" Ένα ξέρω, ότι δεν ξέρω τίποτα " όπως είπε και ο μεγάλος αρχαίος φιλόσοφος Σωκράτης.
Αυτό ακούγεται κάπως αόριστο. Σε παρόμοια φράση θα μπορούσαμε να πούμε "Όσα περισσότερα γνωρίζεις, τόσα περισσότερα αντιλαμβάνεσαι ότι δεν γνωρίζεις".
Αν δεν ξέρουμε τίποτα ή αν ξέρουμε τα πάντα, έχει σημασία? Η φιλοσοφία έχει να κάνει με τον διάλογο και την ανταλλαγή ιδεών και απόψεων με σκοπό την εύρεση απαντήσεων σε ερωτήματα που πιθανά ξεπερνούν τις ανθρώπινες γνωστικές δυνατότητες. Αλλά ακόμα και αν μένουν αναπάντητα όλοι εξελισόμαστε και ερχόμαστε πιό κοντά στο να βρούμε τις απαντήσεις που εμείς οι ίδιοι ψάχνουμε.
Πράγματι, αν και το ανοικτό μυαλό και λίγη γνώση βοηθάνε σε αυτό.
Roriconfan, δεν θα έλεγα ότι είμαι απόλυτος μιάς και θέτω απλά κάποια παραδείγματα, αλλά είμαι αποκλειστικός αφού αναφέρομαι μόνο στο όν άνθρωπος. Δεν λέω ότι δεν υπάρχουν ανάλογα παραδείγματα στο υπόλοιπο ζωικό βασίλειο, απλά δεν αναφέρομαι σε αυτά γιατί η έννοια της κοινωνίας των ζώων είναι διαφορετική από την έννοια της ανθρώπινης κοινωνίας, αν και θα έπρεπε η δεύτερη να είναι υποσύνολο της πρώτης, αλλά την απομονώσαμε με τις πράξεις μας.
Προσωπικά μας βλέπω σαν ζώα με πολύ μυαλό αλλά ας μη το πάμε εκεί.
Εφόσον όπως λές έχουμε "αδέσμευτη μνήμη" και επομένως μαθαίνουμε ευκολότερα και περισσότερα από τα ζώα, αυτό δεν σημαίνει ότι "προγραμματιζόμαστε" και ευκολότερα? Δεν είναι πολύ δύσκολο να αποδεχτούμε το γεγονός ότι είμαστε "προγραμματισμένοι", ιδιαίτερα από τη στιγμή που μας έχουν ήδη προγραμματίσει να πιστεύουμε ότι δεν είμαστε "προγραμματισμένοι"?
Το ότι έχουμε αδέσμευτη μνήμη μπορεί να σημαίνει πολλά πράγματα. Το κυριότερο είναι ότι μας επιτρέπει να μαθαίνουμε γρήγορα για να προσαρμοζόμαστε. Δηλαδή, μας επιτρέπει να φτιάχνουμε κοινωνίες που όσο διαφορετικές κι αν είναι αναμεταξύ τους, μπορούμε να έχουνε τα μέλη της καθεμίας μια αρμονική συνύπαρξη γιατί αποδέχονται τους ίδιους νόμους και τις ίδιες αξίες. Γιατί αν δεν τα αποδέχονται ομόφωνα, τότε δεν είναι οργανωμένη κοινωνία. Η κοινή θρησκεία είναι μια εύκολη εικόνα για συνύπαρξη. Αν ξέρεις και πιστεύεις τα ίδια πάνω κάτω με τους γύρω σου, τότε τους αποδέχεσαι και συμβιώνετε πιο αρμονικά. Άλλα μέσα είναι τα πολιτικά πιστεύω, τα κοινά προβλήματα, ακόμα και η ίδια ποδοσφαιρική ομάδα. Οπότε, πέρα από προγραμματισμό όπως το παρουσιάζεις είναι και μέσο ομόνοιας.
Θα παραδεχτώ πάντως ότι είναι και κάπως προγραμματισμός αυτό, μιας που μετά από λίγο δεν γίνεται να υπάρχει συνύπαρξη αν ο καθένας συνέχεια αμφιβάλλει και αντιδράει στο παραμικρό. Όταν ο Γαλιλαίος είπε ότι η γη είναι στρόγγυλη για παράδειγμα, στραφήκανε εναντίον του κι ας έλεγε την αλήθεια, γιατί έβγαινε από την κοινή αποδοχή κάποιων πραγμάτων της κοινωνίας του. Οπότε, κάθε μορφή κοινωνίας απαιτεί μια μορφή εξουσίας που με την σειρά της απαιτεί κάποια απαράβατα ταμπού για να εδραιώνει την εξουσία της. Και ναι, πέφτει πολύ προπαγάνδα τις περισσότερες φορές. Απλά στην τελική πρέπει να σκέφτεσαι μήπως η αρμονική συνύπαρξη είναι καλύτερη από την αλήθεια, όταν δεν πέφτει στιγνή εκμετάλλευση... που σχεδόν πάντα πέφτει φυσικά αλλά το θέτω ιδεαλιστικά.
.
