209 replies to this topic

[Skyhigh]

Αν θυμάμαι καλά, η Glastenen με είχε ταράξει στον προσηλυτισμό για το anime αυτό σε μία από τις κλασσικές εφόδους μας στη Sepia... Must see !!! επέμενε - 110 επεισόδια !!! αντιδρούσα.

Ε λοιπόν είχες δίκιο... είμαι ήδη στο 10ο ep. και από ότι φαίνεται το anime αυτό αξίζει με το παραπάνω τον (πολυυυύ) χρόνο που σου ζητάει, παρά τα φαινομενικά μειονεκτήματά του (80s-όσο-δεν-πάει σχέδιο, animation). Αν ψάχνεις για eye candy έχασες...

Θα επανέλθω μόλις δω και τα 110... σύντομα από ότι φαίνεται

[Glastenen]

εγώ? μήπως ήταν η Lockie? εγώ έχω αναλάβει να επιτάξω το άλλο μισό φόρουμ...κουκουκου
το σχέδιο πάντως για 80ς είναι υπερβολικά καλό. τώρα το animation έχοντας γίνει στο χέρι και πριν 20 χρόνια...οκ τα χει τα προβληματάκια του

[Skyhigh]

Είναι πιθανόν, ακόμη σας μπερδεύω - άτιμο Alzheimer Ήταν η κοπελιά που πάθαινε αλλεργία στο άκουσμα της λέξης Jesus

On topic τώρα:
Διάβασα ότι βασίζεται στις νουβέλες του Yoshiki Tanaka (10 vols). Τις έχει διαβάσει κανείς, ή έστω τo manga;

[Glastenen]

Είναι πιθανόν, ακόμη σας μπερδεύω - άτιμο Alzheimer Ήταν η κοπελιά που πάθαινε αλλεργία στο άκουσμα της λέξης Jesus

On topic τώρα:
Διάβασα ότι βασίζεται στις νουβέλες του Yoshiki Tanaka (10 vols). Τις έχει διαβάσει κανείς, ή έστω τo manga;

αυτή ήταν 100% η Lockie...:hahaha: im the chibi-er one

τις νουβέλες μόλις μάθουμε καλά ιαπωνικά θα τις διαβάσουμε...μέχρι τότε δεν ξέρω αν φιλοτιμηθεί κανείς να τις δούμε στα αγγλικά για το μάνγκα δεν έχω ιδέα, δεν έχω δει καν πώς είναι.

[Zaknafein]

Το animation σε κάποια σημεία πάσχει (20 ετών ανιμε είναι άλλωστε) αλλά μπροστά στην ιστορία που εκτυλίσσεται κ στους απίστευτα αληθινούς χαρακτήρες της σειράς δεν είναι παρά ένα μικρό ψεγάδι. Επίσης δυνατό στοιχείο της σείρας το γεγονός ότι παρουσιάζει απόψεις πολιτικές/κοινωνικές μέσα απ'τους χαρακτήρες της χώρις να "δαιμονίζει" κάποια απ'τις αντιμαχόμενες πλευρές.

[Sunabouzu]

Οι central -Anime εβγαλαν τα 2 τελευταια επ (4-11 + 4-12) του 1ου κυκλου Gaiden

[Sunabouzu]

Οι central -Anime ξεκινησαν τον 2ο κυκλο Gaiden γνωστο σαν LOGH Gaiden Spiral Labyrinth.
Βγηκαν τα 2 πρωτα OVA.^^

[QueenofHearts]

Το κατεβάζω μιας και είμαι φαν των retro anime! Έχουν πιο πολύ ουσία και λιγότερες βλακείες! I will be back μόλις δω μερικά επεισόδια!

[Shiro_Tamori]

Ωραίο άνιμε, με πολλούς ενδιαφέροντες χαρακτήρες, αλλά έχει μερικά μειονεκτήματα.

Πρώτον συχνά οι αντίπαλοι των πρωταγωνιστών (Yang Wenli και Reinhard von Lohengramm) είναι αισχρά ηλίθιοι για να αναδειχθεί το ταλέντο των δύο ναυάρχων (π.χ.

Spoiler:

οι διοικητές του Iserlohn Fortress

).

Δεύτερο και λιγότερο σημαντικό είναι τα γραφικά στις μάχες που όπως θα περιμένατε δεν είναι και τα πλέον εντυπωσιακά πλέον.

Αλλά αξίζει να το δείτε μόνο και μόνο για να ακούσετε τις επικές ατάκες :

"The greatest freedom in this nation is the freedom of not getting involved"

"Fight for freedom because as a free man your tea tastes better"

"When my time to make laws comes, I will declare the disruption of a morning nap a capital offense".

