Posted 13 March 2008 - 13:53
Sgouver: Δεν ξερω αν υπαρχει, αλλα αν υπαρχει ειναι πολυ παπαρας...
Καταλαβενω πως ειναι ανθρωπινη αναγκη να πιστευουμε ομως η καθημερινοτητα εμενα μου δειχνει αλλα πραγματα...βεβαια παντα μας βοηθαει η πιστη σε κατι για να ξεπερναμε τις δυσκολες στιγμες μας και τις φοβιες μας, οποτε δεν καταδικαζω αυτους που θελουν να πιστευουν. Η κοινη λογικη παντως λεει οτι και να υπαρχει, ειναι ενας θεος που δεν ενδιαφερεται καθολου!Εχοντας απλα εμας ως προνομιουχους και αλλους να πειναν μεχρι θανατου... πετωντας μας σε ενα πλανητη που λεγετε Γη με την ευχη να προσπαθουμε να καταλαβουμε αν υπαρχει ή οχι. Γι'αυτο εχω καταληξει στην αποψη της πρωτης σειρας...
Roriconfan: Για πολλοστή φορά… Το πώς είναι ο κόσμος σήμερα τον έκανε έτσι ο ίδιος ο άνθρωπος και όχι ο θεός. Γενικότερα, είναι το ίδιο λάθος να λες ως πιστός Ευθεϊστής ότι όλα τα καλά έρχονται από τον θεό, όσο το να λες ως αμφίβολος Δυσθεϊστής ότι για όλα τα κακά φταίει ο θεός.
Εκτός κι αν πιστεύεις ότι δεν είναι οι πλούσιοι που συγκεντρώνουνε τον μισό πλούτο της ανθρωπότητας σε ένα μάτσο άπληστα χέρια αλλά ο κακός θεός που τους τα δίνει.
Ή ότι ο θεός αδιαφορεί που σαν το τζίνι του λυχναριού δεν ανακατανομεί ως δια μαγείας τον παγκόσμιο πλούτο. Αν το έκανε, θα ήμασταν αταξικοί και ισότιμοι (κοινώς, άθεοι Κουμουνιστές που δεν έχουνε ανάγκη τον θεό).
Αν τόσο πια δεν το έχεις σκεφτεί, οι τεράστιες διαφορές που έχουνε παγκοσμίως οι άνθρωποι είναι αυτό που τους κάνει μοναδικά και ξεχωριστά όντα. Αν παντού ισχύανε τα ίδια πράγματα, θα ήμασταν σαν ρομποτάκια μαζικής παραγωγής, κάτι που η παγκοσμιοποίηση επιδιώκει να κάνει. Δεν εννοώ ότι μου αρέσει που υπάρχουν άνθρωποι που πεινάνε και διψάνε αλλά σίγουρα μου αρέσει η ποικιλομορφία των απόψεων μας ως είδος (πλουραλισμός και βάλε).
TheEnd: αν ο θεός είναι παντοδύναμος και παντογνώστης, ξέρει τα πάντα. το πριν, το τώρα και το μετά. και τα ξέρει από πάντα. αφού λοιπόν ξέρει τα πάντα, ξέρει και τι πράξεις θα ακολουθήσω στη ζωή μου. αν θα είμαι, καλός, ηθικός, αν θα νηστεύω, κτλ. ξέρει αν θα πάω στον παράδεισο ή την κόλαση. επειδή όμως είναι παντοδύναμος και τα πάντα πηγάζουν από αυτόν (και σε συνδυασμό με το ότι ξέρει τα πάντα), τότε ουσιαστικά ο θεός έχει "αποφασίσει" ήδη την πορεία κάθε ανθρώπου, ζώου ή οτιδήποτε άλλου. το ότι εμείς δεν ξέρουμε αυτά που ο θεός ξέρει (την -ας πούμε- αντικειμενική αλήθεια) δε μας κάνει πραγματικά/αντικειμενικά ελεύθερους (στη βούληση) αλλά δημιουργεί μια ψευδαίσθηση ελευθερίας. εμείς νομίζουμε ότι οι πράξεις μας είναι προϊόντα ελεύθερης βούλησης, ενώ στην πραγματικότητα υπάρχει ο κοσμικός μπαμπάς που ήξερε τι θα κάναμε πριν καν αρχίσει ο χρόνος. αν ο θεός ξέρει κάτι, τότε αυτό δε μπορεί να είναι λάθος. γιατί αν είναι λάθος χάνεται η παντοδυναμία/παντογνωσία. άρα αν ο θεός γνωρίζει τα πάντα (και το μέλλον) τότε δημιουργείται το "προδιαγεγραμμένο", η "μοίρα".
