Εγώ πιστεύω ότι το σενάριο είναι μια απαραίτητη βάση. Μέχρι εκεί όμως. Δεν είναι σε καμια περίπτωση το μόνο ζητούμενο σε ένα ανιμε. Το σχέδιο, η σκηνοθεσία, η μουσική επένδυση είναι αυτά που δίνουν τις πινελιές σε ένα ανιμε. Αυτά τα στοιχεία είναι η "σάλτσα". Και νομίζω στη τελική αυτές οι λεπτομέρειες είναι που θα το διαμορφώσουν. Σε αρκετά ποστ αυτού του thread αναφέρουν κάποιοι τα βιβλία. Δηλαδή τα βιβλία μόνο σενάριο και πλοκή είναι; Τα εκφραστικα μέσα, το ύφος γραφής.. τα βάζουμε σε δεύτερη μοίρα; Ως εκ τουτου δεν νομίζω ότι το σενάριο είναι το νούμερο ένα ζητούμενο.
Να πω και δυο παραδείγματα που μου έρχονται κατα νου.
Cowboy Bebop. Σε όσους πραγματικά άρεσε η σειρά... γιατί σας άρεσε; Λόγω πλοκής; Πρωτότυπου σεναρίου; Δε νομίζω. Κουλ πρωταγωνιστής με σκοτεινο παρελθόν και χαμένη αγάπη που τον στιγματίζει... μπλα μπλα μπλα μπλα. Το έχουμε ξαναδει κάπου αυτό το έργο και θα το ξαναδούμε. Όμως... Τι αφήγηση, τι στυλ, τι σκηνοθεσία, τι μουσική! Ένα σενάριο που θα μπορούσε να είναι ότι πιο κοινότυπο, έγινε έπος! Χώρια που τα περισσότερα επεισόδια είναι ασχετα με την υπόθεση. Και τι με αυτό; Δε χάνουν στο παραμικρό(εντάξει όχι όλα).
Και ένα άλλο που σκέφτομαι. Hellsing. Τα OVA ιδίως. Εντάξει σεναριακά προχωράει το πράγμα αλλά βασικά λίγο με ενδιαφέρει. Ο Alucard είναι η πεμτουσία του στυλ. Τον βλέπουμε να αράζει σε μια πολυθρόνα με ένα ποτήρι κρασί/αίμα-τι σκατά ειναι;-(ποιος νοιάζεται

Σενάριο , ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ δεν πιστεύω αυτό που λέγεται μια εικόνα ισοδυναμεί με 1000 λέξεις....
Πολύ ακραίο ακούγεται αυτό. Κι εγώ πιστεύω ότι δεν υφίσταται τέτοια ισοδυναμία. Για κάποιες εικόνες δεν υπάρχουν απλά λέξεις.
FANSERVICE:nbleed:
Τι είναι το fanservice;
