This topic is locked
Κανόνες:
Spoiler:
Quote
Κανόνας των αυτοκτονιών:
Εάν ένας παίκτης δεν έχει ποστάρει για δύο, όχι απαραίτητα διαδοχικούς γύρους, τότε ο GM θα τον αυτοκτονεί προκειμένου να διατηρηθεί η ομαλή ροή του παιχνιδιού.
Λίστα παικτών
1 ) OdyMonaxos - Kenshiro (Hokuto no Ken)
2 ) Babba - Ryonosuke Uryu (Fate/Zero)
3 ) Vagelio - Tarou A. Priapus (Priapus)
4 ) Fallen Mpougatsa - Kaisar Lidfard (Shingeki no Bahamut)
5 ) The Gunsmasha - Sakamoto (Sakamoto desu ga?)
6 ) Black Kaiser - Urahara Kisuke (Bleach)
7 ) Kalamaris - Furudo Erika (Umineko no naku koro ni)
8 ) John Crabs - Mr Satan (Dragon Ball series)
9 ) Zane - Gandharva (Kubera)
10) Black Rock - Okosan (Hatoful Boyfriend)
11) Lord Leon - Korosensei (Assassination Classroom)
12) Takayama Yuichi - Nishijou Takumi (Chaos;Head, τo VN, όχι το anime, αυτό είναι σκουπίδι και κάνουμε πως δεν υπάρχει.)
13) Ghostprince - JOHHJJ JOJOH HJJ (Terra Formars)
14) Keito - Paprika (Paprika)
15) Mika.siam - Hikigaya Hachiman (My teen romantic comedy SNAFU)
16) Kamui - Pegasus (Oyasumi Punpun)
17) demonicMC - Jotaro Kujo (JoJo's Bizzare Adventure)
18) zennith666 - Favaro Leone (Shingeki no Bahamut:Genesis)
19) Jorg - Adolf Reinhard (Terra Formars)
20) Fandom - Abe (Kuso Miso Technique)
21) The Tragic Prince - Frederica Bernkastel (Umineko no naku koro ni)
22) πίου-πίου - Sebastian Michaelis (Kuroshitsuji)
23) Theodore - Kuranosuke Koibuchi (Kuragehime)
24) Mad Hatter - Shun Kurosaki (yu-gi-oh Arc-V)
Let the Legend begin...
---------------------------------------------
Πρόλογος
Ήταν ένα κρύο, μουντό και συννεφιασμένο κυριακάτικο απόγευμα του Δεκέμβρη. Ένα από αυτά τα αδιάφορα απογεύματα που δεν σου μένουν στο μυαλό, παρά μόνο αν συμβεί κάτι τόσο συνταρακτικό που να σου μείνει αξιομνημόνευτο. Βέβαια, ήμουν τόσο σίγουρος ότι δεν επρόκειτο να συμβεί τίποτα το συνταρακτικό στους λασπομένους δρόμους του Κένσιγκτον, που σχεδόν έτρεχα ώστε να φτάσω στον νοσοκομείο Γκι πριν νυχτώσει για τα καλά. Εξάλλου, όλοι ήξεραν ότι το να περπατάς μόνος σου στο δυτικό Λονδίνο αφού βραδιάσει ισοδυναμούσε με το να εύχεσαι να σε βρει ο θάνατος μια ώρα αρχύτερα, αλλά η αλήθεια είναι ότι τότε τίποτα από όλα αυτά δεν περνούσε από το μυαλό μου. Το μόνο που σκεφτόμουν διαρκώς ήταν ότι έπρεπε να φτάσω όσο πιο γρήγορα μπορούσα στο νοσοκομείο ώστε να δώσω την διάλεξη που είχε προγραμματιστεί από τον δόκτορα Λάνκαστερ. Με το που έστριψα δεξιά, στην Ντράρι Λέιν, το παγωμένο νότιο αεράκι μου υπενθύμισε ότι είχε σχεδόν βραδιάσει και ότι ήμουν πλέον σχεδόν αργοπορημένος.
