Κοίτα, στην πτυχιακή ζορίστηκα όχι τόσο από το φόρτο εργασίας αλλά κυρίως από το ότι γυρνούσα από την δουλειά, ήθελα να αράξω λίγο, άραζα, πήγαινε 10:30 από το άραγμα και μετά καθόμουνα και έγγραφα μέχρι τις 2 το πρωί με ξύπνημα στις 7:30.
Δύο βδομάδες έτσι με full νεύρα από την αυπνία, παύση εργασιών για άλλες δύο εβδομάδες ώστε να ξεκουραστώ από το γερμανικό και πάλι τα ίδια. Τελικά πήρα δύο εξάμηνα παρατάση.
Επίσης η δουλειά το πρωί γενικά ήταν αρκετά χαλαρή, αν υπήρχε κι εκεί ένταση δεν ξέρω, θα έπρεπε να παίρνω τίποτα βιταμίνες ή απλά να τρώω δύο crunch την ήμερα για να την παλέψω.
ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ, κατά την φοίτηση ήταν σαν εκδρομή, πήγαινα σχολείο, έτρωγα στην λέσχη, κάναμε μάθημα, διάλειμμα και μετά πάλι μάθημα, επιστροφή κατά τις 10 το βράδυ. Τα παραπάνω για δύο φορές την εβδομάδα.
Τα μαθήματα ήταν super εύκολα μιας και που ήταν σχετικά με την δουλειά οπότε ότι καινούργιο μάθαινα το έπιανα με την μία, μόνο ζόρισμα ήταν στις εργασίες που ήθελε πνευματικό κόπο.
ΟΚ, μπορεί και να έχει δίκιο ο zeliga, αλλά και πάλι θα σου πρότεινα να το κάνεις αν βγαίνουν οι ώρες.