Roriconfan: Έτσι που φαντάζεσαι την αντικειμενική αλήθεια, είναι σαν να μας λες ότι υπάρχει μόνο ένας σωστός τρόπος και άπειροι λάθος για κάθε περίσταση. Ότι αν δεν κάνουμε όλοι το αντικειμενικά σωστό (που είναι μόνο ένα), είμαστε λανθασμένοι. Δηλαδή, επειδή δεν κάνουμε όλοι τα ίδια πράγματα, δεν σκεφτόμαστε το ίδιο, δεν φτάνουμε στο ίδιο συμπέρασμα, δεν είμαστε όλοι τέλος πάντων ΣΑΝ ΡΟΜΠΟΤΑΚΙΑ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝΕ ΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΙΔΙΟ ΠΡΑΓΜΑ… δεν έχουμε ελευθερία… Άτοπο!
Ή ότι επειδή ο θεός «ξέρει» αλλά «δεν επηρεάζει» τα μελλούμενα έχει αποφασίσει το μέλλον μας. Αυτό θα ίσχυε αν επηρέαζε το μέλλον μας ΑΦΟΥ ΜΑΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣΕ και όχι ΟΤΑΝ ΜΑΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ… Φυσικά, άποψη μου είναι ότι δεν υπάρχει μοίρα και ότι το όλο θέμα βασίζεται σε λανθασμένη ερώτηση του στυλ «ο ήλιος γιατί είναι πράσινος και όχι μωβ;»
ΠΡΟΣΟΧΗ, ΠΡΟΣΟΧΗ, ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΑΕΡΟΛΟΓΙΑ!!!
Ή αν μιλήσω και πιο μεταφυσικά, ποιος είπε ότι δεν καταλαβαίνουμε λανθασμένα το τι είναι ο χρόνος (αρά και η μοίρα); Οι νέες αντιλήψεις αναφέρουνε ότι δεν υπάρχει ΧΡΟΝΟΣ και ΧΡΟΝΟΣ αλλά σκέτο ο ΧΡΟΝΟΧΩΡΟΣ όπου δεν υπάρχει το ΠΑΡΕΛΘΟΝ ή το ΜΕΛΛΟΝ αλλά μόνο ένα αιώνιο ΤΩΡΑ που η αντίληψη μας μετονομάζει τις στιγμιαίες του εμφανισιακές διαφοροποιήσεις σε σχέση με το σημείο αναφοράς μας (τις αισθήσεις μας) σε ΠΡΙΝ και τις πιθανές εμφανισιακές διαφοροποιήσεις του σε ΜΕΤΑ. Αρά κακώς ανατρέχουμε σε παρελθοντικά και μελλοντικά επιχειρήματα (όπως οι προφητείες και η μοίρα) καθώς το σύμπαν δεν αλλάζει σε ΟΥΣΙΑ αλλά μόνο σε ΕΝΤΥΠΩΣΗ. Κοινώς, είναι όλα στο μυαλό μας και ενώ γκρινιάζουμε πως κάτι έγινε ή πως κάτι θα γίνει είναι γενικώς ΑΣΧΕΤΟ με το πώς έχουνε ουσιαστικά τα πράγματα. Η αλήθεια είναι ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ γύρω μας και όχι κρυμμένη κάπου στο παρελθόν ή κάπου στο μέλλον. Ο θεός με αυτήν την λογική δεν είναι παντογνώστης επειδή ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ αλλά απλά επειδή ΔΕΝ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΜΕ ΟΡΟΥΣ ΤΟΥ ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΕΤΑ όπως λανθασμένα κάνουμε εμείς.
