Fallen_Mpougatsa: Σε γενικές γραμμές θα συμφωνήσω με τον Kamui. Η αλήθεια είναι ότι γέλασα δυνατά μια φορά, αλλά παρόλα αυτά και σε σχέση με τις άλλες συμμετοχές δυσκολεύομαι να καταλάβω πώς μάζεψε τόσες ψήφους (οκ ομολογώ ότι αυτό το παθαίνω συχνά). Όταν διάβαζα το κείμενό σου ένιωσα ότι διαβάζω, ή μάλλον καλύτερα "βλέπω" shounen για μικρότερες ηλικίες.Οι χαρακτήρες ήταν εντελώς καρικατούρες -ίσως άθελά σου γιατί είδα ότι προσπάθησες να τους δώσεις και κάποιο παραπάνω βάθος- και το όλο συναίσθημα ήταν σα να διάβαζα ένα gag comic strip. Μπορώ να πω ότι απογοητεύτηκα όχι μόνο γιατί τα προηγούμενα σου κείμενα ήταν καλύτερα αλλά και γιατί περίμενα κάτι πιο εξειδικευμένο μιας και σου αρέσουν γενικότερα τα παραμύθια.
Black Kaiser: Αν σταματήσεις να γράφεις τέτοια κατεβατά υπόσχομαι ότι θα σε ψηφίζω πρώτο για τους επόμενους 3εις γύρους. Με έβγαλες νοκ άουτ. Γενικά, δεν θυμάμαι αν στο είχα ξαναπεί, αλλά με κουράζει τραγικά ο λόγος σου. Έχεις αυτό το ψευτολόγιο στυλάκι (no offense) φαντάζομαι λόγω του πάθους σου για το γράψιμο, που παραπέμπει σε λογοτέχνη, το οποίο δυστυχώς δεν έχει βρει ακόμα τη ροή του. Θα σε χαιρόμουν περισσότερο αν έγραφες πιο ελεύθερα και λιγότερο επιτηδευμένα.
Επίσης, όταν σε μια πρόταση λες "το κορίτσι", στην επόμενη "η Γκρετ" και στη μεθεπόμενη "η κοπέλα" δημιουργείται σύγχυση. Πόσες κοπέλες είναι στο δωμάτιο; Γιατί ξαφνικά θες να γίνεις αποκομμένος αφηγητής χωρίς λόγο; Γιατί χρησιμοποιείς αυτά τα λογο-τεχνάσματα; Είναι από τα πράγματα που συνθλίβουν το γράψιμό σου.
Οφείλω να παραδεχτώ ότι είχες κάποιες πολύ όμορφες εικόνες. Η ερημωμένη πόλη γεμάτη από ξεχασμένες φιγούρες από παραμύθια είναι όμορφη και έξυπνη. Θα σου πρότεινα να μην την αφήσεις. Οι ανατροπές στο τέλος ήταν απλά αστείες, σα να έβλεπα αστυνομική σειρά. Ένα κείμενο για να είναι ενδιαφέρον δε χρειάζεται ανατροπές, ούτε "λόγια" γραφή για να σε παραπλανήσει. Κάτσε εξασκήσου. Θέλω να δω καλύτερα πράγματα από 'σένα.
Kamui: Από άποψη νοημάτων για 'μένα πήρες level up σε σχέση με τις προηγούμενες συμμετοχές σου. Στην ιστορία και την πλοκή δε θα αναφερθώ γιατί δεν μπόρεσα να διαβάσω τα συνοδευτικά λινκς και κάπου με έχασες. Εύστοχοι οι προβληματισμοί στο τέλος.
