Να ψάχνομαι στα θρηκευτικα άρχισα πολύ μικρός από αρχές γυμνασίου ακόμα κυρίως λόγω κάποιων γεγονότων και επιρροής από τον πατέρα μου και κάπου στα 15/16 καταστάλλαξα.Το αστείο είναι ότι πήγαινα σε κατασκήνωση μοναστηριού μέχρι εκείνη την ηλικία και αν και έπεφτε προπαγάνδα full οι περισσότεροι πατέρες ήταν αρκετά chill και είχαμε καλές σχέσεις και νοιάζονταν γενικώς για τα παιδιά αλλά κάπου τότε άρχισα να ασχολούμαι με άλλα πράγματα και σταμάτησα να πηγαινώ περισσότερο για αυτό το λόγο παρά τις διαφωνίες που είχα.Στο λύκειο στο μάθημα πέρναγα πιο edgy φάση και θυμάμαι έψαχνα αφορμή να πιαστώ με την καθηγήτρια που γενικά ήταν καλή και χαλαρή στο μάθημα που ήταν περισσότερο σε στυλ συζήτησης και θυμάμαι περνάγαμε ολόκληρα μαθήματα να διαφωνούμε εγώ και η καθηγήτρια μέχρι να χτυπήσει το κουδούνι πάντως το βιβλίο των θρηκευτικών ήταν άθλιο και δεν με άφηνε να αγιάσω ακόμα και μέρες που δεν είχα όρεξη, αυτό πάντως που με πείραξε περισσότερο θυμάμαι πάντως είναι που μου λέγανε κάτι φίλοι μου σήμερα τσακώσου με την θρηκευτικού για να μην κάνουμε μάθημα και μετά από αυτό έχασα το ενδιαφέρον μου για διάλογο γτ ένιωσα ότι όλα πήγαιναν στον βρόντο.Και γενικά τα τελευταία χρόνια δεν έχω πλέον την όρεξη να εξηγώ βασικά πράγματα και στο στρατό δυστηχως θρησκευτικό όρκο έδωσα και ήρθατε εσείς να με κάνετε να νιώσω άσχημα φτου σας.
Edited by pasxaleas, 22 March 2018 - 16:01.