Κοίτα, δεν το σκέφτομαι μόνο από άποψη μισθολογική, αλλά και από υγείας όπως λες και γενικότερα ποιότητα ζωής/κοινωνίας. Δηλαδή δεν θα προτιμούσα μια χώρα που είναι διεφθαρμένη, ακόμα κι αν πληρώνομαι καλύτερα. Σε γενικές γραμμές αυτό που θα ήθελα ιδανικά είναι μια χώρα που δεν σε εκμεταλλεύονται, μπορείς έμπρακτα να έχεις δικό σου σπίτι και γενικά να είναι βαρετά, να μην έχουμε έντονες συγκινήσεις.
Πήγε η ξάδελφη διακοπές σε φίλη της που ζει στη Σλοβενία. Όλοι οι μεσοαστοί έχουν δικό τους σπίτι με αυλή το οποίο μπορούν να κάνουν afford, μια χαρά οικονομική άνεση, πληρώνονται αρκετά καλά λεφτά, δουλεύουν 4 μέρες 6 ώρες (αν θυμάμαι καλά), τα προϊόντα είναι πιο φτηνά από εδώ (εκτός από εισαγόμενα που είναι αναμενόμενο να είναι ακριβότερα) και σε γενικές γραμμές βαριούνται, δεν συμβαίνουν τρελά πράγματα συνέχεια, ούτε ζουν με φόβο. Ως κοινωνία δηλαδή είναι μετρημένοι. Και, απ' ό,τι έχω καταλάβει, δεν θέλεις πολλά παραπάνω λεφτά για να ζήσεις σε σχέση με την Ελλάδα. Για θέματα υγείας, ασφάλειας, δουλειάς (πώς λειτουργεί το σύστημα δηλαδή) δεν έχω δει πάντως, δεν ξέρω να σου πω.
Δυστυχως την Αγγλία δεν μπορω να την προτεινω πια, οχι γιατί δεν ειναι καλή επιλογή (το λατρεύω το Λονδινο) αλλά γιατί ειναι πια δυσκολο να ερθεις. Για Ιρλανδια παντως που ειναι ακομα ευκολο, εχω ακουσει καλά λογια. Απο εκει και πέρα, και λαμβανοντας υποψιν τα δικά σου κριτηρια, οσο μπορώ:
Η Ισπανία ειναι πολύ καλυτητερη απο την Ελλάδα σε πολλά σημαντικά θεματα, αλλά εχει ακομα δρομο να φτασει την κεντρική ευρωπη. Η Κροατία ανεβαινει. Την υπολοιπη μεσογειο ή δεν την ξερω ή ειναι χειροτερη.
Η Ελβετία το εχει κανει αρκετά δυσκολο να εγκατασταθεις εκει με υπουλους τροπους που δεν φαινονται απο πριν. Οι γειτονες (Ιταλοι, Γαλλοι και Γερμανοι) καταφερνουν να προσπερασουν πολλόυς απο αυτους, για αυτο και τρωνε και τον (υπογειο) ρατσισμο τους κατά κύριο λογο. Ειναι παρολαυτά απο τα πιο οργανωμένα, ομορφα, και δημοκρατικά μερη στον κοσμο, ακομα και ετσι. Τα λεωφορεια σε περιμενουν στη σταση, οι ανθρωποι σου λενε καλημερα στο δρομο κτλ.
Γαλλια και Γερμανία οι περισσοτεροι που ξερω που ειναι ευχαριστημενοι πληρως, ζουνε σε μεγαλη πόλη εκτος πρωτευουσας.
Ολλανδία εχω πολύ κοσμο που ειναι ευχαριστημενος και ζεις ανετα με Αγγλικά. Παρομοια καλά λογια εχω ακουσει με σειρά προτεραιοτητας, για Εσθονία, Σιγκαπουρη, Καναδά, Τσεχία, σκανδιναβικές χωρες και Αυστραλία.
Το θεμα ρατσισμου ειναι αρκετά προσωπικό. Ναι, υπαρχουν καποιες χωρες με πολύ ρατσισμο (Αυστρία ειναι γάμα τα) και περιοχές με χαμηλό (Στο Λονδινο οι τρεις γενιές Αγγλοι ειναι μαλλον μειοψηφία 
) αλλά γενικά, παιζουν πολύ δυο παραγοντες
- Πόσο αφομοιωμενος εισαι: Εχεις τελεια προφορά; εισαι κοντά στα "χρωματα" που προτιμουν; πιανεις τα αστεια και τα cultural references? Κανεις white collar δουλειά; Παραπονιέσαι ελάχιστα ως καθολου για ολες τις μαλακίες που αυτοι ΔΕΝ παραπονιουνται και πολύ για αυτες που παραπονιουνται; Εχετε κοινα θεματα συζητησης (μουσικη, ταινειες, πολιτική κτλ.). you get the drift. Οι περισσοτεροι ανθρωποι τεινουν θα γινονται πιο συντηρητικοι με οσα δεν ξερουν, οποτε αναλογα με αν απαντησες περισσοτερα ναι ή περισσοτερα οχι στα παραπανω, θα στοιχιματηζα οτι θα ειχες μια πολύ διαφορετική εμπειρια για ζητηματα ρατσισμου μιας χωρας.
