143 replies to this topic

[Erebos]

Δεν μας είπες ότι δεν σου αρέσει επειδή είναι josei αλλά επειδή σου θυμίζει το school rumble

Εσύ έκανες αυτή την παραδοχή. Δεν έγραψα κάτι τέτοιο. Δεν μπήκα στο thread για hate, απλά δεν μου αρέσει να γράφω πολλά λόγια για κάτι που δεν μου αρέσει ή δεν βρίσκω ενδιαφέρον, και με αναγκάσατε να το κάνω τελικά. *sigh*


If it makes you (all) feel better, μου άρεσε η jazz νότα (αν και θα ταίριαζε καλύτερα να υπήρχε και στα OP/ED, όπως είπε ο Kenny), το άρτιο background artwork, η κακιά θεία και η κακομαθημένη ξαδέρφη.
Now, if you'll excuse me...

[Kamui]

-Great setting.
-Fine plot.
-Nice characters.
-Uber cool INTJ protagonist.
-Jazz.
-Moanin'.
-Miles Davis poster in the background of the disc shop.

This stuff is good.

Φοβερή η πρώτη και η τελευταία σκηνή.

Spoiler:

Ένιωθα τόση ταύτιση με τον προταγωνιστή σε στιγμές που ήθελα να κάνω κι εγώ εμετό μαζί του για συμπαράσταση.
Το ίδιο ισχύει και για την αίσθηση που παίρνει κανείς όταν τα ενδιαφέροντά και ο κοντινός περίγυρός του τον κάνουν να ευχαριστιέται κάθε στιγμή.

Μοναδικό αρνητικό αυτό που είπε ο Kenny για το opening και το ending.
Δεν ήταν άσχημα, αλλά αν έβαζαν jazz θα ήταν πολύ καλύτερα, γιατί το jazz feel θα σε οδηγούσε μέχρι το τέλος και θα σου έμενε καλύτερα και αφού τελειώσεις το επεισόδιο.Είναι σπαστικό σε anime με κύριο θέμα τη μουσική να μην έχεις και ένα τραγούδι ανάλογου είδους για το τέλος.

[DoB]

Δεν το πιστεύω. Δε μπορούσα να ξεκολλήσω απ' την οθόνη. Κάθισα και το είδα μονοκοπανιά σε απόσταση 10 εκατοστών απ' τον υπολογιστή. This is too good to be true!Θεέ μου εισακούστηκαν οι προσευχές μου! Από το πρώτο επεισόδιο φαίνεται πως θα πάει για anime of the year. Λατρεμένος ο Sentarou ασφαλώς, συμπαθής ο Kaoru, αλλά δε νομίζω πως αυτοί οι απλοί χαρακτηρισμοί αρκούν για να τους περιγράψουν. Βασικά έχετε όλοι ήδη πει τα πάντα για όλες τις πλευρές αυτού του anime. Συμφωνώ με όσους είπαν ότι ήθελε jazz op/ed, αλλά δε με χαλάει. (θα το κάνω fast forward...!)

Θα περιμένω κάθε Παρασκευή σε αναμμένα κάρβουνα. Just can't get enough!

[redqueen]

This is too good to be true!

Τhat .....!!!

Spoiler:

και αφου μου εκανε την τιμη ο υπολογιστης μου να πιασει ταχυτητα το ειδα κι εγω.....δν εχει μεινει και τπτ να πω -πραγματικα εξαντληθηκαν ολα-αλλα κι εγω συμπονουσα τν Kaoru παρα πολυ εκεινες τς στιγμες που τν δουλευαν(μην τολμησετε ξανα) και βεβαιως επικος ο Sentarou που ακομα δν καταλαβαινω γτ τν φοβοντουσαν μια ΧΑΡΑ παιδι ειναι ...αντε ρε κομπλεξικοι ειναι ... η κοπελα ειναι παρα πολυ γλυκια (οχι σαν τς ηλιθιες που βλεπουμε) και εχει σκοπο να τν πεθανει πριν απο την ωρα του τν καημενο τν Kaoru.(τι γλυκο εκεινο το προσωπο).. αυτο που μου αρεσε πολυ ηταν το σχεδιο ,μου φανηκε παρα πολυ ωραιο! οι χαρακτηρες προσεγμενοι ,κανονικοι να μπορεις να ταυτιστεις ρε αδερφε... anyway περιμενω κι εγω το ντουετο τν αγοριων στο πιανο πς και πς ! ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΚΑ!(μονο μν το γκαντεμιασουμε φοβαμαι)
θελω κι αλλη μουσικη απο χαρισματικους ανθρωπους για μενα την αχρηστη που δν εμαθα να παιζω !

[Petran79]

απο τη σειρα Honey & Clover εχω να δω τετοια καλη σειρα.

ειδα λιγο και τα 5 πρωτα κεφαλαια του manga και εκει ο Kaoru ειναι πιο ψηλομυτης και αντιπαθητικος.

επισης με πειραξε που ενω στην αρχη οι 3 μπουληδες πανε στην ταρατσα να καπνισουν, στο manga τους δειχνει να καπνιζουν ενω εδω κοψαν τη σκηνη αυτη. με εκνευριζουν τετοιες πολιτικως ορθες αποφασεις.τι τους πειραζε; η το οτι ο Sentaru τσουγκριζει σα πασχαλινα αυγα τις κεφαλες του Kaoru και της Ριτσουκο......δηλ αν την βαζαν θα επρεπε οι γυναικες να κυκλοφορουν με κρανη; τεσπα. τα παρακαμπτω.....

φαινεται ποιοτικη σειρα

ποιος τολμα να συγκρινει το SD σχεδιο της School Rumble με το πολυ καλυτερο σχεδιο αυτης της σειρας; ντροπη και αισχος!

[Warchief]

ειδα λιγο και τα 5 πρωτα κεφαλαια του manga και εκει ο Kaoru ειναι πιο ψηλομυτης και αντιπαθητικος.

Ξαναείδα λίγο το manga και έχεις δίκιο σε αυτό. Ας πούμε, εδώ, ο Kaoru δηλώνει ξεκάθαρα την αντιπάθεια του για ανθρώπους σαν αυτόν με τα ραδιόφωνα.

Το αν θα υπάρξει κάποια επίπτωση στην πορεία δεν μπορώ να το γνωρίζω ακόμα, αλλά κάτι τέτοιες επιλογές δεν μπορώ να τις συμπαθήσω. Με το ζόρι να κάνουμε τον πρωταγωνιστή πιο καλό και ευγενικό.

[Maya-chan]

Πόσο πιο ωραία παίζει να ήταν τα ιαπωνικά σχολεία στα 60s?

Αχέμ.

Πολύ καλό πρώτο επεισόδιο, αν και στην αρχή με κούρασε κάπως ο αργός ρυθμός του. Ήθελα να πάει γρήγορα στη jazz γιατί δεν ήθελα μόνο ένα ακόμα σκέτο slice-of-life να δω. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ήταν κακό το slice-of-life στοιχείο του. Τα τελευταία 5 λεπτά ήταν επικά. Ο ντράμερ θεός, ο πρωταγωνιστής ψιλοβαρετός, και ο πατέρας της προέδρου απίστευτος. Θα συμφωνήσω για opening-ending, αν και μου άρεσε το opening. Αν ήταν jazz θα μπορούσαν να άφηναν ιστορία.

Good stuff.

[Kalamaris]

Pretty much what you said.Ακομα και χωρις το στοιχειο της τζαζ ειχει καποια ενδιαφεροντα ποιντ αλλα η τζαζ ειναι που την απογειωνει.Ειδικα τα τελευταια 5 λεπτα οπως ειπατε.Στη γκρινια για το Op και το end που δεν ειναι τζαζ να προσθεσω οτι ειναι και απαισια

Ανυπομονω να δω το επομενο.

ΥΓ:Ο ντραμερ ειναι ιδιος εμφανισιακα και ως προσωπικοτητα με εναν παλιο συμμαθητη μου.Nostalgic memories

[Warchief]

• Tα op και ed δεν είναι απαίσια.
• Η σειρά είναι δραματική και όχι slice of life.

[Maya-chan]

Η σειρά είναι δραματική και όχι slice of life.

Γιατί, δε συνδυάζονται αυτά τα δύο?

