225 replies to this topic

[ichigo13]

Χαχ εντάξει όμως ρε συ παλικάρι, με αυτά τα anime που έχεις δει δεν μπορείς να εκφέρεις και την πιο σωστή άποψη.Αν θες να συγκρίνεις anime με disney σύγκρινε με τον Hayao MIyazaki π.χ.
Δεν είναι όλα τα anime όπως τα λες, άλλωστε και οι ίδιοι οι Αμερικάνοι έχουν δώσει oscar σε anime.
Είναι σαν να μου λες για να καταλάβεις ότι κάποιος έχει δει τον Ηρακλή και το A bug's life π.χ. και έχει άποψη για την disney γενικότερα και λέει ότι δεν του αρέσει

[Orlockdelesian]

Δεν διαφωνω, οντως και οι δυο ταινεις μεγαλου μηκους του Mιyazaki που εχω δει ηταν εξαιρετικες - σκηνοθετικα, οπτικα, μουσικα, απο οπου και να τα ποιασεις.
Ειχα καταλαβει - και για αυτο αναφερθηκα εκει- οτι η συγκριση αφορουσε κυριως στα "επεισοδιακα" anime, που δεν γινεται να συγκριθουν με τον Disney κατ εξορισμου, γιατι δεν μπορεις να συγκρινεις σειρες με ταινιες. Για αυτο και ξεκαθαρισα οτι η συγκριση θα γινοταν για το ροκ



υς. Μπορεις να μου πεις ποιο ανιμε ειχε παρει Oscar? Και να προτεινεις ισως κανα δυο ταινεις αντιστοιχες με το spirited away και το Moving Castle? (μην μου πεις μονο σε παρακαλω το Αkira γιατι δεν αντεξα να δω ουτε το μισο)- Οχι τιποτα αλλο, για να μπορεσω να κανω μια πιο ουσιωδη συγκριση, γιατι η προηγουμενη κατεληξε ισοπαλη με γκολ στο 90
(

[ichigo13]

To spirited away είχε πάρει το Oscar .Τώρα άλλο ωραίο είναι το My Neighbor Totoro πάλι του Miyazaki.Και φυσικά αν θες κάτι ενήλικο και πολύ σοβαρό βουρ για Mamoru Oshii γενικότερα δλδ για Ghost in the Shell, patlabor, Sky crawlers κλπ.

EDIT: Ξέχασα επίσης να αναφέρω και το Nausicaä of the Valley of the Wind πάλι του Miyazaki.Εκπληκτικό κι αυτό

Edited by ichigo13, 03 March 2011 - 15:44.

[iristella]

Nα σημειωθεί στο σημείο αυτό ότι Oscar έχει πάρει και το short του Kunio Kano, La maison en petit cubes.

Orlockdelesian καλώς ήρθες στην κοινότητα και ελπίζω σταδιακά να βρεις κάποια anime τα οποία να σου αρέσουν και να σε συγκινήσουν.

Σχετικά με τα όσα είπες θα σχολιάσω ότι ξεκινάς τον συλλογισμό σου από εντελώς λάθος βάση. Δεν είναι δυνατόν να συγκριθεί το έργο μίας εταιρείας (όσο μεγάλη και να είναι η προσφορά της) με το έργο ενός ολόκληρου κλάδου του animation. Θες να μιλήσουμε και να συγκρίνουμε japanimation με δυτικό animation? Δεκτό. Να μιλήσουμε συγκριτικά για studios όπως πχ Disney vs Studio 4C/MADHOUSE/Ghibli? Δεκτό.Αλλά το να συγκρίνουμε ένα καρπούζι με μια φυτεία κολοκυθιών και να λέμε κιόλας ότι τα κολοκυθια δεν είναι καλό φυτό επειδή η φυτεία είχε περισσότερα σάπια νομίζω καταλαβαίνεις ότι είναι άτοπο.

Επίσης το ότι αρέσει στον πολύ κόσμο=και αντικειμενικά καλό είναι τεράστιο λογικό σφάλμα. Και το Twilight μπορεί να σημειώσει περισσότερες πωλήσεις από ένα βιβλίο που βραβεύτηκε με Nobel Λογοτεχνίας αλλά δεν νομίζω ότι θα το πει κανείς περισσότερο ποιοτικό.

