947 replies to this topic

[Dain]

Είναι θέμα παιδείας και αυτής της απίστευτης τάσης που έχουν κάποιοι άνθρωποι όταν βάλουν κάτι σε ένα "κουτάκι" και το κλειδώσουν εκεί, δεν τους το ανοίγει ούτε πυρηνική βόμβα μετά. Και ας σκεφτεί ο καθένας ποιοι ακριβώς το κάνουν κατά κόρον αυτό εδώ και αιώνες....

[Vetus]

Αλλά και να μη με προκαλούνε! Νοικιαζω το Paprika απο το video club, με ρωτάνε τι πήρα, απαντάω "αστο δεν θα το ξέρεις", είναι αναγκη να συνεχισουν τη συζητηση?!

Ara? To φέρανε και στην Ελλάδα; Καλά, έχω χάσει επεισόδια! Αλλά, θα μου πείτε "εδώ φέρανε και το Tokyo Godfathers που είναι από τον ίδιο δημιουργό..."

Αααα, και συγνώμη το να δώσεις 100ευρώ για ένα τζιν ειναι ενταξει, για να τα δώσεις για μανγκα είναι περίεργο?!

Λεπτομέεεεεεεεεερειες! Πέρα από την πλάκα, μου θύμισες την αδελφή μου που όταν με ρώτησε για τιμές για PS2 που ήθελε ν' αγοράσει στο αγόρι της θεώρησε ότι ήταν πολλά λεφτά τα 150 ευρώ. Άσχετα που τόσα και πολλά παραπάνω δίνει με περίσσια άνεση για είδη ομορφιάς. Γυναίκες...

Gerhard Haderer λέγεται και είναι αυστριακός.

Το συγκεκριμένο κόμικ ήταν να απαγορευτεί στην Ελλάδα κατόπιν εντολής Χριστόδουλου, και ο Haderer ήταν να δικαστεί(!!!!!!!!!!!!!), αλλά ευτυχώς for my mental sanity, οι αποφάσεις αυτές πάρθηκαν πίσω. Το κόμικ κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Οξύ.

Εάν δεν παίρνανε πίσω την απόφαση, θα είχα γίνει τρομοκράτης. Seriously.

Κι η Λουκά; Γιατί δεν την είδαμε να μαζεύει υπογραφές για το μποϊκοντάζ του κόμικ; E, ρε γλέντια! Που να έπεφτε στα χέρια τους το Hellsing!

Είναι πολύ άσχημο να κρίνουν τα ενδιαφέροντά σου.. Και συγκεκριμένα όσον αφορά τα comics/anime κλπ, πολλές φορές μπορείς να πάρεις πολύ περισσότερα πράγματα από αυτά σε σχέση με τα τελείως ρηχά σίριαλ της ελληνικής τηλεόρασης, ή τις κλασσικού τύπου αμερικάνικες ταινίες..

Mα τι 'ναι αυτά που λες; Τα ελληνικά σήριαλ δεν έχουν ποιότητα; Σου προσφέρουν τόσα κοινωνικά μηνύματα που δεν θα δεις σ' αυτα τα τσιν-τσον-τσαν που βλέπεις όλη μέρα σαν αποβλακωμένος. Για παράδειγμα:
- Oι εξωσυζικές σχέσεις είναι ένας υγιές τρόπος για να σώσεις τον γάμο σου.
- Οι παράλληλες σχέσεις θεωρείται μαγκιά.
- Το καλύτερο μέρος για καφέ είναι το Κολωνάκι.
- Κι άλλα πολλά που δεν μου 'ρχονται τώρα στο μυαλό.

Είδες τι βαθυστόχαστη που είναι η ελληνική τηλεόραση;

Με συγχωρείτε τώρα, πάω να δω One Piece.

[denisuki~]

Mα τι 'ναι αυτά που λες; Τα ελληνικά σήριαλ δεν έχουν ποιότητα; Σου προσφέρουν τόσα κοινωνικά μηνύματα που δεν θα δεις σ' αυτα τα τσιν-τσον-τσαν που βλέπεις όλη μέρα σαν αποβλακωμένος. Για παράδειγμα:
- Oι εξωσυζικές σχέσεις είναι ένας υγιές τρόπος για να σώσεις τον γάμο σου.
- Οι παράλληλες σχέσεις θεωρείται μαγκιά.
- Το καλύτερο μέρος για καφέ είναι το Κολωνάκι.
- Κι άλλα πολλά που δεν μου 'ρχονται τώρα στο μυαλό.