Να ξεκαθαρίσω για παραπάνω. Δεν διαμαρτυρήθηκα ότι το βασικό είδος της σειράς είναι slice of life. Αλλά ξεκινώντας την περίμενα να μπει κάπως πιο γρήγορα στο θέμα με την jazz, ενώ αντίθετα τα πρώτα 15 λεπτά αφορούσαν τη ζωή του Kaoru, το πως σχηματίστηκε η παρέα κτλ. Όλα αυτά είναι slice-of-life στοιχεία, και ενώ δεν είναι άσχημα και έχει σημασία να γνωρίσουμε τους χαρακτήρες πρώτα, δε θα μου άρεσε να είναι όλη η σειρά έτσι. Θα προτιμούσα να είναι σαν τα τελευταία λεπτά (και τις λίγες σκηνές με μουσική-δράμα στο πρώτο κομμάτι).

[Warchief]

Συνδυάζονται. Η σειρά παραμένει κυρίως δραματική. Εντελώς θα ήθελα να πω, αλλά τέλος πάντων.

Από πότε είναι slice of life στοιχεία η γνωριμία των θεατών με τους πρωταγωνιστές και η γνωριμία μεταξύ των πρωταγωνιστών...; Επειδή δεν είχαν... υπερδυνάμεις ξέρω γω;
Τα πρώτα και τα τελευταία λόγια του Kaoru θέτουν τις βάσεις για το δράμα. Όλες οι σκηνές του πρώτου επεισοδίου είχαν δραματικούς σκοπούς. Η jazz είναι όχημα και όχι αυτοσκοπός, όπως το baseball στο Cross Game. Θα πάρει τη σημασία που της αντιστοιχεί.

Τώρα τι να πω, άλλοι θεωρούσαν slice of life το Anohana... Και το Naruto slice of life βγαίνει με κάτι τέτοιες παράξενες λογικές.

[iristella]

Στο πλαίσιο που μία σειρά ασχολείται με την καθημερινότητα και επικεντρώνεται σε αυτήν είναι slice of life. To Ano Hana είχε slice of life elements γιατί πέρα από το supernatural κομμάτι επικεντρωνόταν στην καθημερινότητα και σε θέματα αυτής. Τώρα βεβαια εκεί παίζει ρόλο και ο ορισμός που έχει ο καθένας για το slice of life κομμάτι (προσωπικά ακολουθώ το anidb σε αυτό το κομμάτι). Θεωρώ πάντως πώς η ύπαρξη και άλλων genre σε μια ιστορία δεν το ακυρώνει.

Πχ και στο Apollon όσο δράμα και αναμφισβήτητα να υπάρχει και πάλι επικεντρώνεται η σειρά γύρω από θέματα "καθημερινότητας". Τουλάχιστον προς το παρόν έτσι;

Tα op/ed είναι μια χαρά. Μπορεί να μην είναι jazz όπως πολλοί περίμεναν, αλλά και αρμονικά δένουν με το κλίμα και ύφος της σειράς, και όμορφα σαν κομμάτια είναι.. Παρά τις επιφυλάξεις πιστεύω ότι με Yoko Kano στον τομέα της μουσικής δεν μπορούν να πάνε πολλά πράγματα λάθος.

[Maya-chan]

Δε νομίζω ότι οι υπερδυνάμεις είναι που χαρακτηρίζουν αν κάτι είναι ή όχι slice-of-life. Αν η σειρά ασχολείται κυρίως με τη ζωή και τις σχέσεις των χαρακτήρων τότε τις ταιριάζει ο χαρακτηρισμός slice-of-life. Και εδώ το πρώτο επεισόδιο κυρίως με αυτό ασχολήθηκε, με τη jazz στο παρασκήνιο. Αν ήταν καθαρά δραματικό επεισόδιο θα υπήρχε από την αρχή focus σε κάποιο πρόβλημα που πρέπει να λυθεί. πχ στο Anohana που ανέφερες από την πρώτη στιγμή είδαμε τον πρωταγωνιστή να κάθεται σπίτι απομονωμένος από τον κόσμο και να τον κυνηγάει το φάντασμα της παιδικής του φίλης. Ε, αυτό μας δίνει αμέσως το θέμα γύρω από την αντιμετώπιση του οποίου θα επικεντρωθεί όλη η σειρά. Εδώ ξεκινάει και μας δείχνει τον πρωταγωνιστή, την οικογένεια, τις σχέσεις του, τα χόμπι του και ασχολείται με λίγο από όλα. Ο ίδιος ο πρωταγωνιστής απλά ζει την καθημερινότητά του. Το δράμα, ξεκινάει από τη στιγμή που εκείνος αποφασίζει να ασχοληθεί με τη jazz και δένει σαν παρέα με τους άλλους, οπότε συμβαίνει μια αλλαγή στη ζωή του. Μπορεί όλη η σειρά από δω και πέρα να είναι δράμα, αλλά πριν από εκείνη τη στιγμή ότι έγινε ήταν προετοιμασία του δράματος και με πολλά στοιχεία που συναντάμε και στα slice-of-life.

