94060 replies to this topic

[Hazuki]

Βασικά δεν ξέρω, επειδή στην τωρινή μου δουλειά έρχομαι σε επαφή με πολλούς από Ευρώπη ότι και να κάνεις, όπου και να πας θα είσαι ξένος και έχει να κάνει καθαρά με τα βιώματα που έχουν οι άνθρωποι. Υπάρχει μια κοινή όσμωση στην οποία εσύ δεν μπορείς να μπεις. Απλά με τους Ιάπωνες νιώθω ότι δεν θα σου έρθουν μέσα στην μούρη και να σε αρχίσουν στα μπινελικια στην καλύτερη περίπτωση. Επίσης νταξ αν αυτά που διαβάζεις είναι από Αμερικάνους λογικό μου φαίνεται να έχουν τέτοια εντύπωση. Εδώ νομίζουν ότι γενικά τους συμπαθούν και μόλις προσγειώνονται Ευρώπη παθαίνουν πολυτισμικο σοκ που όλος ο πλανήτης τους θεωρεί ή χαζούς ή τρελούς ή και τα δύο.

[Akihito]

Μια χαρά, κοίτα it is a game, σε φίλη της κάνανε αύξηση, της δώσανε καλύτερο πόστο, τώρα ειναι απολυμενη κι ανταλλάσουν εξώδικα. Επίσης προσωπικά στην 1η δουλειά μου πήρα αυξήσεις εν μέσω κρίσης, από τα 6 χρόνια που ήμουν εκεί μου έκανε τον τελευταίο βίο αβίωτο οπότε και τελικά χεστηκαμε. Και στις δύο περιπτώσεις μόλις άρχισε το μαγαζί να πηγαίνει άσχημα αργά ή γρήγορα θα την πληρώσει ο υπάλληλος, είτε με απειλές στην περίπτωση της φίλης είτε με τοξικό περιβάλλον όπως στην δικιά μου. Τέλος εννοείτε ότι αν πας κάπου αλλού θα πάρεις πολλά παραπάνω από το να περιμένεις τις αυξήσεις.

Καλά εννοείται ότι κοιτάζουν κι αυτοί τη βολή τους! Το θέμα είναι όμως να γίνεται σε όσο το δυνατόν πιο αξιοπρεπή πλαίσια, γιατί είναι είναι απαράδεκτο να σε απειλούν και να είναι τοξικοί μαζί σου.

Δεν θυμάμαι αν το είχα πει εδώ, όμως η 1η μου δουλειά με σταμάτησε με τον πιο ωραίο τρόπο και μάλιστα τους είπα και ευχαριστώ Όταν βλέπεις τον άνθρωπο πέρα από τη δουλειά, πάντα τον εκτιμάς περισσότερο!

Στο τώρα, απ' ο,τι μου είπε ο εργοδότης μου, θέλει να αναλάβω κάποια πιο απαιτητικά projects, που βλέπει κυρίως εκείνος, γιατί δεν μπορεί να τα εμπιστευτεί στους άλλους εργαζόμενους, γι' αυτό και η αύξηση. Θέμα υπογραφής (ευθύνης) δεν τίθεται, γιατί όλα πριν φύγουν υπογράφονται από εκείνον.

Προφανώς, όμως, αν συμβεί η στραβή εμένα θα διώξει, αυτονόητο είναι

[Angel.tze]

Επίσης νταξ αν αυτά που διαβάζεις είναι από Αμερικάνους λογικό μου φαίνεται να έχουν τέτοια εντύπωση. Εδώ νομίζουν ότι γενικά τους συμπαθούν και μόλις προσγειώνονται Ευρώπη παθαίνουν πολυτισμικο σοκ που όλος ο πλανήτης τους θεωρεί ή χαζούς ή τρελούς ή και τα δύο.

Ευρωπαίοι είναι κατά κύριο λόγο και ούτε μου φάνηκε να έχουν προκατάληψη. Μιλούσαν κυρίως για τα συμπεράσματα που έβγαζαν μετά από χρόνια με βάση το πώς τους αντιμετώπιζαν καθημερινά. Πάντως, από πολλά άτομα σκόρπια έχω ακούσει ουσιαστικά την ίδια εμπειρία. Δεν ξέρω, αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι υπάρχει μια επιφανειακή αποδοχή και ενδιαφέρον, αλλά στην πραγματικότητα δεν μπορούν να σε δουν ως πολίτη της χώρας ούτε ως άτομο που θέλουν μέσα. Γι'αυτό και θέλω πολύ τις σκέψεις του ATANASHIOSU, μη τυχόν και είναι προκατάληψη δική μου εν τέλει.

