Για τον χαρακτήρα του Fuu δεν έχω να πω κάτι καθώς με κάλυψαν οι προλαλήσαντες.Θέλω όμως να πω κάποια πράγματα για τους άλλους χαρακτήρες.
Αν και στην αρχή είδα τη Midori ως ένα συνηθισμένο χαρακτήρα μιας πλούσιας κοπελιάς,στην συνέχεια άλλαξα γνώμη.Αφού έμαθε από τον αστυνομικό για τις υποψίες που έχει κινήσει στο παρελθόν ο Fuu,προσπάθησε να ξυπνήσει την αδερφή της(ένα χέρι ξύλο ήθελε όμως για να ξυπνήσει αυτή!) αλλά μετά κατέθεσε τα όπλα σχετικά εύκολα.Αυτό αρχικά το απέδωσα σε αδυναμία του χαρακτήρα της να έρθει σε δυναμική σύγκρουση με τον Fuu.Πράγμα λογικό δεδομένου του περιβάλλοντος που μεγάλωσε.Η εκτίμησή μου αυτή επαληθεύτηκε μετά τον θάνατο του πατέρα της(του προστάτη της οικογένειας) όταν η Midori προσποιούταν την τρελή.Στη σκηνή όμως που σηκώθηκε και έχωσε ένα χαστούκι στον Fuu(να αγιάσει το χέρι σου μάνα μου!) κατάλαβα ότι σε αυτή την υποτιθέμενη κατάσταση την οδήγησε ο φόβος.Όχι όμως ο φόβος απέναντι στον Fuu αλλά ο φόβος και η άγνοια για το είδος του ανθρώπου που ήταν.Ήξερε ότι θα ήταν ο επόμενος στόχος του αν τολμούσε να εναντιωθεί.Άλλωστε ο Fuu είχε αποδώσει στο πρόσωπό της φταίξιμο για τις πληγές που του άνοιξε με τη συμπεριφορά της όταν ήταν παιδιά.Ο μονόλογός της που ακολούθησε ήταν συγκλονιστικός.Η ηθοποιός κατάφερε να αποτυπώσει επιτυχώς τα συναισθήματα της Midori.Είπε επιτέλους αυτό που αισθανόταν και γκρέμισε τον κόσμο τoυ Fuu λέγοντάς του ότι "φίλε ξύπνα τα λεφτά σε κυβερνούν,δε τα κυβέρνησες ποτέ εσύ",γεγονός που τον έκανε να τα χάσει.Νομίζω από απόγνωση συνδυασμένο με φόβο και μοναξιά την έκαναν να μείνει μέχρι το τέλος κοντά του.Όταν περίμενε όμως το boom λύγισε μια στιγμή.Παρά τα όσα της είχε κάνει αυτός ο άνθρωπος,τον λυπόταν και συνάμα συνειδητοποίησε και τη δική της ευθύνη,καθώς αν ο κόσμος δεν ήταν τόσο οικονομικά άνισος ο Fuu θα μπορούσε να έχει τη ζωή που ονειρευόταν πριν πεθάνει.
Για την Akane δεν έχω να πω πολλά.Μόνο το ότι επαληθεύεται αυτό που λένε ότι τελικά τα προβλήματα στη ζωή σου τα δημιουργείς εσύ ο ίδιος.Είδαμε ότι η οικογένειά της κυριολεκτικά δεν έβλεπε το σημάδι της(τι σκατά αρρώστια είναι αυτή που βγάζει τέτοιο σημάδι?),αλλά την αγαπούσε.Για την αντίδραση του κύκλου τους δε μας δώθηκαν βέβαια πολλά στοιχεία.Αλλά φαίνεται ότι το όλο ζήτημα με την ασχημιά της η ίδια το δημιούργησε.Η ίδια κλείστηκε στον δικό της κόσμο και έδωσε έτσι την ευκαιρία σε κάποιον σαν τον Fuu(που θεωρούσε σωτήρα) να την εκμεταλλευτεί.Χάρηκα που αυτοκτόνησε.Έκανε επιτέλους και μια σωστή πράξη.
Ο πατέρας τους αποτυπώνεται ρεαλιστικά και με λογικές αντιδράσεις,αλλά δε μας δίνονται πολλά στοιχεία του χαρακτήρα του λόγω της δολοφονίας του.
Ο πατέρας του Fuu όμως είναι μεγάλος
.Νομίζω ότι η αστεία και χαλαρή προσωπικότητά του υπήρχε κυρίως για να μη βαρύνει τόσο πολύ το κλίμα της σειράς και φυσικά για να δείξει τα τραύματα που δημιούργησε κι αυτός με τη σειρά του στον Fuu.To μόνο που κάνει μεγάλη αντίθεση είναι ότι τον βλέπουμε συνέχεια μεθυσμένο στο παρελθόν ενώ στο παρόν όσες φορές συναντιέται με τον Fuu είναι νηφάλιος.Ε πώς γίνεται αυτό?Τελικά όπως είπε και κάποιος άλλος εδώ μέσα είναι ο μόνος που εναντιώνεται στο χρήμα και προτιμά να ζήσει τη ζωή του.Έχει πολύ φάση έτσι όπως παρουσιάζεται στην επιθυμητή ζωή του Fuu.Κι αυτός όμως είναι ένα θύμα των χρημάτων εν τέλει.Στο τέλος τον βλέπουμε να πίνει και να έχει τοποθετήσει μια φωτογραφία του γιου του με ένα ποτό.Πιο πριν λέει κιόλας στον Fuu "you know there is a rule that says kids shouldn't die before parents".Ενδιαφερόταν για το παιδί του ασχέτως των χρημάτων και αν οι περιστάσεις τα έφερναν αλλιώς θα ήταν πιο σωστός απέναντί του και απέναντι στη γυναίκα του.Βέβαια δεν τον δικαιολογώ για τις πράξεις του.Κι αυτός ήταν αδύναμος χαρακτήρας,αφού στράφηκε στο ποτό μετά την αποτυχία που μπορεί να του προκάλεσαν άλλοι.Αυτό όμως θα έπρεπε να τον αφυπνίσει και να φροντίσει να γίνει ρυθμιστής της ζωής του.