- Πως αντιμετωπιζεις το ρατσισμο και την ηλιθιοτητα γενικώς εσυ ως ανθρωπος. Αυτό εχει δυο προεκτασεις:
- Πως σκεφτεσαι και απαντας στο ρατσισμο. Αν δεν σκεφτεσαι εσυ ο ιδιος τον εαυτό σου ως φιλοξενουμενο που ισχυουν ειδικοι κανονες και που σου κανουν χαρη, και εισαι ετοιμος να αντιμετωπισεις την κακη συμπεριφορά στα ισια (αν ειναι ασφαλες και αξιζει τον κοπο) τοτε συνηθως ή θα σε σεβαστουν ή δε θα τολμανε να σου δειξουν την ελλειψη σεβασμου τους - which is good enough, most times.
- Αν μπορεις να ξεχωρισεις ποτε καποιος σου κανει χοντρη πλακα γιατι σε εχει αποδεχτει ως δικο του, και ποτε ειναι κεκκαλυμενα (ή μη) ρατσιστης. Στην Αγγλία που η εργατική και ενιοτε μεσαια ταξη κανει χοντρή πλάκα, αυτο παιζει πολύ. Αν εχεις τη μυγα, δεν θα καταλαβεις τη διαφορά.
Εν συντομια: Εντελως ρατσιστική χωρα, πολη κτλ. ειναι αυτή που σε θεωρουν ξενο ακομα και αν εισαι αφομειωμενος, και το αντιθετο αν σε θεωρουν δικό τους ακομα και αν δεν εισαι integrated. Τα ακρα ειναι σχεδον ανυπαρκτα, ολοι ειναι καπου μεσα σε αυτο το φασμα. Και πολύ μεγάλο ρολο παιζει πως εσυ το αντιμετωπισεις και ποσο κοντα εισαι σε αυτή την κουλτουρα ήδη. Αν δεν ειναι χαλια τα πραγματα, δοκιμασε το ετσι κι αλλιώς γιατι μπορει να εχεις πολύ διαφορετική εμπειρία απο ολους οσους μιλησες (οπως συνεβει με εμενα). Εγώ προσωπικά θα κοιταγα οπωσδηποτε βιοτικο επιπεδο και κοστος ζωής. Αν ειναι καλά, (περα απο το οτι ειναι καλο και για σενα) συνηθως οι ανθρωποι δεν ειναι ρατσιστες.
Ειδική αναφορά:
- Καλυτερα απεφυγε χωρες που δεν πολυισχυουν τα ανθρωπινα δικαιωματα. Π.χ. τα UAE εχουν λεφτά, αλλά καμιά φορά οι ανθρωποι εξαφανιζονται.
- Σε καποιες Βαλκανικές χωρες (π.χ. Βουλγαρία) μας φερονται πολύ καλα, μη σου πω μας εχουν σα θεους καποιοι, γιατι μας εχουν πλασαρει εκει ως τους πιο εκλεπτυσμενους γειτονες.
- Αμα βγαζεις πολλά λεφτά σε χωρα που ειναι φτωχη περνας πλουσιοπαροχα αλλά δεν δενεσαι και πολύ με τους ντοπιους. Και καλο ειναι να αποφευγεις καποιες γειτονιες αμα θες το λαρυγγι σου, γιατι μυριζεις λεφτά απο αποσταση
- Καποιες χωρες στη Λατινική αμερική οπως το Μεξικο και η Αργεντινη ειναι πολύ καλυτερα απο οσο τις παρουσιαζουνε τα δυτικά μεσα πολλές φορές. Πολλές ειναι μαυρα χαλια. και καποιες ειναι σταθερα ψηλά σε καποιους δεικτες βιοτικου επιπεδου όπως η Κοστα Ρικα.
Τhere are no perfect deals, only trade offs. IMO, το σημαντικο ειναι να εισαι σε ενα μερος που τα υπερ να σου ειναι σημαντικά, τα κατά ασημαντα, και να εχεις (ή να μπορεις να βρεις) ανθρωπους που να ταιριαζετε.
) αλλά γενικά, παιζουν πολύ δυο παραγοντες
