298 replies to this topic

[1451]

Χορταστικό σαραντάλεπτο.

Spoiler: 1owarimonogatari

Στην αρχή εκεί με τα μαθηματικά, νόμισα πως θα δω άλλο ένα έξυπνο anime σαν το texhnolyze αλλά ευτυχώς ήταν ένα παραπέτασμα για την αληθινή ιστορία. Η Oshino εκτόπισε τον Araragi κατά τη γνώμη μου και σαν ιεροεξετάστρια έβγαλε την αλήθεια από τον απρόθυμο βρικόλακα.

Είναι αδιαμφισβήτητα διαβολική και απορώ αν η συγγένεια με τον Meme(όνομα κι αυτό) είναι πραγματική ή technicality πχ την κάλεσε από άλλη διάσταση για να τον βοηθήσει.

 

Δεν άξιζε στην Oikura ο εξοστρακισμός αλλά η ίδια τον επέφερε σκάβοντας τον λάκκο του Araragi. Αν και είναι ξεκάθαρο πως δεν υπάρχει θεία δίκη, στη δική της περίπτωση εμφανίστηκε κι εφαρμόστηκε επιλεκτικά.

[TheGunsmasha]

Θα εμφανιστεί στον ύπνο μου το πνεύμα του Έρεβου να με φτύσει για την προδοσία μου. Δεν είχα καν ιδέα πως έπαιζε ολοκλήρη σεζόν αρκ του Monogatari.

Και εσύ ρε βρούτε 1451, γιατί δεν σχολίαζες το κάθε επεισόδιο μέχρι να σε πετύχω να γράφεις?!

 

Τα κατεβάζω ενώ γράφω τώρα και έρχομαι για σχολιασμό. Επιστρέφω στα μισά και μετά με την ολοκλήρωση του.

[1451]

Spoiler: owari

Δεν είμαι δα και ο Αραραραραραγκι να συζητάω με τον εαυτό μου, ακόμα. Μου άρεσαν τα αρκς όλα εκτός του τελευταίου.

[TheGunsmasha]

Owarimonogatari 01-06.

Spoiler:

Η Ougi ήταν απόλαυση. Η αντίθεση της εικόνας της συγκριτικά με τις υπόλοιπες την αναδεικνύει τρομερά στο μάτι και η αλληλεπίδραση που είχε με τον Araragi και την Hanekawa απαρτίωσε τις καλύτερες σκηνές του αρκ. Ειδικά τη διαμάχη της, πριν και μετά αφού είχαν επισκεφτεί την Oikura, με την γατούλα την λάτρεψα. Έξυπνη αυτοκριτική του αφηγητή στην επιλογή του να σχολιάζει συχνά και να αφήνει υπονοούμενα για το στήθος της Hanekawa.

Προφανώς ανηψιά του Meme δεν είναι. Να δω τώρα αν θα αποκαληφθεί η αλήθεια στα επόμενα έξι επεισόδια και αν όντως θα συσχετισθεί με την μαύρη δύνη που παραλίγο να καταπιεί τον πρωταγωνιστή στο δεύτερο αρκ της Shinobu.

 

Η ίδια η Oikura και η ιστορία της περί ενδοοικογενειακής βίας δεν μου άρεσε όπως εξελίχθηκε. Βρίσκω τραγική την επιλογή του ότι η μητέρα πέθανε από την πείνα και η μικρή δεν το κατάλαβε καθόλου, ή δεν θέλησε να το καταλάβει. Αφήνοντας στην άκρη το βιολογικό κομμάτι, αφήνοντας στο περιθώριο και το λάθος της παρομοίωσης με το εξατμιζόμενο νερό, η ιστορία απέτυχε στα μάτια μου για τον πιο απλό λόγο: εξηγούνταν άριστα πριν πιάσουν την ανάλυση για το κλειδωμένο δωμάτιο.

Η κοπέλα ανέφερε την φράση ''Και μια μέρα χάθηκε, απλώς εξαφανίστηκε.'' Έλα τώρα, το πιο απλό πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν πως πέθανε από την κατάθληψη, από τα φάρμακα, από αυτοχειρία. Έβλεπες στα λόγια της την παραβολή των λέξεων εξαφανίζομαι/χάνομαι με τις λέξεις παύω/πεθαίνω/δεν υφίσταμαι.