[Glastenen]

Πρώτον συχνά οι αντίπαλοι των πρωταγωνιστών (Yang Wenli και Reinhard von Lohengramm) είναι αισχρά ηλίθιοι για να αναδειχθεί το ταλέντο των δύο ναυάρχων (π.χ.

Spoiler:

οι διοικητές του Iserlohn Fortress

).

φρονώ ότι συμβαίνει ότι και με τους υπόλοιπους υψηλόβαθμους στην αρχή κυρίως της σειράς: είναι ανίκανοι αρχομανείς, τοποθετημένοι στη θέση που είναι μόνο για λόγους στρατιωτικής ιεραρχίας, διεφθαρμένοι τα μέσα έξω, και συνεπώς η οξεία λογική των δύο ναυάρχων τους ξεμπροστιάζει και μάζι με αυτούς τις κρατικές μηχανές και των δύο εθνών. συμφώνω ότι κάποια από τα τεχνάσματα και του Reinhard και του Yang Wen-Li (Glast's face:) δεν είναι και τόσο σούπερ (τα σκέφτηκα και γω κατά την διάρκεια των επεισοδίων) αλλά το νοήμα είναι να τους βλέπεις να αλλήλοσφάζονται...εκεί είναι που γίνεται το πανηγύρι και μην ξεχνάς ότι οι στρατηγοί που έχει ο καθένας στη διαθεσή του είναι τζιμάνια τα παιδιά, ένας προς έναν
(Reuental Mittermeyer KIRCHEIS Mecklinger to name a few from the Empire's army....τον Oberstein αποφεύγω παραδειγματικά να τον αναφέρω)

[Glastenen]

to laugh your eyeballs out......

[media]http://www.youtube.com/watch?v=ehOhFf9axbE[/media]

[media]http://www.youtube.com/watch?v=WqWvp0BYF-0&feature=related[/media]

[media]http://www.youtube.com/watch?v=X1ZE1wA4tc8&feature=related[/media]
personal favourite ^

[Dante80]

Εγώ περιμένω σαν μουρλός στο μεταξύ να βγάλουν τα παιδιά αυτό, θα τα σπάσει όλα!...

[Sunabouzu]

Legend of the Galactic Haruhi

Youtube Video

[Labrokratis]

Κλασικό anime - Space Opera Romance. Από τα καλύτερα που έχω προσωπικά παρακολουθήσει.

Η μεγάλη επιτυχία του adaption, οφείλεται φυσικά - κατά πολύ - και στην σκηνοθεσία του Noboru Ishiguro.
Ο οποίος Ishiguro, για όσους δεν το γνωρίζουν, συνεργάστηκε ως σκηνοθέτης, με τον Leiji Matsumoto (μπορείς να πεις ότι μαθήτευσε κι όλας) για πολλά - πολλά χρόνια (από το 1974 έως και το 1984, που ο Matsumoto έχασε - για μια περίπου δεκαετία - το ενδιαφέρον του με τα anime adaption στα manga του).

Στο LOGH βρήκε δουλειά αρκετό από το προσωπικό που έμεινε άνεργο μετά την πρώτη "κατάρρευση" του ενδιαφέροντος του "μέσου κοινού" για το Leijineverse ή - για να είμαι ποιο αντικειμενικός, από τον περιορισμό του ενδιαφέροντος του μέσου κοινού anime, γύρω στο 1983, για τα Space Opera anime. Για αυτό θα βρείτε αρκετές "ομοιότητες" στον τρόπο που έχει στηθεί αυτό το τεράστιο OVA 110 επεισοδίων με το Space Battleship Yamato, το Queen Millennia, ακόμα και τον Captain Harlock, όχι όμως και με το αλληγορικό GE999.

Το LOGH ήταν ένα "μεγάλο" ρίσκο του Ishiguro, σε μια εποχή που κανένας δεν ζητούσε Space Romance Anime (όπου "κανείς", είναι τα τηλεοπτικά κανάλια). Πίστευε πραγματικά στο είδος "Space Romance" όπως είχε παγιωθεί από τους Yoshinobu Nishizaki (ο παραγωγός του Yamato) και - κυρίως - του Leiji Matsumoto. Οι αποτυχημένες προσπάθειες του Nishzaki να κάνει κάτι καλό μετά το Yamato και η αποτυχία του Matsumoto να συνεχίσει τις σειρές του (κυρίως εξαιτίας των νομικών κολλημάτων που συνέχεια είχε με τους παραγωγούς anime της εποχής), ήταν η απόδειξη για κάτι καναλάρχες τότε, ότι το Space Romance δεν είχε πλέον ενδιαφέρον στο κοινό. Ο Ishiguro ρίσκαρε κατά αυτής της αντίληψης και επέτυχε να τους διαψεύσει όλους!

