225 replies to this topic

[Chief_Chips]

αυτό το topic είναι συνέχεια του τοπικ για ντίσνευ.Αυτό που θέλω να πω όχι και να μου δίνεις credit της disney για pixar(το μόνο που αξίζει με ότι έχει σχέση με disney τώρα).Και όχι κα να μου βάλεις στο ίδιο καλούπι έργα όπως το robin hood,oliver and company με masterpieces όπως snow white and the seven dwarfs,pinocchio και fantasia.και ούτε στην κλάσση των ''λιγότερο'' masterpieces είναι(bambi,dumbo),ούτε καν στην κλάσση των sword in the stone και jungle book είναι.η χρυσή εποχή της disney είναι από το 30 εως τον θάνατο του ντίσνευ(silly symphonies,black and white mickey mouse and in color,donald duck και άλλα animated shorts,snow white,pinocchio,fantasia,dumbo,bambi και υποτιμημένα όπως το alice in wonderland καθώς και τα shorts του winnie the pooh(αν και ένα μόνο βγήκε όταν ήταν ζωντανός-σημ. χωρίς φυσικά να είναι όλα masterpieces εκείνη την εποχή αλλά υπήρχαν από masterpieces/έργα τέχνης σε αρκετά καλά εως εντάξει καλά) και από το little mermaid εως το lion king.

Edited by Chief_Chips, 13 July 2008 - 15:35.

[scrooge1991]

Θέλεις να πεις ότι δε σου αρέσει ούτε η Ποκαχόντας, ούτε η Παναγία των Παρισίων, ούτε ο Ηρακλής, ούτε η Μουλάν, ούτε ο Ταρζάν; Μη σου πω ότι εμένα μου αρέσουν και οι μεταγενέστερες από αυτές, όπως Φαντασία 2000, ο αυτοκράτορας έχει κέφια (πάρα πολύ γέλιο), η Χαμένη Ατλαντίδα, [το Λίλο & Στιτς δε μου αρέσει, είναι χάλια], ο πλανήτης των θησαυρών, ο αδερφός μου ο αρκούδος, μια τρελή τρελή φάρμα. Και τα ακόμη πιο μεταγεςνέστερα μου αρέσουν, αλλά άντε δε θα τα πω γιατί είναι όλα pixarισμένα. Πάντως και οι ταινίες μετά το θάνατο του Walt Disney μέχρι τη μικρή γοργόνα ωραίες είναι, αν και τότε ήταν μία μαύρη περίοδος, αλλά ταινίες όπως οι αριστόγατες, ο Ρομπέν των δασών, Μπερνάρ και Μπιάνκα, η αλεπού και το κυνηγόσκυλο και ο Όλιβερ και η παρέα του, είναι πασίγνωστες. Μπορεί να μην έκαναν επιτυχία τότε, αλλά κάνουν τώρα και μάλιστα μεγάλη (ειδικά στην Αμερική γίνεται χαμός με τη Disney). Γι' αυτό δε νομίζω ότι πρέπει να περιορίζεσαι σε αυτές τις ταινίες.

[Chief_Chips]

tsintsori το άλλο θέμα είναι κλειστό.
ο ταρζάν και ο ηρακλής δεν μου άρεσαν
η ποκαχόντας εντάξει είναι αν και υπάρχουν ανακρίβειες,μούλαν καλό είναι η παναγία των παρισίων ωραίο είναι αν και αυτά δεν είναι και τίποτε masterpieces η θρυλικά όπως το little mermaid και το beauty and the beast
βασικά πολλές από αυτές έκανα επιτυχία τότε
αλλά ούτε στην κλάσση των pinocchio-snow white είναι ούτε την ποιότητα τους ούτε την διαχρονηκότητα τους ούτε την σημαντικότητα τους
ειδικά το robin hood χρησιμοποιά σκηνές από παλιότερα της disney
το snow white,fantasia και pinocchio είναι έργα τέχνης,όχι μόνο στον χώρο του animation αλλά γενικώς στην ιστορία του σινεμά
τόση ομορφιά,ποιότητα,ταλέντο,προσοχή στην λεπτομέρεια

