Posted 03 March 2008 - 13:33
Zoro: Ρε Roriconfan,δεν κανεις quote και κανενα απο τα σχολια μου(ειμαι στην σελιδα 8 )...οχι τπτ αλλο,αλλα να χω καναν λογω για διατριβη εδω(ΛΟΛ!? :^)
Roriconfan: Διατριβή κατά παραγγελιά; Καλά, άλλο που δεν θέλω...
Zoro: Δν μπορω να ψηφισω...ενα κομματι μου πιστευει ναι και ενα αλλο οχι...πολλες φορες στους περισσοτερους παει(κ σε μενα) αναλογα με την περισταση(στις εξετασεις πιστευουμε στο θεο,οταν κανουμε κατι κακο οχι κτλ)αλλα σε γενικες γραμμες ειμαι παντα στο 50-50...
Roriconfan: Μπορείς πάντα να δηλώσεις Αγνωστικιστής και να βρεις την υγεία σου.
Zoro: αν πω οχι αναιρειται απο ζητηματα οπως:θα υπηρχε το συμπαν κ η ζωη χωρις την "παρεμβαση" καποιου ανωτερου οντος(ασχετα απο τα οσα λεει η επιστημη...ακομη κ αν η δημιουργια του συμπαντος κ της ζωης μπορει να εξηγηθει απο αυτη,το σιγουρο-τουλαχιστον απ οσο ξερω-ειναι οτι δεν μπορουν να εξηγησουν πως δημιουργηθηκε το πρωτο ατομο,ηλεκτρονιο κτλ...οσες θεωριες κι αν βγουν για απολυτα κενα κ υστερα big bang εμενα μου φαινονται ημιτελεις χωρις την εξωτερικη παρεμβαση)?
Roriconfan: Αν το σύμπαν κάποτε δημιουργήθηκε, μπορείς να αποκαλέσεις θεό αυτό που το δημιούργησε. Αν το σύμπαν υπήρχε από πάντα, μπορείς να αποκαλέσεις θεό το ίδιο το σύμπαν. Αν το σύμπαν αλλάζει και κινείται από μια δύναμη, μπορείς να αποκαλέσεις θεό αυτή την κινητήρια δύναμη. Αν η ζωή και η νόηση είναι τόσο ξεχωριστά και ιδιαίτερα, μπορείς να αποκαλέσεις θεό το ότι υπάρχουνε και τα κατέχουμε. Αν όλοι οι θεοί είναι δημιουργήματα της ανθρώπινης φαντασίας και ανάγκης για κάτι το ανώτερο, μπορείς να αποκαλέσεις θεό την θέληση μας για δημιουργία και βελτίωση.
Zoro:...απο την αλλη αν πω ναι,τοσες αλλες ερωτησεις εμφανιζονται...γιατι δεν τον εχει δει κανενας(εξαιροντας μαρτυριες,αναφερομαι σε μαζικες παρατηρησεις)?
Roriconfan: Γιατί είναι άυλος είναι μια απλή απάντηση. Εμφανίζεται μόνο μέσα στο μυαλό σου και στην καρδιά σου.
Zoro: γιατι δεν γινονται θαυματα ή αν γινονται(πχ αγορι σωζεται απο ατυχημα κτλ) γιατι μοιαζουν τυχαια γεγονοτα?
Roriconfan: ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΤΥΧΗ! Γενικότερα, δεν υπάρχει τύχη. Όλα από κάποια αιτία γίνονται που απλά αποκαλούμε τύχη ή θεία επέμβαση επειδή είμαστε ανίκανοι να την προσδιορίσουμε. Κάθε δράση έχει μια ίση και αντίθετη αντίδραση.
Και αυτή η φασαρία με τα θαύματα… 90% είναι παραμύθια που ξεκινήσανε από υπερβολές κατά την περιγραφή παραισθήσεων ή επιστημών και 10% είναι σπάνια φυσικά φαινόμενα. Οι αμόρφωτοι άνθρωποι που δεν μπορούνε να τα εξηγήσουνε τα αποκαλούνε έτσι. Δεν υπάρχει τίποτα που να γίνεται κόντρα στους νόμους που διέπουν το σύμπαν. Αν γινόταν κάτι τέτοιο, τότε δεν θα υπήρχε ισότιμη αντίδραση σε μια δράση και η λεπτή ισορροπία του κόσμου θα κατέρρεε από την αδυναμία εκτόνωσης.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πιστεύω στον θεό. Μόνο το ότι δεν πιστεύω στα θαύματα. Ότι δηλαδή τίποτα δεν γίνεται παρά φύση. Γιατί αν ήταν έτσι, θα πήγαινε κόντρα στο ότι έχουμε ελεύθερη θέληση. Δεν γίνεται από την μια να μας λένε ότι ο θεός μας δίνει ελευθερία επιλογής και από την άλλη να πετάγεται όποτε γουστάρει και κόντρα σε κάθε νόμο και λογική να κάνει θαύματα που ξεκάνουνε δια μαγείας τις χαζομάρες μας.
