79 replies to this topic

[Erisadesu]

γιατί νιώθω σαν να βλέπω jerry springer show ?

[mono]

Απλά κάποιοι άνθρποι είναι σκατόψυχοι. Δεν καταλαβαίνω γιατί τόσα σεντόνια για κάτι τόσο προφανές.

[Kenny]

Φυσικά, αν είσαι τόσο σίγουρος πως ήταν μόνο αυτά, δεν θα αλλάξει. Άρα κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται καλοί φίλοι, κυνηγάνε αθώα και ανυπεράσπιστα άτομα, είναι τέλειοι ψεύτες, τους προδίδουν για όφελος και ευχαρίστηση. Γεννιόμαστε και πεθαίνουμε κακοί και όλα τα σχετικά...

Κοίτα, άμα είναι να αρχίσεις να παραποιείς/ειρωνεύεσαι αυτά που λέω επειδή δε σε βρίσκουν σύμφωνη, καλύτερα να το σταματήσουμε εδώ. Διαισθάνομαι και μια ελαφρά ενόχληση στις απαντήσεις σου, οπότε εγώ το λήγω εδώ. For what it's worth, πάντως, νομίζω ότι το είπα νωρίτερα, κάτσε να δεις που, α ναι, ακριβώς εδώ, ότι δεν γεννιέται κανείς κακός.

[iristella]

Το ότι μπορεί κανείς να βλέπει πέρα από αυτό που του δείχνει ο άλλος δεν σημαίνει ότι μπορεί να τον ψυχολογήσει εντελώς. Ειδικά από την στιγμή που ο άλλος έχει μπει στο τριπάκι του να κρύψει πράγματα από εσένα ειδικά. Ακόμη όμως και σε αυτήν την περίπτωση, έστω ότι είναι κάποιος αγαθιάρης φταίει σε τι ακριβώς; Γιατί λες ότι δεν φταίει μόνο ο ένας αλλά δεν ξεκαθαρίζεις στο τι φταίει ο αλλος.

Φταίει που για τον χι ψι λόγο αποτελεί αντικείμενο φθόνου; Θα έπρεπε να μην είναι ο εαυτός του για να μην ζηλεύει ο άλλος και νιώθει ανασφαλής; θα έπρεπε να μην τα πηγαίνει καλά στην ζωή του και να υποκρίνεται; Δεν νομίζω ότι αυτό είναι πραγματική φιλία.

Το ότι κάποιος μπορεί να έχει χαμηλώσει τις άμυνες του, ενδεχομένως του δίνει το φταίξιμο για το ότι δεν διαολοστειλε το εν λόγω άτομο μία ώρα αρχύτερα. Αλλά για την τροπή που πήρε η "φιλία" φταίει αποκλειστικά ο θύτης.

[Yojimbo]

Παρ'ολα αυτά που διαβάζω εδώ μέσα από μερικούς πως δεν υπάρχει φιλία μεταξύ αντρών και γυναικών εμένα η καλύτερη μου φιλία είναι με μια γυναίκα. Σίγουρα η φιλία αυτή είναι αρκετά πιο τρυφερή απ'οτι θα ήταν η φιλία με έναν άντρα που θα ανταλλάζαμε φάπες αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν είναι φιλία. Όπως και να'χει η εντύπωση μου είναι πως τα όρια φιλία - σεξ - σχέση κλπ είναι εντελώς τεχνητά, και προκαλούν περισσότερα προβλήματα από όσα λύνουν, καταπίεση της σεξουαλικότητας κλπ κλπ.

Όσων αφορά το ποιος φταίει για την διάλυση μιας φιλίας έχω ένα παράδειγμα...

Εγώ πριν από ~3 χρόνια είχα τσακωθεί με έναν κολλητό μου που γνώριζα για πολλά χρόνια. Ο τσακωμός μας νομίζω πως δεν θα οδηγούσε σε τέλος της φιλίας μας αν είχαμε καταλάβει ο ένας του άλλου την οπτική γωνία.