[Anyparktos]

Αυτό που με απωθεί εδώ και καιρό από τη disney είναι οι έντονες τάσεις προσκόλλησης στην πολιτική ορθότητα μια έννοια που προήλθε εξολοκλήρου από τον αμερικάνικο κινηματογράφο και ευτυχώς δεν φαίνεται να έχει ιδιαίτερα επηρεάσει το δείγμα των ταινιών του ανεξάρτητου αμερικανικού κινηματογράφου που έχω παρακολουθήσει εγώ..Οι νόρμες που ακολουθεί η πλειονότητα των ταινιών του disney σε συνδιασμό με την "never say die" επιτηδευμένη αθωότητα που περιέχουν με απομακρύνουν όλο και περισσότερο από αυτές τις ταινειες ενώ παράλληλα θέτουν τις διαχωριστικές τους γραμμές από κάθε είδους ρεαλισμό και ταυτόχρονα απομακρύνονταi και απο την πρωτοτυπία Που με τόσο φράγκο άνετα θα μπορούσαν να έχουν(realism mode:money means choices in script,and a good script is an original one)
Πάνω απ όλα όμως όπως λέω και σε πολλά άλλα θέματα είναι καθαρά θέμα γούστου...Με λίγα λόγια αυτή η αθωότητα και ο κλασσικός ηρωισμός ή αυτό το καλοκάγαθο χιούμορ που βλέπεις μέσα από τις ταινείες αυτές φυσικά μπορούν να εμπνέουν πολλούς.But i don't think that's the case for me though.

[Chief_Chips]

Αυτό που με απωθεί εδώ και καιρό από τη disney είναι οι έντονες τάσεις προσκόλλησης στην πολιτική ορθότητα μια έννοια που προήλθε εξολοκλήρου από τον αμερικάνικο κινηματογράφο και ευτυχώς δεν φαίνεται να έχει ιδιαίτερα επηρεάσει το δείγμα των ταινιών του ανεξάρτητου αμερικανικού κινηματογράφου που έχω παρακολουθήσει εγώ..Οι νόρμες που ακολουθεί η πλειονότητα των ταινιών του disney σε συνδιασμό με την "never say die" επιτηδευμένη αθωότητα που περιέχουν με απομακρύνουν όλο και περισσότερο από αυτές τις ταινειες ενώ παράλληλα θέτουν τις διαχωριστικές τους γραμμές από κάθε είδους ρεαλισμό και ταυτόχρονα απομακρύνονταi και απο την πρωτοτυπία Που με τόσο φράγκο άνετα θα μπορούσαν να έχουν(realism mode:money means choices in script,and a good script is an original one)
Πάνω απ όλα όμως όπως λέω και σε πολλά άλλα θέματα είναι καθαρά θέμα γούστου...Με λίγα λόγια αυτή η αθωότητα και ο κλασσικός ηρωισμός ή αυτό το καλοκάγαθο χιούμορ που βλέπεις μέσα από τις ταινείες αυτές φυσικά μπορούν να εμπνέουν πολλούς.But i don't think that's the case for me though.

δυστυχώς με αυτή τη πολιτική ορθότητα βλέπουμαι παλιά κλασσικά cartoon censored γιατί απλά δεν τα κάνουν release uncencored
κλασσική περίπτωση το tom and jerry που η συντριπτική πλειοψηφεία που κυκλοφορεί σε dvd είναι censorsed.επίσης στο fantasia έχει censored μια σκηνή.