Anw back to the point γιατί πολύ ξέφυγα. Μαζί με το studio Ghibli αν έπρεπε να παραλληλίσω το έργο της Disney με το αντίστοιχο του στο Japanimation θα έλεγα ότι το World Masterpiece Theater θα ήταν ίσως η καλύτερη επιλογή και ενδεχομένως σε πολλά σημεία οι δουλειές του να ξεπερνάνε πολλές της Disney (που σαι Petran79 να με καμαρώσεις xD).

[aggelos_]

Όσοι την θαυμάζετε σαν εταιρεία, σάς παραπέμπω στο βιβλίο "Αποκωδικοποιώντας τον Ντίσνευ",
Ελενορ Μπερν και Μάρτιν ΜακΚουίλαν, εκδόσεις Μπουκουμάνης 2003.

Είναι μία έρευνα που έκαναν μια αμερικανίδα και ένας άγγλος. Αποδεικνύουν ότι οι ταινίες της Ντίσνευ είναι ρατσιστικές, μισογύνικες, φασιστικές, ιμπεριαλιστικές, ειρωνικές και εχθρικές προς οτιδήποτε δεν εκπροσωπεί την συντηρητική αμερικάνικη οικογένεια. Καλλιεργούν το μίσος και την έχθρα για την διαφορετικότητα και προωθούν (με χαριτωμένο τρόπο) την ανωτερότητα των καθώς πρέπει αμερικανών.

Ένα πολύ ενδιαφέρον αν και δύσκολο σε ορισμένα σημεία βιβλίο, λόγω των πολλών αναφορών του σε άλλες έρευνες. Φυσικά και εμένα μου αρέσουν πολλά από Ντίσνευ (π.χ, ο Αλλαντίν), τώρα όμως μπορώ και αναγνωρίζω τα μυνήματα και τα σύμβολα. Στην αρχή ήταν κάπως δύσκολο μα και πολύ ενδιαφέρον.

Ένα κλασσικό παράδειγμα είναι ότι από τις σχεδόν 60 (αν δεν κάνω λάθος) ταινίες της Ντίσνευ, μόνο σε 3-4 υπάρχουνε μητέρες οι οποίες (εκτός από το Toy Story), δεν κάνουν τίποτα. Είναι απλώς σκιές (όπως τις χαρακτηρίζουν οι συγγραφείς), που απλώς παρευρίσκονται στο φόντο. Σαν αντικείμενα. Όπως βέβαια και στον Πήτερ Παν, όπου τα παιδιά ρωτάνε τι είναι μία μητέρα. Σαφέστατη ειρωνεία που ολοκληρώνεται με την συμπεριφορά της Γουέντι (το υπέρτατο θηλυκό για μένα στην Ντίσνευ) που παίρνει αυτόν τον ρόλο για λίγο, κάνει δηλαδή μία καρικατούρα μητέρας.

Υπάρχουν βέβαια και κάποιες θετικές αλλαγές (επιφανειακές) μετά την Μικρή Γοργόνα, που οι κοπέλες είναι δυναμικές πρωταγωνίστριες και προωθούν την δράση. Αυτό είναι μία αλλαγή που αντιλήφθηκαν ότι έπρεπε να κάνουν οι παραγωγοί. Ένα σημάδι συγχρονισμού. Φυσικά σε τελική ανάλυση, είναι και πάλι μαριονέτες. Απλώς από την Άριελ και μετά, έχουν και πολύ κακό χαρακτήρα.

Παραδείγματα υπάρχουν άφθονα για όποιον θέλει να ασχοληθεί.

Edited by aggelos_, 08 May 2011 - 22:00.

[Kalamaris]

Εχει κανεις το βιντεο με τους ελεμαγκες και τις πυθιτσες απο το ελληνικο dub του γουινι?????

[ichigo13]

When Disney Collaborates with… an Erotic Game Artist

A new era begins
Φαντάζεστε να έχουμε οφθαλομόλουτρα σε ταίνιες disney xD?

[Petran79]

Όσοι την θαυμάζετε σαν εταιρεία, σάς παραπέμπω στο βιβλίο "Αποκωδικοποιώντας τον Ντίσνευ",
Ελενορ Μπερν και Μάρτιν ΜακΚουίλαν, εκδόσεις Μπουκουμάνης 2003.