Εγώ είχα μια υπερβολική ανοχή σε ορισμένες πολύ άσχημες αρχηγικές "i'm the boss" συμπεριφορές που είχε απέναντι σε όλους (και σε εμένα), αλλά είχα αρχίσει να το σκυλοβαριέμαι αυτό το πράγμα. Με περιόριζε, με ενοχλούσε κλπ κλπ, μεγάλο κακό ήταν.

Αυτός με είχε βοηθήσει τότε σε κάποιες καταστάσεις, και χωρίς να παρατηρήσει τις πολλές υποχωρήσεις μου (επειδή τις είχε δεδομένες) σε μια περίπτωση που είχε πάει πάλι να το παίξει ο αρχηγός κόλλησε η κατάσταση σε μια βαθιά και άλυτη ιδεολογική διαφορά πάνω στην οποία δεν μπορούσα να υποχωρήσω με τίποτα. Αυτός το θεώρησε τεράστια αχαριστία εκ μέρους μου, και υποθέτω πως ήθελε να του ζητήσω συγνώμη. Εγώ σκέφτηκα "Τέλος η ανοχή, σιγά μην του ζητήσω και συγνώμη κι'ολας". Όλα αυτά μας οδήγησαν σε έναν τεράστιο τσακωμό, στα πλαίσια του οποίου φερθήκαμε αρκετά άσχημα ο ένας στον άλλο με αποτέλεσμα να γίνει ακόμα πιο άλυτη η κατάσταση, ΚΑΙ μετά απλά τέλος η φιλία μας. Δεν έχουμε μιλήσει από τότε.

[mono]

Α πάντως για να πω και εγώ την άποψη μου ~ξέρετε τί λένε για τις απόψεις~ θεωρώ φιλία την αμοιβαία αγάπη. Ούτε στηρίγματα, ούτε ειλικρίνειες, ούτε ιντελεκτουελ σεβασμούς και μπαρμπούτσαλα. Ο φίλος ούτε δεκανίκι είναι, ούτε εξομολογητής, ούτε συνάδελφος στο πανεπιστήμιο. Μπορεί να είναι όλα αυτά περιστασιακά και μπορεί όλα αυτά να είναι συμπτώματα μιας φιλίας αλλά όχι ο ορισμός της.

Βέβαια όσοι άνθρωποι υπάρχουν πάνω στον πλανήτη, τόσοι οι ορισμοί της αγάπης, της φιλίας, του έρωτα κ.ο.κ. Για αυτό ο καθένας διαμορφώνει διαφορετικού είδους σχέσεις και ικανοποιείται από διαφορετικά πράγματα.

Ο Αριστοτέλης είχε πει ένα ωραίο που το παραθέτω μόνο και μόνο γιατί ακούγεται όμορφα

"Φιλία είναι μία ψυχή σε δύο σώματα" ~ή κάπως έτσι~

[acid black cherry]

γιατι εχετε κολλησει ολοι σε αυτο?
εδιτ: ξεκινησα να γραφω πριν καμια ωρα αλλα τωρα καταφερα να ποσταρω

σιγουρα υπαρχουν και τα μεν και τα δε σε μια αμφιδρομη σχεση
αλλα τα δυο μερη μπορει να μην καταληξουν σε μια ισορροπια
για πολλους προσωπικους και κυριως κοινωνικους!

εγω εχω ζησει περιπτωσεις οπου χαλασε φιλια πολλων χρονων
και μαλιστα με γυναικα (που εννοειται οτι μου αρεσε και ερωτικα
αλλα ποτε δεν το εδειξα γιατι η φιλια ηταν συμαντικη για μενα)
και μεσα σε μισο χρονο διαλυθηκε εντελως με ευθυνη δικη της
αφου εθιξε πραγματα εμπιστοσυνης που δεν δεχομαι μυγα στο σπαθι μου
οταν ειδηκα δεν υπηρχε απαραβιαστο ουτε στον προσωπικο μου χωρο
ουτε στις προσωπικες μου σκεψεις που τα μοιραζομουν γιατι το ηθελα!
και φυσικα μετα αρχισα να μαθαινω διαφορα που γινονταν και λεγονταν
πισω απο την πλατη.