[Leon]

Δε πάω για flame war αλλά θα το πω. Το Snow white εμένα δε μ' άρεσε Πολύ παραμυθάκι. Ούτε το fantasia. Πολύ μιούζικαλ. Οκ δε διαφωνώ, ήταν αριστουργήματα σα δουλειές(ειδικά το Φαντασία με το δέσιμο εικόνας και ήχου) αλλά πως να το κάνουμε... Μια φορά να τα δω μου φτάνει, δε βγάζω δεύτερη. Αντίθετα οι ταινίες του 90 και ειδικά Lion KIng, Aladdin και Toy Story δε τις χορταίνω και μπορώ να πω πως ακόμα συγκινούμαι όταν τις βλέπω.

BTW, για τη φήμη ότι ο WD είναι στην "κατάψυξη" δεν ξέρω, πάντως η wiki λέει πως αποτεφρώθηκε
He was cremated on December 17, 1966 and his ashes reside at the Forest Lawn Memorial Park in Glendale, California.

Επίσης είχα διαβάσει και ένα άρθρο στο 9 της ελευθεροτυπίας πριν χρόνια που τώρα δεν το βρίσκω αλλά βρήκα αυτό στη wiki
Χωρίς σχόλια

Testimony before Congress

In 1947, during the early years of the Cold War,[63] Disney testified before the House Un-American Activities Committee, where he branded Herbert Sorrell, David Hilberman and William Pomerance, former animators and labor union organizers, as Communist agitators. All three men denied the allegations. Disney implicated the Screen Actors Guild as a Communist front, and charged that the 1941 strike was part of an organized Communist effort to gain influence in Hollywood. However, no evidence has been discovered to support this

Και κάτι τελευταίο. ΤΟ WALL-E #19/250:oo: ΠΑΝΩ ΑΠΟ USUAL SUSPECTS ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ ΘΡΥΛΟΥΣ. ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΕΙ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΕ ΤΗ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ ΣΤΟ IMDB ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ; (δεν το χω δει βέβαια για να ξέρω..)

[scrooge1991]

Η αλήθεια είναι ότι η Disney θα μπορούσε να κάνει πιο πρωτότυπες ταινίες, χωρίς happy end, με πιο πρωτότυπους (αλλά και πάλι όμορφους) ήρωες και θα μπορούσε να προσεγγίζει και άλλα θέματα, πιο ρεαλιστικά. Μια πολύ ρεαλιστική ταινία θεωρώ τη λαίδη και τον αλήτη. Ούτε μαγικά, ούτε φανταστικά μέρη, αλλά μία ιστορία αγάπης δύο ζώων. Επίσης στην Ποκαχόντας (που λατρεύω) μου άρεσε πολύ που στο τέλος η Ποκαχόντας δεν έμεινε με τον Τζων (γιατί όταν την πρωτοείδα στην πρεμιέρα της στη Νέα Υόρκη αυτό περίμενα) και έτσι το τέλος δεν ήταν απαραίτητα χαρούμενο. Υπήρχε μία θλιβερή νότα αφού έσπασε μια δυνατή αγάπη. Η Ποκαχόντας είναι αληθινή ιστορία (φυσικά χωρίς το δέντρο που μιλάει).
Τώρα όσον αφορά τον Πινόκιο, εννοείται ότι δε συγκρίνεται, αφού έγινε με απίστευτα τεχνολογικά μέσα για την εποχή (κάμερες πολλαπλών λήψεων κ.α.), αλλά δυστυχώς δεν έκανε επιτυχία στην Ευρώπη λόγω του Β' Παγκοσμίου πολέμου. Για την Χιονάτη δε το συζητάμε. Δε νομίζω να υπάρχει κανείς που να αμφιβάλλει για την ποιότητα αυτής της ταινίας. Ο Ρομπέν των δασών ήταν όντως λίγο κακοσχεδιασμένο για Disney, το διάβασα και σε ένα κόμιξ. Αλλά τότε στη Disney γινόταν χαμός, ήταν στην κακή εποχή της.

