198 replies to this topic

[Fallen_Mpougatsa]

Είναι το σύμπαν που σου λέει να γυρίσεις σπίτι και να την τελειώσεις γιατί τώρα δε θα ευχαριστηθείς την ταινία με τη Δανάη δίπλα σου να στη θυμίζει έτσι κι αλλιώς!

[Elizabeth]

(Καλά Fallen_Angel_Itachi σε ό,τι έχω thread μπει να γράψω είσαι κι εσύ μέσα, μην τρομάξεις είναι εντελώς συμπτωματικό lol)

Σκηνικό 1ο: Δευτέρα Λυκείου κι ως γνωστόν έχω φάει πετριά με τα Ιαπωνικά. Η πρώτες λέξεις που μαθαίνω είναι οχάιο-γκοζαιμάς(=καλημέρα σας) και το'χω μάθει όχι απλώς στις φίλες μου αλλά σε όλα τα τμήματα. Μάθημα φυσικής(γενικής παιδείας άρα δεν με νοιάζει) κι εγώ ζωγραφίζω την Usagi να φιλάει τον Mamoru κατά παραγγελεία ενώ η διπλανή μου, η Λαμπρινή (φίλη από το νηπιαγωγείο) έχει, δεν ξέρω το λόγο, ξενυχτίσει και κοιμάται στο θρανίο παραμιλόντας ψιθυριστά (τι κουσούρι κι αυτό). Το μάθημα απ'ό,τι φαίνεται σιγά σιγά τελειώνει όταν ο καθηγητής λέει τη φράση"...και η φορά της δύναμη έρχεται προς τα εμάς.", τότε η Λαμπρινή ξαφνικά ξυπνάει, φωνάζει: "ΓΚΟΖΑΙΜΑΣ!!!" και το κουδούνι χτυπάει. Όλοι έχουν λυθεί στα γέλια κι εγώ έχω μείνει με την απορία γιατί ο καθηγητής δεν είναι με "look wth just happened?!" αλλά έχει ξεκαρδιστεί κι ο ίδιος.

Σκηνικό 2ο: Ο καθηγητής της Ιστορίας (ειδικής και γενικής κατεύθυνσης) γνωρίζει για την πετριά μου με την Ιαπωνία, κι εκτός από το ότι περιμένει να του πω το μάθημα γιατί αφορά τη χώρα, ρωτά εμένα κι όλη την τάξη αν ξέρουμε τον Γιαχαμούτο Κοτούλα. Φυσικά καταλαβαίνω αμέσως πως δεν πρόκειται για κάποιον Ιάπωνα αλλά για κάποια διακομώδηση των Ιαπωνικών ονομάτων όμως απο'κεί και πέρα το όνομα δεν μου λέει απολύτως τίποτα. Ο καθηγητής ισχυρίζεται πως το internet δεν θα με βοηθήσει καθόλου κι ότι η τύχη μου να μάθω γι'αυτόν τον Κοτούλα είναι μία στο εκατομμύριο. Το ίδιο απόγευμα ο πατέρας μου έχει τη γιορτή του και οι φίλοι του έχουν έρθει για επίσκεψη. Ο πατέρας μου αρχίζει να με δουλεύει μπροστά στους φίλους του μιλόντας με ιαπωνικές φράσεις από τις ταινίες του Κουροσάβα όταν ένας από αυτούς γυρίζει και μου λέει:" Ώστε κι εσυ Γιαχαμούτο Κοτούλα ε;". Έχω μείνει κάγκελο καθώς ο καθηγητής μου έχει εξηγήσει τις πιθανότητες μου και αυτό δεν είναι αυτό που περίμενα. Ρωτάω:"Μα ποιός είναι τέλος πάντων αυτός ο Κοτούλα;!" Απ'ότι προκύπτει είναι Ιάπωνας κατάσκοπος στο ελληνικό κόμικ Μικρός Ήρως που είχε εκδοθεί από το '53 ως το '68!Το επόμενο πρωί στο καθηγητή:"Λοιπόν Τρομαρίδου(δεν είναι το πραγματικό μου όνομα), βρήκες ποιός είναι ο Γιαχαμούτο Κοτούλα;" και'γω εξηγώ στους συμμαθητές μου. Ο καθηγητής έχει μείνει μ@λ@κ@ς καθώς δεν περίμενε ότι θα απαντούσα και μου λέει:"Έλα Θεέ και Κύριε, πώς το βρήκες;!", εξηγώ και ακολουθεί σιωπή, μετά από λίγο:" Δεν μπορώ να το πιστέψω το'χει η μοίρα σου με την Ιαπωνία, Τρομαρίδου, από'δω κι εμπρός θα σε λέω Κοτούλα!" γέλιο και χαμός στην τάξη. Εκείνη την ημέρα δεν θυμάμαι κάποιον να με φώναξε με το όνομά μου.

