Αυτό που δεν περίμενα με τίποτα στην αρχή αλλά τελικά έγινε ήταν το να με συγκινήσει το love story μεταξύ Senjougahara και Araragi. Κατά τη διάρκεια της σειράς επαληθεύεται όλο και περισσότερο ότι είναι πλασμένοι ο ένας για τον άλλο, όσο απίθανο κι αν φαινόταν αυτό στην αρχή.
Οι ιστορίες των arcs, χωρίς να είναι κάτι το ιδιαίτερο, καταφέρνουν να κρατάνε το ενδιαφέρον του θεατή. Αν και προσωπικά είμαι της γνώμης ότι η πραγματική ιστορία είναι η σχέση Senjougahara-Araragi, και τα υπόλοιπα είναι απλά subplots που βοηθάνε αυτή τη σχέση να αναπτυχθεί περισσότερο.
Το cast μπορεί να ήταν αρκετά μικρό αλλά είχε το καλό ότι έτσι μπόρεσε και έκανε focus σε κάθε χαρακτήρα. Φυσικά, την παράσταση κλέβει η εκπληκτική Senjougahara, ένας χαρακτήρας ο οποίος είναι πέρα και πάνω από αρχέτυπα όπως "tsundere" κτλ. BTW, επειδή διάβασα μερικά κακά σχόλια πιο πάνω... αν μέχρι το τέλος της σειράς δεν την έχετε κατασυμπαθήσει, παρακαλώ αυτοκτονήστε.-
Ειδική μνεία αξίζει επίσης στον Oshino. Απολαυστικός supporting male character.
Τέλος, δυο λόγια για τα production values. Το animation στο επεισόδιο 10 όντως είχε πολλά και απογοητευτικά κενά, αλλά σε όλη την υπόλοιπη σειρά δεν είχα παράπονο. Πείτε με SHAFT/Shinbou fanboy, το ίδιο μου κάνει. Τα παλικάρια έχουν ένα στυλ λιτού animation που έχει κι αυτό τους fans του, και δεν με απασχολεί αν αποτελεί τη σφραγίδα αυτού του studio. Παρομοίως για το OST, ίσως θα μπορούσε να έχει λιγότερα repeated tracks, αλλά και πάλι ήταν απολαυστικό.
PS.: Eps 13-15, Kizumonogatari & Nisemonogatari fucking when?