Φυσικά το παραπάνω προϋποθέτει ως αυτονόητα το ότι πραγματικά έχουμε ελεύθερη θέληση (γιατί πολλοί λένε ότι δεν έχουμε) και ότι ισχύει η αρχή διατήρησης της ενέργειας (ότι δηλαδή η ύλη και η ενέργεια δεν χάνονται αλλά απλά αλλάζουνε μορφή και ότι η ύλη ούτε δημιουργείται από το τίποτα και ούτε καταλήγει ποτέ στο τίποτα). Αν ξαφνικά αυτά δεν ισχύουν, τότε τα πάντα είναι τόσο φλου που ελεύθερα μπορείτε να πιστεύετε ότι τα πάντα είναι δυνατά.
Zoro: ολα αυτα περι 2ας παρουσιας ειναι πραγματικα κ αυτη την ιδια στιγμη που γραφουμε δοκιμαζεται η πιστη μας ή ημαστε "μονοι" μας?
Roriconfan: Αν πιστεύεις στην μοίρα, είναι. Αν δεν πιστεύεις, δεν είναι. Εγώ πιστεύω ότι δεν υπάρχει μοίρα. Αν υπήρχε, τότε το αποτέλεσμα των πράξεων μας είναι προδιαγεγραμμένο κι εμείς είμαστε ανήμποροι να το αλλάξουμε και απλά το βιώνουμε σαν χαρακτήρες σε βιβλίο. Ακόμα και αυτή η συζήτηση που κάνουμε τώρα θα ήταν προδιαγεγραμμένη και η φαιά ουσία που καίω για να τα γράψω όλα αυτά δεν είναι πραγματικά δικός μου κόπος και μόχθος.
Zoro: αληθευει το οτι αυτοι που πεθανουν νεωτεροι απο αλλους(για διαφορους λογους-αρρωστιες κτλ) πιθανον,αν εζησαν μια "σωστη ζωη" μεχρι το τελος,θα πανε στο τελειο μερος,αυτο που αποκαλουμε παραδεισο ή απλα ηταν ατυχα ατομα που δεν μπορεσαν να ζησουν τη ζωη που η φυση(χωρις να αναφερομαι στον θεο με τον ορο φυση)τους εδωσε?
Roriconfan: Την άποψη μου μιας τέλειας ζωής την έχω ήδη αναφέρει στο προ-προηγούμενο post μου όπου αναφέρω ότι δεν μου αρέσει.
Zoro: ...αυτο για το οποιο ομως ειμαι σιγουρος ειναι οτι η εκκλησια εχει διαστρευλωσει πολλα πραγματα με την δικαιολογια οτι κατι ειναι "θελημα θεου" φερνοντας μας φοβο και κανοντας μας υπακουους
Roriconfan: Σωστά. Αλλά σε παρακαλώ, να μη νομίζεις ότι ΜΟΝΟ η εκκλησία το κάνει αυτό. ΟΛΟΙ το κάνουνε οπότε δεν είναι κάτι που μόνο η εκκλησία μπορεί να κατηγορηθεί. Πάρε την πολιτική. Λίγη διαστρέβλωση πέφτει; Πάρε τον εθνικισμό, τον αθλητισμό, την δικηγορική, τα τηλεπαιχνίδια. Όλα τα μεταλλάσσουνε και μας τα παρουσιάζουνε έτσι όπως τους συμφέρει. Και δυστυχώς οι μάζες ξεγελιούνται και παρασύρονται υπερβολικά εύκολα. Θυμάστε τι έγινε με την φούσκα του χρηματιστηρίου; Ή με το σκήνωμα εκείνου του ιερέα που το σώμα του δεν έλιωνε; Προσωπικά, τηρώ το ρητό «όπου ακούς πολλά κεράσια, πάρε μικρό καλάθι».