Όταν θυμάμαι αυτά τα περιστατικά ακόμη και σε μένα μου φαίνεται δύσκολο να πιστέψω ότι συνέβησαν. Ευτυχώς και η Λαμπρινή κι καθηγητές και η φίλη που μου είχε ζητήσει τη ζωγραφιά της Sailor Moon ζουν ακόμα για να μου το επιβεβαιώνουν.

[Petran79]

ενα παιδι στο σχολειο εχει θεματα υγιεινης.

το ρωτανε λοιπον οι καθηγητες:

-παιδι μου δεν κανεις μπανιο;

-πως δεν κανω! καθε μερα!

-καθε μερα;

-καθε μερα Κυριακη!

[Warchief]

Πάει ένας στη λέσχη να κάτσει σε τραπέζι που καθόταν μια κοπέλα. Αυτή του λέει "μην κάθεσαι εδώ γιατί θα κοιτάς της μπουκιές μου και δεν θα μπορώ να φάω".

Κόκαλο ο δικός σου!

[1451]

Μήπως οι μπουκιές είναι ευφημισμός για κάτι άλλο;

[meidei]

Της βδομάδας που τελειώνει:
Να δώσω καταρχάς το σέτινγκ: Στρατός, μετά βίας 20 άτομα στο τάγμα, μέρα που δεν είχαμε πολλά πολλά, οπότε βγάζω έξω τα κόμικ που κουβαλώ μαζί μου και πάω στο νούμερο μου (θαλαμοφύλακας 1200-1400). Σε κάποια φάση περνά ένας από τους τρεις ναρουτοκαμένους του τάγματος και βλέπει ένα yaoi manhwa που είχα εκεί. Μου λέει να το πάρω, εγώ απορροφημένος στους Young Avengers, του λέω και δεν το παίρνεις. 30 λεπτά αργότερα, βγαίνει από τον θάλαμο καρασοκαρισμένος και φωνάζει "Είναι γκέι!!!!", "είναι και οι δύο αρσενικοί!" και άλλες προφανέστατες παρατηρήσεις όπως "τι ******* στόρι". Βλέπω τον σελιδοδείκτη, είχε φτάσει στα 3/4 του τόμου. Πέθανα στα γέλια εγώ τότε. Το είχε διαβάσει σχεδόν όλο και δεν υποψιάστηκε τίποτα μέχρι που έφτασε στις επίμαχες...
Την επόμενη νύχτα είμασταν και οι δύο αγγαρεία στη λάντζα. Με έδιωξε και τα έκανε μόνος του όλα γιατί "διαβάζεις. γκέι. κόμικ!". Δεν με χάλασε. Και κάνω νέο συκώτι κάθε φορά από τα γέλια, και την αγγαρεία γλυτώνω.

[Theodore :D]

Εδώ κάποτε ένας είχε αφήσει έξω από το δημοτικό που πήγαινα ένα μπλοκ ζωγραφικής και μια κασετίνα με CARIOCA. Κάποια παιδάκια πήγαν και ζωγράφισαν διάφορα και έφυγαν. Ύστερα ήρθε ο τύπος που το άφησε και το πήρε και όταν τον ρώτησε ένας δάσκαλος τι και πώς, αυτός είπε ότι ήθελε να δει αν κάποιο παιδί έχει ιδιαίτερο ταλέντο ώστε να το προσκαλέσει σπίτι του και να του κάνει μαθήματα και να του δείξει τεχνικές πρωτότυπες...??!?!?!
Και δώσ' του να φωνάζει και να βρίζει ο δάσκαλος θυμάμαι και μετά τον έσπρωξε πέρα και άρχισε να τρέχει ο άλλος χαχαχα. Τι εποχές!

