Χάθηκε να διαβάσεις κανένα ρίβιου;
Λοιπόν, το Scrapped Princess είναι καλό στα χαρτιά αλλά χάνει στην πράξη μετά από λίγο γιατί πάει να ανακατέψει πολλά διαφορετικά είδη σε πολύ λίγο χρόνο και τελικά αποτυγχάνει. Σαν ιδέα είναι πολύ καλό και έχει αρκετά ενδιαφέροντα σκηνικά, όπως η μοιρολατρία και η έμμεση σκλάβωση σε αόρατες εξουσίες. Αλλά έχει και εντελώς άκυρα σκηνικά με αδιάφορες μάχες και τον στόχο των κακών καθώς και την πραγματική φύση τους. Επίσης το τέλος είναι κάπως WTF και αρκετά ανοικτό σε σήκουελ που ποτέ δεν κάνανε. Οι χαρακτήρες είναι ευχάριστοι, έχει ένα καλό roadmovie υφάκι και κάποιες τοποθεσίες είναι σκέτο όνειρο. Αλλά συνόλικα πιο πολύ συγχύζει και ενοχλεί παρά ικανοποιεί γιατί όπως είπα, χοροπηδάει δεξιά-αριστερά σε δέκα μέτωπα και δεν αριστεύει σε κανένα.
Σπόιλερ με το τι άλλα σενάρια μοιάζει
Τα ανιμέ ποτέ δεν τα πηγαίνανε καλά με το High Fantasy. Στο σύνολό τους είναι απογοητευτικά και νυσταλέα όλα τους. Φαντάσου ότι τα πιο γνωστά είναι το Record of Lodoss War που είναι κλισέ και βαρετό σε βαθμό αηδίας και το Slayers που ουσιαστικά είναι φαρσοκωμωδία.
Μπορώ να σου προτείνω να δεις το Bastard!! που είναι μια περιπέτεια σε φάση Hellsing αλά D&D αν και κλασικά καλύτερα να διαβάσεις το μάνγκα. Επίσης σου προτείνω και το Mahoujin Guruguru που είναι απλά ότι αστειότερο έχουνε κάνει ποτέ από παρωδία μεσαιωνικών rpg.