Στα Ιαπωνικά υπάρχουν 2 χρόνοι. Παρελθόντας χρόνος (past) και Μη Παρελθόντας χρόνος (non-past). Όπως και στα Νέα Ελληνικά.
Η διαφορά έγκειται στο ότι στα Νέα Ελληνικά έχουμε περιφραστικούς χρόνους για τον μέλλοντα.
Ναι μόνο δυό γραμματικές μορφές υπάρχουν διαφορετικές μεταξύ τους. Με την διαφορά ότι αυτό που λένε τα αγγλικά βιβλία past-form μπορεί και να χρησιμοποιηθεί και σαν μέλλοντας, όπως λέει στο βιβλίο μέσα:
あしたのテストは、かきおわったひとがかえてもいいです。Στο τεστ αύριο αυτός που θα τελειώσει μπορεί να φύγει.
Υπάρχουν δηλαδή πολλοί προσδιορισμοί (αναφορικές προτάσεις) σε past form που ενώ στα ελληνικά αποδίδονται με μέλοντα, στην πραγματικότητα δηλώνουν ότι μιά πράξη τελειώνει (ή στο μέλλον, ή στο παρελθόν). Γιαυτό και καλυτερα είναι να την λέμε ΣΥΝΤΕΛΕΣΜΕΝΗ ΜΟΡΦΗ και όχι past form, λέει η δασκάλα μου.
Και στα ελληνικά νομίζω έτσι τα λένε, θα ρωτήσω την αδερφή μου που είναι φιλολογίνα...
Πάντως και μόνο από την εισαγωγή καταλαβαίνεις το μέγεθος της παράνοιας αυτής της γλώσσας. (πχ λέει μέσα ότι 
Που πήγα κι έμπλεξα...
).