Zoro: ...στα μεσαιονικα και γενικα αρχαια χρονια γινοταν κυριως για να ελεγχουν τον λαο ...σημερα εχει μειωθει αρκετα αυτο και πιστευω οτι γινεται κυριως για να "προστατεψουν" τον λαο με εξυπνους τροπους(πχ τα αδελφια/ξαδελφια δεν μπορουν να παντρευτουν καθως το απαγορευει η εκκλησια,αλλα αυτο γινεται γιατι με την αιμομυξια μπορουν να μεταδοθουν κληρονομικες ασθενειες,ακομη κ αν δεν τις εμφανιζουν τα αδελφια κ γενικα οι συγγενεις....κ με αυτη την δικαιολογια η εκκλησια μας προστατευει...επισης,δεν ξερω για την ορθοδοξη εκκλησια,αλλα η καθολικη "διδασκει" οτι οσοι αυτοκτονουν πανε στην κολαση απ οσο ξερω...αλλη δικαιολογια για να αποτρεψει τους πιστους,τουλαχιστον, απο το να αυτοκτονησουν.....μετα εννοειται οτι γινονται κ αρκετα πραγματα πισω απο την πλατη μας...αυτο παντα γινοταν)...
Roriconfan: Ο κανονικός σκοπός της εκκλησίας είναι του ηθικού συμβούλου και όχι του κατήγορου που μας γεμίζει με τύψεις και φόβο για να μας ελέγχει. Όλες οι θρησκείες γενικότερα υπάρχουν για να μας λένε τρόπους για να ζούμε καλύτερα και όχι για να μας φανατίζουνε για προσωπικά συμφέροντα (π.χ. Σταυροφορίες).
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΒΑΡΕΤΟΣ ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΑΝΕΜΩΝ ΚΑΙ ΥΔΑΤΩΝ. ΜΗΝ ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ ΑΝ ΔΕΝ ΓΟΥΣΤΑΡΕΤΕ ΚΗΡΥΓΜΑ.
Αλλά εδώ θα συμπληρώσω και το εξής: Οι αμόρφωτοι και οι ανίδεοι δυστυχώς σπάνια παίρνουν από λόγια. Πρέπει να τους τρίξεις τα δόντια αλλιώς σε γράφουν κανονικά. Οπότε, όταν οι ιερείς βλέπουν ότι παρουσιάζοντας τις συμβουλές περί ηθικής τους ο κόσμος τους κλάνει, τότε λίγος φόβος με μεταθανάτια τιμωρία και τα σχετικά δεν βλάπτει. Μια φορά, από το να τους βασανίζει σωματικά για να συνετιστούνε (Ιερά Εξέταση), ο ψυχολογικός φόβος είναι προτιμότερος.
Όσο για τους μορφωμένους και τους συνειδητούς, αυτοί είναι που θα πούνε πρώτοι «Αυτό που κάνετε δεν είναι σωστό!» και θα ψάξουνε να δούνε τι πραγματικά προσπαθεί να πει η εκκλησία, χωρίς τον φόβο στην μέση.
Πάντως εδώ που τα λέμε, πραγματικός πιστός δεν είναι αυτός που ανεγκέφαλα πιστεύει στον εκάστοτε θεό χωρίς ποτέ να αμφιβάλλει. Αυτό δεν λέγεται πίστη αλλά ρομποτισμός. Όσο κι αν δεν τους συμφέρει αυτό τους ιερείς, πραγματικός πιστός είναι αυτός που η πίστη του δοκιμάζεται συνεχώς αλλά αυτός βρίσκει λόγο και θέληση να συνεχίζει να πιστεύει.
Χαίρομαι που υπάρχουν πολλοί που αμφιβάλλουνε για την ύπαρξη ή την καλοσύνη του θεού. Οι αιώνια θρήσκοι περισσότερο κολλημένοι είναι παρά πιστοί. Ζηλωτές και Μουζαχεντίν που νομίζουνε ότι έχουνε δίκιο χωρίς να χρειάζεται να αποδείξουνε τίποτα. Αυτοί που αμφιβάλλουνε και θέλουνε περισσότερες εξηγήσεις και λογική είναι που δημιουργούνε «πραγματικούς» πιστούς. Εντάξει, πολλοί χάνονται στην πορεία αλλά αυτοί που επιστρέφουν στο να πιστεύουν είναι πολύ πιο πιστοί από πριν.