[ATANASHIOSU]

Στον πανεπιστήμιο δεν είχα κανένα πρόβλημα, με δέχτηκαν μια χαρά και οι καθηγητές και οι συμφοιτητές.

Στις εκάστοτε δουλειές που έκανα, δεν είχα επίσης κανένα πρόβλημα με κάποιον συνάδελφο.

Στις δημόσιες υπηρεσίες ήταν πάντα ευγενικοί και εξυπηρετικοί, το ίδιο και σε μαγαζιά και εστιατόρια.

Με φίλους επίσης κανένα πρόβλημα, και για καραόκε πάμε μαζί, και σε συναυλίες πάμε μαζί, και βραδιές gaming κάνουμε, είμαι ικανοποιημένος.

Το καλύτερο απ' όλα ήταν στο ντότζο για σόγκι (Ιαπωνικό σκάκι), είναι φανερή η χαρά τους όταν βλέπουν κάποιον ξένο να παίζει το παραδοσιακό τους παιχνίδι.

 

Γενικά είμαι άκρως ικανοποιημένος από την ζωή μου στην Ιαπωνία και ουδέποτε έχω αισθανθεί ότι χάνω κάτι από την κοινωνική ζώη επειδή είμαι Έλληνας και όχι Ιάπωνας.

[Akihito]

Ευρωπαίοι είναι κατά κύριο λόγο και ούτε μου φάνηκε να έχουν προκατάληψη. Μιλούσαν κυρίως για τα συμπεράσματα που έβγαζαν μετά από χρόνια με βάση το πώς τους αντιμετώπιζαν καθημερινά. Πάντως, από πολλά άτομα σκόρπια έχω ακούσει ουσιαστικά την ίδια εμπειρία. Δεν ξέρω, αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι υπάρχει μια επιφανειακή αποδοχή και ενδιαφέρον, αλλά στην πραγματικότητα δεν μπορούν να σε δουν ως πολίτη της χώρας ούτε ως άτομο που θέλουν μέσα. Γι'αυτό και θέλω πολύ τις σκέψεις του ATANASHIOSU, μη τυχόν και είναι προκατάληψη δική μου εν τέλει.

Σε κάθε ξένη χώρα συμβαίνει αυτό, γιατί πάντα θα υπάρχει η ταμπέλα του "ξένου" που μιλάει σπαστά ή λόγω εμφάνισης ξεχωρίζει κατευθείαν. Δεν είναι κακό, εξάλλου όλοι είμαστε διαφορετικοί. Το θέμα είναι κατά πόσο θα σε δεχθεί η κοινωνία που βρίσκεσαι, πχ αλλιώς θα δεχθεί η κοινωνία στην Αθήνα ένα ζευγάρι από την Σενεγάλη κι αλλιώς αν το ίδιο ζευγάρι επιλέξει να ζήσει στην Άρτα.

[Angel.tze]

Στον πανεπιστήμιο δεν είχα κανένα πρόβλημα, με δέχτηκαν μια χαρά και οι καθηγητές και οι συμφοιτητές.

Στις εκάστοτε δουλειές που έκανα, δεν είχα επίσης κανένα πρόβλημα με κάποιον συνάδελφο.

Στις δημόσιες υπηρεσίες ήταν πάντα ευγενικοί και εξυπηρετικοί, το ίδιο και σε μαγαζιά και εστιατόρια.

Με φίλους επίσης κανένα πρόβλημα, και για καραόκε πάμε μαζί, και σε συναυλίες πάμε μαζί, και βραδιές gaming κάνουμε, είμαι ικανοποιημένος.

Το καλύτερο απ' όλα ήταν στο ντότζο για σόγκι (Ιαπωνικό σκάκι), είναι φανερή η χαρά τους όταν βλέπουν κάποιον ξένο να παίζει το παραδοσιακό τους παιχνίδι.

