596 replies to this topic

[Mr Ayu-Mania]

Αυτην την ωρα παιζει ο Ζαμπιδης στους τελικους του Κ-1 ΜΑΧ στο Τοκυο με αντιπαλο τον Ναγκασίμα..

Edit: Κινεζο τον εκανε τον γιαπωνεζο με νοκ ουτ στην αρχη του τριτου γυρου.. Στους 4 ο ζαμπο!

http://www.k-1.co.jp/en/event/2010/1108_max/index.html

[alxdjo]

Αυτην την ωρα παιζει ο Ζαμπιδης στους τελικους του Κ-1 ΜΑΧ στο Τοκυο με αντιπαλο τον Ναγκασίμα..

Edit: Κινεζο τον εκανε τον γιαπωνεζο με νοκ ουτ στην αρχη του τριτου γυρου.. Στους 4 ο ζαμπο!

http://www.k-1.co.jp/en/event/2010/1108_max/index.html

Κριμα για τον Πρωταθλητη του K-1 Japan Yuichiro.΄Να δουμε τωρα πως θα τα παει με Petrosyan τωρα ο Ζαμπιδης



Edit: Ο Ζαμπιδης τελικα εχασε απο τον Ιταλο

Μιχάλης Ζαμπίδης vs Giorgio Petrosian © (ITA)
Νικητής Giorgio Petrosian με απόφαση
Ο Petrosian φαίνεται πως πήρε καθαρά τον πρώτο γύρο.
Ο Ζαμπίδης ανέκαμψε στο δεύτερο γύρο για τα καλά.
Ο Petrosyan πήρε τα σημεία στον τρίτο γύρο.

http://www.lordofrings.gr/index.php?mid=news_details&newsID=5009

Αυτή το μήνυμα έχει επεξεργαστεί από alxdjo: 08 Νοέμβριος 2010 - 14:00

[MetahumanPrototype]

Ακολουθέι wall of text, tl;dr στο τέλος.

Στο όλο θέμα πολιτισμός και πολεμικές τέχνες, ο πόλεμος δεν είναι κομμάτι του πολιτισμού, και η βία και η επιθετικότητα δεν είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης; Μπορεί να μην είναι "ανώτερα ιδανικά", αλλά είναι μία πραγματικότητα. Χωρίς αυτά, η ανθρώπινη ιστορία θα είχε πολύ διαφορετική μορφή και, σε ποιο βασικό επίπεδο, μάλλον δε θα είχαμε επιβιώσει ως είδος. Ύστερα, η σωματική δεν είναι η μόνη μορφή βίας. Απλά, επειδή γίνεται άμεσα αντιληπτή, είναι και η ποιο κατακριτέα. Αν π.χ. δύο μαθητές πλακωθούν στις σφαλιάρες, θα γίνει ολόκληρος χαμός, θα πάρουν γονείς, θα πέσουν αποβολές, ακόμα και αν σε 1-2 βδομάδες όλλα ξεχαστούν. Αν έναν μαθητή τον μειώνουν οι συμμαθητές του και τον εξωστρακίζουν, δε θα καταλάβει κανείς τίποτα, εκτός κι αν γίνει καμία αυτοκτονία, παρόλο που μπορεί να του αφήσει σημάδια για την υπόλοιπη ζωή του. Ακόμα και ένα ντιμπέιτ φιλοσοφικής φύσης, που δε γίνεται σοβαρή προσπάθεια να βγει συμπέρασμα ή μέση λύση, αλλά η μία μεριά προσπαθεί να αποδείξει την ανωτερότητά της πάνω στην άλλη και σε όσους την υποστιρίζουν, δεν είναι βίαιο; Δείτε μερικές από τις απαντήσεις στη συζήτηση που γίνεται στις τελευταίες σελίδες.

Τώρα, αν οι πολεμικές τέχνες προωθούν τη βία, εξαρτάται. Είναι σαν να έχεις ένα σκύλο(μην ξεχνάμε ότι οι άνθρωποι είμαστε ζώα). Εκπαίδευσέ τον καλά και το σπίτι θα σου φυλάει, και τα έπιπλα δε θα σου καταστρέφει, και δε θα την πέφτει στους επισκέπτες και δε θα σου ρίξει κάτω και τη γιαγιά που περπατάει με τη μαγκούρα και ότι εντολή του δίνεις θα την υπακούει. Εκπαίδευσέ τον λάθος και μπορεί να γίνει ανεξέλεγκτος. Θα στα κάνει όλα λύμπα, θα σκαρφαλώνει στους επισκέπτες, θα δαγκώνει όταν πας να του περάσεις λουρί, θα είναι επιθετικός με τους άλλους σκύλους, και στη χειρότερη, αν σου φύγει μπορεί να επιτεθεί σε κάποιον.

Από τη στιγμή που η επιθετικότητα είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης, αν απλά προσπαθήσεις να την καταπιέσεις, το μόνο που θα καταφέρεις είναι να δημιουργήσεις προβλήματα. Το ίδιο δε γίνεται αν προσπαθήσεις να καταπιέσεις οποιοδήποτε συναίσθημα; Συσωρεύτεται και προσπαθεί να βρει διέξοδο. Πάλι σε ποιο βασικό επίπεδο, δεν υπάρχουν "καλά" και "κακά" συναισθήματα. Απλά, από τη στιγμή που υπάρχουν, κάποιο σκοπό πρέπει να έχουν. Στην εξάσκηση των πολεμικών τεχνών, σου επιτρέπετε να νοιώσεις και να εκφράσεις συναισθήματα που στην καθημερινότητά σου δεν μπορείς, επειδή τα έχουμε σταμπάρει σαν "αρνητικά". Εκνευρισμός, νευρικότητα, επιθετικότητα, φόβος κλπ. Επειδή στις πολεμικές τέχνες σε αφήνουν να παίξεις με αυτά και, αντί να σε αναγκάσουν να τα κρύψεις, τα θεωρούν φυσιολογικά, σιγά, σιγά, δε σε επηρεάζουν τόσο. Αρχίζεις να τα καταλαβαίνεις και να τα ελέγχεις.