Είναι μία έρευνα που έκαναν μια αμερικανίδα και ένας άγγλος. Αποδεικνύουν ότι οι ταινίες της Ντίσνευ είναι ρατσιστικές, μισογύνικες, φασιστικές, ιμπεριαλιστικές, ειρωνικές και εχθρικές προς οτιδήποτε δεν εκπροσωπεί την συντηρητική αμερικάνικη οικογένεια. Καλλιεργούν το μίσος και την έχθρα για την διαφορετικότητα και προωθούν (με χαριτωμένο τρόπο) την ανωτερότητα των καθώς πρέπει αμερικανών.

Ένα πολύ ενδιαφέρον αν και δύσκολο σε ορισμένα σημεία βιβλίο, λόγω των πολλών αναφορών του σε άλλες έρευνες. Φυσικά και εμένα μου αρέσουν πολλά από Ντίσνευ (π.χ, ο Αλλαντίν), τώρα όμως μπορώ και αναγνωρίζω τα μυνήματα και τα σύμβολα. Στην αρχή ήταν κάπως δύσκολο μα και πολύ ενδιαφέρον.

Ένα κλασσικό παράδειγμα είναι ότι από τις σχεδόν 60 (αν δεν κάνω λάθος) ταινίες της Ντίσνευ, μόνο σε 3-4 υπάρχουνε μητέρες οι οποίες (εκτός από το Toy Story), δεν κάνουν τίποτα. Είναι απλώς σκιές (όπως τις χαρακτηρίζουν οι συγγραφείς), που απλώς παρευρίσκονται στο φόντο. Σαν αντικείμενα. Όπως βέβαια και στον Πήτερ Παν, όπου τα παιδιά ρωτάνε τι είναι μία μητέρα. Σαφέστατη ειρωνεία που ολοκληρώνεται με την συμπεριφορά της Γουέντι (το υπέρτατο θηλυκό για μένα στην Ντίσνευ) που παίρνει αυτόν τον ρόλο για λίγο, κάνει δηλαδή μία καρικατούρα μητέρας.

Υπάρχουν βέβαια και κάποιες θετικές αλλαγές (επιφανειακές) μετά την Μικρή Γοργόνα, που οι κοπέλες είναι δυναμικές πρωταγωνίστριες και προωθούν την δράση. Αυτό είναι μία αλλαγή που αντιλήφθηκαν ότι έπρεπε να κάνουν οι παραγωγοί. Ένα σημάδι συγχρονισμού. Φυσικά σε τελική ανάλυση, είναι και πάλι μαριονέτες. Απλώς από την Άριελ και μετά, έχουν και πολύ κακό χαρακτήρα.

Παραδείγματα υπάρχουν άφθονα για όποιον θέλει να ασχοληθεί.

μου φαινεται ο Carl Barks ειχε πει πως τον ειχαν καλεσει στο γραφειο οι εκδοτες και του ειπαν τα θεματα του να ειναι αυτα και αυτα και να αποφευγει θεματα ταμπου για τοτε, πχ ΑΜΕΑ, χωρισμενες οικογενειες κλπ.
Τα πραγματα εχουν αλλαξει βεβαια τωρα.
Παντως η Ντισνευ δεν κανει μονο ταινιες κινουμενων σχεδιων. Χρηματοδοτει και παραγει ταινιες, σειρες κινουμενων σχεδιων, σειρες με ηθοποιους κλπ. Καποιες απο αυτες δεν θα πιστευες οτι θα τις υποστηριζε η Ντισνευ και ομως γινεται.

σειρες πχ οπως Weekenders αντιμετωπιζουν καποια απο τα θεματα που αναφερεις.

http://en.wikipedia.org/wiki/The_Weekenders

επισης η ταινια Crazy/Beautiful ακομα και αν παρενεβη η Ντισνευ στο σεναριο, εχει θεματα ακαταλληλα για ανηλικους.

