Λίγο σκληρός ο χαρακτηρισμός λάθος της φύσης. Δεν αντιλέγω, υπήρχε η διαρκής σύγκρουση των προσδοκιών με τη πραγματικότητα δεν υπάρχει τίποτα το αφύσικο σε αυτό. Η απροθυμία, ίσως και αδυναμία, συμβιβασμού της είναι που την καθιστά ανώριμη στα μάτια του κοινού.
Υπ' αυτή την έννοια θεωρώ το κλείσιμο της σειράς σωστό επειδή επιτέλους αποδέχεται αυτό που είναι αν και όταν το είδα για πρώτη φορά έμεινα κι εγώ ανικανοποίητος.
To "λάθος της φύσης" δε το λέω με την έννοια του αφύσικου, αλλά κάτι του φυσικού που όμως δεν έχει τα απαραίτητα χαρακτηριστικά για να ανταποκριθεί σωστά στο περιβάλλον του. Αυτό δεν κάνει το περιβάλλον σωστό, αλλά η Tomoko δυσκολεύεται να δει τα αντικειμενικά προβλήματα και συνεχώς βρίσκει κομφορμιστικές λύσεις για να προσαρμοστεί σε αυτό.
Αντί για απροθυμία συμβιβασμού εγώ βλέπω μια ακραία προσπάθεια συμβιβασμού με συνθήκες που δεν έχει διαλέξει. Εκεί δεν υπάρχει ακριβώς συμβιβασμός με την πραγματικότητα, αλλά υπάρχει ενασχόληση και πάλη με αυτή, που δείχνει ότι της δίνει σημασία, η πραγματικότητα εξακολουθεί να την "ελέγχει". Δε θεωρώ ότι ο συμβιβασμός με αυτήν θα μπορούσε να αποδειχθεί σωτήριος, πόσο μάλλον όταν δεν έχει προηγηθεί μια επανάσταση ανεξαρτησίας. Για να επαναστατήσει έναντι στην πραγματικότητα, πρέπει πρώτα να επαναστατήσει έναντι στις επιθυμίες της. Ο συμβιβασμός με την πραγματικότητα που αναφέρεις, αν συνδιαστεί με το συμβιβασμό με τις επιθυμίες της, το αποτέλεσμα δεν μπορεί να είναι μια αιώνια σκλαβιά στην κατωτερότητα και το ανικανοποίητο.
Λύση σωτηρίας γι' αυτή δε βρίσκω (ούτε η αυτοκτονία θα μπορούσε να βοηθήσει, γιατί δε φαίνεται να έχει καμία τάση προς αυτό ούτε απεχθάνεται ολοκληρωτικά τη ζωή), παρά μόνο τρόπους για να ωριμάσει συνειδησιακά ώστε να μπορεί να σηκώσει καλύτερα το βάσανό της.
Αν θεωρούσα το σύμπαν στο οποίο ζει η Τomoko σωστό (ή έστω αν συμφωνούσα με τον τρόπο λειτουργίας του), τότε μπορεί μερικώς να συμφωνούσα και με τα λεγόμενα σου Kamui, αλλά απ΄όλα όσα είδα στην σειρά, τα προβλήματα της πηγάζουν τόσο από εκείνο όσο και από τον ίδιο της τον εαυτό. Δεν είδα σωστή κοινωνία-προβληματική Τοmoko, είδα προβληματική κοινωνία-προβληματική Tomoko.
Το ότι ήθελε να την παρενοχλήσουν σεξουαλικά στο τραίνο για να νιώσει γυναίκα (αν είναι δυνατόν), το ότι τα kawaii βρακάκια αυξάνουν την θηλυκότητα, το ότι επαγγέλματα όπως αυτό του σερβιτόρου σε ζαχαροπλαστείο-cafe είναι girly δεν πηγάζουν από την Tomoko. Από εκείνη πηγάζει η ανασφάλεια και η ανάγκη του να φωνάξει "Εεεε! Κοιτάξτε με! Υπάρχω!Είμαι super cool!". Φυσικά και διαφωνώ κάθετα με τον ναρκισσιστικό τρόπο που προσπαθεί να το φωνάξει, αλλά έχοντας δεδομένο ότι έχει μείνει για μερικά χρόνια στο περιθώριο μπορώ να καταλάβω γιατί το κάνει τόσο ανώριμα και εγωιστικά. I mean, είναι απόλυτα λογικό να αντιμετωπίζεις δυσκολίες στην επικοινωνία με τον περίγυρο όταν ο περίγυρος δεν σε δέχεται. Για να γίνεις κοινωνικός πρέπει να επικοινωνείς.