Είδες τι βαθυστόχαστη που είναι η ελληνική τηλεόραση;

Με συγχωρείτε τώρα, πάω να δω One Piece.

Εντάξει ρηχά σήριαλ υπάρχουν σε όλες τις χώρες. Είδαμε και τα εισαγωγής που μας φέρνει το Star πόσο καλά ήταν :/

Προσωπικά θεωρώ τις σειρές του Ρώμα (εκτός του καφέ της Χαράς που ήταν ελεεινό κατά τη γνώμη μου) και ορισμένες παλαιότερες όπως Απαράδεκτοι κλπ από τις καλύτερες τηλεοπτικές σειρές ανεξαρτήτως γλώσσας από αυτές που έχω δει πάντα. Χωρίς να έχουν καθόλου εφέ, με ελάχιστα σκηνικά κλπ βγάζουν γέλιο και αυτό είναι το θέμα και μάλιστα πιστεύω κερδίζουν και μπόνους στο ότι είναι pure από εφέ.

Οι χειρότερες σειρές θα έλεγα πως είναι οι λατινοαμερικάνικες, ανετότατα :/

Πάντως φυσικά οι περισσότερες σειρές είναι για τα μπάζα (γενικά ανα τον κόσμο) αλλά ειδικά στην Ελλάδα έχει πέσει πολύ ο μέσος όρος των σειρών που βλέπονται ανά τηλεοπτική σεζόν (γιαυτό δε βλέπω και καθόλου τηλεόραση πλέον). Ο ΑΝΤ1 φαίνεται αρκετά υποσχόμενος φέτος πάντως από σειρές, για να δούμε :Ρ

(sorry βγήκα λίγο οφ τόπικ αλλά ήθελα να απαντήσω)

[Vetus]

Καλά, δεν είπα κι ότι όλα τα σήριαλ είναι για τα μπάζα. Όλοι μας λίγο-πολύ απολαύσαμε σειρές όπως τα Εγκλήματα και το Κων/νου κι Ελένη κι η μοναδική σειρά της προκοπής για μένα της σεζόν που μας πέρασε ήταν αναμφίβολα το Παρα Πέντε. Επίσης, τρελό γέλιο είχε και το κόκκινο δωμάτιο κι αρκετά καλό ήταν οι 7 Θανάσιμες Πεθερές. ΟΚ, πολλοί λέγαν αρκετά καλά λόγια για το 50-50 και το Singles αλλά πότε δεν με τράβηξαν ιδιαίτερα μιας και δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο ως σειρές. Όσο αφορά το Καφέ της Χαράς είχε κάνει φοβερή αρχή αλλά μετά το πήρε η κατηφορά όταν το γύρισε προς το πιο σοβαρό και το τράβηξε για τρίτη χρονία μ' ένα τέλος τελείως απότομο για σειρά του Χάρη Ρώμα. Για την καινούρια του σειρά έχω τις επιφυλάξεις μου.

Ας κλείσω εδώ αυτήν την παρένθεση για να μην βγω παραπέρα εκτός θέματος.

[Mr Ayu-Mania]

Κι η Λουκά; Γιατί δεν την είδαμε να μαζεύει υπογραφές για το μποϊκοντάζ του κόμικ; E, ρε γλέντια! Που να έπεφτε στα χέρια τους το Hellsing!

Και που να επεφτε στα χερια της συγκεκριμενης το Marimite... Αυτο θα πληρωνα 100 ευρω για να το δω!!
:hahaha:

Βασικα αυτη ειναι καλη ιδεα για thread.. Τι αντιδρασεις θα προκαλουσαν σε γνωστα και μη εξαιρετεα ελληνικα pressure groups, καποια γνωστα και μη εξαιρετεα anime αν καποια ελληνικα καναλια ειχαν την ατυχη εμπνευση να τα προβαλουν ως παιδικα..

:wis:

[JigokuNeko]

....Τι αντιδρασεις θα προκαλουσαν σε γνωστα και μη εξαιρετεα ελληνικα pressure groups, καποια γνωστα και μη εξαιρετεα anime αν καποια ελληνικα καναλια ειχαν την ατυχη εμπνευση να τα προβαλουν ως παιδικα..