Και μετά μου μπλέκουν το ότι δεν είχε καταλάβει ακόμα πως η μάνα της έφυγε εις κύριον. Μα αυτό τους είπε!!! Δηλαδή ήταν τόσο μεγάλη ανάγκη να φανεί τόσο εξυπνότερο ή να βάλουν την σκηνή με το μέτρημα των στοιχείων, μόνο και μόνο για μας αποδείξουν ότι πέθανε και η Oikura ντε και καλά δεν μπορεί να το αποδεχτεί ακόμα ψυχικά? Πολύ άσχημη απόφαση.

 

Η Hanekawa παραήταν σεξουαλικοποιημένη για τα γούστα μου στο συγκεκριμένο. Νικήθηκε κατακράτως από την Ougi στο νοητικό κομμάτι και βασικά δεν βοήθησε πουθενά. Ακόμα και η Nadeko του ενός λεπτού πιο πολύ συνέβαλε στην επίλυση του γρίφου.

 

Σκηνοθετικά το θεωρώ στην βάση για αυτά που έχει δείξει, όμως να σημειώσω μία επιλογή του που λάτρεψα. Την ανάποδη αφήγηση συγκεκριμένα. Μία από τις αγαπημένες μου τεχνικές, εδώ έγινε αρκετά αφένταστα. Πρώτα πήγαμε δύο χρόνια πίσω και είδαμε την Oikura και την ιστορία της στο λύκειο. Μετά πέντε χρόνια και το πως συνέβαλε στο να λατρέψει ο Araragi την αριθμητική και μετά έξι, ώστε να δωθεί η απάντηση στο μαθηματικό πρόβλημα που απαιτούσε λύση.

Από την άλλη, δεν μου αρέσει σχεδόν ποτέ όταν χρησιμοποιείται σαν εργαλείο η απώλεια μνήμης, ειδικά όπως εδώ που συνοψίζεται σε μία προτάση ως ''το ξέχασα επειδή ήμουν μικρός.'' Επίσης κακιά ιδέα που με ξενέρωσε στο μέσο της αφήγησης.

Edited by TheGunsmasha, 27 December 2015 - 00:29.

[1451]

Spoiler: owari 1-6

Το πρώτο μισό είναι το αγαπημένο μου. Οι θεατρινισμοί του/της Ουγκι και η απολαυστικά οξύθυμη Euler έκαναν το arc να κυλάει ευχάριστα. Ο ρόλος της γάτας και του κάβουρα ήταν μικρός και χαίρομαι για αυτό. Πρακτικά εθελοτυφλούσε η Oikura κι αυτό είναι που επιβράδυνε την επίλυση ας πούμε της υπόθεσής της. Και αυτός ο στρουθοκαμηλισμός δεν είναι κάτι που ξεκίνησε μετά την επανένωσή της με τον Araragi.

Υπήρχε από τη στιγμή που τον προσέγγισε με την ελπίδα να τη βοηθήσει. Όπως ο Araragi αντιμετωπίζει τους διαφωνούντες έτσι κι αυτή επιλύει τα προβλήματα που ανακύπτουν. Πλαγίως.

 

Λίγο πολύ επαληθεύτηκε το ρητό του Μεμε, ότι κανείς και καμία δεν μπορούν να σωθούν από άλλους ή άλλες. Σώζεσαι, δεν σε σώνουν. Δεν μου άρεσε που ο Αραραγκι έκανε πίσω σε αυτό και της είπε ότι μπορεί να σωθεί από άλλους ανθρώπους. Το κάνει συχνά αυτό, να λέει άλλα ενώ πιστεύει διαφορετικά. Όχι απαραίτητα επειδή είναι ψεύτης όσο άτολμος ή μάλλον απρόθυμος να συγκρουστεί με ανθρώπους.

 

Το βρίσκω λογικό, είναι σπατάλη χρόνου κι ενέργειας. Μερικές φορές η πλαστή ευγένεια που έχει ενσωματωθεί στις κοινωνικές συμβάσεις είναι σωτήρια.

Edited by 1451, 27 December 2015 - 19:47.