Επίσης βρίσκω προσβλητικό τον χαρακτηρισμό λάθος της φύσης. Μια χαρά υγιές παιδάκι σωματικά και ψυχικά ήταν μικρή όπως είδαμε στα flashbacks, πραγματικά αδυνατώ να κατανοήσω γιατί την θεωρείς αποτυχημένο πείραμα της φύσης την στιγμή που για τα προβλήματα της ευθύνονται συμπεριφορές που της πέρασε ο πολιτισμός στον οποίον προσπαθεί να επιβιώσει καθώς εκείνη μεγάλωνε.
Για τους δικούς της ανθρώπους τώρα. Καταλαβαίνω γιατί έτρεφε τόσο άγριο φθόνο και θυμό για την παιδική της φίλη. Παλιά ήταν και οι δυο τους ίδιες, κοινά ενδιαφέροντα, κοινές συμπεριφορές. Στο παρόν όμως αυτό ανατράπηκε. Σε αντίθεση με την Tomoko, εκείνη είχε προσκολληθεί σε όλα εκείνα τα στερεότυπα που άνηκαν στην κατηγορία "τέλειο θηλυκό", και τα οποία η πρωταγωνήστρια σιχαινόταν. Το ότι την φώναζε σκύλα από μέσα της δεν ήταν απλά δείγμα κακίας από την ίδια (που εντάξει, ήταν σκατόψυχη γενικά και σε αυτό συμφωνούμε νομίζω), αλλά πήγαζε και από το αίσθημα της προδοσίας που ένιωθε.
Συμφωνώ ότι η κοινωνία είναι προβληματική, και το υπεννόησα στο προηγούμενο ποστ μου, αλλά η περίπτωση της Tomoko είναι αρκετά ακραία για να αποδώσουμε την ευθύνη για την κατάσταση της στην κοινωνία. Η Tomoko δεν είναι απλώς ένα ιδιαίτερο άτομο με δυσκολίες στην προσαρμογή σε μια κοινωνία με συγκεκριμένα standards και κανόνες, είναι ένα προβληματικό άτομο που δεν μπορεί να σταθεί ανεξάρτητη, ούτε και να επικοινωνήσει με ανθρώπους εκτός του κοντινού της περιγύρου.
Έχω λόγο που αναφέρω τη φύση, και θα το αναλύσω στην πορεία.
Σωστά αναφέρεις το παρελθόν της Tomoko, αν και θεωρώ ότι δε δώθηκε αρκετή βάση σ' αυτό, ώστε να καταλήξουμε στην αιτία πίσω από το πρόβλημά της.Η tomoko πράγματι δε φαινόταν να έχει τόσα προβλήματα όταν ήταν μικρή, ακριβώς γιατί τότε ήταν μικρή, δε χρειαζόταν την επιβεβαίωση από τους άλλους που χρειάζεται τώρα. Η φύση όμως δεν έχει να κάνει μόνο με τη γέννηση, αλλά επηρεάζει την ανάπτυξη.
