143 replies to this topic

[mono]

Licensed οπότε χόριμπολ

[Kenny]

Υπέροχα. HorribleSubs >> 90% of today's remaining fansub groups anyway. Otanoshimini~

[Warchief]

Μα... δίκαια τις κρίνει, στο 80% των περιπτώσεων (για το υπόλοιπο 20%, πολλές φορές δεν τις βλέπει καν). Δεν χρειάζεται να τον συμπαθώ για να το αναγνωρίσω αυτό, και δεν έχει σχέση με τον επιθετικό τρόπο που εκφράζεται.

Δεν χρειάζεται group, θα το βγάλουν οι HorribleSubs.

[1451]

Και να μην το αναλάβει κανένας, θα το μεταδίδει το crunchy και άρα, λογικά, θα το βλέπουμε μέσω horrible.

http://www.crunchyroll.com/anime-news/2012/04/06/crunchyroll-adds-kids-on-the-slope-to-spring-anime-lineup

edit με πρόλαβε η mono

[Jcenawl]

Drummer+Jazz+Nice character design = Automatic win! Και μόνο το intro του PV με έπεισε για τα καλά!

PS. Pirate Luffy τα reactions σου είναι epic!! Και εγώ κάπως έτσι είμαι τώρα

[1451]

Βγήκε και αυτό. Οι δυο βασικοί χαρακτήρες είναι τόσο διαφορετικοί και όμως τόσο όμοιοι, μέσα στις δογματικές τους αντιλήψεις για τη μουσική και τον ακραίο μαθητικό βίο που ακολουθεί ο καθένας τους.
Η κοπέλα φαίνεται ότι θα είναι αυτή που θα αμβλύνει τις διαφορές τους, λειτουργώντας πολλές φορές και ως πυροσβέστης.

Δεν θα έλεγα ότι έδειξαν χαρακτήρες που δεν είχαν λόγο να βρίσκονται εκεί, με εξαίρεση

Spoiler:

τα καλόπαιδα που για κάποιον λόγο ενοχλούνται με τον πρωταγωνιστή. Δεν φαίνεται να φοβερίζουν άλλους μαθητές και μου φαίνεται δεν θα τα έβαζαν ούτε και με το νέο αν δεν προσέγγιζε τον νταή της τάξης.
Υποθέτω λοιπόν ότι η πραγματική τους αντιπαλότητα είναι με τον ψηλό.

Επίσης δεν μου φάνηκε πουθενά ότι έκοψαν κομμάτια της ιστορίας και ούτε τράβηξαν τις σκηνές ώστε να γίνουν βαρετές. Απλά

Spoiler:

κάποιες φορές μου φάνηκε απότομη η αλλαγή του σκηνικού. Π.χ. από το σχολείο στο δισκοπωλείο σαν να μην έδειξαν τί έγινε στο ενδιάμεσο. Δεν θυμάμαι αν ήταν έτσι και στο manga.

[Kenny]

Μόλις το είδα κι εγώ. Ειλικρινά, το μοναδικό "ψεγάδι" που μπορώ να του καταλογίσω είναι κάτι πραγματικά ασήμαντο, ότι δηλαδή το opening και το ending θα τα προτιμούσα κι αυτά σε jazz στυλ. Όλα τα άλλα όμως, από χαρακτήρες, voice acting, animation, σκηνοθεσία, story pacing, μουσική επένδυση, τα πάντα όλα, ήταν τέλεια και υποδειγματικά. ΟΝΕΙΡΟ ΖΩ, ΜΗ ΜΕ ΞΥΠΝΑΤΕ.

Ο drummer πάει από τώρα για best supporting male στα επόμενα awards.

[Trivia Spitting Monster]

1: Sinichiro Watanabe, thanks for existing.

