Μάλλον οι ταινίες διαστρεβλώνουν περισσότερο την αξία που μπορεί να έχει το αυθεντικό παραμύθι.
Οκ, κι εγώ μιλάω εκ του ασφαλούς με την προσωπική μου οπτική, επειδή δεν είδα στην πραγματική ζωή ένα παραμύθι να έχει αυτήν την καταστροφική επιρροή στην κριτική σκέψη των παιδιών, που αναφέρεις Kamui. Και μάλλον είμαι υπερβολικά αισιόδοξος για την κριτική σκέψη των άλλων, my bad.
Late reply for no particular reason, with love.
Εφόσον είπα πριν ο ίδιος ότι δε θεωρώ ότι τα παιδιά στις μέρες μας επηρεάζονται σοβαρά από τα "ηθικοπλαστικά μηνύματα των παραμθιών, ούτε εγώ θεωρώ ότι για τη διαφθορά στη σκέψη των παιδιών ευθύνεται κάποιο παραμύθι. Αλλά έστω αυτές οι επιφανειακές αντιδράσεις που δημιουργούν τα παραμύθια μπορούν να δημιουργήσουν διάφορα ελαφρώς "διαφανή" προβλήματα, που δεν εντοπίζονται εύκολα. Το κύριο θέμα με τα παραμύθια είναι ότι δίνουν στο καλό και το κακό πρόσωπα.
Παρά τα συχνά στερεότυπα, το καλό και το κακό στα παραμύθια παρουσιάζεται σαν κάτι που δεν βρίσκεται τόσο στη στάση και στις πράξεις κάποιου, αλλάστον αέρα που εκπέμπει, και τη σχέση του με τον κύριο πρωταγωνιστή, που είναι αυτόματα καλός. Υπάρχουν πχ καλοί πρίγκιπες/βασιλιάδες, και κακοί πρίγκιπες/βασιλιάδες. Αυτό σπάνια βασίζεται σε κάποια κριτική σε σχέση με την ταξική αδικία, ούτε παρουσιάζεται η ψυχογραφία ενός βασιλιά. Το πιθανότερο είναι αυτό που θα διαχωρίσει τον καλό πρίγκιπα από τον κακό βασιλιά (εννοείται ότι σε μια τέτοια σχέση ο πρίγκιπας, ως νεότερος, ομορφότερος, με πιο θελκτικό κύρος, θα βρίσκεται πολύ πιθανότερα με το μέρος του καλού) να βασίζεται περίσσότερο στην εμφάνιση, στην ομιλία, το ύφος ή τη συμπερίφορά του απέναντι στους κεντρικούς χαρακτήρες που για ανάλογους επιφανειακούς λόγους αναγνωρίζονται ως "καλοί", παρά στη γενικότερη θέση τους στον κόσμο, και το σκεπτικό πίσω από τις πράξεις τους. Αν το δούμε περισσότερο με βάση τη συμπεριφορά, συνήθως η σωστή συμπεριφορά ταυτίζεται με τα πρότυπα της συμβατικής ηθικής που αντιπροσωπεύει την κοινωνία στην οποία διαδίδεται το παραμύθι/προβάλλεται το έργο.
Η φθορά στην κριτική σκέψη προκαλείται με τη βολική σύνδεση εμφάνισης-ύφους-συμπεριφοράς, που δημιουργεί μοτίβα από τα οποία μια στιγμιαία απόδραση μπορεί να φανεί παράλογη εώς γελοία στα παιδιά. Εκτός κι αν πάρουμε τα παιδιά εξαρχής από το χεράκι και τους πούμε ότι ο Κουασιμόδος, παρότι είναι άσχημος (η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα), έχει καλή καρδιά και αγαπάει πραγματικά την Esmeralda, σε αντίθεση με τον κακό Frollo, ο οποίος, όντας ώριμος και ανήθικος, δε θα μπορούσε να τρέφει παρά αισθήματα λαγνείας απέναντί της. Φυσικά ακόμα και από άποψη εμφάνισης, ανεξάρτητα από το θέμα της ασχήμειας, το ποιος είναι ο καλός και ποιος ο κακός είναι ξεκάθαρο. Επίσης, παρά το θρησκευτικό περιτύλιγμα δε γίνεται η ίδια κριτική απέναντι στα αισθήματα της Esmeralda προς το Φοίβο, σε σχέση με τα αισθήματα του Frollo για την Esmeralda, ακριβώς γιατί η συμβατική κοινωνία πρέπει να υποστηρίξει το συνηθισμένο και το φαινομενικά ταιριαστό ως αγνό, παρουσιάζοντας την καταστροφή του Frollo ως δίκαιη και αντιμετωπίζοντας τη μικρή απογοήτευση του Κουασιμόδου με συμπαράσταση.