[TheGunsmasha]

Owarimonogatari 07-12.

Spoiler:

Αν υπάρχει ένα ταμπού το οποίο προσπαθεί απεγνωσμένα να αποφύγει το monogatari, αυτό είναι να καταντάει βαρετό και κουραστικό. Ε, στα δύο επεισόδια που η Gaen μόνο μιλούσε, δυστυχώς αυτό πέτυχε. Απίστευτη ανακύκλωση της ίδιας ιστορίας χωρίς εκείνη την σπιρτάδα που διακρίνει το έργο. Δεν υπήρχε κάποια αξιοσημείωτη ρητορική, έξυπνοι διάλογοι ή ενδιαφέρον αφήγηση.

Ουσιαστικά το άλλο μισό της ιστορίας που είχαμε ακούσει στο δεύτερο αρκ της Shinobu, αυτή η ιστορία δεν είχε τίποτα ιδιαίτερο να επιδείξει, για άλλη μια φορά είχαμε αντικλιματική κατακλείδα και ο πρώτος υπηρέτης της kiss-shot πέρασε και δεν ακούμπησε.

 

Πάντως έχω παρατηρήσει πως αυτό ισχύει για κάθε σχεδόν χαρακτήρα που εισήχθει στο σόου μετά το nisemonogatari. Αν η ιστορία δεν έχει να κάνει με κάποια από τις βασικές κοπέλες ή τους κυνηγούς ανωμαλιών, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να υστερεί. Δεν μου είχε αρέσει και πολύ η ιστορία της Kanbaru με την άλλη αθλήτρια και η πρόεδρος του Araragi είχε ακόμα χειρότερη εξέλιξη. Αυτός εδώ δεν είναι καν άξιος αναφοράς.

 

Το κύριο πρόβλημα ήταν το εκτεταμένο μήκος και η επανάληψη. Αν δεν ήταν και τα κωμικά κομμάτια της Kanbaru ή το ότι ακόμα και έτσι, κατάφερε να κλείσει την τρύπα στην χρονική σειρά που είχαμε, καθώς δεν ξέραμε τι έπαιζε με τον πρωταγωνιστή όσο η Hanekawa σαν OG αντιμετώπιζε τον τίγρη μέσα της, θα το θεωρούσα ουσιαστικά χωρίς λόγω ύπαρξης. Και πάλι δηλαδή παίζει να είναι το χειρότερο αρκ του άνιμε για μένα.

Ακόμα και η καταλυτική για την πλοκή κουβέντα μεταξύ Kanbaru και Shinobu ήταν υπερβολικά μελό και αναμενόμενη.

 

Πάντως είναι αυτά τα κομμάτια τύπου άκυρης συζήτησης Koyomi-Kanbaru που αγαπάω στο monogatari. Δεν ξέρεις αν όντως χρησιμοποιεί το echii σαν αυτοκριτική και με αυτεπίγνωση, με σκοπό να σατιρίσει το είδος, στου οποίου την εδραίωση αποτέλεσε πυλώνα το light novel του, ή απλώς επιστρατεύεται το ότι το προκλητικό πουλάει, και το μάτι υποχρεωτικά απαιτεί την οπτική ευχαρίστηση του εντέλει.

 

Αυτό είναι μεγάλη κουβέντα για κάποια μακροσκελή ανάλυση του έργου ίσως. Όπως είναι βέβαια και το κατά πόσο αυτή η απαίτηση της όμορφης εικόνας έχει υποβαθμίσει την συνολική ποιότητα της βιομηχανίας στις ημέρες μας.

 

Ο λαός θέλει περισσότερο Ougi-chan και αλληλεπίδραση της με το υπόλοιπο καστ. Αυτό κρατάω εγώ. Α, και επιτέλους κάποιον ενδιαφέρον αρσενικό guest star γιατί ο Araragi σκούριασε και τα archetypes των κοριτσιών τελειώνουν όπου να 'ναι.

 

Όσο για αυτό που λες 1451:

Spoiler:

Ο Araragi είναι σε αυτήν την χρονική περίοδο στα μέσα της μεταμόρφωσης του από τον ήρωα της πρώτης σεζόν στον ουδέτερο κριτή που κατέληξε στην τελευταία του συζήτηση με την Kanbaru στο δεύτερο αρκ της. Στην σκηνή μέσα στο καινούργιο μεταχειρισμένο αυτοκίνητο του.