 

Γενικά είμαι άκρως ικανοποιημένος από την ζωή μου στην Ιαπωνία και ουδέποτε έχω αισθανθεί ότι χάνω κάτι από την κοινωνική ζώη επειδή είμαι Έλληνας και όχι Ιάπωνας.

Χαίρομαι πολύ που το διαβάζω αυτό, γιατί σε γενικές γραμμές δεν είναι η εικόνα που έχω αποκομίσει. Δεν ξέρω αν τα έχεις ξαναπεί και τα έχασα, αλλά τι δουλειά κάνεις? Ποιο είναι το επίπεδο ζωής σου εκεί? Πριν από μερικά χρόνια, το είχα πολύ όνειρο να πάω στην Ιαπωνία, αλλά τα όσα έμαθα για το work culture, για το πόσο lonely είναι οι Ιάπωνες και από τις εμπειρίες των άλλων που ανέφερα, με απέτρεψαν λίγο να το έχω στο νου μου. Πιστεύεις ότι είναι όντως εφικτό να ζήσει κάποιος στην Ιαπωνία αξιοπρεπώς ή ακόμα και καλά σήμερα?

[Lord Leon]

Κοίτα, δεν το σκέφτομαι μόνο από άποψη μισθολογική, αλλά και από υγείας όπως λες και γενικότερα ποιότητα ζωής/κοινωνίας. Δηλαδή δεν θα προτιμούσα μια χώρα που είναι διεφθαρμένη, ακόμα κι αν πληρώνομαι καλύτερα. Σε γενικές γραμμές αυτό που θα ήθελα ιδανικά είναι μια χώρα που δεν σε εκμεταλλεύονται, μπορείς έμπρακτα να έχεις δικό σου σπίτι και γενικά να είναι βαρετά, να μην έχουμε έντονες συγκινήσεις.

 

Πήγε η ξάδελφη διακοπές σε φίλη της που ζει στη Σλοβενία. Όλοι οι μεσοαστοί έχουν δικό τους σπίτι με αυλή το οποίο μπορούν να κάνουν afford, μια χαρά οικονομική άνεση, πληρώνονται αρκετά καλά λεφτά, δουλεύουν 4 μέρες 6 ώρες (αν θυμάμαι καλά), τα προϊόντα είναι πιο φτηνά από εδώ (εκτός από εισαγόμενα που είναι αναμενόμενο να είναι ακριβότερα) και σε γενικές γραμμές βαριούνται, δεν συμβαίνουν τρελά πράγματα συνέχεια, ούτε ζουν με φόβο. Ως κοινωνία δηλαδή είναι μετρημένοι. Και, απ' ό,τι έχω καταλάβει, δεν θέλεις πολλά παραπάνω λεφτά για να ζήσεις σε σχέση με την Ελλάδα. Για θέματα υγείας, ασφάλειας, δουλειάς (πώς λειτουργεί το σύστημα δηλαδή) δεν έχω δει πάντως, δεν ξέρω να σου πω.

 

Δυστυχως την Αγγλία δεν μπορω να την προτεινω πια, οχι γιατί δεν ειναι καλή επιλογή (το λατρεύω το Λονδινο) αλλά γιατί ειναι πια δυσκολο να ερθεις. Για Ιρλανδια παντως που ειναι ακομα ευκολο, εχω ακουσει καλά λογια. Απο εκει και πέρα, και λαμβανοντας υποψιν τα δικά σου κριτηρια, οσο μπορώ:

Η Ισπανία ειναι πολύ καλυτητερη απο την Ελλάδα σε πολλά σημαντικά θεματα, αλλά εχει ακομα δρομο να φτασει την κεντρική ευρωπη. Η Κροατία ανεβαινει. Την υπολοιπη μεσογειο ή δεν την ξερω ή ειναι χειροτερη. 
Η Ελβετία το εχει κανει αρκετά δυσκολο να εγκατασταθεις εκει με υπουλους τροπους που δεν φαινονται απο πριν. Οι γειτονες (Ιταλοι, Γαλλοι και Γερμανοι) καταφερνουν να προσπερασουν πολλόυς απο αυτους, για αυτο και τρωνε και τον (υπογειο) ρατσισμο τους κατά κύριο λογο. Ειναι παρολαυτά απο τα πιο οργανωμένα, ομορφα, και δημοκρατικά μερη στον κοσμο, ακομα και ετσι. Τα λεωφορεια σε περιμενουν στη σταση, οι ανθρωποι σου λενε καλημερα στο δρομο κτλ. 
Γαλλια και Γερμανία οι περισσοτεροι που ξερω που ειναι ευχαριστημενοι πληρως, ζουνε σε μεγαλη πόλη εκτος πρωτευουσας. 
Ολλανδία εχω πολύ κοσμο που ειναι ευχαριστημενος και ζεις ανετα με Αγγλικά. Παρομοια καλά λογια εχω ακουσει με σειρά προτεραιοτητας, για Εσθονία, Σιγκαπουρη, Καναδά, Τσεχία, σκανδιναβικές χωρες και Αυστραλία.