σε αλλες περιπτωσεις φιλιες εχουν απλα εξασθενησει γιατι απλα χανουμε
πολλα απο τα κοινα ενδιαφεροντα, αλλαζουν οι αποστασεις γιατι καποιοι
μετακομιζουν, καποιοι παντρευονται και εξαφανιζονται καποιοι βρησκουν
γκομενα και χανονται κ.α.

σε αλλες περιπτωσεις υπαρχουν φιλιες που μπορει να μην εχουμε το χρονο
παντα να βρεθουμε αλλα εχουν αντεξει δεκαετιες.

σε πολλες περιπτωσεις εχω κανει μ@λ@κι@ ποτε ομως δεν εκανα κατι θελοντας
το αλλα καποιες πραξεις δεν γυριζουν πισω!

στην πραγματικοτητα εγω δεν καταλαβαινω ουτε τον τιτλο
αφου παντα εχει αξια το να εχεις φιλους, σε καθε αλλη περιπτωση
καταληγεις κλεισμενος σε μια προσωπικη φυλακη απο οπου δεν υπαρχει διαφυγη!
δεν γνωριζεις πως θα εξελιχθουν, δεν γνωριζεις τι εχει παντα καποιος μεσα στο
μυαλο του οπως δεν γνωριζουν παντα τι εχεις εσυ στο μυαλο σου
(θελεις και καποια πραγματα να ανηκουν μονο σε εσενα πως να το κανουμε)
αλλα το κλειδι νομιζω σε ολα τα παραπανω ειναι ενα
να μην ζητας ανταλλαγματα(ηθικα,ψυχικα,ηλικα κ.α.) για να
βρησκεσαι σε μια αμφιδρομη σχεση αλλα να γινει μια σχεση οπου
και οι δυο θα δινουν κομματι του εαυτου τους επειδη το θελουν
και τους κανει να αισθανονται ομορφα!

Αυτή το μήνυμα έχει επεξεργαστεί από acid black cherry: 04 Μάρτιος 2012 - 20:53

[Kamui]

Eνώ η παραπάνω διαφωνία μοιάζει κάπως υπερβολική, νομίζω πως άξιζε ο ζήλος που έδειξαν oι αδερφές μιας και αν γυρίσουμε στη γενίκευση που έκανε πριν, βασιζόμενος σε προσωπική εμπειρία και όχι σε ευρύτερο πλαίσιο αλήθειας,

Κάποιοι άνθρωποι είναι φτιαγμένοι για να κάνουν καλές φιλίες, κάποιοι άλλοι όχι.

καταλαβαίνουμε οτι αν το θέμα δεν έπαιρνε αυτή τη διάσταση, δε θα καταλαβαίναμε το αίτιο μιας τέτοιας διαπίστωσης.

Δηλαδή όταν το λες έτσι είναι σα να χωρίζεις τους ανθρώπους στη μέση, και δε διαφωνώ πως θα μπορούσε να ισχύει αυτό με βάση την προσωπικότητα (κοινωνικός/αντικοινωνικός) αλλά απο τη στιγμή που βασίζεται σε μια περίπτωση, οπου μάλιστα το φταίξιμο έρχεται αποκλειστικά στο άτομο που αντιπροσωπεύει μια ολόκληρη ομάδα ανθρώπων που κατατάσεις ως "κάποιοι", το επιχείρημα δε μπορεί να σταθεί.