Βλέπει πως στο τέλος η άνθρωποι θα κάνουν αυτό που έχουν κατά νου και η συμβολή του παίζει όλο και μικρότερο ρόλο κάθε φορά. Απλώς κάνε μια σύγκριση του πρώτου με το δεύτερο αρκ κάθε κοπέλας. Η καθεμιά, είτε αντιμετώπισε μόνη της τα προβλήματα της, είτε επιστρατεύτηκε κάποιος από τους κυνηγούς να βοηθήσει. Ο Koyomi έχει καταλήξει παρατηρητής.

 

Το θέμα μου παραμένει. Η Oikura και η ιστορία της έμοιαζε περισσότερο με ψηφιδωτό, παρά σαν αφήγηση δική της συνοχή. Ίσως σε αυτό έπαιξε ρόλο και η απώλεια μνήμης. Επίσης, όπως είπα, όταν κάτι μπορεί να ολοκληρωθεί απλά και όμορφα, με το να προσθέτεις και άλλα κοινωνικά θέματα, όπως είναι ο στρουθοκαμηλισμός, ρισκάρεις να απωλέσεις το τελικό σου μήνυμα προς τον θεατή. 

Στο τέλος, δεν βγήκε κανείς ζημιωμένος, ούτε κέρδισε κάτι. Δεν υπήρξε εμφανής εξιλέωση. Υποθέτουμε πως η πρόεδρος συγχώρεσε τον Araragi και ίσως κατάφερε να αλλάξει προς το καλύτερο την φιλοσοφία της, όμως ουσιαστικά καταλήγουμε μόνο σε υποθέσεις και στον λόγο του Koyomi ότι η ίδια συνειδητοποίησε επιτέλους την αλήθεια που αγνοούσε. Δεν θέλω να μου το πει, θέλω να το είχα δει μόνος μου.

 

 

[1451]

Spoiler: 7-12

Για Gaen συμφωνώ απολύτως. Δεν την θυμάμαι να είναι τόσο βαρετή, αυτή τη φορά με ζάλισε για τα καλά. Η ιστορία της Kanbaru μου άρεσε γιατί είχε αυτοκτονίες και φαντάσματα, παρόμοια με της Oikura από άποψη μακαβριότητας.

Η τελική αναμέτρηση των υπηρετών απογοητευτική όσο δεν πάει αλλά δεν περίμενα κάτι διαφορετικό από τον Araragi βέβαια αφού δεν είναι μαχητής. Αν και η σειρά αποπνέει μια ψευδαίσθηση ότι έχει να κάνει με μάχες δεν είναι παρά αυτό, μια ψευδαίσθηση δηλαδή. Διάλογοι και δράμα.

 

Το όποιο ecchi θεωρώ πως έχει καθαρά χαρακτήρα fan service όπως και ο όχι και τόσο ψευτοharem χαρακτήρας ολόκληρου του έργου. Ναι είναι ένα ecchi harem κι ας επιχειρεί ανεπιτυχώς να κάνει αποδόμηση του είδους.

[TheGunsmasha]

Συμφωνούμε.

Spoiler:

Και εγώ καταλήγω πως το ecchi fanservice είναι κομμάτι της ταυτότητας του και όχι μέσο που θέλει να αναλύσει/αποδομήσει. Δεν μπορώ να πω πως δεν υπάρχουν σημεία που το καταφέρνει, όμως ο κύριος σκοπός της υιοθέτησης και χρήσης του είναι απλώς η διασκέδαση των θεατών. Το προκλητικό πουλάει, ειδικά όταν περιλαμβάνει ηρωίδες/ήρωες που συμπαθείς.

 

Το βασικό στοιχείο που με οδηγεί στο συμπέρασμα αυτό είναι η ανάγκη ύπαρξης ecchi από το ίδιο το έργο. Δεν είναι ότι κάνει εντριβή σε αυτό το genre, είναι κομμάτι του. Κομμάτι το οποίο κατέληξε να διαφοροποιείται και να ξεχωρίζει λόγω της ευστροφίας και του ταλέντου του αφηγητή στην χρήση της γλώσσας και φυσικά της υπέροχης χαρακτηριστικής σκηνοθεσίας της Shaft αργότερα. 

Εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα της μετριότητας του genre. Βέβαια, αποδεχόμενο για αυτό που είναι, δεν μπορείς παρά να το παραδεχθείς πως για πολλά χρόνια θα είναι μάλλον η κορυφή του που μπορεί να φτάσει ένα ecchi harem με κωμικό και δράμα χαρακτήρα.

Ο λόγος που αναδεικνύεται είναι καθαρά λόγω της χρήσης ξένων προς το είδος αφηγηματικών τεχνικών.

 

Λατρεύω αυτό το άνιμε.

[TheGunsmasha]

Για όσους δεν το πήραν χαμπάρι, κυκλοφορεί το Koyomimonogatari σε ONA έκδοση όμως. Πρόκειται για 12 επεισόδια, το καθένα με την δική του μικρή ιστορία, γύρω στα δέκα λεπτά αγνοώντας op/ed, με κύριο πρόσωπο τον πρωταγωνιστή αυτήν την φορά.

Κάθε πλοκή παίρνει μέρος, πάνω κάτω, ανά ένα μήνα στο timeline της σειράς, από την άνοιξη που ξεκίνησαν όλα, μέχρι και την άνοιξη που δίνει προαγωγικές εξετάσεις, δηλαδή εκεί που τελειώνει το owari.  Τα γεγονότα του είναι αναγκαία για το επόμενο κανονικό αρκ της σειράς.

 

Λόγω του τρόπου με τον οποίον κυκλοφορεί, είναι κάπως δύσκολο να το εντοπίσεις σε συνήθη site, και η μετάφραση καθυστερεί λίγες ημέρες κάθε φορά. 

 

Είδα τα πρώτα 2 επεισόδια. Έχει την πλακίτσα του. Βλέπεις πως έχουν αλλάξει τα πράγματα από τότε μέχρι και στο παρών, με το κάθε επόμενο επεισόδιο. Λογικά τα τελευταία θα έχουν μεγαλύτερη σημασία για την συνέχεια.

[1451]

Είδα το πρώτο με τη πέτρα και το δεύτερο με τα λουλούδια. Μέτα ξέχασα ότι υπάρχει. Επειδή ήδη παίζονται αρκετά καλά anime μικρής διάρκειας αυτό παραγκωνίζεται αλλά σίγουρα θα αξίζει να το δω μαζεμένο όταν ολοκληρωθεί για λόγους πληρότητας.

 

ΥΓ: Αν ήταν ο Μεμε σε κάθε επεισόδιο θα το έβλεπα.

[pasxaleas]

Ούτε που είχα καταλάβει οτι θα βγει τέτοιο πράγμα μόνο για την τανία ήξερα οτι παίζεται σε λιγο καιρό στους κινηματογράφους θα το τιμήσω οταν τελειώσουν όλα τα επεισόσεια όπως έκανα με το owari.

[TheGunsmasha]

Έφυγε και το Koyomimonogatari. Καθαρά κερδοσκοπικός και fanservice ο χαρακτήρας του. Ορισμένα έξυπνα μυστήρια και δυναμικοί διάλογοι, τίποτε παραπάνω. Μόνο για την πληρότητα της ιστορίας και στα τελευταία δύο τελευταία επεισόδια έγκειται ο λόγος να το δει κανείς.

 

Καλύτερα επεισόδια τα νερό, αέρας, βουνό, και το τελευταίο επειδή προχώρησε την πλοκή.

[1451]

Βγήκαν δυο σαρανταπεντάλεπτα επεισόδια από τον δεύτερο κύκλο του Owari. Αξίζουν.

Spoiler:

Το πρώτο έχει να κάνει με τη κόλαση, μου άρεσαν τα διαφορετικά στυλ ζωγραφικής που χρησιμοποίησαν και το δεύτερο αποτελεί την πρώτη φορά που γέλασα μη υποτιμητικά με τη Σεντζουγκαχαρα.

[TheGunsmasha]

Owarimonogatari S2.