[Chief_Chips]

Η αλήθεια είναι ότι η Disney θα μπορούσε να κάνει πιο πρωτότυπες ταινίες, χωρίς happy end, με πιο πρωτότυπους (αλλά και πάλι όμορφους) ήρωες και θα μπορούσε να προσεγγίζει και άλλα θέματα, πιο ρεαλιστικά. Μια πολύ ρεαλιστική ταινία θεωρώ τη λαίδη και τον αλήτη. Ούτε μαγικά, ούτε φανταστικά μέρη, αλλά μία ιστορία αγάπης δύο ζώων. Επίσης στην Ποκαχόντας (που λατρεύω) μου άρεσε πολύ που στο τέλος η Ποκαχόντας δεν έμεινε με τον Τζων (γιατί όταν την πρωτοείδα στην πρεμιέρα της στη Νέα Υόρκη αυτό περίμενα) και έτσι το τέλος δεν ήταν απαραίτητα χαρούμενο. Υπήρχε μία θλιβερή νότα αφού έσπασε μια δυνατή αγάπη. Η Ποκαχόντας είναι αληθινή ιστορία (φυσικά χωρίς το δέντρο που μιλάει).
Τώρα όσον αφορά τον Πινόκιο, εννοείται ότι δε συγκρίνεται, αφού έγινε με απίστευτα τεχνολογικά μέσα για την εποχή (κάμερες πολλαπλών λήψεων κ.α.), αλλά δυστυχώς δεν έκανε επιτυχία στην Ευρώπη λόγω του Β' Παγκοσμίου πολέμου. Για την Χιονάτη δε το συζητάμε. Δε νομίζω να υπάρχει κανείς που να αμφιβάλλει για την ποιότητα αυτής της ταινίας. Ο Ρομπέν των δασών ήταν όντως λίγο κακοσχεδιασμένο για Disney, το διάβασα και σε ένα κόμιξ. Αλλά τότε στη Disney γινόταν χαμός, ήταν στην κακή εποχή της.

ρε φίλε γιατί συγχέουν εντελώς disney με pixar;;;το toy story δεν είναι εντελώς πραγματικά της disney αλλά της pixar.αν και μου αρέσουν τα νέα masterpieces(beauty and the beast...),μου αρέσουν παραπάνω τα παλιά λόγω στυλ,το πάντρεμα της μουσικής με το animation(προτιμώ τα soundtrack των παλαιότερων ταινίων)και της μαγείας που προσφέρουν.φυσικά και τα νέα είναι έργα τέχνης αλλά δεν θα τα έβαζα στα εντελώς πρώτα αγαπημένα μου αλλά κάπου στην πέμπτη θέση και κάτω.

[iristella]

H Ποκαχοντας ηταν αληθινη ιστορια αλλα ουδεμια σχεση ειχε με αυτο το οποιο παρουσιαστηκε απο την Disney.......Και το δεντρο που μιλαει να μην υπηρχε η Ιστορια της ειναι τελειως διαφορετικη απο αυτο που παρουσιασε η Disney..... Eμενα αυτο ειναι που με ενοχλει οτι παιρνει καποιες ιστοριες και τις παραλασσει για να τις κανει πιο εμπορικες και πιο πολιτικα ορθες. Μπορουν αν θελουν να παρουν ενα παραμυθι και να το αποδωσουν πιστα η αλλιως δεν πιστευω οτι υπαρχει ελλειψη απο σεναριογραφους....

[Anyparktos]

