Σου φαίνεται ότι χρειάζεται οποιαδήποτε επιχειρηματολογία για αυτό; Είναι τόσο πασιφανές που άσχετα από το πόσο πραγματικός είναι ο κίνδυνος, μου φαίνεται ότι η μαζική υπακοή είναι τρομακτικότερη και από τα πιο βλακώδη σενάρια σενάρια συνωμοσίας.
Ναι, χρειάζεται. Είναι περισσότερο συναισθηματικά τα κριτήρια σου παρα Οτιδήποτε ’λλο. Αλλα ακόμα Και αν συμφωνώ Μαζί σου, δεν θεωρώ Ότι είναι αυταπόδεικτο.
Μπουλινγκ στο σχολείο,ψυχολογικο μπουλιγκ εντός οικογένειας, μετακόμιση από άλλη χώρα και κάποια προβλήματα υγείας κατέστρεψαν κάθε ελπίδα για σχέση και ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων γενικα, τη δύσκολη περιοδο της εφηβειας. Βάλε πως ήμουν και άσχετος με ποδόσφαιρο και μπάσκετ και προτιμούσα να ζωγραφίζω και να παίζω βίντεοπαιχνίδια, που κάναν τα πράγματα χειρότερα. 20-25 είχα μια αναλαμπή και διέγερση γενικά, χωρίς όμως να γίνει τίποτα, λόγω και των παραπανω. Από τότε ειμαι ελεύθερος και δεν ασχολούμαι καν. Ούτε καν με αγοραιο έρωτα. Και βλέποντας τι τραβά η αδερφή μου με τον άνεργο άντρα της (Web design τάχα, να'ναι καλά οι γονείς μας) και να μου λέει ταυτόχρονα ο καλύτερος φίλος μου πως απατά τη γυναίκα του με παιδί μηνών και οτι οι άντρες είναι πολυγαμικα όντα (του το πε ψυχολόγος τρομάρα του), είπα άσε καλύτερα, καλά είμαι και έτσι.
Μπορώ σίγουρα να καταλάβω πως τέτοιες εμπειρίες μπορούν να σε κάνουν να μην θες αρκετά kάτι που δεν έχεις γνωρίσει, n vα φοβάσαι τόσο πολύ την απόρριψη που να μη θες να προσπαθήσεις kαν. Η Και τα δυο.
Παρολαυτά είμαι σίγουρος oτι Και διπλα n τα τριπλά να είχαν συμβεί σε κάποιον, πάλι θα μπορούσα να επιχειρηματολογήσω υπέρ των κάθε λογής ανθρωπινων σχέσεων. It simply is that good
Και sorry αλλα αν δε το πω θα σκάσω: ο κολλητός σε αυτό το ζήτημα φέρεται Σαν ένας παπάρας πoυ έχει ανάγκη να βρει δήθεν παγκόσμιες σταθερές Για να κάνει Ότι κάνει. Σαν kάτι θρήσκους που χρειάζονται τον φόβο τnς τιμωρίας Για να είvαι καλοί άνθρωποι.
Edited by Lord Leon, 03 August 2020 - 01:44.