Tελειωσα το Strawberry on the Shortcake.

Μου άρεσε υπερβολικά, μονο κάτι με ξίνησε λιγο.
Καλα μου αρεσουν τα happy endings(διοτι οταν είναι sad, είmαι down μετα για 1-2 μερες). Αλλα επειδη επισης είμαι και sadomasohist θελω να ριχνω κλαμα στο τελος.

Θελω να νιωθω κάτι έντονο, ακόμη και αν δεν είναι χαρα. Nandeeeeeeee? Δεν λεω οτι μου αρεσουν τα endings που ολοι πεθαινουν οπως στα θριλερ(σε αυτα ξενερωνω απιστευτα). Μου αρέσει όταν το τέλος είναι ενδιάμεσο. Δλδ κάποιοι βρίσκουν την ευτυχία και κάποιοι συμβιβάζονται με κάτι ενδιαμεσο, ενω μερικες φορές σκεφτονται αυτό που έχασαν. Εναλλακτικό τελος δεν λέγεται αυτο νομιζω? Μου φαίνεται πιο ρεαλιστικο, κάτι που συμβαίνει πάντα στη ζωή. (για αυτο και το honey and clover παραμενει το αγαπημενο μου anime!).
Στην τελική φτάνω στο τρομακτικό σημείο να πω ότι το drama που με συγκινησε πιο πολυ απο όσα εχω δει ήταν το nobuta wo produce.

Ακομη και αν στην αρχη ήμουν έτοιμη να το κάνω drop(βασικα μέχρι τη μέση βαριομουν σχετικα), οταν τελικά καταλαβα ότι η υποθεση της σειρας δεν ήταν το producing της nobuta actually, αλλα το anti-producing κλπ του kiritani αναθεωρησα. Και είχε ένα απο τα αγαπημενα μου endings!
Νταξ, υπαρχουν βέβαια και οι σειρες στις οποιες τσιρίζω σχεδον λογω fangirlismou, αλλα αυτό είναι άλλο. Ισως θα επρεπε να χωρίσουμε τις σειρες σε αυτες που έχουν ενδιαφερουσα εξελιξη κατα τη διαρκεια των επεισοδιων και αυτες που έχουν ενδιαφερον τελος.
Καλα τι με επιασε, ημερολογιο το εκανα.