Kαι προς αποφυγή παρεξηγήσεων, δεν έχω κανένα πρόβλημα με τους ομοφυλόφιλους και σαφώς δεν θεωρείται παράνομο να είσαι ομοφυλόφιλος (αντιθέτως, αν σε πιάσουν για παιδεραστία σαφώς θα καταλήξεις φυλακή και δικαιολογημένα) αλλά δεν παύει να θεωρείται ταμπού κι έχουν υπάρξει περιπτώσεις όπου όταν δυο ομοφυλόφιλοι (είτε άντρες είτε γυναίκες) ανταλλάσουν γλωσσόφυλο σε τηλεοπτική εκπομπή ή σειρά αμέσως πέφτουν βροχή από αντιδράσεις και μυνήσεις. Πάρτε για παράδειγμα το φιλί μεταξύ ομοφυλόφυλων σε σειρά του Παπακαλιάτη (δεν θυμάμαι ποιά ακριβώς) όπου το κανάλι που το έπαιζε πλήρωσε αρκετά λεφτά πρόστιμο και το φημισμένο γλωσσόφυλο μεταξύ της Madona και της Britney Spears σε μουσικά βραβεία όπου παρέμβη κι ο ίδιος ο Mπους.
Equality Now σου λένε μετά. Να χαρώ εγώ ίση μεταχείριση. 
ξερεις, πριν λιγες δεκαετιες εξισωναν τον ομοφυλοφιλο με τον παιδεραστη. Τρανταχτο παραδειγμα: μολις το 1985 αναγνωριστηκαν ως θυματα του Ολοκαυτωματος και οι ομοφυλοφιλοι. Μαλιστα αρκετοι που ειχαν φυλακιστει απο τους Ναζι σε στρατοπεδα συγκεντρωσης, μετα την απελευθερωση συνεχισαν να εκτειουν την ποινη τους, βασισμενη σε ενα αρθρο του τελους του 19ου αιωνα, που ειχε τροποποιηθει επι Χιτλερ και δεν κριθηκε σκοπιμο, παρα πολυ αργοτερα να καταργηθει.
Ολο αυτο εντασσεται σε ενα γενικοτερο πλαισιο:
Στην Ευρωπη τα παιδια ανω των 15 ετων αποτελουσαν μολθς το 20 % του πληθυσμου το 1991 και ο πληθυσμος αναμενεται να μειωθει. Στην Αφρικη το 45 % του πληθυσμου το 1991 ηταν 15 χρονων ή λιγότερο. Επομένως ο Νότος έχει διαφορετικες προτεραιοτητες από το Βορρα. Από οικονομική άποψη τα παιδια στο βορειο ημισφαιριο εχουν μικρη αξια για τους γονεις τους, αλλα η αξια τους ειναι συναισθηματικη και εγγενης. Για τις οικογενειες στο Νοτο η κατασταση ειναι σχεδον αντιστροφη, καθως η σωματικη εργασια ειναι πολυτιμη, η φτωχεια ενδημική και τα συστηματα κοινωνικης προνοιας σχεδον ανυπαρκτα. Κατα συνεπεια, η λογικη προσεγγιση ειναι να εξασφαλιστει οτι τα παιδια θα κερδιζουν χρηματα το νωριτερο δυνατον.
..................................................
Δουλεουν σε περιστασιακες εργασιες οπως υπαιθριοι πωλητες, αχθοφοροι, καθαριστες αυτοκινητων, παραγγελιοδοχοι, φυλακες εμπορευματων. Ωστοσο δεν ειναι ολα τα παιδια αυτης της εργασιακης ομαδας εγκαταλειμμενα ή δραπετες. Μερικα εχουν σπιτι να επιστρεψουν και εχουν τακτικη επαφη με τις οικογενειες τους.
.............................................................
Η ιδια η παρουσια τους προκαλει, κατ'αυτον τον τροπο, την αστικη κοινωνια, η οποια κυβερνα αναμενοντας οτι τα παιδια θα ανακατευτουν οσο το δυνατο λιγοτερο στον κοσμο των ενηλικων και κανει ενα αυστηρο διαχωρισμο αναμεσα στο δημοσιο και το ιδιωτικο, γεννωντας ετσι την απαιτηση τα παιδια του δρομου να εξαφανιστουν απο την κοινη θεα.
Τα παιδια ηλικιας κυριως 13-15 ετων, χωρις να υστερουν σωματικα ή συναισθηματικα, ηταν σε θεση να κερδιζουν μια εως μιαμιση φορα τον ελαχιστο μισθο που κερδιζαν οι ενηλικοι και ηταν συνηθως καλα ντυμενα και ταισμενα. Επισης εργαζονταν και ζουσαν σε ομαδες. Γενικα δεν εμπλεκονταν σε εγκληματικες πραξεις, αλλα τελουσαν πολυ συχνα υπο κρατηση στην αστυνομια σε επιχειρησεις "εκκαθαρισης" πριν την εναρξη τουριστικων περιοδων. Αυτα τα παιδια πηραν πολλα χρησιμα μαθηματα στους δρομους, που τους βοηθησαν στην αναληψη ηγεσιας, τη συνεργασια, την κοινωνικη επικονωνια, την αυτοπεποιθηση και την επινοητικοτητα. Ωστοσο η κυριαρχη ευρωπαικη σταση ειναι οτι μια τετοια ζωη ειναι εντελως ανεπιθυμιτη για παιδια κατω των 16 ετων. Το να στηριζομαστε στην πληροφορηση που μας παρεχει η εξελικτικη ψυχολογια του Βορρα, προκειμενου να γνωρισουμε την ανθρωπινη ωριμανση, δεν μας βοηθα για τους αλλους πολιτισμους. Υπαρχουν μερη στον κοσμο οπου τα παιδια δεν παραμενουν παιδια για τοσο καιρο οσο στη Βρετανια, αλλα καταφερνουν να αποκτησουν το status του ενηλικου απο την πρωιμη εφηβεια, επειδη μαθαινουν να προσαρμοζονται στις περιστασεις και στο περιβαλλον. Σε αυτη τη διαδικασια μπορει να διαπιστωθει οτι ενδυναμωσαν τον εαυτο τους, προς μεγαλη δυσαρεσκεια των ειδικων παροχης φροντιδας, οι οποιοι θεωρουν τους εαυτους τους ως επιτροπους της ενδυναμωσης.
Παιδια που εμφανιζουν χαρακτηριστικα ενηλικων, οπως αυτονομια, οικονομικη ανεξαρτησια και κοινωνικη ωριμοτητα, μπορει να προκαλουν με την πρωιμη αναπτυξη τους. Το οτι δεν υποφερουν εμφανως αλλα φαινονται ευχαριστημενα, μπορει να ειναι ακομα πιο ενοχλητικο φια εκεινους που θελουν να αναλαβουν τον ελεγχο της φροντιδας τους.
....................................................................................
Προσδιδοντας μεγαλη αξια στη ζωη που οργανωνεται γυρω απο τις επισημες δομες και την ιδιωτικη ιδιοκτησια, οι διαμορφωτες αποφασεων της μεσαιας ταξης εξισωνουν τον δρομο με την αεργια και την παραβατικοτητα και κατα συνεπεια παρουσιαζουν τη ζωη στο δρομο ως παρανομη. Δυο απο τα παλαιοτερα μετρα για αυτον τον σκοπο ηταν η απαγορευση του εμποριου στους δρομους και της αργοσχολιας, τα οποια εφαρμοστηκαν στο Νοτο απο τους τοτε κυριαρχους αποικιοκρατες για να τους "προστατεψουν" απο "τους ιθαγενεις". Καθως τα μετρα αυτα υποστηριχτικαν απο την παρουσα κυριαρχη ταξη για τον ιδιο λογο, η ζωη στο δρομο ποινικοποιηται αυτοματως, με αποτελεσμα τα παιδια του δρομου να τα χειριζεται -ή συχνοτερα να τα κακομεταχειριζεται- πρωτιστα το τιμωρο χερι του κρατους..................
Οι παρατηρησεις αυτες εξεταζοντας τη δυναμη του φοβου ως απαντηση σε υποτιθεμενες προκλησεις για την κυριαρχη κουλτουρα, θυμιζουν τους λογους για τους οποιους παιδια-μαγοι εκτελεστηκαν τον 17ο αιωνα. Προκειται για ενα φοβο απο συμπεριφορες που βρισκονται εξω απο τον κοινωνικο ελεγχο και ειναι, ως εκ τουτου, ανεξελεγκτες και απροβλεπτες.
Απο το βιβλιο "Ειδικες Εκπαιδευτικες Αναγκες στη Συγχρονη Εποχη" της J.Corbett