"Που να πάρει η οργή...", σκέφτηκα και μεγάλωσα το βήμα μου.
Αλλά στα σχέδια της μοίρας για εκείνο το βράδυ δεν συμπεριλαμβανόταν η διάλεξη στο νοσοκομείο. Γιατί στρίβοντας δεξιά στην Στραντ ώστε να διασχίσω έπειτα την γέφυρα Βατερλό, έπεσα κυριολεκτικά πάνω σε κάποιον ρίχνοντας μας κάτω και τους δύο και καλύπτοντας τα ρούχα μας με ξερή λάσπη.
"Να προσέχετε περισσότερο πως τρέχετε την επόμενη φορά, κύριε.", είπε ενοχλημένα ο άλλος αφού σηκώθηκε και άρχισε να καθαρίζει το ημίψηλο του με το μανίκι του.
"Με συγχωρείτε, κύριε. Απλώς εγώ-", απάντησα προσπαθώντας να δικαιολογηθώ, αλλά σταμάτησα όταν είδα καλύτερα το πρόσωπο του.
Μπροστά μου στεκόταν ο Σερ Χένρι Γουάλρεσον, ιατροδικαστής του νοσοκομείου Γκι.
"Σερ Χένρι; Τι κάνετε εδώ;", ρώτησα γεμάτος απορία.
"Α, δόκτωρ, εσείς είστε.", απάντησε σοβαρός ο Σερ Χένρι φορώντας ξανά το ημίψηλο του. "Ερχόμουν στο Θρι Όουκς ώστε να σας ειδοποιήσω ότι η διάλεξή σας αναβλήθηκε, αλλά φαίνεται ότι άργησα τόσο όσο και εσείς."
"Συνέβη κάτι;"
"Λόγω ακραίων καιρικών φαινομένων στο Ρέντμπουρι και στο Φόλτσεστερ, πολλοί από αυτούς που είχαν ενδιαφερθεί για την διάλεξή σας δεν κατάφεραν να έρθουν στο Λονδίνο. Έτσι, ο δόκτορας Λάνκαστερ αποφάσισε να την αναβάλλει μέχρι νεωτέρας."
"Μέχρι νεωτέρας; Εξαιτίας δέκα ατόμων από τα βορειοδυτικά που δεν μπόρεσαν να παρευρεθούν;"
"Ελάτε, δόκτορα. Θεωρώ ότι είστε έξυπνο άτομο. Πιστεύετε στα αλήθεια ότι αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο ακύρωσε την διάλεξή σας ο Λάνκαστερ;", απάντησε ο ιατροδικαστής και το πρόσωπό του σοβάρεψε ακόμα περισσότερο από πριν.
"Όχι, έχετε δίκιο. Απλώς περίμενα ότι-"
Την φράση μου διέκοψε μια αστραπή και ένα μπουμπουνητό τρία δευτερόλεπτα αργότερα.
"Μου φαίνεται ότι δεν θα προλάβετε να γυρίσετε στο Μάρλιμπεν πριν σας πιάσει η καταιγίδα, δόκτορα.", είπε ο Σερ Χένρι κοιτώντας τον ουρανό βορειοδυτικά. "Το σπίτι μου όμως είναι κοντά και θα ήταν τιμή μου να είστε καλεσμένος μου για απόψε."
"Όχι, δεν είναι απαραίτητο, Σερ Χένρι. Θα προσπαθήσω να βρω μια άμαξα.", απάντησα προσπαθώντας να αρνηθώ ευγενικά.
"Επιτρέψτε μου να επιμείνω", είπε ο ιατροδικαστής κοφτά.
Κοίταξα καλά τον συνομιλητή μου. Ήταν φανερό ότι ήθελε να πει κάτι, αλλά δεν ήθελε να το πει εδώ. Παρατηρώντας τον καλύτερα, κατάλαβα για πρώτη φορά ότι ήταν περισσότερο ανήσυχος από ότι σοβαρός.
