Έφτιαξα αυτό το thread για να μπορούμε εμείς οι (αιώνιοι και μη) φοιτητές και μαθητές σχολείου να μιλάμε για τις εμπειρίες μας στο λύκειο και γυμνάσιο, καθώς και στις προηγούμενες τάξεις. Αν και πρωταρχικός σκοπός είναι η διήγηση αστείων ιστοριών που βιώσαμε κατά τα σχολικά μας χρόνια, όσοι θέλουν μπορούν να το πάνε και σε πιο σοβαρή συζήτηση για τις ατέλειες και τα πράγματα που θα μπορούσαν να είναι/ήταν καλύτερα στα σχολεία.
Ξεκινάω λοιπόν (ονόματα καθηγητών, σχολείων κτλ δεν λέμε, εκτός κι αν θέλετε γιατί, μην ξεχνάτε... ζουν ανάμεσά μας!!): μια φορά (και έναν καιρό) στο λύκειο μου, κατά την διάρκεια του διαλείμματος πριν από τα μαθηματικά κατεύθυνσης, έστελνα με το κινητό μου ένα τραγούδι σε μια φίλη μου μέσω bluetooth. Ήταν το μεγάλο 10λεπτο διάλειμμα και πίστευα ότι θα προλάβαινα να το στείλω ολόκληρο μέχρι να τελειώσει η ώρα... πίστευα, όπως καταλάβατε! Το διάλειμμα τελείωσε και καθώς η κοπέλα είχε κινητό με αργό bluetooth (αυτό συμπέρανα, γιατί το δικό μου ήταν αρκετά γρήγορο!!
) είχαμε φτάσει στο 90%. Αυτή πρότεινε να πάρει τα κινητά στην τάξη της και να μου δώσει το δικό μου στο άλλο διάλειμμα (ήμασταν διαφορετική κατεύθυνση), αλλά καθώς εγώ ήμουν ο εξπέρ στους δύο (ψώνιο XD) πρότεινα να πάρω εγώ το δικό της, instead. Πάω λοιπόν με το πάσο μου στην τάξη και φτάνω αισίως το 95%. Ρίχνω μια κλεφτή ματιά και... είχαν μπει όλοι, ακόμη και ο καθηγητής! OMFG λέω μέσα μου, τι θα κάνω τώρα; Ήμουν και με τα κινητά στο χέρι! Αρχίζω να κοιτάω τα κινητά και να παρακαλάω να τελειώσει η αποστολή... 96% ... άντε, άντε!-Ζοrο; Με φωνάζει μία ο καθηγητής, που με είχε δει και βγήκε από την τάξη (και εν το μεταξύ μιλάμε για στριμμένο άτομο, ο πρώτος που έμπαινε και ο τελευταίος που έβγαινε από την τάξη)! Τι κάνεις εδώ έξω; Μου λέει. Με μια αστραπιαία κίνηση κρύβω τα κινητά μέσα στις τσέπες του μπουφάν μου και μπαίνω στην αίθουσα με τα χέρια μέσα τους (μόνο να αρχίσω να σφυρίζω μου έμενε
), κάνοντας τάχα ότι άργησα!Κάθομαι λοιπόν στο θρανίο μου και βάζω τα κινητά από κάτω... 98%. Βρε το ρημάδι, ποτέ δεν θα τελειώσει;;; Περνάνε δύο λεπτά και... 100%! Αμήν
, σκέφτομαι μια, τέλος, τα κλείνω τώρα! Αλλά οι μπελάδες δεν είχαν τελειώσει ακόμη! Έκλεισα αμέσως το κινητό μου, αλλά της κοπέλας δεν ήξερα πως λειτουργούσε (εν το μεταξύ ο καθηγητής συνέχιζε να εξηγεί και να φαίνεται θολός από την δική μου σκοπιά) και, μόλις το τραγούδι έφτασε στο δικό της... άρχισε να ΠΑΙΖΕΙ!!ΟMG!
Η καρδιά μου άρχισε να χτυπά με τα χίλια καθώς δεν ήξερα πως το σταματάμε! Πατάω από δω κι από κει διάφορα πλήκτρα και επιτέλους κατάφερα να το σβήσω (το τραγούδι ξεκινούσε σιγανά ευτυχώς και δεν το άκουσε κανείς)! "Ξεφορτώνομαι" τα κινητά και γυρνάω στον πίνακα.(δύσκολο τώρα βέβαια να εξηγήσω την τραγικότητα του μαθήματος αυτού με τον γραπτό λόγο, μιας και ήμασταν πάντα λίγα άτομα στην κατεύθυνση και ο καθηγητής αυτός σε σήκωνε στον πίνακα ακόμη και αν δεν ήξερες πως λυνόταν μια άσκηση, ενώ φρόντιζε να σε γελοιοποιεί στην τάξη, δίνοντας ελάχιστη βοήθεια... πόσο μάλλον παρατηρήσεις που έπεφταν και μόνο αν σε έπιανε να μιλάς με άλλους... ήταν ανεπίτρεπτο να με δει με κινητό στο χέρι! Το μόνο μάθημα όπου κοιτούσα το ρολόι από την αρχή μέχρι το τέλος...
)Ηθικό δίδαγμα: δεν έστειλα ξανά άλλα τραγούδια κατά την διάρκεια του μαθήματος, αλλά και γενικά μέσα στον χώρο του σχολείου, εκτός από εκδρομές! Μου έμεινε σαν μάθημα και πάθημα! Όποτε το σκέφτομαι ακόμα γελάω πάντως! (είχα κι άλλες αστείες εμπειρίες βέβαια)
Λοιπόν... ποιος θα σηκωθεί στον πίνακα τώρα; Εεε ποιος θα μας διηγηθεί μια ιστορία του πρώτος, ήθελα να πω;
Μην ντρέπεστε, όλοι κουβαλάμε τα σχολικά κουσούρια μας άλλωστε, στην τελική μας καλύπτει και η ανωνυμία!
Σειρά σας.
Edited by Zoro, 09 July 2009 - 21:48.
το γυμνασιο ηταν το μεταβατικο σταδιο
!!!!Αλλα αυτη που μου εχει μεινει ειναι η εξης
!!!!τελος παντων αναγκαστηκαμε να υπακουσουμε τον διευθυντη αλλα το τι εγινε στην ταξη!!καθως ο καθηγητης εγραφε στο πινακα εμεις πετουσα τις τσαντες απο εδω και απο εκει!!!Σε μια στιγμη γυρναει ο καθηγητης και του ερχεται μια τσαντα στην μουρη του ολα τα παιδια ειχαμε πεθανει στα γελια ασχετα που μετα μας εβαλε τεστ και ολοι τα πηγαμε σκ***α
!!αλλα οταν βλεπαμε την μουρη του που ηταν κατακοκκινη 
πεθαιναμε στα γελια!!!βεβαια εχουμε κανει και αλλες χαζομαρες οπως να ανοιξουμε πυροσβεστηρα και διαφορα τετοια!!!
Ε περιττό να πω ότι στο τελευταίο μάθημα δεν άντεξε μας είπε άντε συκωθήτε και φύγετε δεν αντέχω άλλο. Ε και οι γνωστοί καμένοι φύγαμε. Εγώ μάλιστα του είπα και την πολύ ωραία ατάκα, "καλή επιτυχία με την ζωή σας κύριε" 