:wis:

φανταζομαι οι καναλαρχες θα ειχαν και απορια απο πανω γιατι τους βριζουνε οι θεουσες. "μα γιατι τοσος ντορος? μικυμαου δεν ειναι?"
εδω πανε οι γονεις τα 3χρονα σκασμενα τους σε ταινιες του Miyazaki με την ιδια νοοτροπια. μετενσαρκωση του Einstein ειναι το μουλικο και περιμενεις να καταλαβει τα νοηματα κυρα μου?


οσο για τα ειρωνικα γελακια και σχολιακια που ακολουθουν το ανεκδοτο του "τσιν τσαν τσον" ενα εχω να πω...
Δηλαδη αν διαβαζω μονο cosmopolitan/αθλητικες εφημεριδες, ξοδευω ολο μου το βιος στο Hondos/στο να "φτιαχνω" το αυτοκινητο, παρακολουθω μονο σαπουνοπερες/μπαλα και η διασκεδαση μου ειναι η πιστα και τα γκομενικα μονο, τοτε ειμαι ενταξει γιατι ακολουθω τη μαζα???
Να λειπει!με ανατριχιαζει και μονο η σκεψη....

[Tomodachi2]

...οσο για τα ειρωνικα γελακια και σχολιακια που ακολουθουν το ανεκδοτο του "τσιν τσαν τσον" ενα εχω να πω...
Δηλαδη αν διαβαζω μονο cosmopolitan/αθλητικες εφημεριδες, ξοδευω ολο μου το βιος στο Hondos/στο να "φτιαχνω" το αυτοκινητο, παρακολουθω μονο σαπουνοπερες/μπαλα και η διασκεδαση μου ειναι η πιστα και τα γκομενικα μονο, τοτε ειμαι ενταξει γιατι ακολουθω τη μαζα???
Να λειπει!με ανατριχιαζει και μονο η σκεψη....

E, να αγιάσει το στόμα σου, φίλε/φίλη! Συμφωνώ απόλυτα!
(πάρε ένα respect 'a coin! )

Μια φορά, στη δουλειά, με πιάνει ένας συνάδελφος και μου λέει:
"ρε συ, θέλω να στο πω γιατί θα σκάσω. Εχουνε πλακωθεί όλοι πίσω απ την πλάτη σου, να σχολιάζουν, το ότι αναφέρεσαι συνέχεια στα ιαπωνικά και στα anime. Και μου τη δίνει, γιατί ενώ είσαι τόσο καλή στη δουλειά σου δε λένε τίποτα γι' αυτό, παρα μόνο μουρμουρίζουνε επειδή μαθαίνεις ιαπωνικά και σ' αρέσουν τα anime.."
O ο συνάδελφος αυτός, επίσης ανιμάς.

Μωρ' δε πα να ξύσουνε πατσές, που θα το ράψω εγώ-να μη μιλάω για ό,τι μ' ενθουσιάζει, επειδή δεν είναι κάτι για το οποίο σκίζεται όλη η υπόλλοιπη μάζα?

ακου κει...

[yami]

Δηλαδη αν διαβαζω μονο cosmopolitan/αθλητικες εφημεριδες, ξοδευω ολο μου το βιος στο Hondos/στο να "φτιαχνω" το αυτοκινητο, παρακολουθω μονο σαπουνοπερες/μπαλα και η διασκεδαση μου ειναι η πιστα και τα γκομενικα μονο, τοτε ειμαι ενταξει γιατι ακολουθω τη μαζα???
Να λειπει!με ανατριχιαζει και μονο η σκεψη....

x2
πεστα,πεστα
αυτα λεω κι εγω στους δικους μου τοσα χρονια,αλλα ακομα να αποδεχθουν τα ενδιαφεροντα μου απλα τα ανεχονται >_>

[Dain]

+1 Tomodachi! Και καλά θα κάνεις!

[Tomodachi2]

+1 Tomodachi! Και καλά θα κάνεις!

Σ' ευχαριστώ, ειλικρινά.