Spoiler:

Το πρώτο κομμάτι στην κόλαση με εντυπωσίασε με το πολυδιάστατο σχέδιο του και η Mayoi είναι πάντοτε ευχάριστη παρέα. Ο Teori και η αποκάλυψη του μυστικού του δεν με εντυπωσίασε. Θα προτιμούσα η Yotsugi να τον είχε όντως σκοτώσει στο αρκ της. Η όλη ιδέα με του αμέτρητους κλώνους την έχω ξαναδεί στο Kara no Kyoukai. Θα μπορούσε κάλιστα να ήταν όντως νεκρός και να τον πέτυχε o ήρωας μας στην κόλαση στον δρόμο του προς την κλωστή. Η όλη φασή ''Part of the Plan'' με ξένισε.

Εξηγήθηκε βέβαια γιατί δολοφονήθηκε ο Κoyomi. Του αφαιρέθηκε η βαμπιρική του υπόσταση και η Shinobu επρόκειτο να γίνει θεά του ναού. Φαντάζομαι δεν μπήκαν στον κόπο να τον ενημερώσουν ώστε να μην το μάθει με κάποιο τρόπο η Ougi?

 

Το δεύτερο κομμάτι με την Hitagi μου θύμισε τα πρώτα επεισόδια που χτίστηκε η σχέση τους. Αρκετά ρομαντικές και γλυκανάλατες σκηνές. Θα μπορούσε να ήταν μικρότερο, ωστόσο όντως γεφύρωσε το ζευγάρι εκ νέου και το χιούμορ ήταν γουστόζικο.

 

Το τελευταίο κομμάτι ήταν και το καλύτερο. Η Gaen ήταν σχετικά συνοπτική για τα δεδομένα της και η αποκάλυψη του μυστηρίου της ταυτότητας της Ougi μου άρεσε.

Αρκετά εφευρετική η ιδέα του στοιχειού που δημιουργήθηκε από τον πρωταγωνιστή για να τυρρανά τον ίδιο τον πρωταγωνιστή. Να δακτυλοδεικτεί συνεχώς τα λάθη και τις αποτυχίες του, να προσπαθεί να διορθώσει με τον πιο σκληρό αλλά ουδέτερο τρόπο τα κακώς δρόμενα των τριγύρο του, να αντανακλά ό,τι εκείνος ντρέπεται να αντικρίσει στον καθρέφτη.

Θα το προτειμούσα αν το πλάσμα πνιγόταν από την μαύρη τρύπα. Αντιπροσώπευε τις τύψεις του να αφήσει στην άκρη την εφηβική ζωή και να εστερνιστεί τον κόσμο τον ενηλίκων. Ο δικός της θάνατος θα αποτελούσε το σπάσιμο των δεσμών. Ο ηρωισμός στο τέλος έσωσε μια ''ζωή'', όμως τον κράτησε στάσιμο στα μάτια μας.

 

Πολύ ωραία χαρατήρας σαν ιδέα και εκτέλεση πάντως η Ougi Meme. Η σκηνή με την μικρή αδερφή του Araragi είχε επίσης πολύ ψωμί. Χάρηκα που είδαμε για λίγο την Nadeko. Πάντοτε μου άρεσε το πόσο ανθρώπινα ήταν τα ελλατώματα της. Ζήλεια, μνησικακία, δηλεία, χαμηλή αυτοεκτίμηση. Θα μπορούσε να είχε ακόμη καλύτερη αντιμετώπιση από τον δημιουργό.

 

Πόσο καλογραμμένη είναι η Mayoi και τόσο χαρακτηριστική για το έργο. Αν μου λέγανε τι θα κρατούσα από την πλευρά των χαρακτήρων ως πηγή έμπευσης είναι σαφώς:

1. Mayoi Hachikuji. Η ιδέα και συμβολισμός της, η προσωπικότητα και η εκτέλεση του έργου.

2. Η σχέση, όχι τόσο οι χαρακτήρες, η σχέση των Shinobu και Araragi. Πραγματικά τι θα ήταν ο ένας αν έλειπε από την ζωή του ο άλλος.

3. Nadeko και Ougi-chan. Υπέροχες εμπνεύσεις, μακάρι να είχαν παραπάνω χρόνο πάνω τους, έδωσαν το στίγμα τους στον χαρακτήρα της σειράς.