιο πανω. Ειναι στο ιδιο στυλ

[plotolp]

Τελείωσα προ λίγον ημερών το Ίλιον του Dan Simmons και μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε! Από τις πιο πρωτότυπες sci-fi ιστορίες που έχω διαβάσει εδώ και πολύ καιρό. Για το τι ακριβώς πραγματεύεται παραθέτω ένα μικρό κομμάτι από τον πρόλογο του μεταφραστή στην αρχή του βιβλίου.

 

Τι μπορεί να βγει από την συνάντηση των θεών του Ολύμπου, μιας στρατιάς ελληνιστών φιλολόγων μελετητών της Ιλιάδας, δυο ρομπότ από τους δορυφόρους του Δία με λογοτεχνικές ανησυχίες και μερικών αναλφάβητων μακρινών απογόνων μας που θέλουν να γνωρίσουνε από κοντά τους μεταανθρώπους?

 

Ή για να το θέσουμε αλλιώς: Πως μπορεί να συνδυαστεί το αθάνατο ομηρικό έπος με μια προχωρημένη ερμηνεία των σονέτων του Σέξπιρ και με μια επιτροχάδην ανάλυση της μνημειώδους προυστικής αναζήτησης του χαμένου χρόνου, με ψήγματα από "Τρικυμία"?

 

Η απάντηση στα παραπάνω είναι το Ίλιον!

Είναι η δεύτερη δουλεία του Simmons που διαβάζω μετά τον εξίσου πολύ ενδιαφέρον Υπερίωνα και με αφήνει με πολύ καλές εντυπώσεις. Με το που το αγοράσω θα συνεχίσω αμέσως και με το δεύτερο (και τελευταίο βιβλίο) της σειράς, το Όλυμπος. Στα Ελληνικά είναι μεταφρασμένα και τα 2 από τις εκδόσεις Anubis.

[ma_foteini]

ok, SOLD by that prologue!! Ρομπότ με λογοτεχνικές ανησυχίες... σαν το μελαγχολικό ρομπότ του Ντάγκλας Άνταμς!

Έχω να διαβάσω λίγο Σαίξπηρ πρώτα, και μετά. (I know, το σωστό είναι "σέξπιρ" αλλά συνήθισα το "σαίξπηρ"!)

Edited by ma_foteini, 05 April 2014 - 22:22.

[metalmusicmaniac]

Μετρό 2033