Δεν έχω ιδέα πόσα απ' τα κάδρα αυτού του πρώτου επεισοδίου οφείλονται στο manga (που ακόμα και απ' αυτό το λίγο που είδα φαίνεται διαλογής ΑΑΑ), αλλά ακόμα κι αν είναι όλα απ' εκεί, ο Watanabe προσθέτει τις δικές του πινελιές, κυρίως ηχητικές: οι ομιλίες στην ξένη διάλεκτο που ακούγονται σαν μουρμούρισμα, η ζαλάδα και το στρες που λες και βγήκαν από ταινία τρόμου (άλλο trademark του Watanabe: το πώς ελίσσεται ανάμεσα στα είδη), τα drums που δεν εννοούν να ξεκολλήσουν απ' το μυαλουδάκι του Nishima, το επαναλαμβανόμενο "Kaoru-kun" ("Γιατί ακούω ηχώ;". Το λέμε καψούρα, χαζούλι!). Αλλά δεν μένει μόνο στον ήχο: το ξύλο στην ταράτσα είναι σκηνή που μόνο σε action anime θα έβλεπε κανείς, με τέτοια "χωρογραφία" και animation, και το να την βλέπεις εδώ είναι σχεδόν σοκαριστικό.

Τι άλλο είναι σοκαριστικό; Το να βλέπεις anime στο οποίο το σχολείο δεν είναι ο Παράδεισος με τα κοριτσάκια με τις moe φωνούλες ή τα υπερφυσικά φουσκωμένα μπούστα, αλλά η Κόλαση όπου όχι μόνο θα σου την πουν για την παραμικρή αφορμή, αλλά θα σε απομονώσουν και με το καλημέρα σας, ή θα σε βαρέσουν (Accel World, κοίτα να μαθαίνεις πώς το κάνουν τα μεγάλα παιδιά)! Three cheers for realism, everyone! Ή το να βρίσκεις ένα τηλεοπτικό anime που παρότι είδες μόνο ένα εικοσάλεπτο, έχεις την εντύπωση πως βλέπεις ταινία και πως όπου να 'ναι θα συνεχίσεις από εκεί που έμεινες. ("Α, τι, τελείωσε κιόλας;" η πρώτη μου αντίδραση.) Αλλά όλα αυτά ίσως να είναι και επιφανειακά. Στο κάτω-κάτω της γραφής, είναι προαπαιτούμενα όταν μιλάμε για τον άνθρωπο που αποθέωσε το cool και το εκτίναξε σε ύψη τραγικότητας στο Bebop, που χώρεσε μια γλυκόπικρη ιστορία αποχωρισμού και απωθημένων ετών στο τέταρτο της ώρας του Baby Blue, που φαντάστηκε το μυστήριο της ταυτότητας ως κρυφτούλι με του Πράκτορες Smith στο A Detective's Story ή που πάντρεψε τους σαμουράι με την ραπ στο Samurai Champloo, με το άλλοθι πως κάνει anime "για τα Αμερικανάκια"! Ίσως τελικά και να μην έχουν σημασία.

Ξέρετε τι έχει σημασία; Πως μέσα σε ένα εικοσάλεπτο, έχω μάθει ήδη τόσα για τον Nishimi, την οικογένειά του, το background του, την οικογένειά του, τα γούστα του, τα άγχη του. Πως σε ένα εικοσάλεπτο έχω ξεναγηθεί σ' ένα σχολικό προαύλιο και νιώθω ήδη να το μαθαίνω, με τους νταήδες του, τους μ@λ@κες του, τις χαριτωμένες κοπέλες του, τους χώρους του. Και πως είχα την τύχη να πέσω πάνω στο θαύμα που ακούει στο όνομα Sentaro. Κατ' αρχάς, ας βγάλουμε αυτό απ' τη μέση. ΟΚ, ας προχωρήσουμε. Έχουμε δει ένα σκασμό χαρακτήρες που εμπνέουν τους πρωταγωνιστές ή τον περίγυρό τους να αλλάξουν με το να είναι "τρελοί", φεύγα, γεια σου, τζαζ, πέστε το όπως θέλετε. Σε τι διαφέρει ο Sen; Είναι κούκλος! Είναι genuinely τρελός! Όπου σταθεί κι όπου βρεθεί χτυπάει ξυλάκια, παίζει μπουνιές με τα βλαμμένα του σχολείου, του αρέσει η τζαζ (κι ας ξέρει να παίζει... μόνο ένα πράγμα στο πιάνο! Αλλά στα drums τον παραδεχόμαστε!), μπαινοβγαίνει όποτε του καπνίσει στο μάθημα... Τον νιώθεις εκεί, ζωντανό, μπροστά σου! Θα σε αρπάξει απ' το σβέρκο και θα σου πει να κάνετε κοπάνα γιατί έτσι! Τόσο απίστευτος είναι!