Anyway, το θέμα είναι το ότι εμένα το πρώτο μέρος του επεισοδίου και μόνο μου έφερνε σε slice-of-life, το οποίο είναι προσωπική άποψη και είπα που τη στηρίζω. Το αν η σειρά στο σύνολό της είναι slice-of-life ή όχι δεν το άγγιξα και ούτε πρόκειται πριν βγουν μερικά επεισόδια ακόμα.

[Warchief]

Πώς ορίζεται η καθημερινότητα; Και στο Naruto την καθημερινότητα του Naruto βλέπουμε. Είναι slice of life; Προφανώς δεν αρκεί αυτό το κριτήριο. Είναι αναγκαία, αλλά όχι ικανή προϋπόθεση.

Δεν είπα ότι ακυρώνει το slice of life η ύπαρξη άλλων genres, δεν υπάρχει (ή δεν έχω δει ακόμα) κάποιο καθαρόαιμο slice of life. Στην περίπτωση του Anohana συγκεκριμένα, όχι, δεν επικεντρωνόταν σε θέματα καθημερινότητας. Ήταν μελόδραμα και όλες οι σκηνές αυτό εξυπηρετούσαν.

Παραδείγματα slice of life σειρών ή ταινιών: Cross Game (+sports, romance), Kimi to Boku (+romance), Genshiken (+comedy, romance), My Neighbors The Yamadas (+family drama), K-ON (+coming of age), Showa Monogatari (+family drama, coming of age), Ichigo Mashimaro (+comedy).
H διαφορά είναι ότι η πλοκή είναι εντελώς χαλαρή. Μπορεί να μην υπάρχει και καθόλου. Στο Sakamichi no Apollon όλες οι σκηνές κτίζουν στο δράμα. Θέλετε να τις πάρουμε μία-μία και να αναλύσουμε στόχους; Θα το κάνω το βράδυ αν πιστεύετε ότι βοηθάει στη συζήτηση.

Μα δεν είναι θέμα άποψης φίλη Μάγιατσαν. Είναι θέμα ορισμού. Με το δικό σου ορισμό το Naruto είναι slice of life, αφού με τις ζωές και τις σχέσεις των χαρακτήρων ασχολείται.
Μάλιστα γράφεις ότι μετά τη μέση δεν είναι slice of life... δηλαδή παύει να ασχολείται με τις ζωές και τις σχέσεις των χαρακτήρων; Γιατί, επειδή υπήρξε drum solo; Ούτε αυτό ήταν αυτοσκοπός. Η μουσική είναι αυτοσκοπός μόνο στο Treme.
Το "πρόβλημα" μας το λέει η σειρά κυριολεκτικά στο πρώτο δευτερόλεπτο.

[iristella]

Δεν εστιάζει το Naruto σε καταστάσεις απτές και συνηθισμένες. Εστιάζει σε περιπέτεια. Ακόμη και μελοδραματικό να είναι κάτι, ακόμη και να έχει σκηνές που η κάθε μία εξυπηρετεί κάποιον σκοπό όπως αναμφισβήτητα έχει το Apollon (δεν χρειάζεται να το αποδείξεις) από την στιγμή που στοχεύει στο να προσεγγίσει την ζωή του μέσου ανθρώπου, δεν υπάγεται στο slice of life?

In any case δεν θα ισχυριστώ ότι έχω το απόλυτο δίκιο σε αυτό, γιατί ομολογουμένως δεν έχω ασχοληθεί με το είδος σε τόσο μεγάλο βαθμό και ειδικά για το Apollon είμαστε μόλις στο πρώτο επεισόδιο.