Υπάρχουν ιστορίες και ιστορίες. Φανταστικές, ρεαλιστικές, ρομαντικές ή τρομακτικές, άπειρα είδη που μπορεί κανείς να διαλέξει. Το έτος 2000, ο David Benioff αποφάσισε να κυκλοφορήσει μια ιστορία που έγραψε για την αγαπημένη του πόλη, ίσως την πιο ιδιαίτερη πόλη του κόσμου απο τότε που άρχισαν να δημιουργούνται πόλεις: τη Νέα Υόρκη. Την τιτλοφόρησε ως
25ή Ωρα (25th Hour).
Μερικά χρόνια αργότερα αυτή η ιστορία έγινε η πολύ γνωστή ταινία του Spike Lee. Ο γράφων εδώ προτού διαβάσει το βιβλίο είχε δεί αυτή τη ταινία άπειρες φορές, ακούει συνέχεια τη μουσική της, τη λατρεύει όσο δε πάει. Τι παραπάνω είναι που θα μπορούσε λοιπόν να δώσει το βιβλίο, το οποίο και είναι κάτι λιγότερο απο 250 σελίδες? Η απάντηση: πολλά. Πάρα πολλά.
Το βιβλίο ακουλουθεί τόσο τα βήματα του πρωταγωνιστή Monti στη τελευταία του μέρα προτού μπεί φυλακή για 7 χρόνια, όσο και τις σκέψεις και αντιδράσεις των πιο κοντινών του ανθρώπων. Όλα κινούνται γύρω απο τη Νέα Υόρκη και ειλικρινά το βιβλίο θα μπορούσε να είναι τόσο ύμνος όσο και κατάρα προς αυτή τη πόλη και ίσως προς κάθε πόλη τελικά, αν υποθέσουμε πως οι πόλεις είναι όλες μικρότερες εκδοχές της Νέας Υόρκης. Είναι απίστευτο πώς ο Benioff σου μεταφέρει τόσο την ομορφιά όσο και την ασχήμια μέσα απο πράγματα που όλοι οι αστοί ζούνε και βλέπουν καθημερινά. Απο τη βόλτα του ενός τέταρτου στο πάρκο, μια πινακίδα Pepsi, ένα αγώνα μπάσκετ, μια διαφήμιση στη τηλεόραση. Μέσα απο το λόγο του μπορείς να νιώσεις το παλμό και τη τρέλα αυτού του μέρους, την τρέλα των εκατομύρια διαφορετικών ανθρώπων που μένουν σε αυτή, λευκοί, μαύροι και κίτρινοι, πλούσιοι ή φτωχοί, τζάνικς ή οικογενειάρχες,και τόσοι όλοι.
Όπως λοιπόν ένα μέρος σαν αυτό δε θα μπορούσε με τέτοιους ανθρώπους να είναι αδιάφορο, έτσι και ένα βιβλίο με τέτοιους ''ήρωες'' δεν θα μπορούσε παρά να είναι εξαιρετικό. Όλοι οι χαρακτήρες είναι απόλυτα ρεαλιστικοί και άνθρωπινοι, σε βαθμό που αναρωτιέμαι αν ο Benioff έχει ζήσει τέτοιου είδους κατάστασεις. Ειδικά ο Monty, ένας άνθρωπος που πρέπει να αξιολογήσει τη ζωή που έζησε και που το χρονόμετρο κυλάει εναντίον του με τρομερά γρήγορους ρυθμούς και αυτός δε ξέρει αν πρέπει να φοβηθεί ή όχι, αν μπορεί να ελπίζει ότι θα σωθεί, αν τελικά άξιζε τίποτα απο όσα έζησε, είναι απλά ανεπανάληπτος.
Το μοναδικό μειονέκτημα του βιβλίου είναι ότι, ακριβώς επειδή είναι 110% ανθρώπινο, δεν πρόκειται να εκτιμηθεί απο όλους. Οι αισιόδοξοι θα το θεωρήσουν πολύ βαρύ και σκοτεινό, οι ρομαντικοί πολύ σκληρό, ενώ οι πεσιμιστές της emo φράτζας δεν πρόκειται να βρούνε άλλο ένα ψευτο-καταθλιπτικό διήγημα για να περάσουν την ώρα τους. Το βιβλίο τούτο απαιτεί προσύλωση και προσοχή αλλιώς δεν μπορεί να εκτιμηθεί και να γίνει κατανοητό.
Όπως και να έχει, προσωπικός το θεωρώ ότι καλύτερο έχω διαβάσει οπότε και το προτείνω σε όλους. Το γούσταρα τόσο ώστε να παραγγείλω και την αγγλική έκδοση για να δώ αν χάνεται κάτι απο το λόγο και τη ποιότητα του λόγω μετάφρασης. Απαραίτητο ανάγνωσμα.
Edited by red pyramid, 31 August 2008 - 00:56.
This topic is locked
, αλλά δεν έχω διαβάσει τα προηγούμενα πρλεπει να'ναι εξίσου ωραία
το πιο ωραί οαπο οτι εχω ακούσει ειναι το πρωτο..εγώ προσωπικά δεν τα έχω διαβάσει
.ειδε οτι με τον μπρουντζινο καβαλάρη εκανε επιτυχια και μετα άρχισε τις 3λογιες κτλ..πολύ μου τη σπανε κάτι τετοια...και φυσικα οι κηποι της τατιανας ειναι χειροτερο απο την τατιανα και αλεξάντερ απο οτι εχω ακουσει βεβαια...αλλα οκ ανα σαρεσουν τα ιστορικα με ερωτικο περιεχώμενο ειναι το καλυτερο του ειδους..ο μπρουντζινος καβαλαρης πα΄ντως άκουσα ειναι παααααααααααρα πολυ καλο...δε μου δόθηκε η ευκαιρια να το διαβάσω.ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΕ ΑΣΕΠ!!!!