Το θέμα είναι ότι, ενώ όλα αυτά είναι ωραία στη θεωρία, ο τρόπος που γίνεται η προπόνηση παίζει καθοριστικό ρόλο, ώστε να σταματήσουν να είναι άδειες θεωρίες και να γίνουν ουσιαστικό μέρος του ήθους σου. Υπάρχουν σχολές που αντί να συνεργάζεσαι με τους συναθλητές σου ώστε να φτάσεις την τέχνη σου σε μεγαλύτερο επίπεδο, ανταγωνίζεστε για να αποδείξετε τη θέση σας στην ιεραρχία. Αν βάλεις έναν ήδη επιθετικό άνθρωπο σε ένα τέτοιο περιβάλλον, η επιθετικότητα του ενθαρρύνεται, αφού τον ωθεί να νικήσει. Αν βάλεις έναν άνθρωπο που δεν είναι ιδιαίτερα επιθετικός, πολύ πιθανόν να φύγει τρέχοντας, και καλά θα κάνει, αν και θα έχει πάρει πλέον άσχημη άποψη για τις πολεμικές τέχνες. Εδώ δεν έχει σημασία το στυλ σου. Μπορεί να κάνεις μούι τάι/τάι μποξ(το ίδιο πράγμα είναι παιδιά, muay thai βασικά σημαίνει ταϋλανδέζικη πυγμαχία) ή πυγμαχία ή πάλη ή κάποιο άλλο "μαχητικό άθλημα"(προσωπικά θεωρώ τη διχοτομία πολεμική τέχνη/μαχητικό άθλημα ανούσια) και ο προπονητής να επιμένει όταν παίζεις με κάποιον που δεν είναι τόσο καλός να χρησιμοποιείς τεχνικές και τακτικές που δεν είσαι εσύ τόσο καλός, ώστε να εξομοιώνεται το επίπεδο και να παίρνετε και οι δύο κάτι. Να παίζετε με έλεγχο, και αν κάποιος αρχίσει να γίνεται ποιο επιθετικός, απλά να του πεις να ηρεμίσει, αντί να γίνεις κι εσύ ποιο επιθετικός. Να μη δίνεις σημασία ποιος πέρασε τα περισσότερα χτυπήματα, άλλα αν δούλεψες αυτά που ήθελες. Πως δεν είστε εκεί για να ανταγωνισθείτε με τους συναθλητές σας, αλλά για να συνεργαστείτε. Ότι και ο ίδιος είναι απλός άνθρωπος, που δουλειά του είναι να φεύγουν όλοι ευχαριστημένοι και έχοντας πάρει κάτι, όχι να κάνει τη φιγούρα εξουσίας. Μετά, μπορεί να έχεις μια σχολή καράτε ή κουνγκ φου ή αικίντο ή άλλης ποιο "φιλοσοφημένης" πολεμικής τέχνης και ο δάσκαλος από τη μια να σου λέει αμπελοφιλοσοφίες για ασιάτες, και από την άλλη να δίνει συνεχή σημασία στην ιεραρχία και τις ζώνες, να μην έχει πολύ υπομονή, να το παίζει φιγούρα εξουσίας και σεβασμού, να δίνει περισσότερη προσοχή σε όσους τα πάνε καλύτερα στο αγωνιστικό κομμάτι, αν υπάρχει κλπ.

Για το πως οι πολεμικές τέχνες μπορούν να σε αναπτύξουν σαν άνθρωπο, και πως δεν μπορούν να σε βοηθήσουν ή να σε στείλουν στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση, έχει γράψει μερικά πολύ καλά πράγματα ο Rodney King, προπονητής στη Νότια Αφρική και δημιουργός του crazy monkey defense programme, στο blog του. Τα εξηγεί καλύτερα από εμένα και, για να είμαι ειλικρινής, τα περισσότερα από κάποιο άρθρο του τα πήρα.




tl;dr

Ο πόλεμος είναι μέρος του πολιτισμού. Η επιθετικότητα είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης. Δεν είναι κάτι κακό, απλά πρέπει να μάθεις να την ελέγχεις για να μη σου δημιουργεί προβλήματα. Να την εκφράζεις δημιουργικά, όχι να την καταπιέζεις, και έτσι μπορεί να λειτουργήσει σαν κινητήριος δύναμη. Οι πολεμικές τέχνες είναι ο ποιό απλός τρόπος να εκφράσεις την επιθετικότητά σου, στη μορφή σωματικής βίας, σε ένα ελεγχόμενο περιβάλλον. Η σωστή εξάσκηση σε διδάσκει να ελέγχεις την επιθετικότητά σου, και να περιορίσεις και τις άλλες μορφές βίας, και αυτό μπορεί να σε βοηθήσει γενικά στη ζωή σου. Η λανθασμένη εξάσκηση, απλά θα σε μάθει να είσαι βίαιος...

Αυτή το μήνυμα έχει επεξεργαστεί από MetahumanPrototype: 16 Νοέμβριος 2010 - 01:02

[Kain]

Δεν πιστεύω πως είναι μόνο αυτό. Για εμένα το καλύτερο που διδάσκουν οι πολεμικές τέχνες είναι γνώση του χειρισμού του ίδιου σου του σώματος και αυτοέλεγχο. Σε μαθαίνουν δηλαδή να ελέγχεις, στην ουσία, τόσο το σώμα σου, όσο και το μυαλό σου, στο μέγιστο.

[MetahumanPrototype]

Δεν είναι μόνο αυτό από ποια άποψη; Χειρισμό σώματος και πνεύματος μαθαίνεις από πολλές μορφές άθλησης. Δες ένα δρομέα που ετοιμάζεται να τα δώσει όλα στο κατοστάρι, με έλεγχο ακόμα και στην αναπνοή του. Ή ένα μαραθωνοδρόμο, που καλύπτει αποστάσεις που τις καταφέρνει περισσότερο λόγο πνευματικής, παρά σωματικής αντοχής. Ή έναν αρσιβαρίστα που πρέπει να σηκώσει με 1-2 εκρηκτικές κινήσεις και απόλυτο συγχρονισμό μυαλού και μυών, βάρος που οι περισσότεροι δεν μπορούμε καν να κουνήσουμε, σε κλάσματα του δευτερολέπτου. Ή ένα γυμναστή στους κρίκους, που ελέγχει απόλυτα το σώμα του.

Μπορεί βέβαια και να μην καταλαβαίνω τι θες να πεις. Γενικά, πάντως, δε μου αρέσει να χρησιμοποιώ τον υπερθετικό. Το ανθρώπινο σώμα είναι ένα πολύ περίπλοκο εργαλείο. Το ανθρώπινο μυαλό είναι επίσης πολύ περίπλοκο εργαλείο, και η αλληλεξάρτησή τους είναι τέτοια που δε γίνεται να ξεχωρίσουμε το ένα από το άλλο. Πάντως αυτό που ξέρουμε είναι ότι, και τα δύο, δεν τα ξέρουμε αρκετά καλά, γι΄αυτό θα με βοηθούσε αν μιλούσαμε λίγο ποιο συγκεκριμένα.

[Kenobi-sensei]

Ακολουθέι wall of text, tl;dr στο τέλος.

Στο όλο θέμα πολιτισμός και πολεμικές τέχνες, ο πόλεμος δεν είναι κομμάτι του πολιτισμού, και η βία και η επιθετικότητα δεν είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης; Μπορεί να μην είναι "ανώτερα ιδανικά", αλλά είναι μία πραγματικότητα. Χωρίς αυτά, η ανθρώπινη ιστορία θα είχε πολύ διαφορετική μορφή και, σε ποιο βασικό επίπεδο, μάλλον δε θα είχαμε επιβιώσει ως είδος.

Μέγα λάθος.Άλλο βία απέναντι στα ζώα για να επιβιώσει και άλλο πόλεμος μεταξύ ανθρώπων για συμφέροντα.Συμφωνώ χωρίς τον πόλεμο και τη βία η ανθρώπινη ιστόριά θα ήταν διαφορετική ...θα ήταν πολύ καλύτερη.

Ύστερα, η σωματική δεν είναι η μόνη μορφή βίας. Απλά, επειδή γίνεται άμεσα αντιληπτή, είναι και η ποιο κατακριτέα. Αν π.χ. δύο μαθητές πλακωθούν στις σφαλιάρες, θα γίνει ολόκληρος χαμός, θα πάρουν γονείς, θα πέσουν αποβολές, ακόμα και αν σε 1-2 βδομάδες όλλα ξεχαστούν. Αν έναν μαθητή τον μειώνουν οι συμμαθητές του και τον εξωστρακίζουν, δε θα καταλάβει κανείς τίποτα, εκτός κι αν γίνει καμία αυτοκτονία, παρόλο που μπορεί να του αφήσει σημάδια για την υπόλοιπη ζωή του. Ακόμα και ένα ντιμπέιτ φιλοσοφικής φύσης, που δε γίνεται σοβαρή προσπάθεια να βγει συμπέρασμα ή μέση λύση, αλλά η μία μεριά προσπαθεί να αποδείξει την ανωτερότητά της πάνω στην άλλη και σε όσους την υποστιρίζουν, δεν είναι βίαιο; Δείτε μερικές από τις απαντήσεις στη συζήτηση που γίνεται στις τελευταίες σελίδες.

Όντως δεν υπάρχει μόνο σωματική βία αλλά λόγω του thread αναφερόμαστε μόνο σε αυτή.

Τώρα, αν οι πολεμικές τέχνες προωθούν τη βία, εξαρτάται. Είναι σαν να έχεις ένα σκύλο(μην ξεχνάμε ότι οι άνθρωποι είμαστε ζώα). Εκπαίδευσέ τον καλά και το σπίτι θα σου φυλάει, και τα έπιπλα δε θα σου καταστρέφει, και δε θα την πέφτει στους επισκέπτες και δε θα σου ρίξει κάτω και τη γιαγιά που περπατάει με τη μαγκούρα και ότι εντολή του δίνεις θα την υπακούει. Εκπαίδευσέ τον λάθος και μπορεί να γίνει ανεξέλεγκτος. Θα στα κάνει όλα λύμπα, θα σκαρφαλώνει στους επισκέπτες, θα δαγκώνει όταν πας να του περάσεις λουρί, θα είναι επιθετικός με τους άλλους σκύλους, και στη χειρότερη, αν σου φύγει μπορεί να επιτεθεί σε κάποιον.

Δεν το ξέρεις.Ένας καλά εκπαιδευμένος μαθητής και ένας καλά εκπαιδευμένος σκύλος θα συμπεριφερθούν σωστά αλλά αν τους πιασει μια λυσσα και αρχίζουν και καθαρίζουν κόσμο?Μια πιθανότητα είναι και αυτή και μάλιστα συμβαίνει αρκετές φορές.

Ο πόλεμος είναι μέρος του πολιτισμού. Η επιθετικότητα είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης. Δεν είναι κάτι κακό, απλά πρέπει να μάθεις να την ελέγχεις για να μη σου δημιουργεί προβλήματα. Να την εκφράζεις δημιουργικά, όχι να την καταπιέζεις, και έτσι μπορεί να λειτουργήσει σαν κινητήριος δύναμη. Οι πολεμικές τέχνες είναι ο ποιό απλός τρόπος να εκφράσεις την επιθετικότητά σου, στη μορφή σωματικής βίας, σε ένα ελεγχόμενο περιβάλλον. Η σωστή εξάσκηση σε διδάσκει να ελέγχεις την επιθετικότητά σου, και να περιορίσεις και τις άλλες μορφές βίας, και αυτό μπορεί να σε βοηθήσει γενικά στη ζωή σου. Η λανθασμένη εξάσκηση, απλά θα σε μάθει να είσαι βίαιος...

Εδώ πάω πάσο...δηλαδή με τη δικιά σου λογική οι χώρες τις Αφρικής από τους τόσους πολέμους θεωρούνται η κοιτίδα του ανθρώπινου πολιτισμού.Για μένα πάλι μέρος του πολιτισμού θεωρώ οτιδήποτε τον προάγει και όχι το αντίθετο.Τέλος ο άνθρωπος δεν είναι ζώο επιθετικό αλλά συμφεροντολόγο.Δεν θα δείς ποτέ άνθρωπο να πολεμά χωρίς κάποιο λόγο(χρήμα,δόξα,εδάφηκλπ),αυτή είναι και μία από τις διαφορές μας με τα άλλα ζώα όπως και ότι έχοπυμε δικιά μας βούληση και δεν συμπεριφερόμαστε σαν αγέλη...τώρα το πως έχουμε καταντήσει έτσι είναι άλλη ιστορία.

[Kain]

Ευχαρίστως να εξηγήσω, διότι μάλλον δεν με κατάλαβες.

Ο δρομέας θέλει να είναι γρήγορος. Ο αρσιβαρίστας δυνατός. Ο ακροβάτης ευλύγιστος και ακριβής. Ο αγωνιστής πολεμικών τεχνών, όμως, θέλει να είναι όλα αυτά μαζί. Διότι για να κάνεις σωστά ένα κάτα, ας πούμε, πρέπει να ελέγχεις απόλυτα τη θέση κάθε σημείου του σώματός σου και να είσαι απόλυτα συγκεντρωμένος έχοντας, ταυτόχρονα, απόλυτη αντίληψη της θέσης σου στο χώρο.

Κάποιος που κάνει ένα πολύ δυνατό λάκτισμα και το σταματά μια τριχιά πριν από το πρόσωπο του συναγωνιστή του, πρέπει να είναι δυνατός, για να μπορεί να βάλει δύναμη στην κλωτσιά, γρήγορος, για να μην προλάβει ο συναγωνιστής του να αποκρούσει, ακριβής, για να μην αστοχήσει, ισορροπημένος, για να μην πέσει, και απόλυτα συγκεντρωμένος, για να υπολογίσει με ακρίβεια πού θα σταματήσει την κλωτσιά.

Σαν να λέμε πως τα αθλήματα ειδικεύονται σε μια ικανότητα, ενώ οι πολεμικές τέχνες ασχολούνται με όλα.



Τέλος, αν και ψιλοάσχετο με το θέμα, ο άνθρωπος δεν είναι το μόνο ζώο με πολιτισμό. Πολιτισμό έχουν και τα μυρμήγκια, οι μέλισσες, οι τερμίτες, οι πίθηκοι, οι ελέφαντες... Και γενικά αρκετά ζώα. Πολιτισμός με την έννοια της οργανωμένης κοινωνίας που υπακούει σε κανόνες.

Και πολλά από αυτά τα ζώα κάνουν και πολέμους. Τα μυρμήγκια και οι τερμίτες κάνουν πολέμους, ενώ ένας εδαφικός πόλεμος που έγινε πριν από πολλά χρόνια σε ένα άλσος μεταξύ δύο φυλών πιθήκων Μπονόμπο είναι ακόμα αντικείμενο μελέτης.

Είναι αναπόσπαστο κομμάτι ενός πολιτισμού; Ίσως. Ταιριάζει, όμως, σε έναν τεχνολογικά και πνευματικά ανεπτυγμένο πολιτισμό όπως αυτοαποκαλούμε τον δικό μας; Σίγουρα όχι!

Ωστόσο τόσο ο αθλητισμός όσο και οι πολεμικές τέχνες δημιουργήθηκαν και αναπτύχθηκαν πιο πολύ ως μέσα παύσης πολέμων. Δεν είναι τυχαίο, π.χ., που στην αρχαιότητα έπαυαν όλες οι εχθροπραξίες κατά τη διάρκεια των ολυμπιακών αγώνων... Και θυμηθείτε πως οι περισσότερες πολεμικές τέχνες έχουν ως φιλοσοφία το Ταο, ίσως την πιο ειρινηστική φιλοσοφία στον κόσμο.

[Kamui]

Συμφωνω κυριως με τον kain και θελω να πω οτι γενικοτερα οτι οι πολεμικες τεχνες ειναι κατι πολυ παραπανω απο μια απλη μορφη εκτονωσης της ανθρωπινης επιθετικοτητας.

Κατα τη γνωμη μου,ο καλλιτεχνης,(ειτε εχει να κανει με τις πολεμικες τεχνες,ειτε οχι) ειναι ισως η ανωτατη μορφη της ανθρωπινης ικανοτητας.Οταν καποιος εχει φτασει σε τετοιο επιπεδο, σταματαει να ασχολειται με θεματα οπως την εκτονωση,τη βια,και την ασκηση πανω στους αλλους για επιδηξη και δοκιμη των ικανοτητων του.
Αρα τοτε,οι πολεμικες τεχνες χανουν καθε σχεση που μπορει να εχουν με τον πολεμο,την επιθετικοτητα και αλλα τετοια απλα,ανθρωπινα ζητηματα.

Επισης,οταν μιλαμε για εναν καλο δασκαλο και εναν καλο μαθητη,αυτο δεν εχει μονο να κανει με αθλητικα θεματα οπως την ασκηση και την τεχνικη,αλλα εκει μεσολαβει και μια φιλοσοφια, η οποια ουσιαστικα καθοριζει το νοημα και τον χαρακτηρα της πολεμικης τεχνης.
Ετσι,ενας μαθητης που ειχε εναν πραγματικα καλο δασκαλο, δεν μπορει να βγει εκτος ελεγχου και να χρησιμοποιησει την πολεμικη τεχνη για καποιο κακο σκοπο.

Στο κατω κατω,αμα θες να πλακωσει καποιον απροστατευτο και πιο αδυναμο απο εσενα,δεν χρειαζεται να χρησιμοποιησεις karate, αλλα το ειδος ανθρωπινης βιας που ου βγαινει εκεινη τη στιγμη.

[MetahumanPrototype]

Ακολουθεί άλλο ένα, ακόμα ποιο επικό tl;dr. Προσπάθησα να κάνω συγκντρωμένη version αλλά χάθηκα...

Μέγα λάθος.Άλλο βία απέναντι στα ζώα για να επιβιώσει και άλλο πόλεμος μεταξύ ανθρώπων για συμφέροντα.Συμφωνώ χωρίς τον πόλεμο και τη βία η ανθρώπινη ιστόριά θα ήταν διαφορετική ...θα ήταν πολύ καλύτερη.

Εδώ συμφωνώ με τον Kain

Τέλος, αν και ψιλοάσχετο με το θέμα, ο άνθρωπος δεν είναι το μόνο ζώο με πολιτισμό. Πολιτισμό έχουν και τα μυρμήγκια, οι μέλισσες, οι τερμίτες, οι πίθηκοι, οι ελέφαντες... Και γενικά αρκετά ζώα. Πολιτισμός με την έννοια της οργανωμένης κοινωνίας που υπακούει σε κανόνες.

Και πολλά από αυτά τα ζώα κάνουν και πολέμους. Τα μυρμήγκια και οι τερμίτες κάνουν πολέμους, ενώ ένας εδαφικός πόλεμος που έγινε πριν από πολλά χρόνια σε ένα άλσος μεταξύ δύο φυλών πιθήκων Μπονόμπο είναι ακόμα αντικείμενο μελέτης.

Επίσης χαίρομαι που αναφέρθηκε η μελέτη. Ο πόλεμος είναι ένα φαινόμενο του ανθρώπινου(και όχι μόνο) πολιτισμού. Φυσικά και συμφωνώ μαζί σου πως δεν είναι θεμιτός, αλλά σκόπιμο είναι να αφήσουμε τις ταμπέλες κατά μέρος και να τον κοιτάξουμε αντικειμενικά, σαν φαινόμενο.

