1118 replies to this topic

[Anelis]

ΠΟΤΕ δεν υπερβάλλω!

Spoiler:

[laraska]

τον αλχημιστη τον διαβασα πρν τα 18 μου αν θυμαμαι καλα ... ενα παραμυθακι για μικρα παιδια πραγματικα και για αυτους που μελετανε αμερικανιες του τυπου πως να βγαλετε ευκολα λεφτα ...πως να γινετε ευτυχισμενος κτλ. μεχρι 15 το πολυυυυ καλα ειναι.

[Night Wizard Seal]

Εντάξει ρε παιδιά, γιατί γίνεται τόσος ντόρος για το βιλίο;

Εγώ στα 15 μου το διάβασα, ήταν ευχάριστο ώς ανάγνωσμα αλλά μέχρι εκεί. Πού λίγα πράγματα θυμάμαι, ακόμα και τώρα. Εκτός τι γενικής ιδέας.

Αλλά, μην το ψάχνετε και πολύ το θέμα. Τα γραπτά του Κοέλο είναι διφορούμενα από τους αναγνώστες τους.

Και κατ'εμέ, έχει γράψει πολύ πιο ωραία βιβλία από αυτό...

[zade]

Eγώ πάλι δεν μπόρεσα ποτέ μου να διαβάσω Coelo.Μου φαινόταν πολύ αδερφίστικος για τα γούστα μου.

Το τελευταίο βιβλίο που διάβασα ήταν το «Ψηλά πάνω απ' τον κόσμο» του Paul Bowles. Η περιγραφή του μου ακούστηκε πολύ ενδιαφέρουσα.Όμως ήταν ένα από τα πιο βαρετά βιβλία που διάβασα ποτέ.Μιλάμε οι περιγραφές του και οι αναλύσεις του σου βγάζουν το λάδι.Ειδικά κάπου πριν το τέλος ,κόντεψα να το παρατήσω.Και μιλάμε για μικρό βιβλίο,μόλις 200 σελίδων. Δεν πρόκεται να ξαναδιαβάσω τίποτα από τον συγεκριμένο.

[Tea-chan]

Μόλις άρχισα το Lolita του Vladimir Nabokov. Η γραφή με έχει συνεπάρει, οι σελίδες φεύγουν νερό και το θέμα με το οποίο καταπιάνεται (παιδοφιλία) παρουσιάζεται με τρομερή πειστικότητα. Επίσης, ενώ γενικά η γραφή από το πρώτο ενικό πρόσωπο με απωθεί, εδώ είναι απλά ιδανικός τρόπος αφήγησης. Πραγματικά, μπαίνεις μέσα στο κεφάλι του πρωταγωνιστή, το οποίο ποτέ δε παρουσιάζεται να δικαιολογεί τις πράξεις του. Από τα πιο άρρωστα πράγματα που έχω διαβάσει, αλλά μου είναι αδύνατον να σταματήσω.

[Eleni~WaIKinG oN AiR~]

Μόλις άρχισα το Lolita του Vladimir Nabokov. Η γραφή με έχει συνεπάρει, οι σελίδες φεύγουν νερό και το θέμα με το οποίο καταπιάνεται (παιδοφιλία) παρουσιάζεται με τρομερή πειστικότητα. Επίσης, ενώ γενικά η γραφή από το πρώτο ενικό πρόσωπο με απωθεί, εδώ είναι απλά ιδανικός τρόπος αφήγησης. Πραγματικά, μπαίνεις μέσα στο κεφάλι του πρωταγωνιστή, το οποίο ποτέ δε παρουσιάζεται να δικαιολογεί τις πράξεις του. Από τα πιο άρρωστα πράγματα που έχω διαβάσει, αλλά μου είναι αδύνατον να σταματήσω.

Πωπω τι μου θυμισες τωρα!!Και εγω οταν το ειχα διαβασει*βασικα το ειχα διαβασει αφου ειχα δει την ταινια* ειχα παθει σοκ απο το γεγονος οτι διαβαζα ενα βιβλιο οπου ο αφηγητης ηταν παιδοφιλος και ακουγα βασικα τις αρωστιμενες σκεψεις του αλλα δεν το σταματουσα αντιθετα το συνεχισα μεχρι το τελος.
Ο Nabokov ειναι ενας πολυ καλος συγραφεας.Και αλλα βιβλια του οπως το Pale Fire μου αρεσαν πολυ*το συγκεκριμενο το εχω διαβασει 3 φορες*
Αλλα το Lolita ειναι το αγαπημενο μου οπως το λεει και ο ιδιος!!

Spoiler:

Ιn an interview, Nabokov was asked, "Which of your writings has pleased you most?" He answered,
I would say that of all my books Lolita has left me with the most pleasurable afterglow—perhaps because it is the purest of all, the most abstract and carefully contrived. I am probably responsible for the odd fact that people don't seem to name their daughters Lolita any more. I have heard of young female poodles being given that name since 1956, but of no human beings.