Wanna hear my story?
Άνετα θα μπορούσα να συμπεριληφθώ σε μια τέτοια κατηγορία αν γενικεύσεις την κατάσταση επιφανειακά, γιατί είμαι ιδιαίτερα απόμακρος, χοντρόπετσος, και συχνά αναίσθητος στις σχέσεις μου με άλλους ανθρώπους.
Μπορώ να πω πως θέλει μεγάλη υπομονή και επιμονή για να επιδιωξει κανείς μια πραγματικά στενή και αμοιβαίων συναισθημάτων φιλία μαζί μου, ακόμα και αν εγώ καταβάθος το θέλω.
Αυτό τι σημαίνει όμως?Πως δεν αξίζει κανείς να προσπαθεί και πως είμαι απλά σκατόψυχος?
Όχι, γιατί όσοι είχαν την επιμονή και το επιδίωξαν αρκετά στο τέλος κατέληξαν να κερδίσουν αρκετά απο μια φιλία μαζί μου, όπως και εγώ απο εκείνους.
Και ναι, δυο απο τις κυριότερες φιλίες που είχα σχεδόν διαλύθηκαν.
Ποιος έφταιγε?
Hard to judge.
Πρώτα είχα ένα φίλο ο οποίος μου είχε ιδιαίτερη συμπάθεια και σεβασμό, (εγώ όπως και να 'χει έμενα στη συμπάθεια) και καθώς ξεκινήσαμε να κάνουμε παρέα με έναν intellectual τυπο που ήταν ίσως πιο κοντά σ' αυτό που ζητούσα εκείνη την περίοδο, σιγά σιγά αποστασιωποιήσαμε τον άλλον χωρίς να το καταλάβουμε, because he couldn't keep up με τις αμπελοφιλοσοφικές συζητήσεις μας.
To make a long story short, όταν ο intellectual φιλος γνώρισε έναν άλλον intellectual συμπτωματικά παλιό φίλο μου, αποστασιωποίησε εμένα λόγω ανάλογης ανεπάρκειας. (αυτή τη φορά ήταν στις μουσικές γνώσεις)
Η διαφορά είναι οτι αυτός το έκανε επίτηδες, ενώ εμείς με τον προηγούμενο εν αγνοία μας.
Ποιος έφταιγε γι αυτό?
Η ανεπάρκεια μου που τον οδήγησε στην απογοήτευση?
Ή μήπως εκείνος μπορεί να έκρυβε μιας μορφής υποχθόνια ζήλια προς εμένα και να βρήκε ευκαιρία να βγει απο πάνω?
Αν ισχύει αυτό, ποιος είπε οτι δε θα μπορούσα κι εγώ να αισθανθώ ανάλογα στη θέση του?
Επίσης, μπορεί το γεγονός οτι κάποτε έκανα το ίδιο στον προηγούμενο φίλο μου να μην επηρεασε πρακτικά την κατάσταση, αλλά δε μου άξιζε να πληρωθώ με το ίδιο νόμισμα?

Το θέμα λοιπόν είναι οτι το γεγονός οτι κάποιος "φταίει" για τη διάλυση μιας φιλίας δε σημαίνει οτι πρέπει να τον κατηγορήσεις απαραίτητα γι αυτό, απλώς είναι αίτιος γι αυτό σε μεγαλύτερο ποσοστό.Καλό είναι ακόμα και αν είμαστε σίγουροι πως δεν ευθυνόμαστε καθόλου για τη διάλυση μιας φιλίας πρέπει να σκεφτούμε και τη γενική συμπεριφορά μας απέναντι στον κόσμο ή στους φίλους μας, για να καταλάβουμε τι μπορεί να επηρέασε την όλη κατάσταση, και ακόμα και αν δε την επηρέασε, αν ήταν πραγματικά άδικη η αντιμετώπιση που δεχτήκαμε.

Αυτή το μήνυμα έχει επεξεργαστεί από Kamui: 04 Μάρτιος 2012 - 21:10

[Yojimbo]

χαχααχαχαχα@ Καμουϊ και τους ιντελεκτιουαλ φίλους του που τον παράτησαν επειδή δεν ήξερε αρκετά σχετικά με την μουσική. Βασικά αυτά που γράφεις μου θυμίζουν μια μεγάλη παρέα που είχα στην ηλικία σου που χωριζόταν σε επιμέρους μικρότερες αναλόγως με τις μουσικές που άκουγε ο καθένας. Όμως, αν ήταν να παρατάω κόσμο εγώ επειδή δεν ξέρουν όσα ξέρω εγώ για την μουσική θα είχα μόνο έναν (1) φίλο τώρα. Ένας φίλος μου μάλιστα έλεγε τον Miles Davis κοροϊδεύτηκα "Μάβις Ντάβις". Πάντως καλά κάνεις που προβληματίζεσαι από τέτοιες καταστάσεις Καμουϊ, αλλά θα βρεις άλλους ρε. Επίσης, θα δεις όταν μεγαλώσεις πως λίγοι φίλοι μένουν, όχι απαραίτητα επειδή δεν είναι καλοί φίλοι ή κάτι έκανε κάποιος στραβά αλλά επειδή έτσι τα φέρνει η ζωή όπως γράφει και ο acid black cherry.