Από εκεί και πέρα και άνθρωπος ζώο είναι. Αν κάτι μας απειλεί, θέλουμε να το ξεφορτωθούμε με τον ποιο αποτελεσματικό τρόπο. Αν ανήκει στο δικό μας ή σε κάποιο άλλο είδος, πρακτικά, μικρή σημασία έχει. Αν ένας τρελαμένος τύπος τρέχει προς τα πάνω σου κρατώντας μαχαίρι ή ένα αγριόσκυλο τρέχει προς τα πάνω σου με τα δόντια του και εσύ κρατάς ένα περίστροφο και έχεις μερικά δευτερόλεπτα να αντιδράσεις, θα κάνεις διάκριση ανάμεσα στο ζώο και τον άνθρωπο; Ξέρω ότι τα πράγματα δεν είναι ασπρόμαυρα και στόχος μου δεν είναι να πάρουμε τις περιπτώσεις μία, μία, αλλά ελπίζω να καταλαβαίνεις τι θέλω να πω με το παράδειγμά μου.

Όντως δεν υπάρχει μόνο σωματική βία αλλά λόγω του thread αναφερόμαστε μόνο σε αυτή.

Λογικό και κατανοητό. Το θέμα με τη βία είναι ότι όλοι τη χρησιμοποιούμε ή την έχουμε χρησιμοποιήσει, σε όλες τις μορφές της, σε διαφορετικό βαθμό. Αν θέλουμε να την καταλάβουμε καλύτερα, καλό είναι να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να την κοιτάξουμε στο σύνολό της, ώστε να φτάσουμε στα αίτια. Σημαντικό είναι να μη βλέπουμε μόνο στη σωματική βία, μιας και στις μέρες μας είναι πολύ λιγότερο συνηθισμένη από την ψυχολογική και λεκτική.

Μετά υπάρχει και το θέμα με τις πολεμικές τέχνες που «δε διδάσκουν βία», αλλά διδάσκουν παθητική επιθετικότητα… Αλλά αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο.

Δεν το ξέρεις.Ένας καλά εκπαιδευμένος μαθητής και ένας καλά εκπαιδευμένος σκύλος θα συμπεριφερθούν σωστά αλλά αν τους πιασει μια λυσσα και αρχίζουν και καθαρίζουν κόσμο?Μια πιθανότητα είναι και αυτή και μάλιστα συμβαίνει αρκετές φορές.

Μη γινόμαστε υπερβολικοί. Οποιοσδήποτε, αν τρελαθεί, μπορεί να πάρει ένα κουζινομάχαιρο και όποιον πάρει ο χάρος. Εδώ που τα λέμε οι πολεμικές τέχνες δε σε μεταμορφώνουν σε όπλο μαζικής καταστροφής. Ούτε ποιο κοφτερός από μαχαίρι γίνεσαι, ούτε ποιο γρήγορος από σφαίρα. Ένας οπλισμένος άκυρος είναι ποιό επικίνδυνος από οποιοδήποτε άοπλο πολεμικοτεχνίτη.

Η συγκεκριμένη παράγραφος πήγαινε μαζί με την επόμενη, οπότε ίσως παρανόησες. Σαν σκύλο προσπάθησα να παρομοιάσω τα συναισθήματα που συνήθως κρατάμε καταπιεσμένα. Την ποιο "ζωώδη" πλευρά μας, που έχουμε την τάση να σνομπάρουμε, αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς, πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Αν τη χειριστείς καλά, είναι ποιο εύκολο να την ελέγξεις και να τη χρησιμοποιήσεις παραγωγικά. Αν την αφήσεις καταπιεσμένη, κατά καιρούς χάνεις τον έλεγχο και δημιουργεί προβλήματα(ζήλιες, έριδες, ανασφάλειες κλπ.)

Το όλο θέμα μου είναι ότι πρέπει να διοχετεύσεις κάπου αυτά τα συναισθήματα με ουσιαστικό τρόπο. Οι πολεμικές τέχνες, φυσικά, δεν είναι ο μόνος. Το ποδόσφαιρο, που είναι και πολύ ποιο διαδεδομένο, έχει την ικανότητα να βγάζει αυτά τα συναισθήματα, σε βαθμό που βλέπουμε τα ποτελέσματα και στους παίκτες και στους φιλάθλους. Απλά, επειδή έχω ασχοληθεί περισσότερο με τις πολεμικές τέχνες, ξέρω, σε γενικές γραμμές, τις συνθήκες για ένα παραγωγικό περιβάλλον, ενώ αν μου πεις για ποδόσφαιρο, που είμαι άσχετος, ξέρω μόνο για παίκτες καθήκια και θεατρίνους που τους ακουμπάνε και κάνουν λες και τους βαρέσανε σφυριά, και φίλαθλους που σκοτώνονται.

Εδώ πάω πάσο...δηλαδή με τη δικιά σου λογική οι χώρες τις Αφρικής από τους τόσους πολέμους θεωρούνται η κοιτίδα του ανθρώπινου πολιτισμού.Για μένα πάλι μέρος του πολιτισμού θεωρώ οτιδήποτε τον προάγει και όχι το αντίθετο.Τέλος ο άνθρωπος δεν είναι ζώο επιθετικό αλλά συμφεροντολόγο.Δεν θα δείς ποτέ άνθρωπο να πολεμά χωρίς κάποιο λόγο(χρήμα,δόξα,εδάφηκλπ),αυτή είναι και μία από τις διαφορές μας με τα άλλα ζώα όπως και ότι έχοπυμε δικιά μας βούληση και δεν συμπεριφερόμαστε σαν αγέλη...τώρα το πως έχουμε καταντήσει έτσι είναι άλλη ιστορία.

Με παρεξήγησες. Δεν ήθελα να ανυψώσω τη θέση του πολέμου σαν μέρος του ανθρώπινου πολιτισμού, αλλά μιας και το αναφέρεις, οι συνεχείς πόλεμοι που γίνονται στην Αφρική είναι έκφραση του πολιτισμού της. Το θέμα με τη συγκεκριμένη ήπειρο είναι ότι η θέση της πάνω στον ισημερινό δημιουργεί μερικές πολύ ιδιαίτερες συνθήκες όσο αφορά την ανάπτυξη πολιτισμού, οπότε δεν είναι δίκαιο να τους κρίνουμε με το δικό μας πρίσμα. Αν και συμφωνώ ότι ο πολιτισμός τους δεν είναι τόσο εξελιγμένος, είναι υπαρκτός.

Στο θέμα του πολέμου, πάλι θα συμφωνήσω με τον Kain

Είναι αναπόσπαστο κομμάτι ενός πολιτισμού; Ίσως. Ταιριάζει, όμως, σε έναν τεχνολογικά και πνευματικά ανεπτυγμένο πολιτισμό όπως αυτοαποκαλούμε τον δικό μας; Σίγουρα όχι!