[laraska]

special deliver for Twilight-tards

Spoiler:

[miko-chin]

^LOL!

Τελείωσα το βιβλίο "Λευκές Νύχτες" του Ντοστογιέφσκι και ως dostoyevsky freak επιβάλλεται να πω τη γνώμη μου

Spoiler:

Μέχρι λίγο πριν την εξομολόγηση του πρωταγωνιστή ήταν όλα καλά όλα ωραία.Από την στιγμή που έκανε την εξομολόγηση(η οποία είναι χαρακτηριστική ντοστογιεφσκική εξομολόγηση) για κάποιο λόγο ήθελα έντονα να κλείσω το βιβλίο.Κυρίως για το γεγονός ότι όλα έβαιναν καλά πράγμα που ερχόταν σε αντίθεση με τα συνηθισμένα καταθλιπτικά τέλη που έδινε ο Ντοστογιέφσκι στους έρωτες των πρωταγωνιστών.Ένιωθα δηλαδή ότι κάτι δεν κολλούσε βρε αδερφέ.Και στο επικό τέλος επαληθεύτηκα!!!!
Δύο παράγραφοι χρειάστηκαν μόνο για να τελειώσει το love story του βιβλίου.Και αυτές οι δύο παράγραφοι ήταν επικές.Μου άρεσαν τόσο πολύ που με ενέπνευσαν και ζωγράφισα την σκηνή που η Νάστιενκα αφήνει τον πρωταγωνιστή και τρέχει στον αγαπημένο της.
Το τελευταίο κεφάλαιο ήταν επίσης πολύ σημαντικό γιατί κατά κάποιο τρόπο ο πρωταγωνιστής συνειδητοποιεί αυτά που έζησε και αποκτά τραγικότητα ο χαρακτήρας του.
Overall ήταν πολύ καλό βιβλίο(αν και το τέλος ήταν αυτό που ενθουσίασε περισσότερο απ'όλα).

Το βιβλίο που αγόρασα περιείχε μέσα τις "Λευκές Νύχτες" και άλλα 7 διήγηματα(από τα οποία έχω διαβάσει τα δύο).Οπότε θα πιάσω τα υπόλοιπα τώρα μάλλον.

[Omoikane]

Τα τελευταια βιβλια που διαβασα ηταν:
Catcher in the rye (Ο φυλακας στη συκαλη) του J.D Salinger.
Απο τα καλυτερα διηγηματα που εχω διαβασει.Ολη η γλυκα του βρισκεται πισω απο το νοημα του τιτλου.Μολις κατανοησεις το συμβολισμο του φυλακα θα αισθανθεις μια γλυκια μελαγχολια να σε γεμιζει.Πιστευω οτι καθε εφηβος/νεαρος πρεπει να το διαβασει.Θα ταυτιστει απολυτως με τον πρωταγωνιστη.Δεν θελω να πω περισσοτερα απο φοβο μηπως το χαλασω.

Lord of the flies (Ο αρχοντας των μυγων) του William Golding.
Για το συγκεκριμενο τιτλο δεν ειχα μεγαλες προσδοκιες ωστοσο μας προεκυψε διαμαντι.Αρχικα ξεκιναει σαν μια ιστορια τυπου Ροβινσων Κρουσος με πρωταγωνιστες παιδια αλλα στην συνεχεια τα πραγματα περνουν τραγικες διαστασεις.Ουσιαστικα προκυτε για μια αλληγορια καθως ολοκληρο το βιβλιο ειναι γεματο συμβολισμους.Ο καθε χαρακτηρας αντιπροσωπευει κ κατι.Ειδικα η τελευταια φραση θα μεινει για παντα "τυπωμενη" στην μνημη μου.

Σημερα αρχισα να διαβαζω το Εγκλημα και τιμωρια του Dostoyevsky.

[Anelis]

Τα τελευταια βιβλια που διαβασα ηταν:
Catcher in the rye (Ο φυλακας στη συκαλη) του J.D Salinger.
Απο τα καλυτερα διηγηματα που εχω διαβασει.Ολη η γλυκα του βρισκεται πισω απο το νοημα του τιτλου.Μολις κατανοησεις το συμβολισμο του φυλακα θα αισθανθεις μια γλυκια μελαγχολια να σε γεμιζει.Πιστευω οτι καθε εφηβος/νεαρος πρεπει να το διαβασει.Θα ταυτιστει απολυτως με τον πρωταγωνιστη.Δεν θελω να πω περισσοτερα απο φοβο μηπως το χαλασω.

+1 Νομίζω ότι αυτό το βιβλίο δεν είναι must μόνο για κάθε έφηβο, αλλά γενικά για όποιον γουστάρει καλογραμμένα διηγήματα με άριστη ανάπτυξη χαρακτήρων (για μένα είναι και από τα καλύτερα ψυχογραφήματα).