Γενικότερα μου άρεσε η πλοκή της σειράς και έχω ιδιαίτερη αδυναμία στην αφήγηση back-forward,γιατί έτσι δίνονται οι απαντήσεις και ξεκαθαρίζουν λεπτομέρειες όταν το χρειάζεται ο θεατής χωρίς να τα ξεχνάει εύκολα(όπως εγώ που αν δω μια σειρά θυμάμαι μόνο το τέλος).
Το τέλος το είχα προβλέψει μετά την αυτοκτονία της Akane.Για κάποιο λόγο ήμουν σίγουρη ότι το ίδιο τέλος θα είχε ο Fuu.Δεν πέρασε ούτε στιγμή από το μυαλό μου ότι θα τον πιάσει ο αστυνομικός καθώς πίστευα ότι στο τέλος θα τα πάρει τα λεφτά για να σώσει τη γυναίκα του.Ακόμη και όταν τον έπιασε κατάλαβα ότι είχε βάλει τον Shinichi να ρίξει τη γυναίκα από τις σκάλες.Και αυτή από τα χείλη μόνο αναγνώρισε το άτομο?Θα μας τρελάνεις?
Επανέρχομαι στο ότι είχα προβλέψει το τέλος του Fuu αλλά δεν είχα προβλέψει αυτά που θα δούμε στο τελευταίο επεισόδιο.Η επιθυμητή ζωή του Fuu νομίζω είναι ένα πανέξυπνο τρικ για να χαλαρώσει τον τηλεθεατή και να του δώσει την ευκαιρία να εξιλεώσει μέχρι ενός σημείου τον πρωταγωνιστή καθώς και να επεξεργαστεί το "επιμύθιο" της σειράς.Η λειτουργία του είναι σημαντική και γι'αυτό δίνεται ιδιαίτερο βάρος.Αλλιώς θα μπορούσε να μας δείξει ότι μια μέρα έλεγε ο Fuu στη Midori πώς θα ήθελε πραγματικά να ζήσει.
Δε περίμενα όμως να τα χάσει πριν το τέλος ούτε τη μεταστροφή των σκέψεών του τη στιγμή που κατάλαβε ότι ήρθε ο χάρος να τον πάρει.Τελικά πέθανε πεπεισμένος ότι τα λεφτά καταστρέφουν τις ανθρώπινες ζωές.
Η αλήθεια είναι ότι η σειρά είχε εξαρχής βαρύ κλίμα και πολύ δράμα αλλά νομίζω ότι είναι αρκετά ισορροπημένο λόγω των κουλών χαρακτήρων όπως του πατέρα του Fuu και της οικογένειας.
Το μουσικό θέμα είναι καταπληκτικό.Αν ξέρεις κανείς αν μπορώ να το κατεβάσω από κάπου,θα με βοηθούσε πολύ.
Το cast είναι άριστα επιλεγμένο.Όλοι οι ηθοποιοί είναι εκπληκτικοί σε σημείο που πιστεύω ότι οι χαρακτήρες του manga είναι καλογραμμένοι,αλλά οι ηθοποιοί είναι αυτοί που τους έδωσαν ζωή και ρεαλισμό.Ειδικά ο πρωταγωνιστής δεν υπάρχει.Δε θα μείνω τόσο στο σάλιο γιατί στην τελική κάπως μπορεί να το καταφέρει κανείς.Θέλω να δώσω βάση στα μάτια και τις εκφράσεις του προσώπου του Kenichi.Μόνο με ένα κοντινό πλάνο του συνειδητοποιείς τα συναισθήματα του ήρωα χωρίς να χρειάζεσαι να μιλήσει,ούτε καν να κουνηθεί.Όταν τελειώσω τα dorama που θέλω να δω σίγουρα θα πιάσω να δω ό,τι έχει παίξει.
:nod2:
:nbleed: εχμ...παραφέρθηκα 
:nod:
Αχ, και μόνο για αυτό και τις στενές φόρμες του άξιζε το Dolphin Blue 
γίνε μπισόνεν να σε αγαπήσουμε 
Καλά, πολύ τον πάω τον Kippei (daddy Gamagori)!!! Αχαχαχα! Το "μαχαιρώνω πισώπλατα" βλέμμα του Kenichi στο 1:27 και το "Ουάου, κοιτάξτε με τι κούκλα πάω αγκαζέ" του Kippei στο 2:05 είναι όλα τα λεφτά! 
Απλα οταν ενας ηθοποιος τελιωσει το γυρισμα ολων των σκηνων που εχει στη σειρα/ταινια(το λεγομενο crank up) του δινουν λουλουδια,του λενε お疲れさまでした και τον ευχαριστουν για τη συνεργασια και τα σχετικα. XD