___

Τώρα μια σχεδόν φανταστική ιστορία που νιώθω ότι συνέβη πριν χρόοοονια, σαν παραμύθι, και ακόμη απορώ αν ήταν όνειρο αλλά το θυμούνται και οι φίλοι μου και που και που τους το θυμίζω για επιβεβαίωση... Δεν ξέρω, λοιπόν:
Μια περίοδο, καλοκαίρι, στην σκάλα στο λιμάνι εμφανίζοταν ένας τυπάς, νέος, και ζωγράφιζε πάντα την ώρα του ηλιοβασιλέματος σε έναν καμβά χρησιμοποιώντας καρβουνάκι. Εγώ πρέπει να ήμουν 10 τότε θαρρώ! Μου κέντρισε το ενδιαφέρον και πήγα κοντά με τους φίλους μου. Μας έδειξε τι ζωγράφιζε και ήταν εκπληκτικά... Και είπε ότι μπορούμε και εμείς να ζωγραφίσουμε! Και μας έδειξε πώς να σχεδιάσουμε με κάρβουνο την εικόνα-ορίζοντα μπροστά μας (δηλαδή τα δύο βουνά που αγκαλιάζουν την θάλασσα και στο βάθος το ηλιοβασίλεμα). Πολλή φάση. Ήταν φοβερός άνθρωπος αλλά ενώ του είπαμε ονόματά μας, εκείνος ποτέ δεν συστήθηκε. Τέλος πάντων, μας είχε πει επίσης ότι είχε κάνει δωρεά έργα του στο ξενοδοχείο εδώ κοντά (Mira Mare) στο οποίο και έμενε και ότι τα είχαν διακοσμήσει και αν θέλαμε να πάμε να τα ρίξουμε μια ματιά. Πήγαμε και μας είπε και η receptionist ότι τα λατρεύει και κάτι τέτοια.
Κάθε απόγευμα τον συναντούσαμε και ζωγράφιζε. Και μιλούσαμε, λέγαμε πολλά! Ήταν φοβερός και ήξερε να πει διάφορα. Ώσπου ένα απόγευμα δεν ήρθε. Λέμε δεν έφυγε, θα μας το έλεγε χθες ότι θα έφευγε. Οπότε την άλλη μέρα πήγαμε πάλι στην σκάλα, πάλι δεν ήταν εκεί. Πήγαμε και την τρίτη φορά, πάλι άφαντος. Αποφασίσαμε να ρωτήσουμε μήπως ξέραν τίποτα στο ξενοδοχείο. Ρωτήσαμε την receptionist και μας είπε ότι δεν ξέρει κανέναν τέτοιο κύριο[;] Τότε χαζέψαμε λίγο και της λέω εγώ: «Μα να οι πίνακές του!» και γυρνάω προς το lobby να τους δείξω και έλειπαν, ήταν κάτι άλλες χρωματιστές βλακείες στις θέσεις τους! Και μετά μας έδιωξε. Ρωτήσαμε τους ψαράδες και τον κύριο που έχει καντίνα εκεί κοντά και κανείς δεν τον θυμόταν, πράγμα αδύνατον αφού για μια βδομάδα τον έβλεπαν και τον χαιρετούσαν. Πραγματικά είχαμε σχεδόν τρελαθεί εγώ και οι φίλοι μου. Η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές σκεφτήκαμε πως όλοι μαζί τον είχαμε κάνει στην φαντασία σαν παιχνίδι ομαδικό και τα λοιπά και ότι είχαμε φτιάξει μόνοι μας τις αναμνήσεις και απλώς καταλήξαμε να το πιστεύουμε, σαν παιδιά που ήμασταν. Αλλά ακόμα και αν όλα αυτά ισχύουν, πώς εξηγείται ότι και οι τρεις μας μπορούμε να κάνουμε την ιδια ζωγραφιά με κάρβουνο; Και δεν είναι κάτι που 10χρονα παιδιά τυχαία σχεδιάζουν, πρέπει να το έχει δείξει κάποιος... Πραγματικά απίστευτη εμπειρία. Κανείς δεν τον θυμάται, παρά μόνο εμείς, και το χέρι μας που ζωγραφίζει.