Κατά τη γνώμη μου, το κύριο πρόβλημα της Tomoko πηγάζει από τη σεξουαλικότητά της. Το πρόβλημα είναι ότι έχει μια "φυσιολογική" σεξουαλικότητα, αλλά το σώμα της και η ντροπαλότητά της, ή έστω η "αύρα" που εκπέμπει, δεν την βοηθούν να την ικανοποιήσει. Δεν προκαλούν την απαραίτητη επιφανειακή αντίδραση στους άλλους για να ενδιαφερθούν έστω να τη γνωρίσουν. Εκείνη, αποδέχεται τη δική της σεξουαλικότητα σαν κάτι όχι κακό, και αντιμετωπίζει τα πραγματικά αγόρια όπως τους ήρωες από τα otome games που παίζει. Φυσικά, δεν μπορεί να μείνει ικανοποιημένη με αυτά, όταν νιώθει μια ανάλογη ή μεγαλύτερη έλξη για ζωντανά άτομα. Αυτή η έλξη όμως δεν μπορεί να είναι αμοιβαία, και αυτό δεν είναι κοινωνικό αλλά φυσικό. Βλέπει κάποια συγκεκριμένα χρακτηριστικά που την έλκουν στο αντίθετο φύλο (και στο ίδιο βασικά) λόγω της σεξουαλικότητάς της, δεν είναι περίεργο τα αγόρια να χρειάζονται να δουν κάποια αντίστοιχα "girly" χαρακτηριστικά για να νιώσουν οποιαδήποτε έλξη προς αυτή. Δε λέω ότι αυτό είναι καλό από κοινωνική πλευρά, αλλά το λάθος της φύσης βρίσκεται στο γεγονός ότι η Tomoko αποδέχεται τη φυσική επιφανειακή έλξη που νιώθει για τους άλλους αλλά η ίδια δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτήν. Γι' αυτό δε νομίζω ότι μπορεί να κάνει κάτι η κοινωνία, ούτε έχει να κάνει με στερεότυπα θυληκότητας, αλλά με αυθόρμητες αντιδράσεις.
Και το χειρότερο, ακόμα και αν κάποιος βάλει το ζήτημα της εμφάνισης και του sexiness στην άκρη, η Tomoko δεν έχει κανένα "ψυχικό χάρισμα" για να προσφέρει σε οποιονδήποτε. Γιατί το κεφάλι της μονοπωλείται από σκέψεις που γυρίζουν γύρω από τα παραπάνω πράγματα. Στην ουσία ασχολείται την εμφάνισή και τη σεξουαλικότητά της περισσότερο και από αυτές που αποκαλεί "bitches". Αυτά τα πράγματα σχεδόν μονοπωλούν τη σκέψη της.
Σχετικά με τη Yuu-chan, δε βλέπω ότι προσκολλήθηκε σε κάποιο στερεότυπο, ούτε ότι άλλαξε τρομακτικά από το πώς ήταν πριν. Για τη σωματική της "ανθιση" δεν εφθύνεται αυτή, και ούτε φαίνεται να κάνει κάποια τρομερή προσπάθεια να την επιδείξει ώστε να προκαλέσει. Μάλιστα, εξακολουθεί να ενδιαφέρεται για τα anime και αντιμετωπίζει την Tomoko με σεβασμό όταν πρόκειται γι' αυτό τον τομέα. Δεν περιφρονεί τα παλιά της ενδιαφέροντα, απλά γνώρισε διαφορετικά πράγματα και τα διατήρησε. Βασικά, θα έλεγα ότι εσωτερικά η Tomoko έχει αλλάξει περισσότερο από τη Yuu. Η Yuu παρέμεινε το ίδιο αθώα και θετική απέναντι σε όλα, η Tomoko είναι αυτή που ξεκίνησε να απεχθάνεται κάποια πράγματα τόσο πολύ, που κατέληξε να μισεί και την ίδια της τη φίλη, λόγω της ζήλιας της.
Τίποτα δεν ήταν απολύτως δικαιολογημένο στις κατάμαυρες σκέψεις της, αλλά το τι σκέφτεται μέσα της είναι καθαρά υποκειμενικό, επομένως δεν χρειάζεται να είναι σωστό ή λάθος. Για την κοινωνία στην οποία ζει ξέρει ότι δεν πρέπει να τα βγάλει στην φόρα και φροντίζει να τα κρατήσει καθαρά για τον εαυτό της φορώντας προσωπείο απ΄έξω, όπως κάνει και για τα πάντα εξάλλου.
Αν η Tomoko μπορούσε να ξεκαθαρίσει μέσα της τι είναι σωστό και τι λάθος, αντί να σκέφτεται μόνο ό,τι τη βολεύει, δε νομίζω να διογκώνονταν τόσο τα ψυχολογικά προβλήματά της. Θα το έβρισκα πιο συμφέρον γι' αυτή αν έβγαζε επιτέλους την κραυγή του πόνου της και βοηθούσε τους υπόλοιπους να μπουν στη θέση της. Αυτό που κάνει προς το παρόν είναι να βολεύεται σε μια ήπια κατάσταση που την καταστρέφει σταδιακά.
Αυτή το μήνυμα έχει επεξεργαστεί από Kamui: 27 Οκτώβριος 2013 - 23:33