Δεν τη συμπαθώ που δεν τη συμπαθώ έτσι κι αλλιώς τη black metal από άποψης ήχου, τα κάνετε ακόμα χειρότερα όταν κάθε τρεις και λίγο θα κάνετε για ν-οστή φορά (όπου ν τείνει στο άπειρο) την ίδια ΒΑΡΕΤΗ συζήτηση για το ποια συγκροτήματα λέγονται γνήσια black metal και ποια λέγονται μαϊμού. ΌΧΙ ΑΛΛΟ ΚΑΡΒΟΥΝΟ.
Κάθε φορά που μπαίνω στο thread έχω ένα deja vu κοιτώντας τα ποστ του Flame.
Εμένα πάλι έπεσαν κάτι νέα cdάκια στα χέρια αν και με καθυστέρηση λέω να γράψω την άποψή μου.
Random σειρά.
Apocalyptica- 7th Symphony : Έτσι και έτσι ο δίσκος λίγο κουραστικός κάποιες στιγμές.
Black Label Society- Order Of The Black : Καλός δίσκος, στο κλασσικό στυλάκι τους που ομολογώ ότι όσο περνάν τα χρόνια μου φαίνεται όλο και περισσότερο φιλικό στα αυτιά.
Blind Guardian- At The Edge Of Time : Στα πρώτα κομμάτια που άκουσα το καλοκαίρι δεν ενθουσιάστηκα, αλλά όσο περνάει ο καιρός αποδεικνύεται πολύ καλή δουλειά.
Grand Magus- Hammer Of The North : Αν το Iron Will ήταν δισκάρα, αυτός είναι 3 φορές δισκάρα. Κρίμα που ο JB έφυγε από τους Spiritual Beggars.
Annihilator- Annihilator : Δισκάρα, συνεχείς εξέλιξη από τα πρώτα album τους, μοντέρνος ήχος. Μάλλον θα τους ξανατιμήσω το Νοέμβρη (ελπίζουμε σε άλλη μία πένα ή μπακέτα αυτή τη φορά)
Angra- Aqua : Καλούτσικος δίσκος, αλλά μου αφήνει μία αίσθηση σαν να έχω ξανακούσει κάθε κομμάτι του κάπου αλλού. Δεν θα έλεγα ότι σχίζει από πρωτοτυπία.
Nevermore- The Obsidian Conspiracy : Το This Godless Endeavor είχε κάποια καλά κομμάτια, έτσι και ο νέος δίσκος έχει κάποια καλά κομμάτια, αλλά η φένεται σαν να έχει κάνει κοιλιά η μπάντα.
Paul Gilbert- Fuzz Universe : Ότι πρέπει για να χαλαρώσεις. Ωραία μουσική και καλές σολιές, με κομμάτια που να φέρνουν σε άλλα είδη. Μετά σε ψήνει να χώσεις Vinnie Moore στο καπάκι. Επίσης ειδανική υπόκρουση για καυτές βραδιές


Dimmu Borgir- Abrahadabra : Σίγουρα καλύτερο από το In Sorte Diaboli, χαβαλέ έχει αλλά όχι για πολλά πολλά.
Ministry- The Last Dubber : Δεν είναι κανονικός δίσκος, αλλά διασκευές σε κομμάτια του The Last Sucker των Ministry από διάφορους καλλιτέχνες, όχι για metalheads


Therion- Sitra Ahra : Στο πρώτο άκουσμα σε ξενίζει, ειδικά αν είσαι από αυτούς που τους αρέσουν συγκεκριμένες περίοδοι των Therion. Αν είσαι από τους κοινωνούς της μουσικής τους στο δεύτερο άκουσμα λες "Ο Bhaal τί γαμάτη δισκάρα βγάλαν οι πούστηδ3ς"
Αν και φανατικός των Spiritual Beggars, αρνούμαι να τους ακούσω με τον Apollo στα φωνητικά.
Και μιας και λέγατε για death, ας ακούσουμε λίγο Death.
[YOUTUBE]http://www.youtube.com/watch?v=GYG6-K-fyCo&feature=related[/YOUTUBE]
[YOUTUBE]http://www.youtube.com/watch?v=efZYXIkHztM[/YOUTUBE]