Στο μαγαζί που δουλευω τώρα, όλοι ξέρουν ότι μαθαίνω ιαπωνικά. Σε όλους έχω πει, πως τ' αγάπησα και τα ξεκίνησα, εξ΄αιτίας του ότι παρακολουθούσα και παρακολουθώ άνιμε. Κι όταν λέω, το ξερουν όλοι, εννοώ...ΟΛΟΙ! Από συναδέλφους, μέχρι πελάτες. Κι από τακτικούς, καθημερινούς πελάτες, μέχρι random πελάτες. Δε κρύβω ποτέ αυτα που αγαπώ να κάνω.
Στο μαγαζί που δουλευω τώρα, υπάρχουν πελάτες οι οποίοι παίρνουν τον καφέ τους, πάντα με κάποιο kanji σχεδιασμένο επάνω του. Ο Χάρης ζητάει πάντα να του σχεδιάζω με καραμέλα επάνω στο ρόφημα του το kanji "kane-kin"=χρυσός-χρήματα, γιατί πιστευει πως κάποτε θα του φέρει γούρι. Η κ. Ελένη, δασκάλα γερμανικών, προσπαθεί να με χαιρετά με λέξεις που της έχω μάθει και πάντα προσπαθεί να τις θυμηθεί. Όταν παραλαμβάνει τον καφέ της, μου λέει "ντόμο...αριγκάτο". Η Μαρία έκανε πρόσφατα μια εγχείρηση. Όσο ερχόταν στο μαγαζί, κατά τη διάρκεια που φορούσε ακόμα νάρθηκα, της έγραφα στο ποτήρι "o dai ji ni"=περαστικά. Όταν έβγαλε το νάρθηκα, τη έγραφα "ki wo tsukete"=να προσέχεις. Τώρα της γράφω μια διαφορετική λέξη κάθε μέρα, ανάλογα με το τι θα μου απαντήσει στην ερώτηση "πως είσαι σήμερα". Η κοκκινομάλλα κυρία, πάντα όταν έρχεται μου λεει "θέλω τον καφέ μου, με το "Ιδεόγραμα της Ημέρας" επάνω! Επίσης "τα χαρτάκια με ό,τι μου έχεις γράψει στα ιαπωνικά, τα έχω φυλάξει".
Σε πολύ ορατό σημείο του μαγαζιού, υπάρχουν κολλημένες φωτό που τράβηξα στην Ιαπωνία, από αντίστοιχα εκεί καταστήματα. Η διευθύντρια του καταστήματος, δε μου ξεστόμισε ουτε μια φορά "εχω μαγαζί να κουμαντάρω, δε με νοιάζει που κανεις μαθήμα-ιαπωνικά. Πάντα φρόντιζε-και φροντίζει να έχω πρόγραμμα που να με βολεύει στα μαθήματα.
Μια νεαρο-παρέα, όποτε έρχεται πιανουμε κουβέντα για άνιμε. Ανταλλάσουμε ανιμε και μουσική από ανιμε. Ενας απο αυτούς μου έφερε στο μαγαζί μια τσάντα με όλους τους τόμους που είχε από το "Samurai Executioner" για να τα διαβάσω! Και δεν ξέρω καν τα ονόματα των παιδιών αυτών, ποτέ δεν τα ρώτησα. Δεν ανήκουν στη δική μου παρέα.
Όλοι στη δουλειά μου ξέρουν τι αγαπώ να κάνω, γιατί εγώ η ίδια δε διστάζω και δε σταματώ να το λέω.

Βέβαιως υπάρχουν και άλλοι, που με κοιτάνε λοξο-περίεργα. Δε μου λένε τίποτα, είτε από τακτ (όσοι δε με ξερουν καλά), είτε από "φόβο" για το τι θα βγάλει ο στόμας μου (όσοι με ξέρουν λιγάκι). Δε με νοιάζουν όμως αυτοί. Όσο υπάρχουν άτομα σαν αυτά που ανέφερα παραπάνω, γιατί να με νοιάζουν αυτοί? Όσο υπάρχουν οι φίλοι μου, που με ξέρουν σα καλπικη δεκάρα και μ' αγαπούν, γιατί να δωσω βάση στο...μπούγιο, επειδή μπορεί να ψουψο-χαχανίζει πίσω απ την πλάτη μου!?!? Άλλωστε, πίσω απ την πλάτη μου το κανει....

[Dain]

Πολύ όμορφο το ποστ σου, Τomodachi! Και σε ζηλεύω κιόλας (εννοώντας το καλοπροαίρετα). Κατάφερες να ζεις καλά και ισορροπημένα ακόμα και στη δουλειά σου, και προφανώς αυτό το "ιδιαίτερο κάτι" που δίνεις μέσω της αγάπης σου για τα ανιμε και την Ιαπωνία το βλέπει και η εργοδότης σου και εμφανώς, εμφανέστατα και πολλοί πελάτες!

