Μου πήρε καιρό, αλλά πριν κάνα week, τέλειωσα μετά από πολυ καιρό τα
irresponsible captain tylor (space opera comedy) και το
Rose of Versailles (drama).
To πρώτο αρκετά καλό, με άριστο animation για 90s που σχεδόν μου θύμισε bebop, με καλές δόσεις humor, διασκεδαστικό,
και τόσο γελοίο ώρες ώρες (εσκεμμένα) που έφτιαχνε απίστευτα τη διάθεσή μου, (καθώς κορόιδευε στη μάπα όλες τις γνωστές space operas)
ενώ ακόμα και το σενάριό του, σε κράταγε χωρίς να είναι κάτι το τρομερό λόγω μερικών ανατροπών.
Ο πρωταγωνιστής δε, Θεός, εκτός από "χαζός", θυμίζει τον κλασικό "Ελληνάρα" που συναντά κάνείς στο στρατό, τεμπέλης μέχρι αηδίας και ανοργάνωτος και βαρεμένος στα πάντα. (Που ξέρει όμως να περνάει καλά)
("ignorance is bliss" ταιριάζει στην περίπτωσή του) Θα δω και τα ovas κάποια στιγμή σίγουρα.
To
Versailles ότι και να πω θα είναι λίγο, μετανιώνω που άργησα τόσο να το δω, και όσοι αργείτε να το δείτε επειδή νομίζετε πως θα είναι πολύ shoujo για το γούστο σας ή χάλια animation/design λόγω παλιού production year, δεν φαντάζεστε πόσο έξω πέφτετε. (Προσωπικά αν ήταν όλα τα shoujo έτσι, θα τα 'βλεπα ευχαρίστως και δίχως σκέψη. Κι αυτό προέρχεται από έναν pure seinen-fan.)
Αν και ξεκινούσε λιγάκι χλιαρά, όσο έβλεπα τόσο καλύτερο γινόταν, με ένα καλό κρεσέντο προς το τέλος, που ήταν και αξιοπρεπέστατο σαν κλείσιμο.
Tα op/end τα λάτρεψα επίσης ποιοτικότατη μουσική.
Σε κάθε περίπτωση η πλειοψηφία των καινούριων τίτλων δεν το φτάνουν ούτε στο δαχτυλάκι του σε συνολική ποιότητα, είτε μιλάμε καθαρά για σενάριο και χαρακτήρες, είτε σε δύναμη συναισθημάτων και pace/σκηνοθεσίας για να κρατάει το ενδιαφέρον του θεατή. Απ'τα καλύτερα δράματα που έχω πετυχει, οτιδήποτε βαθμολογία θα το αδικούσε.
Ο τίτλος του "All-time Classic", τελικά του άξιζε και με το παραπάνω.
Όσοι το προσπεράσατε τσακιστείτε, that's my 2 cents.
Edited by Radagast, 30 June 2010 - 18:08.