Anw back to the point γιατί πολύ ξέφυγα. Μαζί με το studio Ghibli αν έπρεπε να παραλληλίσω το έργο της Disney με το αντίστοιχο του στο Japanimation θα έλεγα ότι το World Masterpiece Theater θα ήταν ίσως η καλύτερη επιλογή και ενδεχομένως σε πολλά σημεία οι δουλειές του να ξεπερνάνε πολλές της Disney (που σαι Petran79 να με καμαρώσεις xD).

τωρα το διαβασα αυτο. να εισαι καλα. μα δε γινεται Ghibili χωρις WMT.

α, Orlockdelesian, να δεις πως καναν οι ανιματερ της Ντισνευ οταν τους επισκεφτηκε ο Μιyazaki.

Mαλιστα ενας, δεν θυμαμαι ποιος, ηταν απο την Ιταλια και η σειρα Future Boy Conan ηταν απο τις αγαπημενες του. Και μαλιστα ηταν ο μονος απο εκει που ηξερε τη σειρα και οταν την ανεφερε ο αλλος χαμογελασε.

[Lnds500]

Όσοι την θαυμάζετε σαν εταιρεία, σάς παραπέμπω στο βιβλίο "Αποκωδικοποιώντας τον Ντίσνευ",
Ελενορ Μπερν και Μάρτιν ΜακΚουίλαν, εκδόσεις Μπουκουμάνης 2003.

Είναι μία έρευνα που έκαναν μια αμερικανίδα και ένας άγγλος. Αποδεικνύουν ότι οι ταινίες της Ντίσνευ είναι ρατσιστικές, μισογύνικες, φασιστικές, ιμπεριαλιστικές, ειρωνικές και εχθρικές προς οτιδήποτε δεν εκπροσωπεί την συντηρητική αμερικάνικη οικογένεια. Καλλιεργούν το μίσος και την έχθρα για την διαφορετικότητα και προωθούν (με χαριτωμένο τρόπο) την ανωτερότητα των καθώς πρέπει αμερικανών.

μονο για το ρατσιστικες θα συμφωνησω και αυτο για καποιες (το καλυτερο παραδειγμα ειναι η φαντασια), αλλα τοτε ολοκληρη η αμερικη ηταν εναντια των μαυρων κτλ, δεν ηταν μονο η disney. και τα tom & jerry ειναι ρατσιστικα σε διαφορα σημεια και τα looney tunes κτλ. τα cartoon οπως και ολων των ειδων οι ταινιες, αναπαραγουν τα στερεοτυπα της εποχης.

τωρα αυτα για το μισος και την εχθρα, νταξει... λατρευω την disney, εχω δει ολες της "κλασσικες" ταινιες της, αλλα απεχθανομαι την βια και δεν θα με δεις να κυνηγαω αλλοδαπους στην ομονοια.

Ένα κλασσικό παράδειγμα είναι ότι από τις σχεδόν 60 (αν δεν κάνω λάθος) ταινίες της Ντίσνευ, μόνο σε 3-4 υπάρχουνε μητέρες οι οποίες (εκτός από το Toy Story), δεν κάνουν τίποτα. Είναι απλώς σκιές (όπως τις χαρακτηρίζουν οι συγγραφείς), που απλώς παρευρίσκονται στο φόντο. Σαν αντικείμενα. Όπως βέβαια και στον Πήτερ Παν, όπου τα παιδιά ρωτάνε τι είναι μία μητέρα. Σαφέστατη ειρωνεία που ολοκληρώνεται με την συμπεριφορά της Γουέντι (το υπέρτατο θηλυκό για μένα στην Ντίσνευ) που παίρνει αυτόν τον ρόλο για λίγο, κάνει δηλαδή μία καρικατούρα μητέρας.

51 ειναι οι κλασσικες της, μεχρι τωρα. το Peter Pan ειναι ετσι και στην αρχικη ιστορια. ο Pan θελει την Wendy για να γινει "μητερα" του. ελπιζω να συμπεριλαμβανουν οι συγγραφεις και αλλους *πιθανους λογους* για τους οποιους δεν υπαρχουν μητερες στις ταινιες της disney και να μην "πετανε" μεσα απλα ο,τι πιο αρνητικο μπορουν να σκεφτουν.
προσωπικα, ποτε δεν με πειραξε το οτι πολλοι χαρακτηρες δεν ειχαν μητερες, ουτε και μου τραβηξε ποτε την προσοχη (αρνητικα παντα). αν ωστοσο το βιβλιο υποστηριζει το αντιθετο, να τους ενημερωσω οτι εχω αριστη σχεση με τη μητερα μου απο μικρος μεχρι τωρα.