"Πολύ καλά, Σερ Χένρι. Σας ακολουθώ."
Στο πρόσωπο του ιατροδικαστή εμφανίστηκε αμυδρά ένα ψυχρό χαμόγελο.
"Το ήξερα ότι θα καταλαβαίνατε, δόκτωρ. Ακολουθήστε με."
---------------------------------------------
Το σπίτι του Σερ Χένρι Γουάλρεσον ήταν ένα μεγαλόπρεπο διαμέρισμα στην Φλιτ Στριτ του Σίτι, στην καρδιά του Λονδίνου. Βέβαια, ήταν σίγουρο ότι το μέρος είχε δει πολύ καλύτερες μέρες, καθώς στις ασχολίες του σοβαρού και πολυάσχολου ιατροδικαστή, δεν συμπεριλαμβανόταν η φασίνα και η τακτοποίηση. Ο Σερ Χένρι παραμέρισε ένα σωρό βιβλία και σημειώσεις από δύο πολυθρόνες και ένα τραπέζι μπροστά από ένα παράθυρο που έβλεπε την, τώρα έρημη λόγω της βροχής, Φλιτ Στριτ και μου έκανε νόημα να καθίσω. Έπειτα έφυγε και δύο λεπτά αργότερα γύρισε με δύο ποτήρια, ένα μπουκάλι ουίσκι και μια λάμπα την οποία χρησιμοποίησε ώστε να ανάψει άλλες τρεις λάμπες στο μεγάλο δωμάτιο.
"Θα πιείτε λίγο; Είναι εξαιρετικό.", με ρώτησε και κάθισε στην άλλη πολυθρόνα, ακουμπώντας τα ποτήρια και το μπουκάλι στο τραπέζι ανάμεσά μας.
"Λιγάκι, σας παρακαλώ. Δεν το αντέχω ιδιαίτερα.", απάντησα.
Ο Σερ Χένρι έγνεψε καταφατικά και γέμισε πρώτα το δικό μου ποτήρι και έπειτα το δικό του. Εκεί ήταν που παρατήρησα ότι το χέρι του έτρεμε.
"Συμβαίνει κάτι;", τον ρώτησα ανήσυχος.
Ο Σερ Χένρι δεν απάντησε αμέσως. Πέρασαν μερικά ανήσυχα δευτερόλεπτα μέχρι να αρθρώσει επιτέλους μια λέξη.
"Θα είμαι ευθύς. Θέλω να μάθω τα πάντα γύρω από την δολοφονία του λόρδου Φρέντερικ Μόρτιμερ, δόκτορα."
Δεν μπορούσα να πιστέψω τι είχα μόλις ακούσει. Έμεινα μόνο να κοιτάζω τον ιατροδικαστή έκπληκτος και ελαφρώς τρομαγμένος. Πως γνώριζε ο Σερ Χένρι για το πιο καλά κρυμμένο μυστικό της Σκότλαντ Γιάρντ; Και κυρίως, πως γνώριζε ότι ήξερα εγώ κάτι για αυτό;
"Ακούστε. Ξέρω ότι θα αρνηθείτε κατηγορηματικά ότι είχατε ανάμειξη εσείς και ο φίλος σας στην υπόθεση. Ξέρω επίσης ότι η Σκότλαντ Γιαρντ την έθαψε όσο πιο βαθιά μπορούσε. Ξέρω τέλος ότι ο θάνατος του λόρδου Φρέντερικ δεν ήταν αυτοκτονία. Οπότε, σας παρακαλώ, θα ήθελα να μου πείτε ειλικρινά τι συνέβη στο παλιό αρχοντικό. Εξαρτώνται πολλά από αυτό, δόκτορα. Πάρα πολλά."