Εδώ να τονίσω για να μην παρεξηγούμαι ότι όταν λέω ρεαλισμό δεν εννοώ την απουσία φανταστικών στοιχείων μαγείας κτλαλλά εννοώ ρεαλιστικές συμπεριφορές από τη μεριά των χαρακτήρων και αποχή από τα πρότυπα και τις νόρμες του υπερηρωισμού,της άθραυστης πλην νεόδμητης φιλίας και άλλων σκηνικών που αν τα συναντούσαμε στη ζωή θα είμασταν σε μια φάση "wtf,did that happen?" τα οποία όμως είναι καραμέλα για αυτές τις ταινείες.Ο ήρωας δεν επιδεικνύει συμπεριφορές που θα τον καθαιρούσαν από τη θέση του απόλυτου "καλού παιδιού" και θα τον μετέτρεπαν σε κάτι με το οποίο μπορει να ταυτιστεί ο καθημερινός άνθρωπος.Θα μου πειτε "νταξ ρε ψηλε,πρέπει να τις βλέπουν και παιδάκια τις ταινείες όμως" αλλά γιατί να στερήσεις και ένα παιδί από το να δει έναν non-immaculate χαρακτήρα κάποιον που μπορεί να έχει συναντήσει και στην πραγματικότητα.Πιστεύω ότι αυτοί οι υπερηρωισμοί κάνουν περισσότερο κακό από το ξύλο που τρώει ο Tom στο Tom&Jerry που τωρα λογοκρίνονται όπως είπε και ο chief chips.

[Zoro]

Και κάτι τελευταίο. ΤΟ WALL-E #19/250:oo: ΠΑΝΩ ΑΠΟ USUAL SUSPECTS ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ ΘΡΥΛΟΥΣ. ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΕΙ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΕ ΤΗ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ ΣΤΟ IMDB ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ; (δεν το χω δει βέβαια για να ξέρω..)

Ρεε,εδω οι 300 στην αρχη ηταν στο top10!!

Και δες που ειναι τωρα!

Στην αρχη παντα ετσι ειναι αλλα μετα απο λιγο που την βλεπουν και πιο "ψαγμενοι",μπαινουν οι αληθινες βαθμολογιες!

{τωρα μικροι θα την ειδαν κυριως/fanboys-girls της disney}

[και γενικως το τοπ250 δεν το θεωρω παντα αντιπροσωπευτικο,πχ Νονος 1ο,Pulp Fiction 5o κλπ...Schindler's List ναι ενω!]

Παντως οπως και να χει θεωρηθηκε καλη ταινια αρα θα ναι παντα μεσα στις top250,αλλα θα μετακινηθει λιγο ή αρκετα,σιγουρα!!

[Chief_Chips]

Εδώ να τονίσω για να μην παρεξηγούμαι ότι όταν λέω ρεαλισμό δεν εννοώ την απουσία φανταστικών στοιχείων μαγείας κτλαλλά εννοώ ρεαλιστικές συμπεριφορές από τη μεριά των χαρακτήρων και αποχή από τα πρότυπα και τις νόρμες του υπερηρωισμού,της άθραυστης πλην νεόδμητης φιλίας και άλλων σκηνικών που αν τα συναντούσαμε στη ζωή θα είμασταν σε μια φάση "wtf,did that happen?" τα οποία όμως είναι καραμέλα για αυτές τις ταινείες.Ο ήρωας δεν επιδεικνύει συμπεριφορές που θα τον καθαιρούσαν από τη θέση του απόλυτου "καλού παιδιού" και θα τον μετέτρεπαν σε κάτι με το οποίο μπορει να ταυτιστεί ο καθημερινός άνθρωπος.Θα μου πειτε "νταξ ρε ψηλε,πρέπει να τις βλέπουν και παιδάκια τις ταινείες όμως" αλλά γιατί να στερήσεις και ένα παιδί από το να δει έναν non-immaculate χαρακτήρα κάποιον που μπορεί να έχει συναντήσει και στην πραγματικότητα.Πιστεύω ότι αυτοί οι υπερηρωισμοί κάνουν περισσότερο κακό από το ξύλο που τρώει ο Tom στο Tom&Jerry που τωρα λογοκρίνονται όπως είπε και ο chief chips.

το θέμα είναι ότι όλοι εμείς είμαστε οι ------- και ίσως δεν θα έχουμε την δυνατότητα να δούμε tom and jerry ξανά uncercored.φυσικά δεν είναι μόνο το ξύλο(δεν το κάνουν uncencored αυτό,αλλά ο ρατσισμός...

