Δεκτά όλα αυτά, αλλά εδώ
είναι κάτι που θα κάνω για να λέω στον εαυτό μου ότι οκ έγινα καλός(ή τέλος πάντων να ανεβάζω high scores).
θαρρώ πως κάνεις λάθος. Σίγουρα υπάρχουν αυτοί που νοιάζονται μονάχα για τα scores (που σήμερα εξελίχθηκαν στους λεγόμενους trophywhores), αλλά το ότι κάθομαι να μάθω ένα παιχνίδι που μου αρέσει είναι επειδή ξέρω πως αν γίνω καλύτερος σε αυτό θα αρχίζω να το απολαμβάνω και περισσότερο, ειδικά όταν έχω να κάνω με τέτοια γκέημς. DMC3 έπαιζα από τη δευτέρα γυμνασίου μέχρι τη δευτέρα λυκείου συστηματικά, και δε μπήκα ποτέ στο τρυπάκι του "να πάρω SS σε όλες τις αποστολές" ή οτιδήποτε, παρόλο που είναι ίσως το μόνο γκέημ στο οποίο μπορώ ειλικρινά να πω πως ήμουν καλός. Απλά έπαιζα ξανά και ξανά τις πίστες που μου άρεσαν, συγκεκριμένα την έβδομη χάρη σε ένα δωμάτιο στο οποίο αν δε σκοτώσεις ορισμένους αντιπάλους κάνουν spawn άλλοι ασταμάτητα. Γιατί; Γιατί απλά μου άρεσε να σφάζω όσους περισσότερους δαίμονες από άμμο μπορώ όσο καλύτερα μπορώ, χωρίς να με νοιάζει να δω μια καλή βαθμολογία στο τέλος (που ποτέ δεν έβλεπα, μιας και ο χρόνος ξέφευγε πολύ από τα νορμάλ όρια).
Θέλω λοιπόν να πιστεύω πως όσοι παίζουν γκέημς για να διασκεδάσουν συμπεριφέρονται έτσι, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πως όποιος κάνει ένα μονάχα run στο dmc ή στο κάθε dmc είναι trophywhore, αλλά ότι απλά δεν τον τραβάει τόσο το συγκεκριμένο είδος. Ακριβώς γι' αυτό το λόγο όμως δε μπορώ να καταλάβω πως γίνεται τα ίδια άτομα να το εκτιμήσουν, αφού η ουσία βρίσκεται μετά από πολύ σκάψιμο.
Ίσως πάλι εγώ να προσηλώνομαι σε ένα μονάχα κομμάτι και να χάνω το σύνολο (αν και στην προκειμένη αν επαίνεσα κάτι, αυτό ήταν το art direction, καμία σχέση με το gameplay δηλαδή). Αναμένω απόψεις ξαναμμένος
Επίσης σήμερα κατέβασα φραψ και κατέγραψα ένα
αστείο run στη Poison αλλά το αρχείο βγήκε κάμποσα gb video editing pls