Σκηνοθετικά, στην σειρά LOGH ο Ishiguro πάτησε ακριβώς στο ίδιο στήσιμο που είχε εδραιωθεί στα Space Romance Anime που μετείχε ο ίδιος ως σκηνοθέτης, κυρίως σε συνεργασία με τον Matsumoto, ενώ και οι αισθητικές επιρροές από αυτές τις παλαιότερες σειρές στο LOGH, είναι εμφανέστατες. Είναι παρούσες όλες οι μικρές λεπτομέρειες, όπως πχ η λεπτομερή παρουσίαση των χαρακτήρων και τα μακριά μαλλιά των γυναικών (αν και επιμελώς για να διαφοροποιηθεί ο Ishiguro από τον Matsumoto, οι 3 βασικές γυναίκες της σειράς, αν και παραμένουν ξανθιές, είναι κοντομάλλες). Παρούσα είναι και η κλασική ενορχηστρωμένη μουσική στις μάχες (έχει υποθεί από τους γνώστες του αντικειμένου, ότι στα 110 επεισόδια δεν παίζεται ποτέ δεύτερη φορά το ίδιο μουσικό κομμάτι!), μιας και ο Ishiguro ως γνώστης κλασικής μουσικής, μετέφερε αυτή την αγάπη του σε όλες τις δουλειές του, με τεράστια επιτυχία. Παρόν είναι επίσης η δισδιάστατη παρουσίαση των διαστρικών μαχών, που ακολουθεί την λογική των πλοίων που μάχονται στην Θάλασσα και έως ένα σημείο τις αερομαχίες. Αυτό αποτελεί καθαρά Matsumoto επιρροή.

Το LOGH έχει και τις ατέλειες του: Πέρα από το animation (που θυμίζει illustrated radio - και δεν ευθύνεται η ηλικία της σειράς όπως λένε πολλοί, αφού κατά την δεκ. του 80 υπήρχαν anime με πολύ καλύτερο animation, αλλά το μπάτζετ της), έχει και πολύ μπλα - μπλά (πιθανώς για να μην χρειάζεται περισσότερο animation) που από ένα σημείο και ύστερα κουράζει. Επίσης ο Ishiguro αν και έκανε φιλότιμες προσπάθειες δεν έφτασε αισθητικά ούτε στα μισά των σκίτσων του Matsumoto ως προς τον mecha σχεδιασμό. Η αλήθεια είναι ότι για να αποφύγει σχόλια περί μιμητισμού, δοκίμασε σε αυτήν την σειρά πολλά πράγματα, που άλλα του βγήκαν και άλλα όχι. Τα θετικά πάντως της σειράς υπερβαίνουν κατά πολύ τα όποια αρνητικά της, που στην τελική δεν ενδιαφέρουν το μεταεφηβικό και ελαφρά σκεπτόμενο και πολιτικοποιημένο κοινό που πρόκειται να παρακολουθήσει αυτήν την σειρά. Το ενδιαφέρον σενάριο και η ενδιαφέρουσα ιστορία υπάρχει και αυτο είναι που μετρά.

