Σωστά τα λες, Dante. Μόνο σε ένα σημείο είναι που, χωρίς να διαφωνώ ακριβώς, θέλω να τονίσω πως στην παραγωγική διαδικασία των ανιμε δεν ξέρω κατά πόσο παίζει ρόλο το κοινό εκτός Ιαπωνίας και Ανατολικής Ασίας.
Βγαίνουν σίγουρα τα άπειρα manga και πολλά anime στα Αγγλικά, τα ανιμε/manga *είναι* trendy ειδικά ανάμεσα σε κορίτσια στην Αμερική που αποτελούν ένα σεβαστότατο ποσοστό αναγνωστριών και θεατών, οι οποίες μέχρι πριν λίγα χρόνια ήταν αμελητέα ποσότητα στον χώρο τον κόμικς γενικά.
Όμως νομίζω πως περισσότερο η όποια επορευματοποίηση - αν και στην Ιαπωνία πάντα ήταν εμπορικά - έχει να κάνει με την ανάπτυξη σε παγκόσμιο επίπεδο των παιχνιδιών και του Ιντερνετ, παρά με τους φανς των κομικς ή τους θεατές ανιμε.
Αλλά είναι όντως άλλο, και ενδιαφέρον θέμα, οπότε ίσως μπορούμε να το συζητήσουμε αλλού.
Είναι κάτι άλλο που θέλω να πω και αυτή τη φορά ίσως το παίξω λίγο "μεγάλος". Συγχωρέστε με γι'αυτό και ακούστε αν θέλετε.
Δεν υπάρχει τίποτα το ελιτίστικο στο να βλέπει κανείς ανιμε ή να διαβάζει manga. Υπάρχει μόνο η περιθωριοποίηση που συχνά υφιστάμεθα όλοι που καμμιά φορά μας κάνει να αντιδρούμε σαν να ανήκουμε σε μια ελίτ. Το κατανοώ αυτό.
Μην φτάνουμε όμως σε άκρα του στυλ οτι θα "εξευτελιστούν" τα ανιμε/manga αν κάποιοι trendsetters αρχίσουν να ενδιαφέρονται, για οποιοδήποτε λόγο θέλουν, γι'αυτά. Ο καθένας έχει κάθε δικαίωμα να ασχοληθεί με ό,τι θέλει, όπως θέλει, όσο θέλει και αν θέλει.
Μην ξεχνάτε πως όσο "trendy" και να γίνουν ανάμεσα σε εφήβους ή και εικοσάρηδες, οι περισσότεροι θα σταματήσουν να τα βλέπουν όταν δεν θα είναι πια trendy ή οι ίδιοι θα μεγαλώσουν.
Έχω ένα φίλο που δεν τον είχα δει για χρόνια. Όταν είδε πως διαβάζω ακόμα κόμικς κλπ με ρώτησε "Μα καλά. Ακόμα τα βγάζουν αυτά?" Όχι "ακόμα τα διαβάζεις", "ακόμα αν τα βγάζουν"! Μου φάνηκε πολύ αστείο, δεν ξέρω.
Όσο για "ειδικούς" και "παλιές σειρές" κλπ, συμφωνώ πως καλό θα είναι να ξέρει κανείς πάνω σε τι βασίστηκε μια τέχνη που αγαπά, και πως υπήρξαν και παλιά αριστουργήματα, αν θέλει να "εμβαθύνει" κάποια στιγμή στο θέμα. Δεν είναι όμως απαραίτητο να δει παλιές σειρές, αρκεί να θυμάται πως κάτι που του φαίνεται απίστευτα "wow" και πρωτότυπο σήμερα, μπορεί ήδη να έχει ειπωθεί πολλές φορές, πιο παλιά σε άλλες σειρές.
Προσωπικά δε θέλω να αισθανθώ "ειδικός" ποτέ. Πολλοί γνωστοί μου που συνεχίζουν ακόμα να ασχολούνται με κόμικς κλπ - όσοι είναι της ηλικίας μου - έφτασαν πριν χρόνια στον "κωλοφώνα" της γνώσης του χόμπυ τους και έμειναν εκεί, δαφνοστεφανομένοι και παρελθοντολάγνοι. Τίποτα καινούργιο δεν τους αγγίζει, τίποτα δεν τους μαγεύει πια, τίποτα δεν αξίζει, τίποτα δεν εξελίσσεται, τίποτα δεν υπάρχει παρά μόνο τα χρόνια που ασχολήθηκαν και οι ανάλογες δάφνες που "πήραν", και το αναμάσημα παλαιών σειρών (που τότε ήταν ΟΙ καινούργιες), βιβλίων, κόμικς κλπ. Ποτέ δε θα δουν ή διαβάσουν κάτι καινούργιο, ποτέ δε θα αξιολογήσουν οτι μπορεί μια τέχνη να έχει εξελιχθεί και να αξίζει.
Σαν τις καμήλες στην έρημο δεν πίνουν νερό πια γιατί δεν πάνε σε καμμιά όαση. Πίνουν μόνο αυτό που έχει μαζέψει η καμπούρα τους.
Ευτυχώς για μένα δεν είμαι έτσι και δεν κάνω παρέα με τέτοια άτομα πια. Με καταθλίβουν οι "ειδικοί" και οι "φτασμένοι".
Είναι δίκοπο μαχαίρι το να νιώθει κανείς "ειδικός" και "φτασμένος" και να διαχωρίζει τον εαυτό του από τους "άλλους", ακόμα και όσους αποκαλεί "trendy". Σκεφτείτε μόνοι σας το γιατί.
Αυτά και αν ακούσω κανένα φίλο μου sci-fi fan να λέει "ουφ, τα ανιμε είναι για παιδάκια" θα του κολλήσω το Noein στη μούρη χαλκομανία!!!
:congrats:
