Jump to content


Καλωσήλθατε στο .aNiMe//GR!


Sign In 

Create Account
Καλωσήλθατε στο .aNiMe//GR, ένα ελληνικό forum για τα anime, τα manga και την ιαπωνική κουλτούρα. Βλέπετε την ιστοσελίδα μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας! Η εγγραφή σας στην διαδικτυακή κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να ψηφίσετε σε δημοσκοπήσεις, να πάρετε μέρος σε διαγωνισμούς μας και πολλές άλλες επιπλέον υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη σας. Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και φυσικά δωρεάν. Ελάτε και εσείς στην κοινότητά μας σήμερα!

Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας ή με την πρόσβαση σας στο forum, παρακαλούμε μην διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μας.
 

Photo

Η νύχτα πέφτει στο Hogwarts: The Council of the Room of Requirement

η νύχτα πέφτει χαρακτήρες παίχτες rp harry potter

  • This topic is locked This topic is locked
213 replies to this topic

#211 OdyMonaxos

OdyMonaxos

    It's nothing personal

  • Members
  • 623 posts

Posted 24 March 2014 - 23:51

Gilderoy_Lockhart.png

 

Έχετε προσέξει πως ο 

Γκίλντροϊ Λόκχαρτ

χασκογελάει συνεχώς;

 

Το έχετε πάρει χαμπάρι, κύριε Μούντι; Τι νομίζετε, πως το κάνω για την κάμερα; Όχι, κύριος! Ίσα ίσα, έχω ένα πολύ καλό απόθεμα, κληρονομιά μου από μία περιπέτεια ονόματι "Τζαμάρωντας στη Τζαμάικα". Αν ενδιαφέρεστε να ξεφορτωθείτε τον παππού Ολλιβάντερ για λογαριασμό μου, πάρτε χρονόμετρο, γάντια και στιλέτο, καθαρίστε τον σαν αυγό και σας δίνω 3 κιλά το μήνα. Δωρεάν.

 

Γιατί νομίζατε πως η Λούνα και ο Πιβς έλεγαν ασυναρτησίες όλη την ώρα; Ε; Γιατί νομίζετε πως σκότωσα τον Πιβς εν ψυχρώ; Γιατί νομίζετε πως από τν αρχή ο Πιβς προσπαθούσε να μου πάρει την τσάντα; 



#212 TheGunsmasha

TheGunsmasha

    Μεθυσμένο τζίνι

  • Members
  • 548 posts

Posted 24 March 2014 - 23:59

Alastor "Backstabber" Moody
Alastor_moody.jpg

Άντε γειά! Ollivander(Osama)!!! Χασίσι για πάντα!

a9bb424676cde0a810baad4738abdc507ea343bb


''Anime characters are like actors nowadays. Φοράνε νέες περούκες και glitter και παίρνουν ρόλους και σ'άλλες σειρές.''

-Ένας σοφός πρίγκιπας

''Πάντως βλέπω τις υπογραφές και για πρώτη φορά ο Guns φαίνεται να έχει superior taste απο θέμα εμφάνισης μόνο, για χαρακτήρες δεν ξέρω.''

-Kai, 6//11/2018


#213 Fallen_Mpougatsa

Fallen_Mpougatsa

    Aku soku zan

  • Members
  • 1,889 posts

Posted 24 March 2014 - 23:59

H ημέρα τελείωσε.

 

Αναμένεται το post μου αύριο.


setsaito_zpsbkmhagqd.jpg
_____________

Set by Kai


#214 Fallen_Mpougatsa

Fallen_Mpougatsa

    Aku soku zan

  • Members
  • 1,889 posts

Posted 25 March 2014 - 22:02

«Δεν κοροϊδεύεις κανέναν πια, Ολιβάντερ, παράτα τα ΄ εσύ είσαι ο ένοχος.»

 

«Το είπε ο άνθρωπος που παρομοίασε τον εαυτό του με τον μυθικό Γκάνταλφ, τον Γκρίζο. Λες και έχεις τη γενειάδα γι αυτό. Μα τι λέω, όπως και να χει, επιμένω πως πρέπει να κοιτάξουμε όλα τα στοιχεία, από όλες τις μεριές-!»

 

«Παράτα τα είπαμε αγαπητέ μου, είσαι ένοχος,» είπε ο Λόκχαρτ κρατώντας μια γαλέρα  μπροστά από το πρόσωπό του. Την πέταξε ψηλά. «Σε μετρήσαμε, σε κρίναμε και φοβάμαι πως βρέθηκες ανάξιος για να συναναστρέφεσαι μαζί μας, επειδή είσαι ο προδότης.»

 

«…»

 

Ο Ολιβάντερ κοίταζε συνεχώς από τον Άλαστορ στον Λόκχαρτ κι από τον Λόκχαρτ στον Άλαστορ ΄ δεν τους έπειθε. Παρά τις θεατρικότητες και των δύο, πλέον τίποτα απ’ότι έλεγε δεν έπειθε κανέναν. Η καρδιά του χτυπούσε τόσο δυνατά που έκανε αντίλαλο μέσα στα αυτιά του! Το ήξερε πως αργά ή γρήγορα θα βρίσκονταν σε αυτήν τη θέση, μα περίμενε να γίνει πιο ομαλά κι όχι με τόση προσοχή στραμμένη πάνω του: ο Νέβιλ, ο Ρον κι ο Χάρι δεν τον είχαν αφήσει από τα μάτια τους, ενώ οι άλλοι δύο είχαν τα ραβδιά να δείχνουν εκείνον από την αρχή της συζήτησής τους!

Και το χειρότερο απ’όλα, δε μπορούσε να κοιτάξει προς τον Λούσιους για να πάρει την καθοδήγηση που ήθελε γιατί έτσι θα σφράγιζε τη μοίρα του για τα καλά…

 

Ξαφνικά ο Ολιβάντερ κατέρρευσε! Όλοι είχαν την αντίδραση να τρέξουν μπροστά για να τον πιάσουν, μα συγκρατήθηκαν ΄ εκείνος συνέχισε να πέφτει αργά και κουρασμένα στο πάτωμα, σημάδια της ηλικίας του παρά την ζωντάνια που πάντα επιδείκνυε, κι έκατσε κάτω με όση αξιοπρέπεια μπορούσε.

 

«Δεν καταλαβαίνετε,» είπε επιτέλους μετά από μεγάλη παύση «είμαι γέρος τώρα και είναι εύκολο για τους άλλους να με εκμεταλλευτούν. Είχα βρεθεί σε μεγάλο κίνδυνο λίγο καιρό πριν, όχι παραπάνω από δύο μήνες, όταν ο Βόλντεμορτ επέστρεψε ξανά στον κόσμο των ζωντανών στην Διαγώνιο Αλέα. Πρέπει να καταλάβετε,» συνέχισε να δικαιολογεί τον εαυτό του, φανερά αποζητώντας συγχώρεση ή κάποια κατανόηση «πως όταν ο Σκοτεινός Άρχοντας θέλει κάτι, θα το πάρει. Δεν υπάρχουν διέξοδοι ούτε περιθώριο για να του αντισταθείς, πόσο μάλλον να τον κοροϊδέψεις.»

 

Η φωνή του έσπαγε και άρχισε να πιάνει το χέρι του από την εσωτερική μεριά ασυναίσθητα. «Δεν είχα—άλλη επιλογή δεν υπήρχε.» Προσπάθησε να μην κλάψει, μα τα δάκρυα ήταν ήδη πολλά στα μάτια του. «Με, με βασάνισε, με…με μεταχειρίστηκε και προσπάθησε να με κάνει να τον υπακούσω δείχνοντάς μου τις συνέπειες σε περίπτωση που τον παράκουγα χωρίς καν να το έχω κάνει.

 

Είναι σκληρός και κακός και θα κάνει ότι μπορεί για να σε σπάσει ΄ είναι ανελέητος. Γι αυτό, καταλάβετε δεν είμαι καθόλου σύμφωνος με αυτό που πρέπει να κάνω--!»

 

Πετάχτηκε στα πόδια του και δεξιά, πέφτοντας πάνω στον Άλαστορ Μούντι! Το ραβδί του Χρυσούχου έριξε ένα ξόρκι, όπως το διέταξε, μα δεν κατάφερε να τον χτυπήσει ΄ για γέρος, ήταν πολύ γρήγορος στα πόδια του, ο αναθεματισμένος. Πάλεψαν μετά για την κυριαρχία του ραβδιού, ενόσω ο Γκίλντροϊ προσπαθούσε να βρει στόχο με το δικό του. Βέβαια, ο Χάρι του το πήρε απ’τα χέρια αμέσως, ενώ ο Ρον όρμισε κανονικά, χωρίς ραβδί, πάνω στον Ολιβάντερ!

 

Κανείς δεν περίμενε ο γέρος αυτός να είχε τόση δύναμη μέσα του κι όμως να που κρατούσε καλά ενάντια σε δύο:  ο Ρον προσπαθούσε επανειλημμένα να τον πιάσει κάτω από τα χέρια και να τον τραβήξει, αλλά όλο του ξεγλιστρούσε. Ο Μούντι απ’την άλλη έκανε το παν για να κρατήσει το ραβδί του μακριά απ’τον προδότη μα δεν ήξερε για πόση ώρα ακόμα θα το κατάφερνε.

 

«Σταμάτα να παλεύεις αμέσως αυτή τη στιγμή,» πρόσταξε ο Νέβιλ με το δικό του ραβδί έτοιμο, αλλά δίσταζε να πραγματοποιήσει την απειλή του ακόμα μήπως χτυπούσε κάποιον δικό τους.

 

Όλα έγιναν μέσα σε δευτερόλεπτα ΄ όπως και η γρήγορα απόφαση του Λούσιους: δεμένος μπορεί να ήταν, αλλά μπορούσε να συρθεί: βάζοντας όλη του τη δύναμη στην πλάτη, με ένα δυνατό τίναγμα των γοφών του χτύπησε τον Χάρι Πόττερ με τα πόδια του και τον έριξε πάνω στον Νέβιλ Λόνγκμποτομ, και μαζί έπεσαν με τα μούτρα στο πάτωμα! Η ευκαιρία δημιουργήθηκε και τη μία στιγμή που όλοι οι άλλοι αποσπάστηκαν, ο Ολιβάντερ πήρε το ραβδί του Μούντι!

«Αποχαυνώσιους» φώναξε με τόση αποφασιστικότητα που μέχρι κι ο Ρον από πίσω επηρεάστηκε!

Η δεύτερη καίρια ευκαιρία παρουσιάστηκε και αμέσως γύρισε στον Λόκχαρτ:

 

«Αβάντα Κεντάβρα!»/«Αφοπλίσιους!»

 

Ακούστηκαν τέσσερις φωνές μαζί: του Ολιβάντερ, του Χάρι, του Νέβιλ και του Ρον. Οι τρεις τελευταίοι πήγαν να τον αφοπλίσουν, μα ο πρώτος είχε κάτι πολύ πιο σκοτεινό στο μυαλό του ΄ ευτυχώς το ξόρκι δε βγήκε στόχο κι έπεσε στο κενό…όπου χτύπησε τον τοίχο!

 

Η πράσινη ακτίνα εξοστρακίστηκε! Μία συλλογική κραυγή ακούστηκε κι όλοι έπεσαν στο πάτωμα για να την αποφύγουν.

 

«Ξόρκι Σταμάτα!» ούρλιαξε ο Χάρι και μια ολόασπρη λάμψη ξεχύθηκε από την άκλρη του ραβδιού του ΄ εκεί που συναντήθηκε με την πράσινη έγινε μια μικρή έκρηξη μα όταν ο καπνός διαλύθηκε, όλοι ήταν ζωντανοί…

 

«Πέτρωσε,» πρόσταξε ο Ρον, με το ραβδί του στραμμένο στον Ολιβάντερ ΄ πάνω που ήταν έτοιμος να ρίξει ένα ακόμα ξόρκι στον ατυχή Λόκχαρτ, κοκάλωσε στη θέση του.

Για λίγα δευτερόλεπτα κανείς δεν είπε τίποτα.

 

«Είμαστε όλοι καλά;»

 

Όλοι αποκρίθηκαν καταφατικά στον Χάρι, ο οποίος άρχισε σιγά σιγά να σηκώνεται. Κοιτάζοντας τριγύρω, το μόνο που έβλεπαν ήταν καταστροφή, σώματα αναίσθητων ανθρώπων, επιζήσαντες και πτώματα. Ορολογία ταιριαστή για πόλεμο. Κάνοντας έναν μικρό απολογισμό, ταυτόχρονα έπαιρνε και κάποιες αποφάσεις.

 

«Λόκχαρτ,» είπε κοφτά μετά από πολύ ώρα «πάνε να ρωτήσεις τον Σνέιπ που είναι εδώ στο Χόγκουαρτς αν έχει καθόλου φίλτρο ενάντια του μαγικού ύπνου. Αν ρωτήσει τίποτα, δώσε του αυτό το σημείωμα και δε θα κάνει πολλές ερωτήσεις. Μην του πεις το έγινε εδώ μέσα, απλώς φέρε τα φίλτρα. Και μήπως ξέρεις γιατί σε ήθελε ο Βόλντεμορτ νεκρό;»

 

«Έχει να κάνει με τον χωροχρόνο και κατά πόσο θα αλλάξει κάτι από την έλευσή μας εδώ,» είπε ο Νέβιλ, ξαφνιάζοντας τον Χάρι που είχε μία τέτοια απάντηση έτοιμη. «Η Ερμιόνη μου εξήγησε πως πολύ πιθανόν ο προδότης να θελήσει να κάνει κάτι τέτοιο, για να αλλάξει το μέλλον ΄ μόνο ο δικός του θάνατος θα είχε πραγματικές συνέπειες γιατί είναι ο μόνος που είναι από αυτήν την χρονική περίοδο.»

 

«Μα ήρθε εδώ κατά λάθος!» Ο Ρον ήταν ο πρώτος που το παρατήρησε. «Δε θα μπορούσε να ξέρει ο προδότης-!»

 

«Στην ουσία ο Λόκχαρτ ήταν το δόλωμα,» εξήγησε ξανά ο Νέβιλ, «με κάποιον τρόπο η Ερμιόνη τους έκανε να έρθουν εδώ. Τώρα πώς, πρέπει να την ξυπνήσουμε για να μάθουμε. Το θέμα ήταν πως η αποστολή τους πάντα ήταν να βγουν από δω μέσα και να σκοτώσουν κάποιο από αυτόν τον χρόνο για να μπει το μέλλον σε κίνδυνο. Πόσο μάλλον αν κατάφερναν να σκοτώσουν εσένα σε ηλικία δεκατριών ετών! Η Ερμιόνη γι αυτό μας έκλεισε εδώ μέσα, για να μη μπορεί να βγει κανείς.»

 

«Καλά όλα αυτά που λέτε,» επενέβη ο Λόκχαρτ «πλήρως κατανοητά. Πιστέψτε με…μα αν είναι έτσι, γιατί επιστρέψαμε στο παρελθόν έτσι κι αλλιώς; Μόνοι σας δεν βάζετε σε κίνδυνο τους εαυτούς σας;»

 

«Η Γκρίμμολντ Πλέις παραβιάστηκε ΄ τα μυστικά μας προδόθηκαν ΄ η ασφαλής τοποθεσία αποκαλύφθηκε στον εχθρό. Και μια ημέρα μετά από εκείνη που φύγαμε, είχε προγραμματιστεί επίθεση στο Χόγκουαρτς…όμως δεν έπρεπε να γίνει έτσι. Ο Ντάμπλντορ είπε στην Ερμιόνη πως ένιωσε ότι η ροή της ιστορίας άλλαξε μέσα σε μία μέρα—πως γεγονότα που δεν ήταν ποτέ να γίνουν έλαβαν χώρα. Γι αυτό και το ασφαλές σπίτι που όμως ποτέ δεν καρποφόρησε. Γι αυτό και όλος αυτός ο χαμός. Ο Βόλντεμορτ έκανε κάτι για να αλλάξει τη ροή της ιστορίας μία φορά και τώρα αποζητά να το κάνει και μία δεύτερη.»

 

Οι δύο φίλοι που άκουγαν όλα αυτά για πρώτη φορά, έμειναν κατάπληκτοι. Δε μπορούσε να τους τα είχε εμπιστευτεί όλα αυτά η Ερμιόνη; Τι μυστικοπάθεια ήταν αυτή που την είχε πιάσει; Βέβαια μπορεί να έφταιγε το πότε πέτρωσε…

Ο Ρον καθάρισε τον λαιμό του. Πήρε μια βαθιά αναπνοή και ρώτησε: «Οπότε τώρα τι κάνουμε;»

 

 

1996, 5 Μαρτίου…

 

 

«Ετοιμαστείτε να πεθάνετε χαρούμενοι ΄ το τελευταίο πράγμα που θα δείτε θα είναι ο φίλος σας ο λυκάνθρωπος!»

Ο Βόλντεμορτ είχε εισβάλει στο κρησφύγετο του Τάγματος του Φοίνικα  ΄ ο Ντάμπλντορ δεν είχε δίκιο για το μέρος, αλλά σίγουρα είχε για τη μέρα: η επομένη από εκείνη που έστειλαν τα παιδιά στο παρελθόν, 5 Μαρτίου, ο Βόλντεμορτ έκανε την κίνησή του.

 

Σώματα ήταν σωριασμένα κάτω, άψυχα γεμάτα αίματα ή την έκφραση της απόλυτης έκπληξης ζωγραφισμένα στα νεκρά τους πρόσωπα. Ο Φέινριρ Γκέιμπακ είχε περιποιηθεί τους περισσότερους μα η κακία του Βόλντεμορτ δεν είχε όρια ΄ ήταν έτοιμος να εξαπολύσει τον Ρέμους Λούπιν, που είχε ήδη μεταμορφωθεί εξαιτίας της πανσέληνου, εναντίων των φίλων του!

 

Ο χώρος ήταν κλειστός έτσι ένας εξαγριωμένος ή ανεξέλεγκτος λυκάνθρωπος θα ήταν θανατηφόρος, πόσο μάλλον δύο από αυτούς. Ακόμα πάλευαν γενναία, όσοι είχαν μείνει όρθιοι, μα ήταν προφανές ότι εκείνος είχε το πάνω χέρι, ο εχθρός: υπερτερούσε αριθμητικά, ήταν προετοιμασμένος και είχε ομήρους-εργαλεία όπως τον Ρέμους.

Χτύπησε τα δάχτυλά του και εμφανίστηκε ο Λούσιους με τη Μπέλατριξ οι οποίοι έσερναν ένα κλουβί με έναν λυκάνθρωπο μέσα.

 

«Ρέμους,» αναφώνησε η Τονκς!

 

«Μην πλησιάζεις, δε σε καταλαβαίνει,» τη συμβούλεψε ο κύριος Ουέσλι και την τράβηξε πίσω.

 

Ο Σκοτεινός Άρχοντας πέταξε άλλη μία θανατική κατάρα που κατάφεραν να αποφύγουν, μα το γέλιο του τρύπησε τα σωθικά τους. Η κατάσταση ήταν άσχημη και με την απουσία του Ντάμπλντορ τα πράγματα φάνταζαν λίγο πιο σκούρα απ’ότι μπορεί να ήταν.

 

«Εμπρός λοιπόν, τι περιμένετε; Εξαπολύστε τον μολυσμένο,» είπε με μια απερίγραπτη χαρά στους δύο ακόλουθούς του.

 

Με ένα τίναγμα του ραβδιού της, η Μπέλατριξ έκανε το κλουβί να πάει μπροστά ΄ μα πριν τελειώσει καν την κίνησή της, ένα ισχυρό ξόρκι έριξε τους πάντες κάτω! Κι εκεί που όλα φαίνονταν ανέλπιδα, ποιος άλλος από τον Ντάμπλντορ εμφανίστηκε, κραδαίνοντας το ραβδί του. Τα μάτια του Βόλντεμορτ έγιναν τόσο μεγάλα που φαίνονταν κωμικά.

 

«Εσύ…! Μα πως; Αφού ήσουν στο σχολείο.»

 

«Μπορεί ναι, μπορεί όχι…μα ας σταματήσουμε να κρυβόμαστε τώρα. Κύριε Πόττερ, κύριε Ουέσλι, κύριε Λόνγκμποτομ ελάτε μπροστά.»

 

Ο Λούσιους Μαλφόυ χτύπησε την Μπέλατριξ με ένα ξόρκι από το πουθενά, ενώ ο Έιβερι έβγαλε αναίσθητο τον Γκόιλ! Τέλος, ο Έιβερι έστρεψε το ραβδί του στον Βόλντεμορτ. Αμέσως εκείνος πήγε να τον χτυπήσει, αλλά ένα ξόρκι ήρθε κατά πάνω του! Το απέφυγε κι αυτό αλλά η εμφύλια ρήξη είχε αναστατώσει τους υπόλοιπους θανατοφάγους και το Τάγμα είχε αρχίσει τη μεγάλη αντεπίθεση!

 

«Δεν καταλαβαίνω, πώς καταφέρατε-;»

 

«Ο Ολιβάντερ πέθανε λίγο καιρό μετά αφούτου πήγαμε στο μέλλον,» άρχισε να εξιστορείται ο Νοττ λες κι έκανε μάθημα «με του που βρήκαμε όλους τους ενόχους και προσπάθησε να σκοτώσει τον Λόκχαρτ.»

 

«Ο οποίος ποτέ δεν πέθανε πραγματικά, έτσι αφήσαμε να εννοηθεί,» συνέχισε ο Έιβερι στον ίδιο τόνο και με τα ραβδιά πάντα έτοιμα «και τον κρύψαμε. Φυσικά, έχοντας τη γνώση του τι θα γίνει, δεν χρειάστηκε να πάθει καν αμνησία κι αυτό από μόνο του άλλαξε πολλά πράγματα στο μέλλον: όπως την τοποθεσία αυτής της μάχης.»

 

«Θες να πεις πώς-;»

 

«Ναι, οι Μαλφόυ δεν είναι δύσκολη οικογένεια να εξαγοράσεις. Αυτοί έδιναν τις λάθος πληροφορίες κι εμείς φροντίζαμε να γίνουν όλα όπως έπρεπε.»

 

«Και η Ερμιόνη, που ήξερε πως δε μπορούσαμε να επιστρέψουμε στον χρόνο μας παρά να περιμένουμε να ζήσουμε ξανά αυτά τα τέσσερα χρόνια, μας καθοδηγούσε μέρα με τη μέρα, μήνα με τον μήνα, για το τι να κάνουμε.»

 

«Μέχρι κι εκείνη η καρακάξα η Άμπριτζ έκανε αυτό που της έλεγε.»

 

«Και τώρα όλα έχουν γίνει έτσι όπως τα θέλαμε ΄ συγγνώμη μέσα από την καρδιά μου που δεν καταφέραμε να έρθουμε νωρίτερα σε σας μα έπρεπε όλα να είναι τέλεια.»

 

Κανείς δεν ήξερε ποιος ήταν ο Χάρι, ποιος ο Ρον και ποιος ο Νέβιλ: και οι τρεις περπατούσαν, μιλούσαν και συμπεριφέρονταν με ακριβώς τον ίδιο τρόπο, περικυκλώνοντας τον Βόλντεμορτ. Ο Ντάμπλντορ μιμούνταν τις πράξεις τους και τώρα και οι τέσσερις μεριές του Σκοτεινού Μάγου ήταν κλειστές, καμία διαφυγή.

 

«Και τώρα η στιγμή που περιμέναμε όλοι: βγάλτε έξω τους Πεμπτουσιωτές.»

 

Και οι τέσσερις κάνανε αυτό που πρόσταξε ο Ντάμπλντορ με την χαρακτηριστική του ηρεμία: το μενταγιόν του Σλύθεριν, το κύπελλο της Χάφλπαφ, το διάδεμα της Ράβνεκλοου κι ο Έιβερι είχε στα χέρια του το φίδι.

Όλες οι μάχες είχαν πάψει κι έμειναν να παρακολουθούν τη σκηνή που εξελισσόταν μπροστά τους.

 

«Μπορείς να σκοτώσεις μόνο έναν από εμας,» συνέχισε ο Ντάμπλντορ. «Ποιος θα είναι αυτός;» Καθάρισε τον λαιμό του, αλλά έβλεπε την έκφραση απόλυτης απελπισίας στο πρόσωπο του Βόλντεμορτ. «Με το σήμα μου…»

 

Όλοι βγάλανε έξω από ένα όπλο: οι δύο πρώτοι έβαλαν μέσα τα ραβδιά τους και βγάλανε από ένα δόντι φιδιού ΄ ο Έιβερι εμφάνισε το σπαθί του Γκρίφιντορ ενώ ο Ντάμπλντορ συνέχισε να σημαδεύει με το ραβδί.

 

«Τώρα!»

«Αβάντα Κεντάβρα!»/ «Φιντφάιρ!»

 

Το σώμα του Λούσιους έπεσε κάτω νεκρό μαζί με τον κατεστραμμένο Πεμπτουσιωτή, το μενταγιόν του Σλύθεριν΄ οι άλλοι απλώς έριξαν τους άχρηστους Πεμπτουσιωτές να πέσουν και έμειναν απολύτως ακίνητοι. Έμειναν να τον κοιτάνε ανέκφραστοι και σοβαροί. Κι εκεί που σήκωσε το ραβδί του να επιτεθεί και στους άλλους, ξαφνικά ο Λούσιους σηκώνεται! Άναυδος, ο Σκοτεινός Άρχοντας έμεινε να κοιτάει το θέαμα.

 

«Αβάντα Κεντάβρα!» / «Αφοπλίσιους!»

 

Ο Λούσιους και ο Βόλντεμορτ βρέθηκαν σε μία κατάσταση που είχε ξαναζήσει ο δεύτερος αλλά μόνο με τον Χάρι Πόττερ: τα ξόρκια τους είχαν συνδεθεί μεταξύ τους και κανείς δε μπορούσε να νικήσει τον άλλον. Άρα, αν ο Ντάμπλντορ είχε δίκιο, ο Λούσιους ήταν ο Χάρι Πόττερ…γεμάτος οργή και μίσος προσπάθησε να βάλει όλη του τη δύναμη για να καταφέρει το δικό του ξόρκι να φτάσει πρώτο, αλλά δεν τα κατάφερνε!

 

«Δε μπορείς να με νικήσεις Τομ, ποτέ δε μπορούσες! Ακόμα κι όταν ήμουν μωρό, πάλι εσύ έχασες!»

 

«Θεωρείς πως είσαι δυνατότερος από εμένα Πόττερ; Εγώ που έχω όλη αυτή τη δύναμη—που κατάφερα να κάνω όλα αυτά και παραπάνω; Εγώ που είμαι ο φόβος ιας ολόκληρης χώρας και ο κόσμος φοβάται μέχρι και το όνομά μου να αναφέρει;»

 

«Δε θα σε νικήσω εγώ—όχι μόνος μου. Οι φίλοι μου θα είναι αυτοί που θα σε γονατίσουν. Παιδιά!»

«Αποχαυνώσιους» φώναξαν οι υπόλοιποι τρεις μαζί!

 

Πετάχτηκε πίσω μακριά κι έπεσε πάνω στο κλουβί του Λούπιν. Το ραβδί του έπεσε κάτω και κοντά στην Τονκς ΄ δεν έχασε χρόνο και το κλώτσησε μακριά του. Μαγικά, ο Ντάμπλντορ άνοιξε το κλουβί του λυκανθρώπου ΄ ο Λούσιους τον έσμπρωξε μέσα ΄ ο Νοττ το ξανακλείδωσε.

 

Ενώ ο λυκάνθρωπος ξέσκιζε τις σάρκες του, όση αντίσταση κι αν έδειχνε ο Βόλντεμορτ, οι τέσσερις κοίταζαν απ’την άλλη. Σιγά σιγά άρχισαν να ξαναμεταμορφώνονται στους εαυτούς τους: ο Λούσιους ήταν ο Χάρι ΄ ο Νοττ ήταν ο Ρον ΄ ο Έιβερι ήταν ο Νέβιλ ΄ κι ο Ντάμπλντορ…η Ερμιόνη.

 

«Ω,» έκανε η Τονκς «τελικά ο Ντάμπλντορ όντως ήταν στο Χόγκουαρτς.»

 

«Ναι, αυτό έλεγε το μήνυμα που του είχα αφήσει για αυτήν τη μέρα: να μου αφήσει κάτι για το πολυχημικό φίλτρο και να μείνει στο Χόγκουαρτς έτσι ώστε να το ξερουν όλοι ότι είναι εκεί.»

 

Στο πίσω μέρος, ο κύριος και η κυρία Ουέσλι είχαν τρέξει στον γιό τους.

 

«Και πώς καταφέρατε να παραμείνετε στην ίδια ηλικία τόσα χρόνια;»

 

«Όλα η Ερμιόνη,» είπε ο Ρον με περηφάνια όταν ξέκλεψε μια στιγμή από την αγκαλιά της μαμάς τους. «Τα φίλτρα και τα ξόρκια της. Από τώρα και μετά θα αρχίσει ο χρόνος να μετράει ξανά.»

 

Λίγα δευτερόλεπτα μετά, οι μόνοι ήχοι που έρχονταν από το κλουβί δεν ήταν αυτοί της πάλης, αλλά ενός ζώου που τρώει το θήραμά του. Η Μπέλατριξ θανατώθηκε από κάποιον άλλο κι όλοι οι υπόλοιποι παραδόθηκαν.

 

(your president and GM Neville Longbottom)
Neville-Longbottom-neville-longbottom-22
«Η γιαγιά μου δικαιώθηκε. Και οι γονείς μου το ίδιο. Επιτέλους μπορώ να ηρεμήσω…»

 

.

.

 

Ένα μνημείο στήθηκε μέσα στο Δωμάτιο των Ευχών που έγραφε

 

Στους γενναίους πεσμένους:

Luna Lovegood, Ravenclaw

Sybill Patricia Trelawney, divination teacher

Kreacher, house elf

 

 

το οποίο ο Peeves, από τη στιγμή που τον ξεπέτρωσαν και μετά δε σταμάτησε ποτέ να το επισκέπτεται και να ενοχλεί όσους πήγαιναν εκεί.

 

Ο Ντράκο Μαλφόυ επέστρεψε στο Χόγκουαρτς κι ολοκλήρωσε τις σπουδές του. Έγινε ένας πολύ καλός healer σοτ νοσοκομείο St Mango's.

 

Ο Λούσιους Μαλφόυ πήρε ακόμα καλύτερη θέση επιρροής μέσα στο υπουργείο ενώ του επιτράπηκε να κρατήσει όλη του την περιουσία.

 

Ο Σέβερους Σνέιπ έγινε ακόμα πιο στριφνός καθηγητής, μα τουλάχιστον πλέον δεν αδικεί κανέναν χωρίς λόγο, ενθυμούμενος πάντα τον Νέβιλ Λόνγκμποτομ.

 

Η Ντολόρες Άμπριτζ άλλαξε επάγγελμα έπειτα από προτροπή του ήρωα Χάρι Πόττερ στον υπουργό, ο οποίος τη απέλυσε. Ακόμα δεν κατάφερε να βρει τη θέση που θέλει.

 

Ο Γκίλντροϊ Λόκχαρτ έγραψε για πρώτη φορά ένα βιβλίο του οποίου τα γεγονότα που περιέγραφε όντως τα έζησε, με τίτλο: "Γιατί ήμουν τόσο σημαντικός για την έκβαση του μέλλοντος του μαγικού κόσμου".

 

Ο Άλαστορ Μούντι επιτράπηκε να επιστρέψει στην ενεργό δράση για λίγα χρόνια. Τώρα πίνει ζεστό ρακόμελο στις Κρητικές ακτές.

 

Ο Ολιβάντερ πέθανε από άγνωστα αίτια. Πολλοί ισχυρίζονται πως αυτοκτόνησε από ντροπή και θλίψη.

 

Στη Μάρτζορι Ντάρσλι, θεία του Χάρι, έσβησαν τη μνήμη και δε θυμάται τίποτα για οτιδήποτε.

 

Και ο Βόλντεμορτ δεν επέστρεψε ποτέ...

 

 

  1. John Crabs - Severus Snape  αθώος
  2. Babba - Marjorie Dursley -  αθώος
  3. OdyMonaxos - Gildroey Lockhart - αθώος
  4. TheGunsmasha - Alastor Moody - αθώος
  5. Osama Bin Laden - Garrick Ollivander - Θανατοφάγος in the making
  6. BadBoy - Remus Lupin (aka Lucius Malfoy) -  Θαντοφάγος in disguise
  7. demonicMC - Draco Malfoy  - αθώος
  8. Keito - Luna Lovegood -  αθώος
  9. Theodore  :D - Dolores Umbridge
  10. Fandom -  Peeves -  αθώος
  11. Black Kaiser – Kreacher -  healer
  12. Kai - Sybill Patricia Trelawny - αθώος

 

Η νίκη είναι των αθώων!

 

 Συγχαρητήρια σε όλους κι ευχαριστώ πολύ που παίξατε στο Harry Potter Παλέρμο που διοργάνωσα.


setsaito_zpsbkmhagqd.jpg
_____________

Set by Kai




Also tagged with one or more of these keywords: η νύχτα πέφτει, χαρακτήρες, παίχτες, rp, harry potter