Όσο για τους άλλους.... "αν ήταν η ζήλια ψώρα, θα γέμιζε όλη η χώρα!"
Τίποτα άλλο!

[Kenny]

SUPER!!!

Πάντως, όταν σας επισκεφτώ για κάνα ρόφημα, θέλω να γράψεις πάνω με καραμέλα το kanji της δικαιοσύνης, δηλαδή:

[FONT="]義

[/FONT] :laugh:

[yami]

Σ' ευχαριστώ, ειλικρινά.

Στο μαγαζί που δουλευω τώρα, όλοι ξέρουν ότι μαθαίνω ιαπωνικά. Σε όλους έχω πει, πως τ' αγάπησα και τα ξεκίνησα, εξ΄αιτίας του ότι παρακολουθούσα και παρακολουθώ άνιμε. Κι όταν λέω, το ξερουν όλοι, εννοώ...ΟΛΟΙ! Από συναδέλφους, μέχρι πελάτες. Κι από τακτικούς, καθημερινούς πελάτες, μέχρι random πελάτες. Δε κρύβω ποτέ αυτα που αγαπώ να κάνω.
Στο μαγαζί που δουλευω τώρα, υπάρχουν πελάτες οι οποίοι παίρνουν τον καφέ τους, πάντα με κάποιο kanji σχεδιασμένο επάνω του. Ο Χάρης ζητάει πάντα να του σχεδιάζω με καραμέλα επάνω στο ρόφημα του το kanji "kane-kin"=χρυσός-χρήματα, γιατί πιστευει πως κάποτε θα του φέρει γούρι. Η κ. Ελένη, δασκάλα γερμανικών, προσπαθεί να με χαιρετά με λέξεις που της έχω μάθει και πάντα προσπαθεί να τις θυμηθεί. Όταν παραλαμβάνει τον καφέ της, μου λέει "ντόμο...αριγκάτο". Η Μαρία έκανε πρόσφατα μια εγχείρηση. Όσο ερχόταν στο μαγαζί, κατά τη διάρκεια που φορούσε ακόμα νάρθηκα, της έγραφα στο ποτήρι "o dai ji ni"=περαστικά. Όταν έβγαλε το νάρθηκα, τη έγραφα "ki wo tsukete"=να προσέχεις. Τώρα της γράφω μια διαφορετική λέξη κάθε μέρα, ανάλογα με το τι θα μου απαντήσει στην ερώτηση "πως είσαι σήμερα". Η κοκκινομάλλα κυρία, πάντα όταν έρχεται μου λεει "θέλω τον καφέ μου, με το "Ιδεόγραμα της Ημέρας" επάνω! Επίσης "τα χαρτάκια με ό,τι μου έχεις γράψει στα ιαπωνικά, τα έχω φυλάξει".
Σε πολύ ορατό σημείο του μαγαζιού, υπάρχουν κολλημένες φωτό που τράβηξα στην Ιαπωνία, από αντίστοιχα εκεί καταστήματα. Η διευθύντρια του καταστήματος, δε μου ξεστόμισε ουτε μια φορά "εχω μαγαζί να κουμαντάρω, δε με νοιάζει που κανεις μαθήμα-ιαπωνικά. Πάντα φρόντιζε-και φροντίζει να έχω πρόγραμμα που να με βολεύει στα μαθήματα.
Μια νεαρο-παρέα, όποτε έρχεται πιανουμε κουβέντα για άνιμε. Ανταλλάσουμε ανιμε και μουσική από ανιμε. Ενας απο αυτούς μου έφερε στο μαγαζί μια τσάντα με όλους τους τόμους που είχε από το "Samurai Executioner" για να τα διαβάσω! Και δεν ξέρω καν τα ονόματα των παιδιών αυτών, ποτέ δεν τα ρώτησα. Δεν ανήκουν στη δική μου παρέα.
Όλοι στη δουλειά μου ξέρουν τι αγαπώ να κάνω, γιατί εγώ η ίδια δε διστάζω και δε σταματώ να το λέω.

can i work with you?

[Jiraiya]

Γεια σου ρε Λία.Δίνεις ζωντάνια στο μαγαζί.Μακάρι να ήταν όλοι οι υπάλληλοι έτσι.Λοιπόν πρέπει καμιά μέρα να κανονίσουμε καμιά συνάντηση εκεί,να πάθουν τη πλάκα τους οι συνάδελφοί σου.Θα κάνουμε το μαγαζί δικό μαςΑν μπορέσω ίσως να περάσω για λίγο αύριο.Θα είσαι εκεί κατά τις 19:00-19:30;

[Tomodachi2]

can i work with you?