Βυθίστηκα στις σκέψεις μου, χωρίς να ξέρω τι έπρεπε να κάνω. Από την μία φοβόμουν να μιλήσω στον Σερ Χένρι αλλά από την άλλη με πέθαινε η περιέργεια να μάθω τι ήξερε. Η αλήθεια ήταν ότι η δολοφονία του λόρδου Φρέντερικ ήταν το μόνο έγκλημα που δεν είχαμε καταφέρει να εξιχνιάσουμε πλήρως ο φίλος μου και εγώ και τώρα, επτά μήνες αργότερα, στην κυριολεξία από το πουθενά, προέκυπτε μια πιθανή άκρη στην υπόθεση.
"Πολύ καλά, Σερ Χένρι. Καθίστε κάτω, ηρεμήστε και όσο πίνετε το πανάκριβο ουίσκι σας θα σας διηγηθώ τι πραγματικά συνέβη στην έπαυλη του λόρδου Φρέντερικ στους βάλτους του Γκρέι Φόλς. Αλλά θα σας παρακαλούσα, ό,τι και αν ακούσετε, να μην με διακόψετε. Σας υπόσχομαι ότι όλα θα βγάλουν νόημα στο τέλος..."
---------------------------------------------
Το .aNiMe//GR παρουσιάζει
μια παραγωγή της
Osama bin Laden productions
Η νύχτα πέφτει στην .aNiMe//GR Town:
Five Nights at Freddy's
---------------------------------------------
Κεφάλαιο Πρώτο
O Άρχοντας του Γκρέι Φολς
Η αλήθεια είναι ότι όταν ο φίλος μου και εγώ ξεκινήσαμε για το Γκρέι Φολς, δεν είχαμε ιδέα ότι θα αντιμετωπίζαμε την μεγαλύτερη πρόκληση της καριέρας μας. Εννοώ, όλοι πιστεύουν ότι η σπουδαιότερη μας υπόθεση ήταν αυτή με το σκυλί, αλλά πραγματικά, εκείνη ήταν ένα τίποτα μπροστά σε αυτό που θα μας καλούσαν να λύσουμε αυτήν την φορά.
Στο Γκρέι Φολς μας είχε προσκαλέσει ο ίδιος ο λόρδος Φρέντερικ. Δεν μας είχε πει τίποτα παραπάνω πέρα του το ότι είχε καλέσει κόσμο στο παλιό αρχοντικό και ότι μας χρειαζόταν για κάτι που απαιτούσε άκρα μυστικότητα. Ξέραμε και εγώ και ο φίλος μου ότι ο λόρδος Φρέντερικ είχε πολύ καλές σχέσεις με πολλά άτομα από την Ιαπωνία όσο ήταν στέλεχος της Εταιρίας των Ανατολικών Ινδιών, οπότε ο φίλος μου είχε καταλήξει στο συμπέρασμα, αφού έμαθε ότι ένα ατμόπλοιο είχε φτάσει πρόσφατα από την Ιαπωνία μεταφέροντας επιβάτες και ξέροντας ήδη ότι ο λόρδος Φρέντερικ είχε φύγει κακήν κακώς από την Εταιρία, ότι επρόκειτο για κάτι σχετικό με την όλη υπόθεση.
Φτάνοντας στο Γκρέι Φολς, η ατμόσφαιρα έγινε βαριά από τα αέρια των βάλτων και ο αέρας γέμισε ομίχλη. Τότε ήταν που αντικρίσαμε για πρώτη φορά το αρχοντικό της οικογένειας Μόρτιμερ, ένα παλιό, παρατημένο, σχεδόν ετοιμόρροπο ερείπιο στο κέντρο του βάλτου.
Οφείλω να ομολογήσω ότι η όλη ατμόσφαιρα του μέρους ήταν σχεδόν τρομακτική. Με το που βγήκα από την άμαξα και πάτησα το πόδι μου στις πέτρες της εισόδου του σπιτιού, όλοι μου οι φυσικοί συναγερμοί άρχισαν να χτυπάνε, λες και ήξερα ότι κάτι κακό επρόκειτο να συμβεί εδώ.