[Kamui]

χαχααχαχαχα@ Καμουϊ και τους ιντελεκτιουαλ φίλους του που τον παράτησαν επειδή δεν ήξερε αρκετά σχετικά με την μουσική. Βασικά αυτά που γράφεις μου θυμίζουν μια μεγάλη παρέα που είχα στην ηλικία σου που χωριζόταν σε επιμέρους μικρότερες αναλόγως με τις μουσικές που άκουγε ο καθένας. Όμως, αν ήταν να παρατάω κόσμο εγώ επειδή δεν ξέρουν όσα ξέρω εγώ για την μουσική θα είχα μόνο έναν (1) φίλο τώρα. Ένας φίλος μου μάλιστα έλεγε τον Miles Davis κοροϊδεύτηκα "Μάβις Ντάβις". Πάντως καλά κάνεις που προβληματίζεσαι από τέτοιες καταστάσεις Καμουϊ, αλλά θα βρεις άλλους ρε. Επίσης, θα δεις όταν μεγαλώσεις πως λίγοι φίλοι μένουν, όχι απαραίτητα επειδή δεν είναι καλοί φίλοι ή κάτι έκανε κάποιος στραβά αλλά επειδή έτσι τα φέρνει η ζωή όπως γράφει και ο acid black cherry.

Χαχα, αναφέρεις μάλιστα και τον Miles Davis, που ακούνε εκείνοι.
Βασικά δεν ήταν τόσο θέμα μουσικών γούστων όσο γνώσεις θεωρίας, και γενικά οτι δεν ήξερα να παίζω jazz, ενώ απλά επιχείρησα να παίξω μαζί τους για δοκιμή και μάλλον ο ένας το πήρε υπερβολικά seriousbusinessly.

Για να μην παρεξηγηθώ, οφείλω να πω πως δεν έχω πει όλη την ιστορία.
Έπειτα απο τη διάλυση της φιλίας μου με τον έναν intellectual (βεβαια χαιρετιομαστε και μιλαμε ακομα, απλα νιωθω πως δεν εχω τι να του πω πλεον και τον βλεπω λιγακι αλαγμενο) με έκανε να ξαναπιάσω παρέα με τον τρίτο που γνώρισε φέτος και είμασταν κολλητοί παλιά, και μάλιστα τώρα ξαναγίναμε πιο κολλητοί απο ποτέ.
I know, it's complicated, αλλα δε μπορώ να το θέσω αλλιώς.

Και μιας και εκτός απο τη σχέση με τον φιλόσοφο intellectual υπάρχει στον ορίζοντα και η άλλη καθαρά συναισθηματική φιλία που ανέφερα στο πρώτο ποστ, είμαι παραπάνω απο καλλυμένος αυτή την περίοδο.
Και μάλιστα αυτό που άξιζε απο όλη αυτή την ιστορία ήταν το πόσο άλλαξα εγώ, και επιτέλους κατέληξα να παραδεχτώ όλες μου τις αδυναμίες και να μάθω να εκτιμάω τις φιλίες που αξίζουν, καθώς και ένιωσα ο ίδιος συναισθήματα που δε θα ένιωθα ποτέ.
Το θέμα είναι να διατηρήσω τις φιλίες αυτές, και δε θα το κάνω απο συμφέρον ή για να αποφύγω κάτι, αλλά επειδή πραγματικά το ευχαριστιέμαι και το επιθυμώ, οπότε you need not worry about me.

Αυτή το μήνυμα έχει επεξεργαστεί από Kamui: 04 Μάρτιος 2012 - 21:52

[Lord Leon]

Κεννυ το "εγώ ξερω και εσείς όχι, αρα δεν το χετε δει ακόμα", εχει μια λογική να προκαλεί και τέτοιες αντιδράσεις σε οποιαδήποτε συζήτηση. For what it's worth, νομίζω οτι η ψυχολογία υποστηρίζει περισσοτερο αυτό που λένε η κάι και η ζούρα, παρά το δικό σου. Το οτι σε εσένα έχει αποδειχτεί εμπειρικά, με βάση τα κριτήρια που εσύ έχεις θέσει, δε σημαίνει οτι είναι και αποδειξη με "μαθηματικό" τρόπο, ή ότι έχει απαντήσει όλες τις απορίες που μπορεί να δημιουργηθούν. Νομίζω οτι είναι αυτή η άτιμη η λογική του συνολου. Δηλαδή, ορίζω έναν κυκλο και όλοι χωριζονται σε αυτούς που είναι η μέσα ή έξω. Το ότι αυτό επαληθεύεται χωρίς εξαιρέσεις δε σημαίνει απαραίτητα ότι έπρεπε να υπάρχει ο κύκλος εξαρχης.

Ετυχε να το συζητάω και σήμερα, με τον κολητό μου αυτό το θεμα, και χαρηκα οταν είδα τώρα οτι έγινε ωραία συζητηση και εδώ.

Για να πω και γω τα δικά μου, αρκετά συνοπτικά θα έλεγα, οτι το από ποιους ανθρώπους έλκουμε και ελκόμαστε, ορίζεται από το χαρακτήρα μας και το τι φάσεις περνάμε. (Και στο ερωτικό το ίδιο ισχύει περίπου, αλλα με κάποιες έξτρα παραμέτρους.) Οταν βλέπεις με κρύο πια αίμα,μια παλιά αποτυχημένη, φιλική και μη σχέση, μπορεί να βρεις αρκετούς λόγους που τράβηξες και σε τράβηξε ένας τέτοιος άνθρωπος.

Π.χ. το να έχει κάποιος χαμηλή αυτοπεποίηθηση, φωνάζει σε άλλους ανασφαλείς ανθρωπους που έχουν ανάγκη να αποδείξουν τον εαυτό τους, "ελάτε και εκμεταλλευτείτε με, δεν αξίζω κάτι καλύτερο", με έναν τρόπο τελείως ζωώδη. Κάτι σαν τη γαζέλα και το πουμα ένα πράμα.

Από εκεί και πέρα νομίζω οτι το πιο σημαντικό στο να χτίσεις μια υγιή φιλική σχέση, όπως την εννοώ εγώ, είναι η ικανοτητα σου να αποδέχεσαι ακόμα και αυτό που δεν καταλαβαίνεις στον άλλο, αλλά και το πόσο ειλικρινης μπορεί να είσαι, με τον εαυτό σου πρώτα και με αυτόν έπειτα, για το αν σε ενδιαφέρει ή όχι, να γίνει μέρος της ζωής σου.

Νομίζω ότι είναι αρκετά εύκολο να βρεις ανθρωπους που θα κλαψεις στον ώμο τους και αυτοί στον δικό σου, που θα έχετε αρκετά κοινα ενδιαφέροντα, που θα σε βοηθήσουν και θα τους βοηθήσεις και που θα είναι προθυμοι να σε ακουσουν και να σου εκμυστηρευθούν ότι πιο βαθύ έχουν. Αρκει να έχεις λίγο θάρρος να γνωρίζεις ανθρώπους, και ανοιχτά αυτιά, τα άλλα έρχονται μόνα τους.
Εκεί που αρχίζουν τα δύσκολα, είναι να βρεις αυτούς που θα χαρούν με τη χαρά σου. Που δεν θα ζηλέψουν, και που δεν θα φοβηθουν οτι τωρα που είσαι κατι παραπάνω από καλα δεν θα τους έχεις πια αναγκη. Εκεί είναι που πραγματικά πέφτουν οι μάσκες, και ζυγίζονται οι ανασφάλειες.