Έτσι έγινε και με εμένα. Κι εγώ μικρός πίστευα στον καλό θεούλη όπως βλακωδώς μας τον παρουσιάζουν οι γονείς και οι θρησκευτικοί. Κι εγώ έκανα τις ίδιες σκέψεις στην εφηβεία και άρχισα να μη πιστεύω στην ύπαρξη ή την παντοδυναμία του θεού. Αλλά βλέπετε, ήθελα και λόγους για να «την λέω» σε όσους προσπαθούσανε να με προσηλυτίσουνε. Οπότε, άρχισα να διαβάζω φιλοσοφικά και θρησκευτικά βιβλία και να παρακολουθώ σχετικά ντοκιμαντέρ για να μαζέψω αρκετά επιχειρήματα για να τους βουλώνω όλους ότι κι αν μου πούνε.
Και τότε είναι που συνειδητοποίησα ότι δεν ήταν αυτά που λέει η θρησκεία λάθος. Θεωρία που δεν έχει συχνά πρακτική εφαρμογή ίσως αλλά λάθος τίποτα δεν ήταν. Άσε που κατάλαβα ότι και οτιδήποτε άλλο στον κόσμο τα ίδια σκατά έκανε. Κανένας θεσμός δεν είναι τέλειος, ούτε και η εκκλησία. Άσε που τελικά ήταν η εκκλησία και όχι ο θεός που έφταιγε! Τι την κατηγορώ αντί να κρατήσω τα καλά στοιχεία της; Καθάρισα τις δεισιδαιμονίες και τα παραμυθάκια, κράτησα την ουσία του τι σημαίνει να ζεις χριστιανικά και ορίστε. Χέστε τα θαύματα και τις υποσχέσεις για τον παράδεισο. Χέστε τις εξομολογήσεις, τις προσευχές και τις λιτανείες. Που είναι το κακό στο να αγαπάς και να συγχωρείς;
Ξέρω τι θα πείτε κάποιοι. «Γιατί να αγαπάμε και να συγχωρούμε αν οι άλλοι μας κοροϊδεύουνε και μας κακομεταχειρίζονται γι’αυτό; Γιατί να μη γίνουμε καθάρματα του κερατά κι εμείς, και να κοιτάμε μόνο την πάρτη μας; Αφού μόνο έτσι πας μπροστά.» Γιατί πολύ απλά θα μετατραπείτε σε απάνθρωπα όντα που ζούνε για να πληγώνουνε άλλους και που δεν θα έχουνε πραγματική αγάπη για τίποτα πέρα από την ωραιοπάθεια ή τον υλισμό ή την εξουσία. Θα ζείτε για να εξαπατείτε άλλους καθώς και τον ίδιο σας τον εαυτό. Θα νομίζετε ότι θα είστε ευτυχισμένοι με το να εκμεταλλεύεστε την ανθρωπιά και την αφέλεια των άλλων και θα εκλιπαρείτε μάταια για μια δεύτερη ευκαιρία αν κάποτε τα βρείτε σκούρα. Γιατί η πραγματική αγάπη συγχωρεί ενώ η συμφεροντολογική αγάπη σε τρώει ζωντανό με την πρώτη ευκαιρία για να βγει κερδισμένη σε βάρος της αδυναμίας σου.
Θα τελειώσω λέγοντας ότι δεν είμαι εντελώς ειλικρινής με όσα γράφω. Επειδή δεν είμαι ούτε όμορφος, ούτε πλούσιος, ούτε διάσημος έγινα έτσι. Αν ήμουν κάτι από τα παραπάνω, διόλου απίθανο να έλεγα κι εγώ «Χέσε τον θεό και την αγάπη! Κάνω ότι γουστάρω και τελείωσε! Δεν υπάρχει ούτε κόλαση, ούτε ηθική, ούτε τίποτα. Μια ζωή την έχω και θα μαμήσω κανονικότατα!» Κάτι σαν την αλεπού που ότι δεν φτάνει, τα κάνει κρεμαστάρια κάνω.
Οπότε, είναι μια τραγική αλήθεια ότι για να είσαι πλούσιος πνευματικά, πρέπει να είναι υλικά… φτωχός. Τα ρημάδια τα λεφτά και η εξουσία σε ψωνίζουνε άγρια. Αλλά και πάλι ποιος θα έλεγε όχι στα πλούτη και στις εύκολες γυναίκες; (άντρας είμαι) Ζούμε σε μια εποχή που ο υλισμός κυριαρχεί. Με την ίδια λογική όμως είναι και μια εποχή που δοκιμάζει εύκολα την πίστη μας και δημιουργεί πραγματικούς πιστούς.