Υπάρχουν βέβαια και κάποιες θετικές αλλαγές (επιφανειακές) μετά την Μικρή Γοργόνα, που οι κοπέλες είναι δυναμικές πρωταγωνίστριες και προωθούν την δράση. Αυτό είναι μία αλλαγή που αντιλήφθηκαν ότι έπρεπε να κάνουν οι παραγωγοί. Ένα σημάδι συγχρονισμού. Φυσικά σε τελική ανάλυση, είναι και πάλι μαριονέτες. Απλώς από την Άριελ και μετά, έχουν και πολύ κακό χαρακτήρα.

κακο χαρακτηρα?? μαριονετες? δεν ξερω αν εχεις δει το The Princess and the Frog, το Beauty and the Beast κα. ουτε η Tiana ουτε η Belle ειχαν κακο χαρακτηρα. και αν εννοεις οτι η Αριελ ήταν κακομαθημενη κτλ (αν και δεν την ειδα ποτε ετσι, το εχω ακουσει απο αρκετους), να σου θυμισω και παλι οτι ετσι ειναι η ιστορια και ειδικα στην εκδοχη της Disney, εχεις να κανεις με ενα 16χρονο κοριτσι.

αν και μου φαινεται μπουρδα και κακοπροαιρετο το βιβλιο (απο αυτα που απλα δημιουργουν καταστασεις απο το τιποτα για να πουλησουν), θα το τσεκαρω καποια στιγμη, απλα απο περιεργεια.

[metalmusicmaniac]

Εχει κανεις το βιντεο με τους ελεμαγκες και τις πυθιτσες απο το ελληνικο dub του γουινι?????

Το είχα , ήταν η πρώτη ταινία γουίνι που είδα αλλά τη δώσαμε μαζί με κάτι παλιές ταινίες, ούτε η μάνα μου δε θυμάται που . Έχουν περάσει 3 χρόνια βλέπεις

[Petran79]

περιεργως η καλυτερη ταινια της Ντισνευ που εχω δει οταν ημουν μικρος, ειναι και αυτη που προωθειται λιγοτερο και βρισκεται στα αδυτα, επειδη κατηγορηθηκε για ρατσισμο.

προκειται για τη Song of the South. τοσο ειχε πεσε στην αφανεια απο τοτε που προσφατα την ξαναδα και θυμηθηκα πως την ειχα ξαναδει μικρος.

[Petran79]

μιας και εχουν βγει αρκετες ταινιες σε Blueray για την 40η επετειο, ειπα να δω καποιες ταινιες σε καλυτερη ποιοτητα, αλλα και καποιες αλλες που (ασυγχωρητα) ποτε δεν ειχα δει ως τωρα.

 

ετσι πλησιαζουν περισσοτερο την κινηματογραφικη αισθητικη.

 

λοιπον:

 

Oliver and Company: το ειχα δει μικρος στο σινεμα και το ειχα δει κανα 2 φορες ακομα. αλλα η εκδοση Blueray με εκανε να νιωσω οπως τοτε στο σινεμα. υπεροχη ταινια για αυτο που ειναι. 

μου αρεσε η εμφαση στην αρχη στον ρεαλισμο με πλανα Νεουορκεζων να κυκλοφορουν στον δρομο. ποτε αλλη ταινια δεν θα εκανε κατι παρομοιο. θυμιζει Ralph Bakshi.  η πρωτη ταινια που η Ντισνευ εισαγει υπολογιστες επισης. και επειδη μου αρεσε η ταινια, ειναι ενας λογος που δεν μπορεσα να λατρεψω την παρομοια All Dogs go to Heaven, περαν της τραγικης voice actress που εκανε το κοριτσακι.....

 

Aladdin: ποτε δεν ειδα στα Αγγλικα αυτην την ταινια. Αν και ωραια σε ποιοτητα και εκτελεση, λειπει κατι που να την κανει κλασσικη. Νιωθεις σα να τρως το καλυτερο φαγητο απ'εξω, αλλα παντα θα αγαπας τα σπιτικα φαγητα περισσοτερο.