Το να αναφέρω υποδειγματικό art και animation είναι σχεδόν περιττό, όπως και τον απίστευτο ρυθμό του επεισοδίου (in typical Watanabe fashion, έχεις φτάσει στο μισό και δεν κατάλαβες πότε πέρασε η ώρα). Φτύστε το, φτύστε το! Σκόρδα!

[mono]

Supporting? SUPPORTING? SUPPORTING?

Δεν θα σαι με τα καλά σου μου φαίνεται γλυκούλι. Over my dead body!

Τέσπα αναρωτήθηκα και εγώ γιατί τα op/ed δεν ήταν τζαζ κομμάτια αλλά ίσως ήθελαν κάτι διαφορετικό μιας και κατά τη διάρκεια του επεισοδίου είχε μπόλικη τζαζ και σίγουρα παρακάτω θα έχει ακόμα περισσότερη. Αυτή που τραγουδούσε το opening ήταν αυτή που τραγουδούσε και το op του Honey and Clover?

Κατά τάλλα ένα πρώτο επεισόδιο αντάξιο των προσδοκιών πιστεύω, με παρουσίαση των βασικών χαρακτήρων ~άκου εκεί supporting!~, εισαγωγή στο θέμα της σειράς, πανέμορφο σχέδιο και ωραία μουσική. Για εισαγωγή έκανε καλή δουλειά σκιαγραφώντας τους χαρακτήρες.

Spoiler:

Η φαντασία του Kaoru καλπάζει έτσι? Στη σκηνή που άλλα περίμενε και βρέθηκε μπροστά στον μπαμπά της τύπισσας ήταν αρκετά αστεία. H κοπελίτσα αρκετά γλυκιά και δεν φαίνεται η κλασική ηλίθια γκόμενα. Ο Sentaro είναι... απλά τέλειος. Trivia Spitting Monster hands off, HE IS MINE!

[Night Wizard Seal]

Ένα επεισόδιο και ήταν αρκετό για να σου δώσει με τέλεια γεύση για το τι πρόκειται να ακολουθήσει. Εγώ έμεινα άφωνος με τη σειρά, μου άρεσε πάρα, μα πάρα πολύ και λάτρεψα, μα λάτρεψα τους πρωταγωνιστές. Ο Kaoru θεούλης με αυτόν τον εσωτερικό λογισμό του που συνεχώς τρέχει, η Ritsuko μια heartwarming τύπισσα που κάνει blend τόσο μα τόσο καλά με τους άλλους δυο και ο Kawabuchi όντως τρομερός χαρακτήρας.

Είμαι τόσο, μα τόσο ενθουσιασμένος. Yeah, i totally liked it! Ελπίζω να γίνει όλη η σειρά(όταν με το καλό ολοκληρωθεί το manga) και να ΜΗΝ την ΚΟΨΟΥΝ!

Και όταν με το καλό τελειώσει, review here I come

[Trivia Spitting Monster]

@mono: Τα supporting και τα main ταμπελάκια στους ρόλους δεν πάνε ανάλογα με το τι λένε τα διάφορα sites; Ε, και στη χειρότερη περίπτωση, μπορούμε να τους βάλουμε και τους δύο, αλλιώς αναγκαζόμαστε να αφήσουμε στην απέξω τον Kaoru. (Έρμο παιδί!)

