Λύκειο
δευτέρα τάξη,τελικές εξετάσεις,μάθημα ειδικότητας.
Πρωί,την κολλητή μου την Αγγελική και τον αδερφό της τους πείρε ο ύπνος.Περνάω εγώ από εκεί να τους πάρω και τους ξυπνάω.Πανικός να προλάβουμε. Ο Τάσος δεν έβρισκε το τσαντάκι του να βάλει τα κλειδιά και τις τσίχλες του,του δείνω και εγώ το δικό μου το τσαντάκι και του λέω να τα βάλει εκεί.
Στην τάξη τώρα μπροστά μου κάθεται η Ευτυχία(συμμαθήτρια).Τελειώνει,φεύγει άνετη και ωραία και ξεχνάει πάνω στη καρέκλα της ένα ωραιότατο σκονάκι. Η πληροφορικού μας περιπολεί και το βλέπει,εντωμεταξύ παλαιών αρχών η πληροφορικού.Στρίτζο,χιονάνθρωπος δηλητήριο.
Τέσπα κοιτάει λοιπόν η πληροφορικού το σκονάκι(το οποίο ξεδίπλωνε και τουλάχιστον 5φορές,σαν kinder έκπληξη ήταν ένα πράγμα
). Μετά κοιτάει το γραπτό μου,κοιτάει και το γραπτό της Χριστίνας (μπροστά από την Ευτυχία καθόταν ετούτη) και μονολογεί -τα γράμματα σας δεν ταιριάζουν με αυτά στο σκονάκι. Μας αφήνει για κάνα 10λεπτο και μετά επιστρέφει αποφασισμένη να μας ψάξει. Ψάχνει λοιπόν τις τσέπες του παντελονιού μου.Δεν βρίσκει τίποτα και προχωράει αποφασιστικά προς την Χριστίνα και την σηκώνει για να την ψάξει και αυτή. Ξαφνικά όμως της έρχεται η αναλαμπή και γυρνάει πίσω για να ψάξει και το τσαντάκι μπανάνα μου το οποίο ήταν κρεμασμένο στην γωνία του θρανίου μου. Ανοίγει λοιπόν το τσαντάκι μου και το πρώτο πράγμα που πιάνει στα χέρια της και βγάζει έξω ήταν οι τσίχλες του Τάσου,οι οποίες τελικά αποδείχτηκε ότι κάθε άλλο παρά τσίχλες ήτανε. Το παθαίνει τότε το τραλαλά η πληροφορικού και σωριάζεται στην έδρα
Όσο για τους συμμαθητές μου δάκρυσαν από τα γέλια. Επίσις η Χριστίνα για καιρό δόξαζε τις τσίχλες που τελικά δεν ήταν τσίχλες και την γλίτωσαν από το ψάξιμο που θα την έκαιγε. Εγώ από την άλλη,πλέον κανείς δεν βάζει μέσα σε τσάντα μου αντικείμενο που πρώτα δεν το έχω πιάσει με τα χεράκια μου και δεν το έχω δει με τα ματάκια μου.