Για εμένα το πραγματικό αρνητικό αυτής της σειράς, είναι ότι δεν μπορείς να την "φιλοσοφήσεις" (ή να την αμπελοφιλοσοφήσεις αν το προτιμάς), γιατί στα δίνει όλα έτοιμα, αντίθετα με τις Space Opera του Matsumoto που ψάχνεσαι για τις αλληγορίες και τα κρυμμένα μηνύματα. Μπορεί στο LOGH να υπάρχουν ανατροπές, εκπλήξεις, σκέψεις, καταθέσεις ψυχής, παρουσιάσεις ιδεών κλπ, αλλά όλα είναι έτοιμα, απλά τα παρακολουθείς και περιμένεις να αποκαλυφθούν μπροστά σου. Όταν δεις όλο το LOGH, δεν νιώθεις την ανάγκη να συνεχίσεις την ιστορία με την φαντασία σου. Θέλεις ίσως να μάθεις περισσότερα για τους ήρωες της σειράς που είδες, για αυτό άλλωστε όλα τα OVA που κυκλοφόρησαν μετά την πρώτη σειρά, είναι όλα prequel.
Εδώ είναι ίσως και η μεγαλύτερη διαφορά του Noboru Ishiguro από τον Leiji Matsumoto (πέρα από τα σκίτσα): Ο πρώτος θέλει να παρουσιάζει μια ολοκληρωμένη ιστορία, ο δεύτερος δε θέλει ποτέ να την τελειώσει, για να την συνεχίσεις ο ίδιος με την φαντασία σου. Δεδομένου ότι η Space Romance κατηγορία των anime, εμπεριέχει έντονο συναίσθημα και απευθύνεται όχι στην λογική αλλά στον εσωτερικό κόσμο του θεατή και δεδομένου ότι έχω δει και τις δύο πτυχές, συμφωνώ με τον Matsumoto και πιστεύω ότι έχει δίκιο που δεν ολοκληρώνει τις ιστορίες του. Το συναίσθημα θέλει ατέλεια και όπως πάντα μέσα σου θέλεις να τα ξαναβρείς με εκείνους που χώρισες, μάλωσες ή έχασες και τους κρατάς μέσα στην καρδιά σου για πάντα, έτσι και αυτές οι σειρές δεν πρέπει να έχουν καθαρό τέλος, όπως στην περίπτωση του LOGH.
Από την άλλη, εκεί που ο Ishiguro και ο Matsumoto συμφωνούν απόλυτα, είναι στον θάνατο: Δεν υπάρχει επιστροφή και πονάει. Συμφωνούν επίσης στην λογική ότι οι νέοι πρέπει να ζήσουν, αλλά και ότι είναι πάντα ειλικρινέστεροι των μεγαλύτερων.

Ολοκληρώνοντας, αν έχω ένα παράπονο από το LOGH είναι ότι ενώ ασκεί πλήρη (και αρκετά αντικειμενική) κριτική στο αριστοκρατικό, θεοκρατικό, απολυταρχικό και δημοκρατικό σύστημα, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι όλα είναι θέμα "χαρισματικού αρχηγού". Υποστηρίζει δηλαδή ένα είδος εκλεγμένης Βασιλείας, αν υπάρχει κάτι τέτοιο. Επίσης με ενοχλεί που υπάρχει μια ταυτοποίηση του Δημοκρατικού συστήματος με τον Καπιταλισμό και μάλιστα στην ακραία φιλελεύθερη μορφή του (ουσιαστικά παίζει με το στερεότυπο του καπιτάλα που πουλά ακόμα και την μάνα του για να έχει κέρδος). Τολμώ να πω ότι η "δημοκρατία" κάπου δεν παρουσιάζεται στην ολότητά της σε αυτήν την σειρά, παρά μόνο σε κάποιες - αρκετά δημοφιλείς ομολογουμένως - εκδοχές της. Και το συμπέρασμα που καταλήγω βλέποντας την σειρά, είναι ότι υιοθετείτε η αντίληψη, ότι για να λειτουργήσει η ανθρωπότητα πρέπει οπωσδήποτε να υπάρχουν δύο μαχομενες δυνάμεις, κάτι το οποίο είναι αποκλειστικά μία μεταπολεμική αντίληψη (η παλαιότερη θεώρηση ήθελε πολλές δυνάμεις και οχι απαραίτητα μαχόμενες. Το ενδιαφέρον ήταν στην πολιτική των εφήμερων και μη συμμαχιών).

Γενικά πάντως, το LOGH το προτείνω σε όσους θέλουν να δουν ένα anime και ταυτόχρονα να δουν μια εμπειρική σπουδή, επάνω στην πολιτική και την ανθρώπινη ενήλικη φύση, κυρίως όταν έρχεται σε επαφή με την εξουσία ή ένα σύστημα (πολιτικό ή στρατιωτικό). Δεν απορώ που δεν έχει κυκλοφορήσει επίσημα στον δυτικό κόσμο, όπως δεν απορώ που χάρη στο διαδίκτυο βρήκε τον τρόπο να προσεγγίσει και να δημιουργήσει φανατικό κοινό σε αυτήν. Σειρές όπως το LOGH είναι επικίνδυνες για κοινωνίες που θέλουν τους πολίτες της άμυαλους. Βλέποντας την έναν νεαρός, μπορει να προβληματιστεί σε θέματα που το εδώ "σύστημα" δε θέλει να γνωρίζει καν την ύπαρξή τους.

Την προτείνω λοιπόν και εγώ σε όλους, όπως άλλωστε προτείνω και το Space Battleship Yamato, αλλά και το Space Romance είδος γενικότερα στους φίλους των Anime.

[Dante80]

Μπράβο Λαμπροκράτη, πολύ δυνατό post...