[The Tragic Prince]

@ Theodore

Ο παιδεραστης της περιοχης θα ηταν. Μετα τον συνελαβαν και κανεις δεν ηθελε να μιλησει γι αυτον

[Kenny]

Της βδομάδας που τελειώνει:
Να δώσω καταρχάς το σέτινγκ: Στρατός, μετά βίας 20 άτομα στο τάγμα, μέρα που δεν είχαμε πολλά πολλά, οπότε βγάζω έξω τα κόμικ που κουβαλώ μαζί μου και πάω στο νούμερο μου (θαλαμοφύλακας 1200-1400). Σε κάποια φάση περνά ένας από τους τρεις ναρουτοκαμένους του τάγματος και βλέπει ένα yaoi manhwa που είχα εκεί. Μου λέει να το πάρω, εγώ απορροφημένος στους Young Avengers, του λέω και δεν το παίρνεις. 30 λεπτά αργότερα, βγαίνει από τον θάλαμο καρασοκαρισμένος και φωνάζει "Είναι γκέι!!!!", "είναι και οι δύο αρσενικοί!" και άλλες προφανέστατες παρατηρήσεις όπως "τι ******* στόρι". Βλέπω τον σελιδοδείκτη, είχε φτάσει στα 3/4 του τόμου. Πέθανα στα γέλια εγώ τότε. Το είχε διαβάσει σχεδόν όλο και δεν υποψιάστηκε τίποτα μέχρι που έφτασε στις επίμαχες...
Την επόμενη νύχτα είμασταν και οι δύο αγγαρεία στη λάντζα. Με έδιωξε και τα έκανε μόνος του όλα γιατί "διαβάζεις. γκέι. κόμικ!". Δεν με χάλασε. Και κάνω νέο συκώτι κάθε φορά από τα γέλια, και την αγγαρεία γλυτώνω.

Με βάζεις σε σκέψεις τώρα... μήπως να εξοπλιστώ κι εγώ με yaoi manga πριν μπω στρατό;

[HelenGreece4ever]

Ας πω κι εγώ κάτι παλιό, από τις λίγες στιγμές που θυμάμαι απ' όταν ήμουν μικρή. Ήμασταν σε μια πιτσαρία εγώ και η οικογένειά μου. Είχαμε φάει πολύ, κι εγώ λέω σε μια στιγμή "Πωωω, έσκασα" και σηκώνω το φουστάνι που φορούσα για να δείξω στους γονείς μου την κοιλιά μου, όπως πάντα. Τότε όλοι οι ξένοι τριγύρω σκάνε στα γέλια και εγώ γίνομαι πατζάρι

[zennith666]

Κουλή φάση. Πριν από λίγο κατάφερα και έβαλα την κόκα κόλα στο ντουλάπι και τα πατατάκια στο ψυγείο.Μετά δυο λεπτά κοιτώντας το ψυγείο συνειδητοποίησα τι έκανα.
Any comment?

Αυτή το μήνυμα έχει επεξεργαστεί από zennith666: 25 Φεβρουάριος 2012 - 14:30

[Kalamaris]

Χτες το βραδυ κατι φιλοι μου κανανε παρτι εκλπληξη σε εναν.Υποτειθεται πως θα ηταν γυρω στα 15 ατομα αλλα τελικα κατεληξαν 5.Η τουρτα ειχε κατσαλακωθει,τα κερια σβηναν μονα τους.Μια σωστη καταστροφη.

Ερχεται λοιπον χωρις να ξερει τι τον περιμενει ο εορταζων και χτυπα το κουδουνι.Ανοιγει η πορτα και βλεπε τους 5 διοργανωτες με την τουρτα απο την κολαση και με ενα αβολο βλεμμα να φωναζουν SURPRIIISE ενω ο ενας φυσαει μια καραμουζα.

Αφου ο τυπος που ειναι μισοσυγκινημενος μισος ετοιμος να χεστει στα γελια παραλμβανει τα δωρα αρχικα βλεπει ελπιδα.Μια τσαντα,μια μπλουζα ενα cd.Ερχεται η ωρα του δωρου της κοπελιας που γουσταρει.Ενα βρακι........

Μετα απο πολυ κοπανημα κεφαλιου στον τοιχο καθομαστε και βλεπουμε το βιντεο της ολης καταστασης και γελαμε με τα χαλια μας.Μια αποδειξη οτι οι καταστασεις που βλεπουμε στα καρτουν της συμοφορας βασιζονται στην πραγματικοτητα.

Και το σημειο που γελασα.Στο τελος λεει μια "ειχα ονερια για αυτη τη μερα.Περιμενα πως θα ναι αυτος αυτος αυτος και αυτος" και απαρηθμει ολους οσους περιμενε πως θα ναι(αλλα λογω τριημερου ηταν στα 4 σημεια του οριζοντα) και στο τελος κουναει μανιακα το χερι της με τροπο σαν να τραβαει ******* δειχνοντας το αποτελεσμα.

Μια βραδια τοσο χαλια που ηταν τρομερη.Δεν θα την ξεχασω ποτε...

[Erisadesu]

Σήμερα κοιμόμουν όλη μέρα για να πάω να δουλέψω στη νυχτερινή βάρδια που υποτίθεται κρατάει 7 νύχτες και σήμερα θα ήταν η 5η νύχτα.... ξύπνησα το απόγευμα σύρθηκα στον υπολογιστή έγραψα εδω...μετά σύρθηκα στη ντουλάπα ντύθηκα και έντεκα παρά ήμουν στη δουλειά έτοιμη και μέσα στην ενέργεια να δουλέψω όλη νύχτα...... φθάνω και βλέπω πως στην βάρδια μου είχε άλλα δύο άτομα αντί για ένα...

Ξέχασαν να μου πουν πως δεν δούλευα απόψε.....

[Keito]

Κουλή φάση. Πριν από λίγο κατάφερα και έβαλα την κόκα κόλα στο ντουλάπι και τα πατατάκια στο ψυγείο.Μετά δυο λεπτά κοιτώντας το ψυγείο συνειδητοποίησα τι έκανα.
Any comment?

Κατάφερα να βάλω τα γυαλιά μου στο ψυγείο πλάκα μου κάνεις??:sadist::sadist:

(όχι τίποτα άλλο αλλά τα έψαχνα μετά)

[zennith666]

Εγώ δεν ξέρω τι λέτε εσείς , εγώ απονέμω το μετάλλιο βλακείας στον συγκάτοικο μου.Σήμερα,την στιγμή που γράφω το post αυτό κατάφερε να με ένα λαμπάκι νυκτός και ένα μαξιλάρι να βάλει φωτιά στο δωμάτιο του και άμα δεν μύριζα τον καπνό θα είχα καεί και εγώ μαζί του.Ευτυχώς πρόλαβα το συμβάν με τα μόνα καμένα το λαμπάκι το οποίο έλιωσε από το βραχυκύκλωμα,το σεντόνι του, το οποίο ήταν πετάμενο-καρφωμένο απάνω στο λαμπάκι (δεν ξέρω πως κατάφερε και έβαλε σε τέτοια θέση) ώστε το βάρος από το μαξιλάρι(που ήταν απάνω στο σεντόνι λίγο ποιο κάτω) να σπάσει-βραχυκυκλώσει το λαμπάκι και να βάλει φωτιά στο σεντόνι το οποίο ήταν από πάνω και το μαξιλάρι. Όχι πως φλόγισε αλλά όλα έχουν από μία τρύπα 30 εκατοστών απάνω και μυρίζουν καμένο.Άμα είχε φλογίσει θα με κλαίγατε τώρα.Να πω τελευταία ότι τώρα κατάλαβα γιατί πριν από 20 min έπεσε η ασφάλεια από το ρολόι κάτω.

παραθέτω ότι απέμεινε από το λαμπάκι για να δείτε ότι λέω αλήθεια.