και αυτό είναι που θέλω να σου πω. Πάλι, συμφωνώ ότι είναι αθέμιτος, αλλά από τη στιγμή που υπάρχει, αν θέλουμε να τον κατανοήσουμε, για αρχή πρέπει να αφήσουμε τις ταμπέλες κατά μέρος, και να δεχτούμε ότι είναι μία πραγματικότητα. Διαφορετικά, όσο αφορά την καθημερινότητά μας είναι παράλογος και μακάρι να μην το ζήσουμε ποτέ.

Το θέμα με όλα τα ζώα, και ο άνθρωπος μέσα σε αυτά, είναι πως ότι κάνουν, το κάνουν για κάποιο συμφέρον. Αν λειτουργούσαν εντελώς τυχαία ή σκόπιμα αντίθετα με το συμφέρον τους, δε θα είχαν επβιώσει μέχρι τώρα. Επίσης, ο άνθρωπος είναι ζώο αγέλης(θυλαστικό που σχηματίζει δεσμούς) και η συμπεριφορά των γύρω μας μας επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό. Συμφωνώ ότι δεν είναι δικαιολογία να γινόμαστε μάζα και πάντα πρέπει να προσπαθούμε να διατηρούμε την ακεραιότητα του χαρακτήρα μας. Αλλά, χωρίς το ένστικτο να δημιουργούμε ομάδες, δε θα είχαμε και την ανάπτυξη που έχουμε σήμερα.

Ευχαρίστως να εξηγήσω, διότι μάλλον δεν με κατάλαβες.

Ο δρομέας θέλει να είναι γρήγορος. Ο αρσιβαρίστας δυνατός. Ο ακροβάτης ευλύγιστος και ακριβής. Ο αγωνιστής πολεμικών τεχνών, όμως, θέλει να είναι όλα αυτά μαζί. Διότι για να κάνεις σωστά ένα κάτα, ας πούμε, πρέπει να ελέγχεις απόλυτα τη θέση κάθε σημείου του σώματός σου και να είσαι απόλυτα συγκεντρωμένος έχοντας, ταυτόχρονα, απόλυτη αντίληψη της θέσης σου στο χώρο.

Κάποιος που κάνει ένα πολύ δυνατό λάκτισμα και το σταματά μια τριχιά πριν από το πρόσωπο του συναγωνιστή του, πρέπει να είναι δυνατός, για να μπορεί να βάλει δύναμη στην κλωτσιά, γρήγορος, για να μην προλάβει ο συναγωνιστής του να αποκρούσει, ακριβής, για να μην αστοχήσει, ισορροπημένος, για να μην πέσει, και απόλυτα συγκεντρωμένος, για να υπολογίσει με ακρίβεια πού θα σταματήσει την κλωτσιά.

Σαν να λέμε πως τα αθλήματα ειδικεύονται σε μια ικανότητα, ενώ οι πολεμικές τέχνες ασχολούνται με όλα.

Καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις. Εδώ έχεις δίκαιο. Ειδικά τα αθλήματα που έδωσα σαν παραδείγματα είναι αρκετά υπερβολικά, με εξαίρεση τη γυμναστική, που σε επίπεδο σωματικής διάπλασης, κακά τα ψέματα, ξεπερνά άνετα τις πολεμικές τέχνες. Ο συνδυασμός μέγιστης δύναμης, ειδικά σε σχέση με το σωματικό βάρος, εκρηκτικότητας, ευλυγισίας και κιναισθητικής ικανότητας, είναι κλάσεις ανώτερος απο αυτόν που θα είχες μόνο με την ενασχόληση με τις πολεμικές τέχνες. Ενδιαφέρον είναι ότι στη Ρωσία, πολλά παιδιά είναι γυμναστές, ακόμα και αν στην εφηβεία σκοπεύουν να κάνουν άλλο άθλημα.

Γενικά, πάντως, ας έχουμε υπόψην και τα οφέλη των υπολοίπων αθλημάτων. Οι πολεμικές τέχνες θα έλεγα ότι χρειάζονται συγκεκριμένες σωματικές δεξιότητες σε μεγαλύτερο βαθμό απ΄ότι τις καλλιεργούν. Επιστρέφοντας στην εξάσκηση μετά από περίοδο τραυματισμού και επικέντρωσης στη φυσική κατάσταση, μετά τις πρώτες μέρες που ξανασυνηθίζεις, παρατήρησα ότι είχα πολύ μεγαλύτερη ευκολία στις προπονήσεις. Άσχετα με το αν κάνουμε κάποιο άθλημα ή όχι, καλό είναι να διατηρούμε ένα σεβαστό επίπεδο φυσικής κατάστασης, μόνο και μόνο για λόγους υγείας.

Ωστόσο τόσο ο αθλητισμός όσο και οι πολεμικές τέχνες δημιουργήθηκαν και αναπτύχθηκαν πιο πολύ ως μέσα παύσης πολέμων. Δεν είναι τυχαίο, π.χ., που στην αρχαιότητα έπαυαν όλες οι εχθροπραξίες κατά τη διάρκεια των ολυμπιακών αγώνων... Και θυμηθείτε πως οι περισσότερες πολεμικές τέχνες έχουν ως φιλοσοφία το Ταο, ίσως την πιο ειρινηστική φιλοσοφία στον κόσμο.

Συμφωνώ ότι ο αθλητισμός και οι πολεμικές τέχνες χρησιμοποιήθηκαν και χρησιμοποιούνται με τέτοιο σκοπό, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο δημιουργήθηκαν και αναπτύχθηκαν για τον ίδιο λόγο. Αν και κατά τη διάρκεια των ολυμπιακών αγώνων έπαυαν οι εχθροπραξίες, οι αγώνες είχαν πάρα πολύ ισχυρό θρησκευτικό χαρακτήρα. Οι ίδιοι οι αγώνες ήταν ένα είδος ανταγωνισμού ανάμεσα στις πόλεις, με έπαθλο τη θεϊκή εύνοια. Ακόμα και τα αγωνίσματα, αρκετοί θεωρούσαν ότι ήταν ενδεικτικά της ανδρείας στη μάχη(και κλασικά πλακώνονταν με τη μεριά που πίστευε οτί δεν είχαν καμία σχέση). Μερικά μάλιστα, όπως το ακόντιο, έχουν προφανή σύνδεση με τον πόλεμο.