Το θεμα ρατσισμου ειναι αρκετά προσωπικό. Ναι, υπαρχουν καποιες χωρες με πολύ ρατσισμο (Αυστρία ειναι γάμα τα) και περιοχές με χαμηλό (Στο Λονδινο οι τρεις γενιές Αγγλοι ειναι μαλλον μειοψηφία  ) αλλά γενικά, παιζουν πολύ δυο παραγοντες

• Πόσο αφομοιωμενος εισαι: Εχεις τελεια προφορά; εισαι κοντά στα "χρωματα" που προτιμουν; πιανεις τα αστεια και τα cultural references? Κανεις white collar δουλειά; Παραπονιέσαι ελάχιστα ως καθολου για ολες τις μαλακίες που αυτοι ΔΕΝ παραπονιουνται και πολύ για αυτες που παραπονιουνται; Εχετε κοινα θεματα συζητησης (μουσικη, ταινειες, πολιτική κτλ.). you get the drift. Οι περισσοτεροι ανθρωποι τεινουν θα γινονται πιο συντηρητικοι με οσα δεν ξερουν, οποτε αναλογα με αν απαντησες περισσοτερα ναι ή περισσοτερα οχι στα παραπανω, θα στοιχιματηζα οτι θα ειχες μια πολύ διαφορετική εμπειρια για ζητηματα ρατσισμου μιας χωρας. 
• Πως αντιμετωπιζεις το ρατσισμο και την ηλιθιοτητα γενικώς εσυ ως ανθρωπος. Αυτό εχει δυο προεκτασεις: 
  • ​Πως σκεφτεσαι και απαντας στο ρατσισμο. Αν δεν σκεφτεσαι εσυ ο ιδιος τον εαυτό σου ως φιλοξενουμενο που ισχυουν ειδικοι κανονες και που σου κανουν χαρη, και εισαι ετοιμος να αντιμετωπισεις την κακη συμπεριφορά στα ισια (αν ειναι ασφαλες και αξιζει τον κοπο) τοτε συνηθως ή θα σε σεβαστουν ή δε θα τολμανε να σου δειξουν την ελλειψη σεβασμου τους - which is good enough, most times.
  • Αν μπορεις να ξεχωρισεις ποτε καποιος σου κανει χοντρη πλακα γιατι σε εχει αποδεχτει ως δικο του, και ποτε ειναι κεκκαλυμενα (ή μη) ρατσιστης. Στην Αγγλία που η εργατική και ενιοτε μεσαια ταξη κανει χοντρή πλάκα, αυτο παιζει πολύ. Αν εχεις τη μυγα, δεν θα καταλαβεις τη διαφορά.

 Εν συντομια: Εντελως ρατσιστική χωρα, πολη κτλ. ειναι αυτή που σε θεωρουν ξενο ακομα και αν εισαι αφομειωμενος, και το αντιθετο αν σε θεωρουν δικό τους ακομα και αν δεν εισαι integrated. Τα ακρα ειναι σχεδον ανυπαρκτα, ολοι ειναι καπου μεσα σε αυτο το φασμα. Και πολύ μεγάλο ρολο παιζει πως εσυ το αντιμετωπισεις και ποσο κοντα εισαι σε αυτή την κουλτουρα ήδη. Αν δεν ειναι χαλια τα πραγματα, δοκιμασε το ετσι κι αλλιώς γιατι μπορει να εχεις πολύ διαφορετική εμπειρία απο ολους οσους μιλησες (οπως συνεβει με εμενα). Εγώ προσωπικά θα κοιταγα οπωσδηποτε βιοτικο επιπεδο και κοστος ζωής. Αν ειναι καλά, (περα απο το οτι ειναι καλο και για σενα) συνηθως οι ανθρωποι δεν ειναι ρατσιστες.