Ακόμα, δεν καταλαβαίνω τον διαχωρισμο φιλίας - σεξ. Οι πιθανότητες κάποια στιγμή να νοιώσει ερωτική έλξη ο ένας από τους δύο ή και οι δύο είναι αρκετά μεγάλες, διότι όσο αγαπάς κάποιον για πολύ καιρό, βλέπεις περισσότερο έντονα τα όμορφα και λιγοτερο τα άσχημα, ιδιαίτερα στην εξωτερική εμφάνιση. ανθρώπινο είναι. Το αν θα το προχωρήσεις ή όχι είναι απόφαση δύο ενηλικων ανθρώπων, αλλά το αν θα το παραδεχτείς ή όχι, για μένα έχει μονο μία απάντηση.
Αν δεν το πεις, απλά θα γινεται ενα σαράκι που θα σε τρώει από μέσα, και προσπαθώντας να αποφύγεις το μπαμ και έξω ("να μη χαλάσω τη φιλία") απλώς θα την καταστρέψει αργά και επώδυνα. Αν όντως είναι κάτι μεγαλύτερο από αυτό, η φιλική σχεση μεταξύ σας, τότε θα επιβιώσει και από αυτό.

Τέλος, θεωρώ την ειλικρίνεια κατι υπερεκτιμημένο στις φιλίες, και συνήθως τα παράπονα περι ειλικρίνειας κρυβουν έλλειψη επικοινωνιας και τιποτα άλλο. Αν μπορείς να επικοινωνησεις με τον άλλον, δεν έχεις αναγκη καμια ειλικρινεια. Θα ρθει μονη της όταν έρθει η ώρα της.
Και κάτι ακόμα, αυτό που βλέπω να ευαγγελίζονται οι περισσότεροι άνθρωποι ως αγάπη, όταν το περιγράφουν φανερώνεται ότι είναι απλώς αλληλοεξάρτηση. Αλλά και αυτό δουλεύει πολύ καλά όταν για κάποιους λόγους δεν μπορείς να έχεις το άλλο. Και είναι εξίσου ανθρώπινο.

[Fallen_Mpougatsa]

M'αρέσει που έγινε χαμός απόψεων εδώ.

Λοιπόν, να πω κι εγώ για εκείνο που έγραψα ότι όταν το άκουσα, το εξέλαβα κάπως έτσι: να μην υποκρίνεσαι στον φίλο σου, και να του λες τι πραγματικά σε ενοχλεί σε αυτόν αλλά να μη μιλάς άσχημα -κοινώς να μην τον θάβεις- πίσω απ'την πλάτη του. Κι αυτό μου φαίνεται καλή αρχή.

Τώρα όσον αφορά τα πάντα όλα που έχουν σχολιαστεί εδώ μέσα θα ομολογήσω πως η γνώμη του Lord Leon μου φαίνεται πιο κοντά σε εμένα από του Kenny πχ αν και θα υιοθετήσω ως ένα σημείο και την γνώμη των αδερφών. Ποτέ δεν φταίει μόνο ο ένας σε μια φιλία. Τώρα αν ο άλλος είναι πραγματικά psycho, δηλαδή τόσο που φοράει την τέλεια μάσκα και υποκρίνεται τόσο τέλεια επειδή είναι απλώς κακός άνθρωπος, τότε ειλικρινά περνάμε στην κατηγορία των κλινικά άρρωστων ανθρώπων κι εκεί αλλάζει το πράγμα αλλά και πάλι. Κάποια ένδειξη πάντα είναι εκεί.

Παρόλα αυτά, στο κομμάτι της ειλικρίνιας Lord Leon με μπέρδεψες επειδή στην ουσία αυτό που λες είναι αυτό που έχει εννοηθεί μέχρι τώρα: επικοινωνία. Αν όχι σοβαρή επι της ουσίας συζήτηση πώς την εννοείς? Καλά, πάντα υπάρχει και η με-λεκτική επικοινωνία αλλά ειλικρινά με μπερδεύεις! :3

[Lord Leon]

Παρόλα αυτά, στο κομμάτι της ειλικρίνιας Lord Leon με μπέρδεψες επειδή στην ουσία αυτό που λες είναι αυτό που έχει εννοηθεί μέχρι τώρα: επικοινωνία. Αν όχι σοβαρή επι της ουσίας συζήτηση πώς την εννοείς? Καλά, πάντα υπάρχει και η με-λεκτική επικοινωνία αλλά ειλικρινά με μπερδεύεις! :3