Τέλος, οι ανατολικές φιλοσοφίες, δεν πιστεύω ότι είναι αναπόσπαστο κομμάτι των ανατολικών πολεμικών τεχνών. Απλά, τις πίστευαν οι άνθρωποι που τις εξασκούσαν. Ήταν μέρος της καθημερινότητάς τους, όχι απαραίτητα της τέχνης τους. Στο μεσαίωνα οι περισσότεροι Ευρωπαίοι ήταν Χριστιανοί, και η προσευχή ήταν το τελευταίο βήμα πριν από μία, μερικές φορές μέχρι θανάτου, μονομαχία. Το συγκεκριμένο βήμα μάλιστα εμφανίζεται συχνά σε εγχειρίδια της εποχής. Αυτό δε σημαίνει ότι ο Χριστιανισμός υποστηρίζει την ιστορική Ευρωπαϊκή σπαθασκία. Πολεμικές τέχνες αναπτύχθηκαν όπου υπήρχε πόλεμος, δεν είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με κάποια φιλοσοφία(με εξαιρέσεις πάντα). Είναι δική σου ευθύνη, σαν υπεύθυνος άνθρωπος, να έχεις μία ισορροπημένη φιλοσοφία για τον τρόπο που ζεις, και να την περάσεις σε όλες τις δραστηριότητές σου, όσο απλή ή περίπλοκη και αν είναι. Αυτός είναι και ο λόγος που τόνισα ότι δεν έχει τόση σημασία ποιο σύστημα εξασκείς, αλλά ο τρόπος που γίνεται η προπόνηση, ώστε να περνάμε από τη θεωρία στην πράξη, ανεξάρτητα φιλοσοφίας. Αν, βέβαια, συμφωνείς με τις ανατολικές φιλοσοφίες, φυσικά και μπορείς να βιώσεις ένα ακόμη κομμάτι της συγκεκριμένης κουλτούρας. Απλά, ο καθένας έχει δικαίωμα να εξασκείται έχοντας τα δικά του πιστεύω σαν κίνητρο.

Μερικές φορές είναι ειρωνικό ότι στο ίδιο μάθημα ο δάσκαλος μπορεί να αναφέρει τη φιλοσοφία της μη βίας και τα ανώτερα ιδανικά, και μετά από 10 λεπτά να καυχηθεί για τους δεκάδες τυπάδες που ο ιδρυτής της τέχνης έδειρε/σακάτεψε/σκότωσε και να γελάσει με το πόσο κατώτερη είναι η χ τέχνη ή ο ψ δάσκαλος. Κάτι τέτοια ακούς και μπερδεύεσε... Γι΄αυτό και επιμένω πως το ποιο σημαντικό είναι ο δάσκαλος και το ήθος του, το προπονητικό περιβάλλον, και τι γίνεται στην πράξη. Οχι απλά η φιλοσοφία της τέχνης στα λόγια.

[MetahumanPrototype]

Συγνώμη για το διπλό ποστ, δεν ήθελα να βάλω κι άλλα στο προηγούμενο...

Συμφωνω κυριως με τον kain και θελω να πω οτι γενικοτερα οτι οι πολεμικες τεχνες ειναι κατι πολυ παραπανω απο μια απλη μορφη εκτονωσης της ανθρωπινης επιθετικοτητας.

Κατα τη γνωμη μου,ο καλλιτεχνης,(ειτε εχει να κανει με τις πολεμικες τεχνες,ειτε οχι) ειναι ισως η ανωτατη μορφη της ανθρωπινης ικανοτητας.Οταν καποιος εχει φτασει σε τετοιο επιπεδο, σταματαει να ασχολειται με θεματα οπως την εκτονωση,τη βια,και την ασκηση πανω στους αλλους για επιδηξη και δοκιμη των ικανοτητων του.
Αρα τοτε,οι πολεμικες τεχνες χανουν καθε σχεση που μπορει να εχουν με τον πολεμο,την επιθετικοτητα και αλλα τετοια απλα,ανθρωπινα ζητηματα.

Μπορείς να το εξηγήσεις λίγο παραπάνω; Προσωπικά μου ακούγεται λίγο ιδεαλιστικό. Οι άνθρωποι δε σταματάμε να είμαστε άνθρωποι. Όπως έγραψα στο προηγούμενο ποστ, έχουμε την τάση να σνομπάρουμε την ποιο ζωόδη πλευρά μας. Απλά, όταν έχεις ξεπεράσει έναν πειρασμό πολλές φορές, με τον καιρό γίνεται όλο και ποιο εύκολο, λόγω καλών συνηθειών.

Πάντως, οι μεγαλύτεροι καλλιτέχνες δεν είχαν συνήθως πάθη που τους βασάνιζαν; Από την άλλη να μου πεις, κι αυτό στερεότυπο είναι, αλλά 2-3 παραδείγματα που μόλις μου ήρθαν στο μυαλό δεν μπορώ να τα συνδέσω με τον τρόπο που το παρουσιάζεις. Μπορεί να μη το βλέπω από τη σωστή οπτική γωνία.

Το να μην άσκείσαι πάνω στους άλλους για επείδηξη των ικανοτήτων σου, αλλά η επικέντρωση στη βελτίωση της τέχνης σου, πάντως, δεν είναι κάτι που χρειάζεται να είσαι μάστερ για να το κάνεις. Μπορεί, και καλό είναι, να είναι ένας από τους αρχικούς σου στόχους, κι εδώ συμφωνώ απόλυτα.

Επισης,οταν μιλαμε για εναν καλο δασκαλο και εναν καλο μαθητη,αυτο δεν εχει μονο να κανει με αθλητικα θεματα οπως την ασκηση και την τεχνικη,αλλα εκει μεσολαβει και μια φιλοσοφια, η οποια ουσιαστικα καθοριζει το νοημα και τον χαρακτηρα της πολεμικης τεχνης.
Ετσι,ενας μαθητης που ειχε εναν πραγματικα καλο δασκαλο, δεν μπορει να βγει εκτος ελεγχου και να χρησιμοποιησει την πολεμικη τεχνη για καποιο κακο σκοπο.

Στο κατω κατω,αμα θες να πλακωσει καποιον απροστατευτο και πιο αδυναμο απο εσενα,δεν χρειαζεται να χρησιμοποιησεις karate, αλλα το ειδος ανθρωπινης βιας που ου βγαινει εκεινη τη στιγμη.