Ειδική αναφορά:

1. Καλυτερα απεφυγε χωρες που δεν πολυισχυουν τα ανθρωπινα δικαιωματα. Π.χ. τα UAE εχουν λεφτά, αλλά καμιά φορά οι ανθρωποι εξαφανιζονται. 
2. Σε καποιες Βαλκανικές χωρες (π.χ. Βουλγαρία) μας φερονται πολύ καλα, μη σου πω μας εχουν σα θεους καποιοι, γιατι μας εχουν πλασαρει εκει ως τους πιο εκλεπτυσμενους γειτονες. 
3. Αμα βγαζεις πολλά λεφτά σε χωρα που ειναι φτωχη περνας πλουσιοπαροχα αλλά δεν δενεσαι και πολύ με τους ντοπιους. Και καλο ειναι να αποφευγεις καποιες γειτονιες αμα θες το λαρυγγι σου, γιατι μυριζεις λεφτά απο αποσταση  
4. Καποιες χωρες στη Λατινική αμερική οπως το Μεξικο και η Αργεντινη ειναι πολύ καλυτερα απο οσο τις παρουσιαζουνε τα δυτικά μεσα πολλές φορές. Πολλές ειναι μαυρα χαλια. και καποιες ειναι σταθερα ψηλά σε καποιους δεικτες βιοτικου επιπεδου όπως η Κοστα Ρικα.

Τhere are  no perfect deals, only trade offs. IMO, το σημαντικο ειναι να εισαι σε ενα μερος που τα υπερ να σου ειναι σημαντικά, τα κατά ασημαντα, και να εχεις (ή να μπορεις να βρεις) ανθρωπους που να ταιριαζετε.

[ATANASHIOSU]

Κάνω μεταφραστικές δουλειές. Το επίπεδο ζωής είναι πολύ καλό, από σπίτι στη δουλειά θέλει κανένα μισάωρο με το μετρό, οπότε δεν έχω ανάγκη αμάξι.

Δε θα έλεγα ότι είμαι λεφτάς, αλλά νομίζω ότι ζω αξιοπρεπέστατα, σε σχέση τουλάχιστον με αυτά που ακούω από φίλους από την Ελλάδα.

 

Το work culture εξαρτάται από την εταιρία, υπάρχουν εντάξει εταιρίες και υπάρχουν ας τα βράστα. Θέλει ψάξιμο.

 

Οι Ίαπωνες γενικά είναι κλειστοί άνθρωποι, κοιτάνε τη δουλειά τους και δεν ενοχλούν τους άλλους. Αν θέλεις να κάνεις φίλους, μπορείς να κάνεις κάποια δραστηριότητα που υπάρχουν και άλλα άτομα, π.χ. αθλήματα, πολεμικές τέχνες, μουσική, ξένες γλώσσες και σίγουρα θα βρεθούν κάποιοι που θα σου κάνουν παρέα. Αν είσαι κλεισμένος στον εαυτό σου και δεν φανείς κάπως, λογικό είναι να αισθάνεσαι μόνος.

[Angel.tze]

Ωωωω, πολύ κατατοπιστική απάντηση, Lord Leon. Και εγώ έχω ακούσει καλά λόγια για Γαλλία/Γερμανία, αλλά, αν θυμάμαι καλά, στην Γερμανία πρέπει να δουλεύεις ή να σπουδάζεις για να μπορέσεις να εγκατασταθείς. Καλά, φαντάζομαι αυτό ισχύει πάνω κάτω όπου και να θες να πας, απλά σε μερικές χώρες, όπως Σουηδία, μπορείς να πας χωρίς να έχεις ήδη βρει κάτι. Σε κάθε περίπτωση, είναι αρκετά μεγάλο το ρίσκο και τρομακτικές οι προοπτικές ότι ξενιτεύεσαι χωρίς να είσαι σίγουρος πώς θα εξελιχθεί μια κατάσταση. Η Αγγλία ήταν μέρος που σκεφτόμουν αρκετά προ Brexit, τώρα φαντάζομαι θέλει άλλες διαδικασίες για να μπεις. Τότε όμως είχα και το game development στο μυαλό μου, ότι δηλαδή θα μπορούσα να μπω σε μια μεσαία ομάδα. Τώρα πια που έχω αλλάξει προσανατολισμό προς την τέχνη, δεν ξέρω πόσο εύκολο θα ήταν να ενταχθώ σε κάποιο εργατικό δυναμικό όταν πάρω πτυχίο ή αν θα μπορούσα να κάνω freelance ή τα δικά μου projects και να ζω σε άλλη χώρα χωρίς να έχω work visa. Είναι λίγο παράξενα τα πράγματα και μεγάλα τα κενά γνώσης που έχω για τέτοιες καταστάσεις, οπότε είμαι λίγο σε θολά νερά, δεν ξέρω καν τι ακριβώς να ψάξω.