Phm: Βασικά υπάρχει δεν υπάρχει θεός, η ελευθερία μπορεί όντως να είναι ψευδαίσθηση. Ουσιαστικά έχει να κάνει με το αν ο κόσμος μας είναι ντετερμινιστικός ή όχι. Δηλαδή αν το οτιδήποτε συμβαίνει, είναι ακριβής επακόλουθο του τι συνέβαινε την προηγούμενη χρονική στιγμή κλπ. Εγώ νομίζω πως είναι, απλά επειδή δεν έχουμε την επίγνωση για τα πάντα, μας είναι δύσκολο να το δούμε έτσι.
Roriconfan: Αυτό ισχύει για οτιδήποτε πράγμα και ον συνειδητοποιεί αυτό που αναφέρεις και πάντα σκέφτεται λογικά. Ο άνθρωπος δεν είναι «ντετερμινιστικός» αν δεν σκέφτεται τι κάνει (που συνήθως δεν το κάνει). Για παράδειγμα, όλοι οι άνθρωποι ξέρουνε ότι το τσιγάρο κάνει κακό. Κανονικά, κανένας δεν θα κάπνιζε αφού ξέρει ότι θα τον βλάψει. Όμως πάραυτα, οι περισσότεροι άνθρωποι διαλέγουνε «εκούσια» την επιζήμια επιλογή για μύριους αισθητικούς παρά πρακτικούς λόγους. Κάτι ανάλογο συμβαίνει με έναν άντρα που ορμάει να σώσει ένα παιδί που δεν γνωρίζει από ένα φλεγόμενο κτήριο. Κανονικά, δεν έχει πρακτικό συμφέρον για να το κάνει (κι αν έχει, είναι ηλίθιος). Πάραυτα, χωρίς να σκεφτεί και με κίνδυνο της σωματικής του ακεραιότητας, θα το κάνει ενώ χιλιάδες άλλοι θα στέκονται γύρω του άπραγοι.
Ουσιαστικά, το ότι σκεφτόμαστε με βάση το συναίσθημα και όχι την λογική, μας κάνει να έχουμε «ανοσία» στον ντετερμινισμό. Αυτό κατά κάποιο τρόπο είναι και ο λόγος που σε όλα τα παραμυθάκια η αγάπη μας παρουσιάζεται σαν η ισχυρότερη δύναμη. Κόντρα σε κάθε πιθανότητα και λογική, ο καλός πρίγκιπας θα τρέξει να σώσει την πριγκίπισσα ή η μαγική ηρωίδα θα βρει την τελευταία στιγμή μια δύναμη για να αναστήσει κάποιον νεκρό ή καταδικασμένο. Ακούγεται ψεύτικο αλλά η παραλογία του έχει το νόημα της.
Phm: Και να το πω και αλλιώς. Η ελευθερία είναι σχετική έννοια. Πχ μπορεί κάποιος να σου βάλει ένα μαχαίρι στο λαιμό και να σου πει, την ζωή σου ή τα λεφτά σου. Οι περισσότεροι θα έλεγαν ότι τότε σου στερεί την ελευθερία γιατί σε αναγκάζει να του δώσεις τα χρήματα σου. Όμως θα μπορούσε κάποιος να πει, ότι έχεις ελευθερία. Μπορείς να επιλέξεις ανάμεσα στο να πεθάνεις, ή στο να του δώσεις τα λεφτά σου. Γενικά νομίζω οι άνθρωποι τείνουν να νιώθουν ελεύθεροι όταν γίνεται αυτό που θέλουν, και ανελεύθεροι όταν δεν μπορούν.