Η γραφή σου από την άλλη πήρε την κάτω βόλτα και είδα έντονο πρόβλημα στο λόγο. Ήδη από την πρώτη πρόταση έχεις προβληματική έκφραση "Ήταν μόλις η φωτεινή μέρα πλησίαζε στο τέλος της". Σε κάποια σημεία ο λόγος σου θυμίζει αυτόν ενός πολύ μικρότερου παιδιού. Τι εννοώ ακριβώς; "χρώμα κοντά στο σκούρο κυανό αλλά και το πορφυρό του""έναν άνθρωπο με την καρδιά ενός ήρωα, ενός αδίστακτου δολοφόνου, αλλά και ενός ποιητή" Εδώ υπάρχει το μοτίβο "επίθετο επίθετο και επίθετο αλλά και επίθετο". Στρώσε το λόγο σου. Το 2ο παράδειγμα ταιριάζει καλύτερα από το 1ο που είναι μια κακοφωνία και αυτό γιατί στο πρώτο προσπαθείς πιο έντονα να είσαι ποιητικός για να εντυπωσιάσεις, ενώ στο 2ο έχεις σκεφτεί ακριβώς ποιόν θες να περιγράψεις. Μια συμβουλή θα ήταν να διαβάζεις δυνατά αυτά που γράφεις. Πολλές φορές είναι πιο εύκολο να εντοπίσουμε ηχητικά το λάθος και το αταίριαστο.
Osama Bin Laden: Το έπιασα μετά από αυτό του Kaiser και επειδή με είχε εξουθενώσει με το μήκος του (well..this is kinky) παραλίγο να μην το διαβάσω καν. Ευτυχώς που είχε μια εξαιρετική αρχή. Αν δεν τα είχες σκατώσει στο τέλος θα σε είχα ψηφίσει 2ο και τον Babba 3o. Στην αρχή το διακριτικό χιούμορ είναι υπέροχα πετυχημένο και η σκιαγράφηση των χαρακτήρων λιτή αλλά περιεκτική. Γενικά η γραφή σου ήταν καλή. Θα πω και ένα +1 σε αυτά που σου είπε η Vagelio. Να πας να τα ξαναδιαβάσεις εκ μέρους μου. Αν δε σου το κρατούσα μανιάτικο για το πατσαβούρεμα και την έκρηξη χοντροκομμένου χιούμορ στο τέλος (ποιός μιλάει θα μου πεις, αλλά δεν ταίριαζε εδώ) θα σε ψήφιζα. I guess it's my time to tsun-tsun.
OdyMonaxos: Κακόμοιρε κ έκανες τόση προσπάθεια για να μην το ξεχάσω και τελικά τι; Έρχομαι να σε κατακεραυνώσω. Σκέφτομαι ότι σήμερα θα φάω (περισσότερο) βρισίδι από εσάς αλλά τι να κάνω, θα θυσιαστώ!
Είδα κοκκινοσκουφίτσα -my fav fairytale- και χάρηκα, διάβασα την πρώτη πρόταση και βαριαναστέναξα γιατί ήξερα τι θα ακολουθήσει. Η πλοκή μου ήταν πλήρως αδιάφορη. Λυπάμαι που δεν μπορώ να πω κάτι παραπάνω σε αυτόν τον τομέα. Από εκεί και πέρα ήταν σα να έβλεπα ένα χιλιοειπωμένο noir, και σιχαίνομαι να βλέπω noir προτιμώ να τα
διαβάζω. Τι εννοώ; Το κείμενό σου ήταν γραμμένο σα να το έβλεπες, ή να το φαντασιωνόσουν σε ταινία. Δεν είναι φτιαγμένο για γραπτό λόγο και τα άστοχα κολπάκια με τους τίτλους μου θύμισαν απόπειρα μίμησης ταινίας του Guy Richie. Το βλέπω σε πολλά βιβλία του σωρού και με θλίβει. Όπως ο Kaiser προσπαθεί υπερβολικά να γράψει σα λογοτέχνης, έτσι κ εσύ προσπαθείς να γράψεις σα σκηνοθέτης. Η λογοτεχνία και ο κινηματογράφος είναι δύο πολύ διαφορετικά μέσα και είναι αλήθεια ότι είναι εύκολο να παρασυρθείς. Για να καταφέρει κάποιος να γράψει κάτι καλό με αυτό το στυλ πρέπει να είναι μάστερ του είδους. Δεν ξέρω αν σε βοήθησα. Η μόνη συμβουλή που έχω να σου πω είναι να διαβάσεις περισσότερο λογοτεχνία, όχι σαν αναγνώστης, αλλά σα μαθητευόμενος και να προσπαθήσεις να διακρίνεις τι αλλάζει στην αφήγηση. (Εξάλλου είναι 2 διαφορετικά μέσα για κάποιο λόγο, πέρα από την έλλειψη budget

)