Μετά από άλλη μια εξουθενωτική μέρα, ήρθε η ψηφοφορία που περίμεναν: μετρώντας όμως τις ψήφους ου δόθηκαν από όλους, παρατήρησαν κάτι πολύ περίεργο. Ο Πιβς είχε τις περισσότερες ψήφους. Τέσσερις για την ακρίβεια…ο Νέβιλ κι ο Χάρι κοιτάχτηκαν. Ξανακοίταξαν τα χαρτιά τους μήπως είχαν κάνει κάτι λάθος, αλλά όχι, όλα ήταν σωστά καταμετρημένα. Ξανακοιτάχτηκαν.
«Ο Πιβς,» αναρωτήθηκε ο Χάρι φωναχτά, και με πλήρη αμφιβολία.
«…κοίτα, αν το σκεφτείς…όλο το σχέδιο το σκέφτηκε ο Ντάμπλντορ και μας το εκμυστηρεύτηκε στο σχολείο—ήμαστε μάλιστα στο γραφείο του. Μπορεί να άκουσε κάτι ο Πιβς, να το μετέφερε σε κάποιον που δεν έπρεπε και…να μαστε εδώ.»
«Ναι αλλά γιατί;»
«Τι εννοείς γιατί; Ο Πιβς είναι, από πότε θέλει λόγο; Ό,τι θέλει κάνει.»
«Ναι αλλά να μας προδώσει;»
«Αυτό αποφάσισαν ΄ κι εξάλλου, όσο λιγότεροι, τόσο μεγαλύτερες οι πιθανότητες υπέρ του να βρούμε τους υπεύθυνους…»
«Άρα κι εσύ πιστεύεις πως δεν το έκανε αυτός.»
«Όπως και να χει,» είπε γρήγορα ο Νέβιλ αλλάζοντας το θέμα «αυτός έχει την πλειοψηφία, αυτός πρέπει να φύγει απ’το συμβούλιο.»
Καθαρίζοντας τον λαιμό του, ο Χάρι τράβηξε την προσοχή όλων που ήδη γέμιζαν τις κοιλιές τους με λαχταριστά φαγητά.
«Οι ψήφοι μετρήθηκαν ΄ ο ένοχος αποφασίσατε πως είναι ο Πιβς.»
Μια μικρή παύση ακολούθησε, αλλά ο Χάρι δεν είχε τελειώσει. Κρίμα όμως, γιατί ο Λόκχαρτ είχε ήδη βγάλει το ραβδί του έξω!
«Μην ανησυχείτε φίλοι μου,» είπε με μπρίο κι άρχισε να σημαδεύει ΄ ο Πιβς άρχισε να γελάει «εγώ θα σας βγάλω από τη δύσκολη θέση του πώς να σταματήσετε ένα φάντασμα!»
«Τι; Όχι, Λόκχαρτ, μην το κάνεις! Άσε το ραβδί σου κάτω!»
Αναστατωμένος ο Χάρι έτρεξε να τον σταματήσει. Όμως ήταν πολύ μακριά. Και οι υπόλοιποι δεν έβλεπαν τον λόγο γιατί να μην τους βοηθήσει, δεν ήξεραν την πραγματική ικανότητα του Λόκχαρτ, η οποία ήταν μηδαμινή. Ο νεαρός έτρεξε να τον αποτρέψει. Ο Πιβς ακόμα γελούσε, πετώντας τριγύρω. Κι ο Λόκχαρτ σημάδευε ψηλά…
«Πετριφίκους τοτι—!»
«ΜΗ!»
Το απλό, λανθασμένο ξόρκι που πήγαινε να κάνει ο Λόκχαρτ εκσφενδονίστηκε ΄ ο Χάρι έσκυψε για να μην τον χτυπήσει! Η ακτίνα εξοστρακίστηκε, άρχισε να αντανακλάται στους τοίχους. Αν κι έχασε τον στόχο, η λάμψη που δημιουργούνταν και με κάθε αντανάκλαση γινόταν μεγαλύτερη μέχρι που άρχισε να τον περικυκλώνει! Το φάντασμα άρχισε να γελάει υστερικά και να κοροϊδεύει, όμως δεν ήταν αρκετό: η ακτίνα από μία δέσμη φωτός τώρα είχε μεταμορφωθεί σε στρόβιλο και δεν έλεγε να τον αφήσει!
Μια δυνατή έκρηξη φωτός τύφλωσε τους πάντες ΄ όταν το φως έγινε κανονικό και πάλι, είδαν τον Πιβς εντελώς ακίνητο. Ο Χάρι άρπαξε τον Λόκχαρτ από τον γιακά και τον ταρακούνησε!
«Τι έκανες;!» Τον ξαναταρακούνησε. «Τι έκανες, μου λες;!»
«Τι έκανα; Μα, τον σταμάτησα φυσικά κύριε Πότερ.»
«Δεν τον σταμάτησες απλώς, τον πέτρωσες…κάπως!»
Μα τι κάνει στο καλό αυτό το Δωμάτιο; Γιατί τόσες δέσμες φωτός και βλακείες; Ο Πιβς είχε ακριβώς τον ίδιο μικρό καπνό να βγαίνει από τα αυτιά του, ακριβώς όπως κι ο Ακέφαλος Νικ, όταν είχε πετρώσει εκείνος. Μαζεύτηκαν όλοι γύρω από το φάντασμα το οποίο είχε μείνει ακίνητος με τη γλώσσα του απ’έξω να τους κοροϊδεύει, τα χέρια του στους κροτάφους του και τα μάτια του κλειστά.