Αφού σου άρεσε αυτό δοκίμασε και το Franny and Zooey του ίδιου, είναι μεν διαφορετικό, αλλά πάλι είναι εκπληκτικό.

[zade]

Τα τελευταια βιβλια που διαβασα ηταν:
Catcher in the rye (Ο φυλακας στη συκαλη) του J.D Salinger.
Απο τα καλυτερα διηγηματα που εχω διαβασει.Ολη η γλυκα του βρισκεται πισω απο το νοημα του τιτλου.Μολις κατανοησεις το συμβολισμο του φυλακα θα αισθανθεις μια γλυκια μελαγχολια να σε γεμιζει.Πιστευω οτι καθε εφηβος/νεαρος πρεπει να το διαβασει.Θα ταυτιστει απολυτως με τον πρωταγωνιστη.Δεν θελω να πω περισσοτερα απο φοβο μηπως το χαλασω.

Eίναι πολύς καιρός που θέλω να το διαβάσω αυτό το βιβλίο.Παρόλο που γενικά δεν μπορώ τα coming of age βιβλία ,αυτός έχει αποκτήσει κλασσικό status οπότε δεν μπορώ να το παραλείψω.Σύν ότι είναι το νούμερο ένα συνομωσιολογικό βιβλίο

Lord of the flies (Ο αρχοντας των μυγων) του William Golding.
Για το συγκεκριμενο τιτλο δεν ειχα μεγαλες προσδοκιες ωστοσο μας προεκυψε διαμαντι.Αρχικα ξεκιναει σαν μια ιστορια τυπου Ροβινσων Κρουσος με πρωταγωνιστες παιδια αλλα στην συνεχεια τα πραγματα περνουν τραγικες διαστασεις.Ουσιαστικα προκυτε για μια αλληγορια καθως ολοκληρο το βιβλιο ειναι γεματο συμβολισμους.Ο καθε χαρακτηρας αντιπροσωπευει κ κατι.Ειδικα η τελευταια φραση θα μεινει για παντα "τυπωμενη" στην μνημη μου.
.

Το Lord of the Flies είναι καταπληκτικό.Εμένα το σημείο που μου είχε κάνει περισσότερη εντύπωση ήταν εκεί που βρήκαν τα παιδιά. Ενώ η όλη αφήγηση είχε αλλάξει τελείως ύφος και είχες ξεχάσει προ πολλού ότι αφορούσε παιδιά ,σε προσγειώνει απότομα όταν περιγράφει ξανά παιδιά με παιδικά χαρακτηριστικά.Ανατριχιαστικό.

[Anelis]

Σύν ότι είναι το νούμερο ένα συνομωσιολογικό βιβλίο

what? Από πού κ ως πού καλέ;
Εκτός κ αν εννοείς κάτι τέτοιο...πράγμα που ακόμα δεν το κάνει το νούμερο 1, οι θεωρίες των ίντερνετς είναι άπειρες για σχεδόν όλα τα θέματα, το ότι ο κάθε καμένος "ανακαλύπτει" μια συνομωσία δεν το κάνει συνομωσιολογικό βιβλίο.

Edited by Anelis, 19 September 2010 - 17:43.

[mono]

[ellesmira]

μπορεί να είμαι λίγο off topic αλλά εδώ βρήκα τη συνέντευξη ενός Έλληνα που μεταφράζει ιαπωνική λογοτεχνία από το πρωτότυπο. διαβάστε το αν σας ενδιαφέρει, αξίζει.
τώρα διαβάζω το πρώτο βιβλίο από τους μύθους των Οτόρι. Καιρό έχει να με συνεπάρει βιβλίο τόσο.

[zade]

what? Από πού κ ως πού καλέ;
Εκτός κ αν εννοείς κάτι τέτοιο...πράγμα που ακόμα δεν το κάνει το νούμερο 1, οι θεωρίες των ίντερνετς είναι άπειρες για σχεδόν όλα τα θέματα, το ότι ο κάθε καμένος "ανακαλύπτει" μια συνομωσία δεν το κάνει συνομωσιολογικό βιβλίο.

Είναι το νούμερο ένα.Σε όλες τις πολιτικές (και μη) δολοφονίες του προηγούμενου αιώνα υπάρχει ο «Φύλακας στη Σίκαλη».

Στις τάξεις των συνομοσιωλόγων δεν υπάρχει κανένα άλλο βιβλίο με τέτοιες διαστασεις όπως ο Φύλακας στη Σίκαλη.Η ιστορία ξεκινάει πολύ πριν το ίντερνετ διαδοθεί τόσο πόλύ και αρχίσουν να συζητούν μέσω αυτού οι συνομοσιολόγοι.Για να καταλάβεις τι επίδραση έχει ,δες το Conspiracy Theory (του 1997) με το mel Gibson.
Είπαμε ο «Φύλακας» είναι ο βασιλιάς στις συνομωσίες.