 

The Jungle Book: η ταινια Lion King δανειστηκε παρα πολλα απο αυτην την ταινια. Ισως απο τις καλυτερες που εχω δει, εστω και αν προτιμω το anime. κλασσικη με τα ολα της. με ανεση στο τοπ 10 της Ντισνευ.

 

Peter Pan: και αυτη ποτε δεν την ειχα δει. αρκετα καλη για την εποχη της, αλλα οχι και τιποτα το ιδιαιτερο. εχει αρκετα καλες μαχες παντως. και εδω προτιμω το anime. δεν μου αρεσε ετσι πως καναν την Wendy. δεν μοιαζει καθολου με κοριτσι αλλα με ενηλικη

 

The Sword in the Stone: απο τις αγαπημενες μου ταινιες τοτε, ισως η αγαπημενη μου. αν και η εικονα του Blueray υστερει. Ισχυει το ρητο του Nτισνευ "for every laugh there should be a tear". η σκηνη με τη σκιουρινα δεν ξεχνιεται.  το χιουμορ επισης 1000 φορες καλυτερο απο τις τωρινες τρισδιαστατες "κωμωδιες". το cel animation κορυφαιο, με σκηνες νερου, ξηρας και αερα. η τελικη αναμετρηση απο τις καλυτερες επισης.

 

Pinocchio: μου φαινεται αυτη θα πρεπει να ειναι η κορυφαια ταινια της Ντισνευ και απο τις κορυφαιες ταινιες που γυριστηκαν ποτε. δεν εχω τι να πω.

 

Robin Hood:  απο τις αγαπημενες μου απο μικρος. πολυ φθηνη παραγωγη για τα πρωτυπα της Ντισνευ, αλλα εχει αρκετες σκηνες γελιου και δρασης. οπως και κορυφαιους διαλογους (Peter Ustinov). κριμα που δεν πραγματοποιηθηκε το οριτζιναλ σεναριο που θα αφηγουνταν το γαλλικο παραμυθι της αλεπους.

 

Τhe Rescuers: αν και ποτε δεν με ενδιεφερε αυτος ο τιτλος, τελικα αποδειχτηκε απο τα ποιοτικα εργα. Χαρη και στον Don Bluth που θα χαριζε απιστευτη ζωντανια και στους χαρακτηρες του The Secret of NIMH λιγα χρονια αργοτερα. Αυτου του ειδους ποιοτητα, εκφραστικοτητα και ευαισθησια δυστηχως λειπουν παντελως στο The Rescuers Down Under, το sequel μετα απο 16 χρονια. Ο Bluth βεβαια ειχε φυγει, εστω και αν κανενα εργο του μετεπειτα δεν πλησιασε την ποιοτητα του NIMH. Και αυτο βγηκε σε Blueray ευτυχως.... 

 

οι υπολοιπες ταινιες που δεν ανεφερα μου αρεσαν, αλλα οχι σε βαθμο που θα τις ξαναβλεπα ανελλιπως.....για αυτο και απεφυγα να τις ξαναδω.

 

απο τους κορυφαιους μαραθωνιους. Ξεπερνα και αυτον των ταινιων Ghibili.....

[Kenobi-sensei]

διαφωνω για το aladdin πολυ ωραια και ειδικα η αγγλικη εκδοση εκδοση με robin williams απο τις αγαπημενες μου. Ισως φταιει οταν το ειχα δει μικρος σε βιντεοκασσετα το λατρεψα XD.

 

Eπισης απιστευτη ταινια ειναι και το Beauty and the beast.

Edited by Kenobi-sensei, 10 October 2013 - 14:59.

[iristella]

Eπισης απιστευτη ταινια ειναι και το Beauty and the beast.

 

Nαι ειδικά εκεί που η Belle αρχίζει και αποτρελαίνεται και μιλάει με το κηροπήγιο δίνει και μία " One Flew over the Cuckoo's Nest" αίσθηση.

 

Ι 'm sorry I just hate that tale / movie with a passion.

To the rescuers μου ξυπνάει αναμνήσεις πάντως.
 

[Kenobi-sensei]

haters gonna hate