Αχου-ουου! σ' αγαπάω!!

Κι ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια.


Δουλεύω στο Μπουρνάζι. Στη μοναδική καφετέρια σ' εκείνη την περιοχή που φτιάχνει caramel macciato, frappuccino & doubleshot....

Εκτός από τα παραπάνω, μιλάω σε πελάτες και συναδέλφους για το ταξίδι που έκανα στην ιαπωνία. Για το πόσο δεν μπορεί να συγκριθεί η ζωή και η καθημερινότητα (έστω κι αυτή του απλού επισκέπτη) στο Τόκιο, με όσα γνωρίζουμε από κοντά ή μακρια, για άλλες μεγάλες πρωτεύουσες του κόσμου. Τους μιλάω για τις δυσκολίες και τις ιδιεταιρότητες της ιαπωνικής γλώσες και για το πόσο ειναι αδύνατο να κανουμε παραλληλησμούς με πράγματα που ξέρουμε και αφορούν τις υπόλοιπες γλώσσες της Δύσης. Τους λέω, ότι δε γίνεται πιασεις έναν random κινέζο απ το δρόμο και να του δόσεις να διαβάσει και να σου μεταφράσει ιαπωνικό κείμενο!(εδώ αναφέρομαι σε πραγματικό σκηνικό, αλλα λεπτομέριες θα δόσω άλλη φορά, σε όποιον θελει να μαθει). Τους έχω μιλήσει σχετικά με τις "ιαπωνικές βρισιές", εξηγώντας τους πως στα ιαπωνικά δεν υπάρχει "μπινελίκι" όπως το καταλαβαίνουμε στη Δύση, αλλά "προσβολή", φέρνοντας ως παράδειγμα τις διαφορές στις λεξεις "okyaku-sama, Taki-san, kojyou, anata" και "Taki-kun, kimi, omae, teme, kusho yarou". Όλα θα πουν "εσύ-εσείς", αλλά στα ιαπωνικά το εσύ με "λάθος τρόπο", είναι βρισιά. Και φυσικά, για τους βαθμούς ευγένειας τους έχω μιλήσει. Και για το ότι αυτός που μιλάει σωστά ιαπωνικά, φαίνεται από το πως μιλάει, ανάλλογα με το ποιόν έχει απέναντι του.
Στα περίφημα χαρτάκια, τα οποία φυλάει η πελάτισα με τα κόκκινα μαλλιά, της εχω δειξει σχηματικά ποιοι είναι οι βασικοί κανόνες για να γραφτεί σωστά ενα ιδεόγραμμα, το οποίο είναι "η καρδιά" που κρύβει την εννοια μιας ιαπωνικής λεξης. Της έμαθα να γράφει και να ξεχωρίζει το ιδεόγραμμα "kuchi"=στόμα-είσοδος, από ένα απλό ζωγραφισμένο τετράγωνο.
Αυτά είναι μερικά από εκείνα που λέω, στους πελάτες μου, στο Μπουρνάζι.

Επίσης, στο μαγαζί έρχεται ενας πελάτης, ο οποίος κυκλοφορεί στην πλατεία με ενα αμάξι το οποίο διαθέτει φοβερό ηχοσύστημα και κανει τσάρκες με τη μουσική τσίτα, όταν δε βγαίνουνε παγάνα οι μπάτσοι να γράψουνε για ηχορύπανση. Ξέροντας λοιπόν τη μούρλα μου με τα "γιαπωνέζικα", μου ζήτησε να του γράψω ενα cd με μουσική από japan. Του γραψα κι εγω ενα cd-άκι με themes από ανιμε-κάτι λίγα από maximum the hormone, κάτι από samurai champloo, κάτι άλλα "τριζάτα" ΣΥΝ το α-πι-στευτο sayaendou από one piece7<---απόλυτο Μπουρναζοτράγουδο-προσκυνάω Glastenen που το ξετρύπωσε!
...και τα φερνει που-και-που τσαρκα στο Μπουρναζι τα Japan-μεριά-ανιμε-themes, έστω και για να κανει φιγούρα στις κοπελιές! Και δε βρίσκω κακό σ' αυτό! Άλλωστε, σε ποιά κοπελιά δεν θ' άρεσε το shiki no uta της Minmi, end.-theme από champloo??