[scrooge1991]

Όντως η Disney παραλάσσει τις ιστορίες για να τις κάνει πιο εμπορικές, πιο ευχάριστες και για να κάνει τους πρωταγωνιστές τους απόλυτους καλούς. Επίσης όι περισσότερες ταινίες της είναι διασκευές. Αυτό το ξεκίνησε ο ίδιος ο Disney και έτσι η εταιρεία το συνέχισε. Ξέρετε πόσα ακόμη πράγματα είχε η Χιονάτη των αδελφών Γκριμ; Αλλά τα κόψανε και βάλανε τραγούδια. Το ίδιο συνέβη και με την Ωραία Κοιμωμένη (η Αυγή είχε μόνο μία νονά την Πασχαλιά, και γενικά τα ονόματα, οι ήρωες, η ακολουθία των γεγονότων και πολλά από τα ίδια τα γεγονότα ήταν διαφορετικά και αλλαγμένα) και με την Σταχτοπούτα (στην Σταχτοπούτα του Disney τη μισή ιστορία καλύπτουν τα ποντίκια, χώρια ότι δεν έβαλαν την Σταχτοπούτα να ξεχωρίσει τα φασόλια απ' τις στάχτες, αλλά έβαλαν τα ποντίκια να της ράβουν φόρεμα). Αλλά αναλογιστείτε ότι αν η Disney δεν δημιουργούσε έναν παραμυθένιο κόσμο, δε θα ήταν ανάμεσα στις δέκα πιο ισχυρές εταιρείες του κόσμου. Σήμερα ο καθένας δουλεύει για το συμφέρον του, δε μπορούμε να την κατηγορήσουμε γι' αυτό. Εφόσον είχε τα δικαιώματα των ταινιών, τις έκανε όπως ήθελε.

[Namida]

Όταν είχα δει το lion king στον κινηματογράφο πριν από πολλά χρόνια, το θεώρησα και γω αριστούργημα. Ώσπου μια μέρα είναι το Κimba του Τεζούκα στην τηλεόραση. Έχουν αντιγράψει όλο το καστ. Από το Σίμπα και τον Μουφάσα, μέχρι το Ζαζού και το Ραφίκι. Και ο Σκαρ εμφανίζεται στο έργο του Τεζούκα, και έχει μαζί του τις υαίενες. Το μόνο που άφησε έξω η ντίσνεϋ ήταν οι άνθρωποι. Στον Κίμπα τα υπάρχουν και άνθρωποι που μιλάνε με τα ζώα (δεν θυμάμαι γιατί), κατί που φυσικά δεν θα ταίριαζε σε αμερικάνικη ταινία. Αν αυτού έβαλαν το κωμικό δίδυμο τιμόν-πούμπα για να δώσουν μια πιο ανάλαφρη νότα. Στην αρχή σκέφτικα μήπως και τα δύο βασίζονται σε κάποιο τοπικό μύθο ή κάτι τέτοιο και για αυτό έχουν τόσες ομοιότητες. Έτσι έκατσα και είδα και τις συνεντεύξεις των δημιουργών που υπάρχουν στο DVD. Ξέρετε που λένε ότι βασίστηκε το σενάριο; Στη Βίβλο!!!! Έλεος!

Όσο αφορά τη ντίσνεϋ γενικότερα. Έβλεπα μικρός και ακόμα βλέπω ταινίες της. Όλα τα "2" και "3" δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Είναι συνήθως μια προχειροδουλεία, που σκοπό έχει να εκμεταλλευτεί έναν επιτυχιμένο εμπορικό τίτλο. Και φυσικά μετά το 2 και 3 υπάρχει και η ανάλογη σειρά στην τηλεόραση. Μόνο το brother bear το 2 ήταν αρκετά καλό όπως το πρώτο.