Κι εδώ συμφωνώ απόλυτα, αν και το εξέφρασα με διαφορετικό τρόπο. Απλά, νομίζω ότι η χρήση του όρου ήθος περιγράφει την ποιο πρακτική πλευρά της φιλοσοφίας, που μπορεί και να μην την έχεις αφομοιώσει πλήρως. Είναι εύκολο απλά να πετάξεις μια φιλοσοφία που έχεις ακούσει, αλλά αν δεν την έχεις κάνει μέρος του ήθους σου, στη δύσκολη στιγμή δε θα την εφαρμόσεις. Είναι γεγονός πως η βάση δε βρίσκεται στην αθλητική πλευρά, αλλά μπορεί να ενισχυθεί με αυτή. Είναι, κατά κάποιο τρόπο, η μη γλωσσική έκφραση αυτών που η φιλοσοφία σου περιγράφει με λόγια. Μικρά πράγματα, που σιγά σιγά μαζεύονται και γίνονται καλές συνήθιες. Αλλά, όπως λένε, η σκέψη είναι που μετράει. Το κίνητρο πίσω από την κίνηση πρέπει να είναι ξεκάθαρο. Όταν λες σε κάποιον να μην εφαρμόζει βία και μετά του δέιχνεις μια τεχνική που του λες να μην την εφαρμώσει ποτέ, επειδή μπορεί να σκοτώσει/παραλύσει ή οτιδήποτε άλλο(που εδώ που τα λέμε συνήθως δεν είναι τόσο τραγικά. Μερικές φορές παρουσιάζουν το ανθρώπινο σώμα σαν τόσο εύθραυστο που δε θα έπρεπε να έχουμε επιζήσει σαν είδος), τα λεγόμενά σου και οι πράξεις σου έρχονται σε αντίθεση.

Στο θέμα της βίας πάνω στους άλλους, πάλι συμφωνώ, αν και το παράδειγμα με το κουζινομάχαιρο που έδωσα είναι ποιο extreme. Δε χρειάζετε να κάνεις πολεμικές τέχνες για να κάνεις κακό στους άλλους.

Αυτή το μήνυμα έχει επεξεργαστεί από MetahumanPrototype: 16 Νοέμβριος 2010 - 21:21

[Petran79]

ωραια συζητηση αλλα προσοχη στις γενικευσεις. Η αφρικη εχει να επιδειξει πλουσιο πολιτισμο σε ολους τους τομεις, απλα τη βλεπουμε με τις ευρωπαικες μας παρωπιδες ως πρωτογονη.
Πχ η σομαλια το βορειο τμημα, τη σομαλοχωρα, η κατασταση ειναι ομαλη εδω και χρονια, αλλα τα ματια του κοσμου στρεφονται μονο στο υπολοιπο τμημα.

Αντιθετα η επαφη με τον αφρικανικο πολιτισμο θα βοηθησει τους ευρωπαιους να εμπλουτισουν το δικο τους ανθρωπισμο και την φροντιδα για το περιβαλλον.
Κατι ηξερε ο πικασο.

Το προβλημα δεν ειναι αυτος που κρατα το οπλο, αλλα το ιδιο το οπλο.

[Darthnicolas]

Petran,το πρόβλημα θα είναι πάντα αυτός που κρατά το όπλο.Αν ήταν να έφταιγε το όπλο που σκότωσες κάποιον,θα σήμαινε αυτόματα ότι δεν έχεις ελεύθερη βούληση.

Τώρα για την αναφορά που κάνεις στην Αφρική,πρωτόγονη ίσως είναι λάθος να τη χαρακτηρίσουμε,αλλά τριτοκοσμική?Ίσως αυτό είναι που κάνει τους Ευρωπαίους να αρνούνται τον πολιτισμό της.Βέβαια,και η Ελλάδα είναι τριτοκοσμική,αλλά σε λίγο καιρό δεν θα υπάρχει καν Ελλάδα,οπότε who cares...

Ελπίζω να μην φύγαμε πολύ offtopic.

[Kamui]

Το σκεφτηκα οτι μπορει να ακουστει περιεργο αυτο που ειπα περι ανωτατης ανθρωπινης ιδιοτητας,αλλα ειπα να ρισκαρω, γιατι καταβαθος το πιστευω.
Σιγουρα ολοι οι ανθρωποι εχουν τα ιδια δικαιωματα απο τη στιγμη που γενιουνται,ακομα και αν μερικοι εχουν καποια χαρισματα που μπορει να ξεπερασουν τους αλλους σε καποιους τομεις.
Απλως οι καλλιτεχνες ειναι ατομα που σχεδον ολοι καταβαθος πρεπει να ζηλευουν και να σεβονται,ειτε τους θεωρουν πραγματικα πετυχημενους και ευτυχισμενους,ειτε οχι.
[δεν πιστευω κανεις να νομισε οτι με τη λεξη καλλιτεχνης αναφερομουν στον εαυτο μου(ειμαι απλα ενας μικρος artist wannabe)]

Ασχετα με ολα αυτα,για να επιστρεψουμε στο θεμα μας,σιγουρα οι καλλιτεχνες εχουν απηρα ψυχολογικα θεματα και πολλα, ισως ανηθικα ανθρωπινα παθη.
Απ'οσα ξερω ομως,φερω την αποψη οτι οι masters των πολεμικων τεχνων εχουν εν μεροι ως σκοπο τους να ξεφυγουν απο τα παθη και τις ψυχικες τους αδυναμιες,εκφραζοντας αυτη την προσπαθεια στην τεχνη που εξασκουν.


Οσον αφορα τα υπολοιπα,συμφωνω απολυτα με τον Darthnicolas,αν και θα ηθελα τον petran να μας εξηγησει λιγο πιο αναλυτικα αυτο που ηθελε γενικα να πει,γιατι μαλλον εμεις δεν πιασαμε το νοημα.


Οριστε.Αυτη ειναι συζητιση.Οχι Ζαμπιδης και Κ-1...

[alxdjo]

Συγνωμη κυριε Kamui αν δεν σας αρεσει το K-1 τα κουβαδακι σας και σε αλλη παραλια.Εδω ειναι συζητηση για πολεμικες τεχνες και νεα γυρω απο αυτα.Μην το πεζετε πολυξερος ενω δεν ξερετε τιποτα.

Για να μην ξεχνομαστε



11/12

Αυτή το μήνυμα έχει επεξεργαστεί από alxdjo: 17 Νοέμβριος 2010 - 00:15

[aboumonkey]

Προς όσους ξέρουν/μαθαίνουν πολεμικές τέχνες:Χρειάστηκε ποτέ να χρησιμοποιήσετε σωματική βία (για αυτοάμυνα); Αν και όταν το κάνατε χρησιμοποιήσατε κάποια τεχνική ή το κλασσικό βρωμόξυλο που ξέρει να δίνει ο καθένας (απλά με μεγαλύτερη ταχύτητα και δύναμη);