Ο μπάτλερ του λόρδου Μόρτιμερ, ένας ψηλός νεαρός με μαύρα μακριά μαλλιά ονόματι Σεμπάστιαν Μικαέλις, μας περίμενε στην πόρτα ώστε να μας οδηγήσει χωρίς πολλές κουβέντες στον αφέντη του. Εδώ έγινε το πρώτο από μια σειρά παραδόξων. Αφού ο Σεμπάστιαν μας έβαλε στην έπαυλη από την πόρτα που χρησιμοποιούσε το, πλέον ανύπαρκτο, υπηρετικό προσωπικό, καθώς μάθαμε ότι ο μόνος που έμενε πλέον στην έπαυλη πέρα από τον λόρδο και τον μπάτλερ του ήταν ο γερο-Μάιλς ο επιστάτης, δεν μας οδήγησε σε κάποιο γραφείο ή σαλόνι αλλά στη σοφίτα. Στο δρόμο, τόσο ο φίλος μου όσο και εγώ παρατηρήσαμε ότι αντίθετα από το εξωτερικό της, το εσωτερικό της έπαυλης ήταν πολύ καλά διατηρημένο, ίσως υπερβολικά καλά διατηρημένο, θα έλεγε κανείς, για να το διατηρεί μόνο του ένα άτομο.
Όπως και να έχει, στην σοφίτα μας περίμενε ένας χοντρούλης τύπος με κάτασπρα μαλλιά και λιγοστό μούσι, ο λόρδος Φρέντερικ.
"Κύριε Χολμς, δόκτορα Γουάτσον, σας ευχαριστώ που δεχτήκατε την πρόσκλησή μου."
"Η τιμή είναι δική μας, λόρδε Μόρτιμερ", απάντησε ο φίλος μου πριν προλάβω να μιλήσω.
"Παρακαλώ να με αποκαλείτε Φρέντερικ.", είπε ο λόρδος και συνέχισε. "Αναρωτιέστε προφανώς γιατί σας έφερα από τόσο μακριά."
"Ναι, αυτή θα ήταν η πρώτη απορία μου, λόρδε Φρέντερικ.", είπε ο φίλος μου.
"Όπως ίσως, λοιπόν, έχετε ήδη καταλάβει, έχω καλέσει κάποια άτομα εδώ, φίλους που έκανα στα ταξίδια μου στην μακρινή Ιαπωνία."
Ο λόρδος Φρέντερικ γύρισε και βάζοντας τα χέρια πίσω από την πλάτη κοίταξε έξω από το στρογγυλό παράθυρο της σοφίτας πριν συνεχίσει.
"Εδώ είναι όμως που χωλαίνει η κατάσταση, κύριοι. Βλέπετε, κάποιοι πρόκειται να με δολοφονήσουν σε μερικές ώρες και πέφτει σε εσάς η ευθύνη να τους βρείτε αφού με σκοτώσουν."
"Τι... τι εννοείτε;", ρώτησα έκπληκτος. "Εάν ξέρατε ότι θα σας δολοφονήσουν σήμερα γιατί δεν κάνατε τίποτα για αυτό;"
"Γιατί απλώς θα καθυστερούσα το αναπόφευκτο, κύριε Γουάτσον.", απάντησε ο λόρδος ρίχνοντάς μας μια ματιά με την άκρη του ματιού του. "Δυστυχώς, όμως, δεν είμαι σε θέση να σας πω περισσότερα και πριν μου πείτε το οτιδήποτε, θα ήθελα να σας υπενθυμίσω ότι δεν είστε υποχρεωμένοι να δεχτείτε την υπόθεση μου, εάν τυχόν δεν σας αρέσει η στάση μου. Θα σας πληρώσω όλα τα έξοδα της επιστροφής μάλιστα, σαν ένδειξη του ότι δεν θα παρεξηγηθώ εάν αποφασίσετε να φύγετε."
"Προφανώς και θα δεχτούμε την υπόθεσή σας, λόρδε Φρέντερικ.", είπε ο Χολμς. "Το αποφασίσαμε αυτό την στιγμή που μπήκαμε στο τρένο με τελικό προορισμό την έπαυλη σας."