Και δε φέρνω το παράδειγμα του Hunchback of Notre Damme ως κακή ταινία σε καμία περίπτωση, αλλά ως μια απόδοση ενός έργου με αρκετή φιλοσοφική ουσία, σε μια προσπάθεια να τηρηθούν συμβατικά πρότυπα και να συνδεθούν ηθικές καταστάσεις με επιφανειακές εντυπώσεις, ωστέ το "μύνημα" να περάσει πιο άμεσα στα παιδιά. Το αποτέλεσμα είναι η ουσία να υποστεί περικοπές και μέρος του νοήματος της ιστορίας να θυσιαστεί στο βωμό της κοινωνικής συμβατικότητας.
Due to the heavy subject matter, there were many issues that proved contentious between the creative team and the studio. One of the main ones revolved around the "profession and motivation" of Claude Frollo, the villain. In Victor Huge's original text, Frollo was a church official - archdeacon of the Notre Dame cathedral. In the film version, he was turned into a judge - a secular government official, whose preoccupation with the gypsy lay in his view of them as "agents of moral decay" as opposed to deviants of the Church. The Gospel According to Disney said "Disney executives would have no part of Hugo's intent to criticise the church and its leaders for their failure to defend the poor and the powerless" and it was "too controversial". However, in an effort to be as faithful to the text as possible, "the animators did their best to subvert this order from above" by using his visual design to show he was a priest.[5]
Entertainment Weekly, which gave the film an A in their review, noted "When it was announced that Disney would produce an animated musical version of The Hunchback of Notre Dame, there were doubts, even jokes, about transforming Victor Hugo's classic tale, with its famously misshapen hero, into a crowd-pleaser for kids."[6]
Kamui, αυτό για τις φυσικές ορμές έναντι της δημιουργικότητας δεν το θεωρώ τόσο απόλυτο, πολλές ταινίες παραμυθιών έχουν δείξει το αντίθετο.
Θεωρώ πως όταν παρακολουθούμε ένα παραμύθι, καλύτερα να χωρίζουμε τα καλά και τα κακά και να κρατάμε την καλή ουσία. Είναι μια άσκηση για το νου.
Μπορείς να το δεις σαν άσκηση, μπορείς να το δεις και σα βόλεμα και μαξιλαράκη αισιοδοξίας για το νου.
Τα παραμύθια συχνά έχουν την ικανότητα να δώσουν υλικό για τεράστια συμβολική και φιλοσοφική ανάλυση. Εκεί δεν τίθεται απλά ζήτημα "καλής" και "κακής" ουσίας, αλλά το κατά πόσο ένα παραμύθι έχει ή δεν έχει ουσία, ή αν μπορεί, ή δεν μπορεί να λειτουργήσει ηθικοπλαστικά. Αυτό φυσικά εξαρτάται και από το ζητούμενο. Προσωπικά το ζήτημα δεν είναι τόσο το αν το ηθικό δίδαγμα που παρουσιάζεται είναι ανθρωπιστικό ή όχι, όσο το αν παρουσιάζεται με κάποια λογική και βάση.
Νομίζω ότι τα adaptations της Disney προσπαθούν να δώσουν πιο συγκεκριμένα μυνήματα με μεγαλύτερη αμεσότητα, και να περιορίσουν τις ερμηνευτικές διαφωνίες.
Αυτό είναι φυσικό, καθώς τα παιδιά έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να καταλάβουν όλα όσα μπορεί να κρύβει ένα παραμύθι, αλλά το πιθανότερο είναι ένα συμπέρασμα/πρότυπο που προκύπτει βιαστικά και με βολικά κριτήρια, να μην έχει και τα καλύτερα αποτελέσματα στην κριτική σκέψη των παιδιών.
έχει ανεβάσει πολύ καλή ποιότητα της Ariel με ενσωματωμένες και τις δύο μεταφράσεις!!