«Ε-ε, εεε μα φυσικά τον πέτρωσα. Αυτός ήταν ο σκοπός μου εξαρχής, φυσικά, φυσικά αυτός ήταν ο σκοπός μου…να τον πετρώσω. Ο σκοπός μου…»
Όλοι κοίταξαν τον ξανθό μάγο με μισό μάτι.
«Θα μπορούσαμε να τον αφήσουμε έξω στο σχολείο και να δούμε τι θα γίνει, θα μπορούσαμε να τον ακολουθήσουμε, είναι ένα φάντασμα! Κι εσύ διαλέγεις να τον πετρώσεις…καλά, ο τρόπος του λέγειν σιγά μην το διάλεξες. Όπως και να χει, άσε το ραβδί σου εκεί και φύγε. Φύγε πίσω. Κι άσε μας να ασχοληθούμε με το πρόβλημα. Ααααχ, δεν πιστεύω ότι πέτρωσε ο Πιβς. Γιατί έχουμε τον Λόκχαρτ εδώ μέσα τέλος πάντων;»
«Γιατί μας είχε πει ο Ντάμπλντορ: τίποτα δεν είναι τυχαίο και οι καθηγητές των Σκοτεινών Τεχνών θα βοηθήσουν στη λύση: ο Κουίρελ μας άφησε χρόνους, αλλά ο Λόκχαρτ είναι καλά, ο Μούντι είναι εδώ, ο Λούπιν είναι εδώ, ο Σνέιπ είναι εδώ—ακόμα και η Άμπριτζ…!»
«Σωστά.»
«Όπως και να χει, ώρα να μετακινήσουμε τον Πιβς. Μήπως θυμάσαι πώς είχε μεταφέρει η ΜακΓκόνακαλ τον Σχεδόν Ακέφαλο Νικ;»
«Ναι κάτι με αέρα νομίζω. Ω, γεια σου Ρον, έλα λίγο--!»
«ΤΙ ΣΤΟ ΚΑΛΟ ΕΠΑΘΕ Ο ΠΙΒΣ;!»
Ο Χάρι εξήγησε: «Ο Λόκχαρτ πήγε να κάνει ένα απλό ξόρκι αλλά πήγε λάθος και τον πέτρωσε.»
«…γιατί;»
«Γιατί βρέθηκε ένοχος από τους άλλους,» είπε ο Νέβιλ κι ανασήκωσε τους ώμους του. «Ούτε εγώ εγκρίνω, αλλά τι να κάνουμε; Τουλάχιστον τον έβγαλε εκτός και είμαστε πιο κοντά στο να βρούμε τον ένοχο. Αν και…δεν πιστεύω πως ήταν ένοχος.»
«Ναι, ούτε εγώ,» είπε εκνευρισμένος κι αναστέναξε «αλλά φαντάζομαι θα τον βάλουμε μαζί με τη Ερμιόνη. Αχ, μόνο να ήταν ξύπνια τώρα, θα ήξερε τι να κάνει. Και πώς θα το ξεπετρώσουμε το φάντασμα;»
«Αρχικά πρέπει να βρούμε Μανδραγόρες και αφού ωριμάσουν αρκετά-!»
«Μετά αυτά, Νέβιλ, αφού ξυπνήσει και η Ερμιόνη. Τώρα…όλοι πρέπει να πάνε για ύπνο. Εκτός από σένα Ρον φυσικά.»
«Ξέρετε, μπορείτε να με βοηθήσετε κι εσείς μια φορά.»
«Εμείς οργανώνουμε τα πράγματα εδώ,» είπε ο Νέβιλ ανασηκώνοντας τους ώμους του.
«Ξέρετε τι; Αν ένας από σας με βοηθήσει, θα μπορέσουμε να βρούμε τους προδότες πολύ πιο εύκολα.»
«Και πώς θα το κάνουμε αυτό;»
«Ο Νέβιλ θα μείνει να περιπολεί το βράδυ κι εγώ αντί για γύρους, θα μείνω μόνο με ένα άτομο. Αν σηκωθεί το βράδυ, είναι αυτός που ψάχνουμε.»
«Καλώς…συμφωνώ, θα σε βοηθήσω,» δέχτηκε ο Νέβιλ. «Ποιον θα είναι ο πρώτος ή η πρώτη;»
«Αυτά θα τα πούμε μετά. Τώρα όλοι πρέπει να αποσυρθούνε στα κρεββάτια τους.»
(your president and GM Neville Longbottom)
«Σωστά. Αχεμ, με ακούτε; Ωραία. Πάντε εσείς για ύπνο κι εμείς θα σας κρατήσουμε ασφαλείς…»
John Crabs – Severus Snape αθώος- Babba - Marjorie Dursley
- OdyMonaxos - Gildroey Lockhart
- TheGunsmasha - Alastor Moody
- Osama Bin Laden - Garrick Ollivander
- BadBoy - Remus Lupin
demonicMC - Draco Malfoy - αθώος- Keito - Luna Lovegood
- Theodore
- Dolores Umbridge
Fandom - Peeves - αθώοςBlack Kaiser – Kreacher - healer- Kai - Sybill Patricia Trelawny
Η νύχτα έπεσε.
Οι θανατοφάγοι ας επικοινωνήσουν μαζί μου.
Αυτό το θέμα είναι κλειδωμένο
- Dolores Umbridge