Roriconfan: Αυτό το λένε «εγωισμό» και όχι «ελευθερία». Σε διαβεβαιώ ότι γνωρίζω άτομα που έχουνε τα πάντα έτοιμα στην ζωή τους και που ποτέ δεν τους λένε όχι ότι κι αν ζητήσουνε. Αυτά τα άτομα δεν έχουνε ούτε θέληση, ούτε προσωπικότητα. Όλα τα έχουνε στο πιάτο και απλά μιμούνται παθητικά τον περίγυρο τους απλά για να μιλάνε και όχι γιατί έχουνε μια προσωπική άποψη. Πώς να έχεις προσωπική άποψη αν δεν προβληματίστηκες ή δυσκολεύτηκες ποτέ σου; Τέτοια άτομα μόνο ελευθερία δεν νοιώθουνε καθώς είναι ανίκανοι να κάνουνε το παραμικρό από μόνοι τους. Και είναι αυτοί που καταντάνε να αυτοκτονούνε αργότερα γιατί «δεν βρίσκουν νόημα στην ζωή». Που να το βρούνε αν όλα είναι όπως τα θέλουνε; Και γιατί να κοπιάσουνε αν υπάρχει πάντα η «εύκολη λύση»;
Kenny: Ο αγνωστικιστής είναι αυτός που γελάει και με την αφέλεια του πιστού (που νομίζει ότι έχει αποδείξεις) και με την αφέλεια του μη πιστού (που επίσης νομίζει ότι αποδείξεις). Δεν ανήκει σε κανένα από τα στρατόπεδα, πόσο μάλλον και στα δύο μαζί.
Roriconfan: Με τα λίγα που γνωρίζω, οι Αγνωστικιστές χωρίζονται απλά σε αυτούς που λένε «δεν ξέρω αν υπάρχει θεός, αρά δεν πιστεύω» και στους «δεν ξέρω αν υπάρχει θεός, αλλά πιστεύω πάραυτα».
RedPyramid: Πάντως δεν είναι τυχαίο που οι άνθρωποι δίνουν ανθρώπινα χαρακτηριστικά στο Θεό, όπως 'αγαθός', 'αδιάφορος', 'εχθρικός', 'φιλάνθρωπος, κτλ. Έχουν αποδωθεί στον Θεό μέχρι και ανθρώπινα συναισθήματα, τα οποία ένα ανώτερο ον (αλήθεια, ανώτερο απο ποια άποψη? σε τί ανώτερο?) αποκλείεται να είχε.
Roriconfan: Πράγματι. Πολλοί φαντάζονται τον θεό σαν έναν καλό παππούλη στον ουρανό που αμείβει τους καλούς και τιμωρεί τους κακούς. Κούνια που τους κούναγε! Πιο εύκολο είναι να πεις τι «δεν είναι» ο θεός παρά «τι είναι».
Himawarinosekai: δε μας συμφέρει να πιστεύουμε οτι δεν έχουμε ελευθερη βούληση γιατί τότε θα τινάξουμε τα μυαλά μας στον αέρα! Οχι η φύση μας είναι να πιστεύουμε στην ελεύθερη βούληση (ακόμα και αν ισχύει το αντίθετο) για να συνεχίζει το παιχνίδι. Δες το σαν ενα πολύ δύσκολο RPG xixixi!!
Roriconfan: Πράγματι. Αν δεν έχεις ένα quest να ολοκληρώσεις, κάνεις logout και τελείωσε. Βέβαια υπάρχει και το PvP όπου οι νέοι χωρίς όραμα και μέλλον σχηματίζουνε συμμορίες και πλακώνονται μεταξύ τους για να περνάει η ώρα και για να εκτονώνουνε το μένος τους για την κοινωνία σπάζοντας ότι βρούνε
Πωπωπω! Πολύ εμπνευσμένα τα RPG! Μέσα από την ζωή βγαλμένα! Ιδίως τα τελευταία που είσαι μαύρος σε γκέτο και πουλάς ναρκωτικά, σκοτώνεις συμμορίτες, και ληστεύεις αυτοκίνητα (πλάκα κάνω!).