 

Στην Αγγλία που λες ότι είναι δύσκολο πια να μπεις, ποια είναι δηλαδή η διαδικασία τώρα?

 

Και στην Ιαπωνία θα με ενδιέφερε πάρα πολύ να ζήσω αν οι συνθήκες ζωής είναι νορμάλ. Δηλαδή αν το work culture εξαρτάται κιόλας από το μέρος που βρίσκεσαι, τότε ίσως να την λάμβανα και αυτήν σοβαρά υπ' όψιν. 

[Hazuki]

Στην ΕΕ δεν υπάρχει work visa για άλλους
πολίτες της. Βρίσκεις δουλειά είτε πηγαίνοντας εκεί είτε remote, κάνεις register σαν δημότης, λογαριασμό στην τράπεζα, αφμ στην εφορία και είσαι έτοιμος. Συνήθως αυτός που σου κάνει την πρόσληψη θα σε βοηθήσει με αυτά αλλά ακόμα και μόνος σου δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο. Το πιο ίσως δύσκολο είναι να βρεις στέγη καθώς τα ενοίκια είναι στο θεό οπότε θες ένα αρχικό κεφάλαιο για να εγκατασταθείς.

[ATANASHIOSU]

Νομίζω ότι οι συνθήκες ζωής στην Ιαπωνία, είναι πολύ πιο νορμάλ σε σύγκριση με την Ελλάδα:

 

-Μισθοί στην ώρα τους

-Σταθερές τιμές στα καθημερινά είδη

-Μηδενική εγκληματικότητα

-Σταθερή παροχή ηλεκτρικού ρεύματος

-Άριστες συγκοινωνίες

-Εξυπηρετικοί δημόσιοι υπάλληλοι

-Γρήγορο και φτηνό διαδίκτυο

 

Το μόνο που δεν είναι νορμάλ στην Ιαπωνία, είναι οι τιμές των φρέσκων φρούτων.

[Kain]

Bαζω να δω τα πρωτα επεισοδια του Α.Μ.Α.Ν. στο γιουτιουμπ για να θυμηθω τα παλια και το πρωτο που βλεπω στο ιντρο ειναι blackface.

 

 

 

 

 

Αγνοωντας το (αλλες εποχες αη γκες) (αν και ακομα πετυχαινω εκεινη την ταινια που κανει blackface ο Βουτσας καμια φορα στην τηλεοραση) (και ειναι και μια ταινια με τον Κωστανταρα που παιζει που και που, ο ανθρωπος που γυρισε απο τη ζεστη νομιζω) (μπροστα σε αυτα στο ιντρο του αμαν δινω πασο), το λατρευω ακομα το Α.Μ.Α.Ν., ποσο καφριλα ηταν!

Edited by Kain, 30 August 2023 - 21:38.

[Kamui]

Το μόνο που δεν είναι νορμάλ στην Ιαπωνία, είναι οι τιμές των φρέσκων φρούτων.

Youtube Video

Edited by Kamui, 30 August 2023 - 23:46.

[Angel.tze]

Μου έστειλε dm ένας kazuya και μου έστειλε λινκ για την "αντικατάσταση" του anime greek. Για κάποιον λόγο νιώθω πολύ suspicious αχαχαχαχ

[Hazuki]

Ναι το στείλε και σε μένα, είναι από free forum site. Κλικαρετε με προσοχή αν και φαίνεται legit.