Επίσης μου αρέσουν πολύ τα animatio με γραφικά. Κορυφαίο θεωρώ το monsters inc, τόσο από σενάριο, όσο και οπτικά. Ειδικά κάποιες σκηνές που το τρίχωμα του Σάλυ κουνιέται σαν αληθινό είναι απίστευτες. Όλες οι ταινίες τις pixar βλέπονται ευχάριστα, έχουν προτότυπα σχετικά σενάρια, αλλά υπάρχει και εκεί μια πτώση.

Τέλος θέλω να πω τι δεν μου αρέσει στην Ντίσνεϋ

1. Δεν υπάρχουν αυθεντικά σενάρια.
Οι περισσότερες ταινίες είναι η παραμύθια (Χιονάτη, Κοιμωμένη, Πεντάμορφη, Πινόκιο, Αλλαντίν, Μικρή γοργόνα, σταχτομπούτα) ή βιβλία (παναγία των παρισίων, Ταρζάν) ή βασίζονται σε τοπικούς μύθους ή παραδώσεις (Ποκαχόντας, Ηρακλής, Μουλάν)
2. Αλλάζουν το τέλος του έργου, με αποτέλεσμα όλα να έχουν χάπυ έντ, κάτι που δεν συμβαίνει στα αυθεντικά έργα στα οποία βασίζονται.
(Στην Παναγία των Παρισίων

Spoiler:

ο Κουασιμόδος πεθαίνει κανονικά

, στην μικρή γοργόνα

Spoiler:

η Άριελ πεθαίνει στο τέλος

, οι Χίλιες και μια νύχτες είναι μέσα στο αίμα και τους αποκεφαλισμούς (Αλλαντίν)
3. Κόβουν χαρακτήρες για να φέρουν την ιστορία στα μέτρα τους.
(Τρεις μόνο μάγγισες στην κοιμωμένη, και η τέταρτη που έδωσε την κατάρα, ενώ στο κανονίκό είναι 12 και η 13η δίνει την κατάρα, λιγότερες μούσες στον Ηρακλή)
4. Προσθέτουν χαρακτήρες για να γίνει η ταινία περισσότερο παιδική.
(Τιμών και πούμπα στο Lion King, φλυτζανάκια κλπ στην πεντάμορφη, τυρκ και τάντορ στον ταρζάν, ποντικάκια στη σταχτομπούτα)

Τελικά αυτό που κάνει με επιτυχία η ντίσνεϋ είναι να παίρνει κάτι έτοιμο, γνωστό στο κοινό, να το ντύνει με ωραία χρώματα και μουσική, και να το πουλάει σαν κάτι καινούριο. Μάλλον το μάθαμε το κόλπο, και δεν θα πάρουμε

ΕΔΙΤ Μέχρι να γράψω αυτό το ποστ, έκανε καινούριο ο Σκρούτζ, και αναφέρει κάποια από αυτά που λέω και εγώ

[Chief_Chips]

Όταν είχα δει το lion king στον κινηματογράφο πριν από πολλά χρόνια, το θεώρησα και γω αριστούργημα. Ώσπου μια μέρα είναι το Κimba του Τεζούκα στην τηλεόραση. Έχουν αντιγράψει όλο το καστ. Από το Σίμπα και τον Μουφάσα, μέχρι το Ζαζού και το Ραφίκι. Και ο Σκαρ εμφανίζεται στο έργο του Τεζούκα, και έχει μαζί του τις υαίενες. Το μόνο που άφησε έξω η ντίσνεϋ ήταν οι άνθρωποι. Στον Κίμπα τα υπάρχουν και άνθρωποι που μιλάνε με τα ζώα (δεν θυμάμαι γιατί), κατί που φυσικά δεν θα ταίριαζε σε αμερικάνικη ταινία. Αν αυτού έβαλαν το κωμικό δίδυμο τιμόν-πούμπα για να δώσουν μια πιο ανάλαφρη νότα. Στην αρχή σκέφτικα μήπως και τα δύο βασίζονται σε κάποιο τοπικό μύθο ή κάτι τέτοιο και για αυτό έχουν τόσες ομοιότητες. Έτσι έκατσα και είδα και τις συνεντεύξεις των δημιουργών που υπάρχουν στο DVD. Ξέρετε που λένε ότι βασίστηκε το σενάριο; Στη Βίβλο!!!! Έλεος!

