Φυσικά και τα υπόλοιπα αθλήματα είναι απολύτως σεβαστά, και εννοείται πως ένας αγωνιστής πολεμικών τεχνών δεν θα μπορούσε να ξεπεράσει σε ταχύτητα ένα δρομέα, ή να σηκώσει περισσότερο βάρος από έναν αρσιβαρίστα. Ο αγωνιστής των πολεμικών τεχνών έχει γενικότερα πολλές ικανότητες από διάφορα αθλήματα, αλλά καθώς δεν είναι ειδικός σε κάποια από αυτές, δεν τις έχει αναπτύξει σε επίπεδο αθλητή της ικανότητας αυτής. Πάντως πιστεύω (τονίζω το πιστεύω) πως έχει, ας πούμε, περισσότερη δύναμη από ένα δρομέα, ή περισσότερη ταχύτητα από έναν αρσιβαρίστα, αν καταλαβαίνεις πώς ακριβώς το εννοώ.Καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις. Εδώ έχεις δίκαιο. Ειδικά τα αθλήματα που έδωσα σαν παραδείγματα είναι αρκετά υπερβολικά, με εξαίρεση τη γυμναστική, που σε επίπεδο σωματικής διάπλασης, κακά τα ψέματα, ξεπερνά άνετα τις πολεμικές τέχνες. Ο συνδυασμός μέγιστης δύναμης, ειδικά σε σχέση με το σωματικό βάρος, εκρηκτικότητας, ευλυγισίας και κιναισθητικής ικανότητας, είναι κλάσεις ανώτερος απο αυτόν που θα είχες μόνο με την ενασχόληση με τις πολεμικές τέχνες. Ενδιαφέρον είναι ότι στη Ρωσία, πολλά παιδιά είναι γυμναστές, ακόμα και αν στην εφηβεία σκοπεύουν να κάνουν άλλο άθλημα.
Γενικά, πάντως, ας έχουμε υπόψην και τα οφέλη των υπολοίπων αθλημάτων. Οι πολεμικές τέχνες θα έλεγα ότι χρειάζονται συγκεκριμένες σωματικές δεξιότητες σε μεγαλύτερο βαθμό απ΄ότι τις καλλιεργούν. Επιστρέφοντας στην εξάσκηση μετά από περίοδο τραυματισμού και επικέντρωσης στη φυσική κατάσταση, μετά τις πρώτες μέρες που ξανασυνηθίζεις, παρατήρησα ότι είχα πολύ μεγαλύτερη ευκολία στις προπονήσεις. Άσχετα με το αν κάνουμε κάποιο άθλημα ή όχι, καλό είναι να διατηρούμε ένα σεβαστό επίπεδο φυσικής κατάστασης, μόνο και μόνο για λόγους υγείας.
Οι πολεμικές τέχνες χρειάζονται όντως παρά εξασκούν τις επιμέρους ικανότητες, ωστόσο μέσα στην προπόνηση και την εκμάθηση της πολεμικής τέχνης είναι και η φυσική άσκηση.
Τέλος, δεν ξέρω τι εννοείς λέγοντας γυμναστική, αν όμως εννοείς έναν ακροβάτη, ας πούμε, τότε είναι μεν ό,τι κοντινότερο υπάρχει στις πολεμικές τέχνες, αλλά ωχριά στην εξάσκηση του πνεύματος σε σχέση με αυτές. Διότι εξάσκηση του πνεύματος δεν είναι μόνο η αυτοσυγκέντρωση και η ακρίβεια, αλλά και η πειθαρχία, η υπευθυνότητα και πολλά άλλα που διδάσκουν περισσότερο οι πολεμικές τέχνες. Σαν να λέμε πως οι ακροβάτες φτάνουν μέχρι το ζούτσου, αλλά όχι στο ντο.