"Πολύ ωραία. Τώρα θα με συγχωρέσετε, αλλά-"
"Μια ερώτηση μόνο, λόρδε. Δεν είναι τίποτα σοβαρό, απλώς κάτι που θα μας γλιτώσει λίγο χρόνο."
"Ακούω."
"Είναι όλοι σας οι καλεσμένοι από την Ιαπωνία;"
"Όχι. Εκτός από τους φίλους και τους γνωστούς από την Άπω Ανατολή προσκάλεσα επίσης και τους γείτονές μου. Τον Άντολφ Ράινχαρντ, έναν Γερμανό εντομολόγο που γυρνάει στον βάλτο μελετώντας τα είδη κατσαρίδων της περιοχής, την Φρεντερίκα Μπερνκάστελ, μια ήσυχη κοπέλα που ζει σε έναν παλιό πύργο εδώ κοντά και τον Σερ Κάιζαρ Λίντφαρντ, που μένει στην έπαυλη του κοντά στο δάσος."
"Μάλιστα. Σας ευχαριστώ πολύ, λόρδε."
"Τώρα με συγχωρείτε, αλλά πρέπει να εμφανιστώ στους καλεσμένους μου. Είναι αγένεια ένας οικοδεσπότης να λείπει τόση ώρα από τον χώρο της συνάθροισης. Ο Σεμπάστιαν θα σας δείξει τα δωμάτιά σας."
"Καταλαβαίνω, λόρδε. Καλή σας μέρα."
Ο λόρδος υποκλίθηκε ελαφρώς και έφυγε.
"Τι λες, Χολμς; Με ανησυχεί πάρα πολύ τόσο η υπόθεση όσο και η στάση του λόρδου Φρέντερικ. Είναι ύποπτο που δεν θέλει να πει τίποτα.", είπα στον φίλο μου ανήσυχος.
"Όχι, Γουάτσον, εδώ είναι που κάνεις λάθος.Ο λόρδος Φρέντερικ είπε πολύ περισσότερα από όσα νομίζεις. Αλλά μην σε απασχολεί αυτό, προς το παρόν. Έχουμε μια δολοφονία να προκαλέσουμε και σε λίγη ώρα θα αρχίσει να βρέχει!", μου απάντησε ο Χολμς και ένα αινιγματικό χαμόγελο φώτισε το πρόσωπό του.
Στο μεταξύ, τρία πατώματα πιο κάτω, στο ισόγειο, ο λόρδος Φρέντερικ ήταν έτοιμος να υποδεχτεί τους καλεσμένους του.
---------------------------------------------
Lord Frederic Mortimer (your host and GM)
Φίλοι μου από μέρη μακρινά και γείτονες αγαπητοί, σας ευχαριστώ όλους από τα βάθη της καρδιάς μου που δεχτήκατε να με τιμήσετε με την παρουσία σας σε αυτό το αφιλόξενο μέρος και εκλιπαρώ την συγγνώμη σας που άργησα αλλά επείγοντα θέματα απασχόλησαν την προσοχή μου για περισσότερο από όσο θα έπρεπε. Έχουμε περάσει τόσα πολλά μαζί που θα μου επιτρέψετε να σηκώσω το ποτήρι μου και να κάνω μια πρόποση στην υγειά σας. Ας είναι πάντα καλά οι φίλοι, όσο κοντά ή μακριά και αν βρίσκονται, αυτοί που πάντα σε προσέχουν όταν το έχεις περισσότερο ανάγκη.
Στην υγειά σας!
Ξεκινάει η μέρα του free rp. H πρώτη κανονική μέρα θα έρθει την Δευτέρα 8/12 στις 12 το πρωί. Ενδέχεται οι ρόλοι να μοιραστούν λιγάκι νωρίτερα από την παραπάνω ώρα.
Edited by Osama Bin Laden, 08 December 2014 - 19:27.