Π.χ. Έστω νιώθω εγώ πολύ άσχημα για κάτι και δεν το συζητάω, με κανεναν, παρά λέω μόνο ψέματα παντου για αυτό όταν με πιέζουν. Και δεν το χω συζητήσει ποτε ουτε με τον κολητο/η μου, ή του έχω πει και αυτουνου ψεματα. Μια μερα σε μια συζητηση που με πιέζουν για αυτό (π.χ. πως απέκτησα μια ουλή, τι έγινε με την γκομενα που μου άρεσε, δύσκολα οικογενειακα θεματα, μια κακη μου πραξη κ.α.) σκάει ο κολητός μου, πιάνει την κατάσταση στον αέρα, και παρόλο που δε μιλήσαμε ποτέ για αυτό, συνεχιζει το ψεμα μου σαν να ήταν εκεί! Με τα ματια καταλαβαινόμαστε, λέμε παραμυθια (συγχρονισμενα) στους άλλους, πάλι δεν το συζητάμε αφου φυγουν οι υπόλοιποι, αλλά για μένα αυτό έχει μετρήσει. Οταν αποφασίσω λοιπόν να ανοιχτώ, θα μετρησει πολύ περισσότερο η κίνηση του, για μένα, παρά η "ειλικρίνεια" των άλλων που με πιεσαν για "το καλο μου". Ουσιαστικά οι άλλοι δε με αποδέχτηκαν ποτέ, απλώς είχαν την απαίτηση να επικοινωνησω μαζι τους, με τους δικούς τους όρους, για να νιωθουν εκείνοι ασφαλείς. Ο κολητος όμως δεν είχε τετοια αναγκη.

[Fallen_Mpougatsa]

Αχα...

Ε, αυτό το καταλαβαίνω. Εννοείται πως δε θα πιέσεις τον άλλον να σου πει τίποτα, όλα στο όνομα μιας ειλικρίνιας, όταν τον βλέπεις να μην έχει το ψυχικό σθένος να το κάνει -ειδικά μπροστά σε άλλους αλλά και μόνοι σας-. Περίεργος άνθρωπος είμαι, αλλά μέχρι κι εγώ ξέρω πότε πρέπει να κάνω τουμπεκί! :3

Νομίζω αυτό έγκειται κυρίως στη διακριτικότητα του κάθε ανθρώπου και όχι τόσο στην φιλία -αλλά αυτό όπως λες κι εσύ εξαρτάται στο πως θες τον φίλο σου- και αν κι εμένα μου φαίνεται σημαντικό, το θεωρώ περισσότερο σαν κάτι που χτίζει πρώτα κι αργότερα μόνο χαρακτηρίζει μια ιδιαίτερη φιλία.

[red pyramid]

Όσο δυο άνθρωποι έχουν κάτι κοινό και ιδιαίτερο να μοιραστούν μεταξύ τους, είτε αυτό είναι οι εμπειρίες τους, κάποια ανάγκη, το συμφέρον τους και πάει λέγοντας, υπάρχει μεταξύ τους φιλία. Κάποιες φορές αυτό διαρκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, άλλες για μικρότερο. Με αυτό το ορισμό, κάθε άνθρωπος είναι ικανός να βρει φίλους.

Το ζήτημα -τουλάχιστον για εμένα- δεν είναι το κατά πόσο η φιλία είναι αληθινή ή όχι, πόσο θα αντέξει στο χρόνο, κτλ., αλλά όταν πλέον τελειώσει η σχέση και πρέπει να κοιτάξω πίσω, νιώθω να έχω κερδίσει ή χάσει περισσότερα.

Μια σημείωση: καθώς μεγαλώνουμε και αποκτάμε νέες εμπειρίες και σκέψεις, αλλάζουμε. Δεν είναι παράλογο λοιπόν να διακόπτεται μια φιλία με απότομο, ή και άσχημο τρόπο. Ούτε σημαίνει ότι στο παρελθόν δεν υπήρξε φιλία. Απλά διαφορετικοί άνθρωποι την ξεκίνησαν και διαφορετικοί την διέκοψαν -ξέρω πως δεν το εξηγώ πολύ καλά, αλλά ο γραπτός λόγος δεν είναι το φόρτε μου