Σε γενικές γραμμές θα συμφωνήσω μαζί σου, ο Matsumoto σου δίνει την δυνατότητα να συνεχίσεις την ιστορία, πλέκοντας τις δικές σου περιπέτειες πάνω στην βάση που σου δίνει.

Αλλά υπάρχει κυριαρχικός λόγος για τον οποίο ο Ishiguro δεν μπορεί να παίξει μπάλα σε αυτό το γήπεδο, και αυτός λέγεται Yoshiki Tanaka. Σε αντίθεση με τις δουλειές και το σύμπαν του Matsumoto, το LotGH βασίζεται πάνω σε μια σειρά βιβλίων του αυτού κυρίου, και ο Ishiguro αναλαμβάνει την (αρκετά πιστή και denifite στο πρωτότυπο) μεταφορά τους επί της οθόνης. Σε αντίθεση με πιο προσωπικές του δουλειές (το macross του Kawamori comes to mind), ουσιαστικά δεν μεταλλάσει την ιστορία που του δίνεται, αλλά προσπαθεί να την αποδώσει όσο το δυνατόν πιο ολοκληρωμένα. Δεν έχει την δυνατότητα με άλλα λόγια, να στήσει το σύμπαν και να το κινήσει από μόνος του. Πρέπει να εξιστορήσει, όχι να διεγείρει την φαντασία.

Μέσα από αυτό το πρίσμα, πάντα έβλεπα τις δουλειές του Matsumoto ως κάτι το διαφορετικό σε ύφος σε σχέση με τον κόσμο του Tanaka στο LotGH.Όχι απαραίτητα ανώτερο, απλά διαφορετικό. Ποιός κόσμος μου αρέσει περισσότερο...χμ...θα έλεγα πως αυτό είναι στανταράκι από το ημίχρονο υπέρ του παππού, καθώς μέσα θα πρέπει να βάλουμε και το ζήτημα της ποσότητας των ερεθισμάτων.

Ολοκληρώνοντας, αν έχω ένα παράπονο από το LOGH είναι ότι ενώ ασκεί πλήρη (και αρκετά αντικειμενική) κριτική στο αριστοκρατικό, θεοκρατικό, απολυταρχικό και δημοκρατικό σύστημα, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι όλα είναι θέμα "χαρισματικού αρχηγού". Υποστηρίζει δηλαδή ένα είδος εκλεγμένης Βασιλείας, αν υπάρχει κάτι τέτοιο. Επίσης με ενοχλεί που υπάρχει μια ταυτοποίηση του Δημοκρατικού συστήματος με τον Καπιταλισμό και μάλιστα στην ακραία φιλελεύθερη μορφή του (ουσιαστικά παίζει με το στερεότυπο του καπιτάλα που πουλά ακόμα και την μάνα του για να έχει κέρδος). Τολμώ να πω ότι η "δημοκρατία" κάπου δεν παρουσιάζεται στην ολότητά της σε αυτήν την σειρά, παρά μόνο σε κάποιες - αρκετά δημοφιλείς ομολογουμένως - εκδοχές της. Και το συμπέρασμα που καταλήγω βλέποντας την σειρά, είναι ότι υιοθετείτε η αντίληψη, ότι για να λειτουργήσει η ανθρωπότητα πρέπει οπωσδήποτε να υπάρχουν δύο μαχομενες δυνάμεις, κάτι το οποίο είναι αποκλειστικά μία μεταπολεμική αντίληψη (η παλαιότερη θεώρηση ήθελε πολλές δυνάμεις και οχι απαραίτητα μαχόμενες. Το ενδιαφέρον ήταν στην πολιτική των εφήμερων και μη συμμαχιών).

Θα διαφωνήσω εδώ, δεν μου έδωσε η σειρά πουθενά σχεδόν αυτή την αντίληψη. Θεωρώ πως η ιστορία, τόσο μέσω του τρόπου εξιστόρησης, όσο και με ίδιο της το content δεν πλάθει τις ιδεατές ή λιγότερο κακές πολιτικές πεποιθήσεις, ούτε έχει διδακτικό ύφος για την πολιτική. Τουλ σε μένα, δόθηκε η εντύπωση πως ο συγγραφέας λειτουργεί περισσότερο ως ρεπόρτερ, παρά κριτικός των τεκταινομένων. Και επίσης, στην πορεία κάνει τα πάντα για να καταστρέψει τους "υπεράνθρωπους" πρωταγωνιστές του, όχι μόνο σωματικά, αλλά και ηθικά.

Edited by Dante80, 30 January 2009 - 11:09.