Όσο αφορά τη ντίσνεϋ γενικότερα. Έβλεπα μικρός και ακόμα βλέπω ταινίες της. Όλα τα "2" και "3" δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Είναι συνήθως μια προχειροδουλεία, που σκοπό έχει να εκμεταλλευτεί έναν επιτυχιμένο εμπορικό τίτλο. Και φυσικά μετά το 2 και 3 υπάρχει και η ανάλογη σειρά στην τηλεόραση. Μόνο το brother bear το 2 ήταν αρκετά καλό όπως το πρώτο.

Επίσης μου αρέσουν πολύ τα animatio με γραφικά. Κορυφαίο θεωρώ το monsters inc, τόσο από σενάριο, όσο και οπτικά. Ειδικά κάποιες σκηνές που το τρίχωμα του Σάλυ κουνιέται σαν αληθινό είναι απίστευτες. Όλες οι ταινίες τις pixar βλέπονται ευχάριστα, έχουν προτότυπα σχετικά σενάρια, αλλά υπάρχει και εκεί μια πτώση.

Τέλος θέλω να πω τι δεν μου αρέσει στην Ντίσνεϋ

1. Δεν υπάρχουν αυθεντικά σενάρια.
Οι περισσότερες ταινίες είναι η παραμύθια (Χιονάτη, Κοιμωμένη, Πεντάμορφη, Πινόκιο, Αλλαντίν, Μικρή γοργόνα, σταχτομπούτα) ή βιβλία (παναγία των παρισίων, Ταρζάν) ή βασίζονται σε τοπικούς μύθους ή παραδώσεις (Ποκαχόντας, Ηρακλής, Μουλάν)
2. Αλλάζουν το τέλος του έργου, με αποτέλεσμα όλα να έχουν χάπυ έντ, κάτι που δεν συμβαίνει στα αυθεντικά έργα στα οποία βασίζονται.
(Στην Παναγία των Παρισίων

Spoiler:

ο Κουασιμόδος πεθαίνει κανονικά

, στην μικρή γοργόνα

Spoiler:

η Άριελ πεθαίνει στο τέλος

, οι Χίλιες και μια νύχτες είναι μέσα στο αίμα και τους αποκεφαλισμούς (Αλλαντίν)
3. Κόβουν χαρακτήρες για να φέρουν την ιστορία στα μέτρα τους.
(Τρεις μόνο μάγγισες στην κοιμωμένη, και η τέταρτη που έδωσε την κατάρα, ενώ στο κανονίκό είναι 12 και η 13η δίνει την κατάρα, λιγότερες μούσες στον Ηρακλή)
4. Προσθέτουν χαρακτήρες για να γίνει η ταινία περισσότερο παιδική.
(Τιμών και πούμπα στο Lion King, φλυτζανάκια κλπ στην πεντάμορφη, τυρκ και τάντορ στον ταρζάν, ποντικάκια στη σταχτομπούτα)

Τελικά αυτό που κάνει με επιτυχία η ντίσνεϋ είναι να παίρνει κάτι έτοιμο, γνωστό στο κοινό, να το ντύνει με ωραία χρώματα και μουσική, και να το πουλάει σαν κάτι καινούριο. Μάλλον το μάθαμε το κόλπο, και δεν θα πάρουμε

ΕΔΙΤ Μέχρι να γράψω αυτό το ποστ, έκανε καινούριο ο Σκρούτζ, και αναφέρει κάποια από αυτά που λέω και εγώ

δηλαδή για εσένα το toy story 2 δεν αξίζει;;από τα καλύτερα seguels στην ιστορία του κινημαστογράφου.και επιτέλουν μην δίνεται τόσο credit στην disney για έργα της pixar.