Όντως, η Riko είναι μια γλύκα! Ούτε ηλίθια, ούτε μυξοπαρθένα, cool και άνετη με όλους, με το κλασικό κοκκίνισμα να της κάνει το πρόσωπο πιο όμορφο! Ναι, υπάρχουν και τέτοιες anime πρωταγωνίστριες! (Αλλά ρε Kaoru κι εσύ, καλά καλά δεν έφτασες στην καινούρια πόλη, θες κι επισκέψεις σε σπίτια... Πονηρούλη...)

Το OP γιατί σας χάλασε; Ε, δεν είναι τζαζ, αλλά είναι γλυκύτατο όπως και να 'χει. Ούτε μελιστάλαχτο να κολλάς σιρόπια όταν το ακούς, με μια όμορφη μελωδία και εξαιρετικά visuals από πίσω. (Βασικά, το λέω γιατί θεωρώ το OP και το ED σαν έξτρα συμπλήρωμα. Αν είναι καλό, ανεβάζει μια ήδη καλή σειρά στην υπόληψή μου. Αν δεν είναι, το αφήνω στην άκρη και δεν χαλάω την άποψή μου για τη σειρά. Αν η σειρά είναι κακή και μόνο τα OP/ED λένε, κρατάμε μόνο αυτά!)

Αγαπητή, τι σόι crazy fangirl reputation θα έχω αν σας αφήσω να μου αρπάξετε τον Sen από τα χέρια;

[mono]

Εντάξει το κάθε site μπορεί να λέει ό,τι θέλει, αν και τον Sen main τον έχει το MAL αλλά σημασία έχει, για μένα τουλάχιστον, τί προκύπτει από την ίδια τη σειρά, το impact του χαρακτήρα και πόσο σημαντικό ρόλο παίζει στα γεγονότα σε σχέση με τους υπόλοιπους. Φυσικά θα περιμένουμε για να δούμε αλλά όχι ακόμη δεν τον είδαμε supporting τον βαφτίσαμε!

[Trivia Spitting Monster]

^E, συνήθως από εκεί προκύπτουν κι αυτά. Όχι πως είναι πάντα 100% έγκυρα και σωστά. Κι άμα δεν είναι τελείως εύστοχα, εδώ είμαστε να τα διορθώσουμε!

[Napster]

Τελικά δεν περίμενα να υπάρξει anime το οποίο θα μου άρεσε περισσότερο απο το Uchuu Kyoudai για φέτος. Και όμως!
Σε αυτό το anime έχουμε ακριβώς αυτά που μ'αρέσουν.
Υπέροχο και unique art design και animation.
Japan, 1966 με θέμα την μουσική (μου αρέσει η Jazz αλλά ποτε δεν υπήρξα μεγάλος fan) και φυσικά τον Sentarou, έναν μαθητή που κάνει ότι του καπνίσει στο σχολείο, μαλώνει με όλους, πάει στη τάξη όποτε θέλει, τους γράφει όλους στα παπάκια του αλλα είναι drummer (παίζω drums απο τα 8 μου) ρε γαμώτο.

Θα δω και το 2ο επεισόδιο και άμα μου αρέσει όσο και το πρώτο, τότε κατευθείαν πάω να κατεβάσω το manga.

Αυτό που δεν μου άρεσε ήταν τα τραγούδια του op-en.

[Kenny]

Τσκ τσκ τσκ... FANGIRLS ρε φίλε... δεν μπορείς να πεις μισή κουβέντα και κατευθείαν σ' αρχίζουν την γκρίνια.

OK, άμα αποδειχτεί ότι ο Sentarou έχει screentime και development ισάξιο με του Kaoru, πάει κι αυτός για lead. Προς το παρόν πάντως μου δίνει περισσότερο την εντύπωση του supporting character. Ένας supporting character που κλέβει την παράσταση, ενδεχομένως (ειδικά για όλες εσάς που... απολλωνίζεστε με το πόσο παίδαρος είναι ), αλλά supporting nonetheless. Απ' όσο έχουμε δει τουλάχιστον, ο Kaoru φαίνεται να είναι το κύριο focus της σειράς.

Anyway, μην πέσετε να με φάτε... μέχρι το Γενάρη του 2013 ποιος ζει ποιος πεθ έχουμε ακόμα πολύ καιρό.