Λοιπόν,να πώ και εγώ ο ουγκ και ουμ την δικιά μου άποψη.Μην την πάρετε προσωπικά,είναι καθαρά υποκειμενική.
Καταρχάς είμαι αθειστής-αγνωστικιστής,όσο συνειδητοποιημένα μπορώ να το πώ αυτό στα 19.Με λίγα λόγια δεν ακουλουθώ ούτε πιστεύω σε κάποια θρησκεία, παρόλο που η μάνα μου είναι θρησκευόμενη και με το παραπάνω.
Παλιότερα και κυρίως κατά το γυμνάσιο μπορώ να πώ ότι ήρθα σε αρκετά στενή επαφή με το χριστιανισμό κυρίως λόγω του ότι πήγαινα κατηχιτικό.Ακόμη και σε κατασκήνωση της Ορθόδοξης εκκλησίας είχα πάει(δεν προτείνετε).Απο αυτή την επαφή αλλά και γενικότερα απο τους προβληματισμούς που είχα,παρατήρησα ότι σκεφτόμουνα (και οι γύρω μου σκέφτονται) το Θεό κυρίως όταν έχουν ανάγκη να αντιμετωπίσουν κάτι δύσκολο.Όλοι όσοι έχω ρωτήσει ή οτιδήποτε έχω διαβάσει αναφέρονται σε ένα θεό πιο δυνατό απο τον άνθρωπο.
Οι θρησκίες και όλες οι θεωρίες περί θεού δεν μπορούν να εξηγήσουν το τι ακριβώς είναι θεός(πάντα υπάρχουν κενά στις εξηγήσεις),το πως λειτουργεί,το σκοπό ύπαρξης του,κτλ.Και εκεί νομίζω κρύβεται και το όλο ζήτημα:οι άνθρωποι έχουν τη τάση να λατρεύουον ότι μπορούνε να κατανοήσουν λιγότερο.Όσο πιο απόμακρο,δύσκολο και αινιγματικό είναι κάτι τόσο πιο πολύ οι άνθρωποι το θαυμάζουν και το λατρεύουν (υπόψη:όταν μιλάμε για λατρεία ενός πράγματος μιλάμε για απόλυτη αποδοχή του,παθητική τάση προς αυτό και υποταγή στο αντικείμενο λατρείας,είτε διανοητική είτε συναισθηματική).Βεβαίως και δεν περιορίζεται μόνο σε θέματα μεταφυσικής αυτό.Απλά είναι το πιο κλασσικό παράδειγμα.
Το πρόβλημα είναι ότι μιλάμε πάντοτε για ανθρωποκεντρικούς θεούς.Ακόμη και ο χριστιανικός θεός τιμωρεί τις αμαρτίες των ανθρώπων,πράγματα για τα οποία εκείνοι νιώθουν ένοχοι.Δεν είναι και τυχαίο ότι όταν ο θεός σώζει τους ανθρώππους το κάνει είτε στέλνοντας κάποιο μεσσία είτε με το να έρχεται στη γή ο ίδιος ως άνθρωπος ή έστω με ένα κάποιο ανθρωπομορφισμό(ακόμη και οι θεοί των αρχαίων αιγυπτίων είχαν ανθρώπινα χαρακτηριστικά).
Αν θέλετε ένα ακόμη επιχήρημα,ο θεός της οποιασδήποτε θρησκείας είναι πάντοτε ανάλογος της κουλτούρας και νοοτροπίας που επικρατεί στη περιοχή που λατρεύετε.Δίκαιος ο Χριστός για τον ταπεινομένο λαό του Ισραήλ,θεοί που αντιπροσοπεύουν και λατρεύουν την σεξουαλικότητα στην Ινδία και στην γύρω περιοχή,θεός τιμωρός για τους απαισιόδοξους και μηδενιστές ανθρώπους του μεσσαίωνα,κτλ.Ακόμη και όταν μιλάμε για ίμία θρησκεία που λατρεύει ένα θεό η ερμηνία των πράξεων του θεού αλλάζει ανά περιοχή και περίοδο.
Αυτά για τους θεούς των θρησκειών.Όσο αφορά το αν υπάρχει έστω και μια άγνωστη ανώτερη δύναμη,πολύ απλά δεν θα το μάθουμε πριν πεθάνουμε.Η δικιά μου
υπόθεση είναι ότι δεν υπάρχει,απλά ίσως όταν πεθαίνει ο άνθρωπος αυτό που κάποτε ήταν,δλδ η ύλη του,ή έστω ένα κομμάτι απο αυτή, να γίνετε και κάτι άλλο (π.χ. όταν το σώμα αποσυντίθεται η ύλη αυτή να μεταφέρετε μέσω των ατόμων στο γύρω περιβάλλων και με κάποιο τρόπο αργά ή γρήγορα θα γυρίσει σε κάποια μορφή στη κατάσταση που κάποτε ήταν.Έτσι συνεχίζεται η ζωή και δεν υπάρχει ένα τέλος αλλά μιά συνέχεια).Αλλά πέρα αυτού,ότι υπάρχει μια ανώτερη,με συνείδηση και νοημοσύνη πνευματική ύπαρξη,πολύ αμφιβάλω.
Όπως είπα είμαι ουγκ

οπότε μην τα πάρετε και τόσο στα σοβαρά τα παραπάνω.
οταν κατι ειναι ορθο δεν υπαρχει λογος να μεταβαλλεται και εκει η εκκλησια ειναι συνεπεστατη . Δηλαδη αν ακουγε ο κοσμος την εκκλησια στο να μην κανουν προγαμιαιο και αγοριαιο ερωτα οι ανθρωποι , θα υπηρχαν τοσοι πολλοι με AIDS ;
Με λίγα λόγια μην μαμιέστε γιατί χανόμαστε

?μάλλον το αντίθετο συμβαίνει

Σε αυτό που ανέφερε η Βούλα έχει δίκιο.Οι θρησκείες κατά κύριο λόγο έχουν στερε΄τυπα και προσβολές προς κοινωνικές ομάδες,τουλάχιστον οι θρησκείες απο το χριστιανισμό και μετά.Και οι γυναίκες(υπήρξαν βέβαια και παγανιστικές θρησκείες που λατρέψαν την γυναίκα και μειώσαν τους άντρες) και οι ομοφυλόφιλοι και αρκετές άλλες ομάδες έχουν υποφέρει τα πάνδεινα.
Πάντως,πιστεύω πως άλλο το ζήτημα ύπαρξης θεού και άλλο το ζήτημα της θρησκείας.