5827 replies to this topic

[Kai]

O Kamui είτε τον λινταζαρατε τη μέρα είτε του έκαναν επίθεση τη νυχτα θα μπορούσε να διαλέξει να πάρει έναν στον τάφο του πριν πεθάνει. Κάτι σαν vigilante χωρίς να έχει την επιλογή ποτέ θα σκοτώσει.

Ο Ghost Prince ήταν bulletproof μόνο για ένα βράδυ, άφησε και καθαρό hint στους δολοφόνους ότι αυτοπροστατευθηκε στο κείμενο του.

Πρώτη νύχτα Babba, 2η Ghost Prince, 3η ο Takayama τον εαυτό του.

[Takayama Yuichi]

Την δεύτερη νύχτα, πυροβολήσατε τον Ghostprince, ο οποίος αποδείχτηκε Bulletproof ή έγινε κάτι άλλο;

Επίσης, άλλη ερώτηση τώρα γιατί έχω μπερδευτεί. Ο Kamui ήταν βιτζιλάντης, σωστά; Ο Woodcutter τι ρόλος είναι;

Την δεύτερη νύχτα πήγαμε για Ghost Prince και δεν βγήκε χωρίς να ξέρουμε γιατί. Υποθέσαμε ότι υπάρχει γιατρός αλλά δεν θα γινόταν να ήξερε ότι θα φάμε τον άκυρο. Πιο λογικό ήταν να προστέψει εσένα ή τον εαυτό του. Οπότε εγώ λίγο πολύ αυτό υπέθεσα, ότι ο Ghost ήταν γιατρός. Ο Guns το τερμάτισε, άρχισε να μας λέει για νεράιδες Hogwarts και ότι αλλού θυμάται από παλιά Παλέρμο λολ.

Edited by Takayama Yuichi, 18 June 2017 - 05:01.

[Kai]

Έβλεπε νεράιδες στα πλαίσια της προετοιμασίας του για το ταξίδι στη μαγική νεραϊδοχώρα.

[Takayama Yuichi]

Έβλεπε νεράιδες στα πλαίσια της προετοιμασίας του για το ταξίδι στη μαγική νεραϊδοχώρα.

Στο επόμενο Παλέρμο θα παίξω Tinkerbell, το δηλώνω από τώρα.

Επίσης ήταν πολύ ενδιαφέρον κατά την γνώμη μου που δεν ξέραμε τον αριθμό των ρόλων. Έκανε το παιχνίδι πιο ενδιαφέρον και επέτρεπε και σε εμάς και στους αθώους να παίζουν χαρτιά "είναι 3 οι δολοφόνοι" ενώ αυτό πρέπει να το ξέρουν μόνο οι ίδιοι.
Επέτρεψε βέβαια και meta analysis από τον Guns και τον Osama σε φάση " άμα ήταν 3 και δεν είχαμε επιθεωρητή θα ήταν unbalanced" αλλά αυτό δεν ήταν θέμα των κανόνων στην προκειμένη περίπτωση αλλά των παικτών.

Εγώ θα προτιμούσα Παλέρμο με wildcard roles στο μέλλον.

[Fallen_Mpougatsa]

Στο επόμενο Παλέρμο ρε θα κάτσω πάνω από ένα γύρο! Επίσης oh wow o Amari έζησε xD καλός κατάσκοπος, μπράβο του.

Ηθικό δίδαγμα: ο Cross πάλι χαμένος βγαίνει ότι και να γίνει εφόσον πάντα θα επιστρέφει στα Akuma.

[GhostPrince]

O GhostPrince ξεπέρασε την ερμηνεία του ως Shinji είναι η αλήθεια, να τα λέμε κι αυτά.

Τι μου θυμισες τωρα σε εκεινο το Παλέρμο επαιζα τόσο πιομενος, αξεπέραστο.ΧD

[Kamen Tantei Zura]

Συγχαρητήρια, Black Kaiser, για το RP, άνετα το καλύτερο στο παιχνίδι όπως τόνισε και η Kai. Απολαυστικές οι αφηγήσεις. Μπράβο και στα παιδιά που έπαιζαν πρώτη φορά, ελπίζω να το διασκέδασαν. Πέθαινα στα γέλια κάθε φορά με τον narrator του Kaiji ακόμη και αν το περίμενα. 

Δεν περίμενα να τελειώσει τόσο γρήγορα το παιχνίδι, περίμενα κανα δυο γύρους ακόμη να πω την αλήθεια. Αλλά, πολλές λάθος κινήσεις και από την πλευρά των δολοφόνων και την μεριά των αθώων. Τα περί των posts Osama και Guns τα ανέφερα και πριν τελειώσει το παιχνίδι, μπας και πάρουν και μπρος εκείνη τη στιγμή και σταματήσουν, οπότε δεν θα επεκταθώ παραπάνω. Το παράπονο είχε ήδη διατυπωθεί. Πέρα από τα κουραστικά σας posts, είχατε βέβαια και καλά. Ο τρίτος γύρος ψηφοφορίας όμως... 

Περί των δολοφόνων, περίμενα να είχατε βγάλει Osama πρώτο βράδυ και δεν ξέρω καν γιατί δεν το κάνατε. Είτε υπήρχε γιατρός είτε όχι, η επιλογή του Babba μου φάνηκε άσχετη τελείως, που ενώ ξέρω πόσο καλός παίκτης είναι, είχε πάρει έναν χαρακτήρα που δεν μπορούσε να πει και πάρα πολλά. Ούτε την επιλογή του Ghostprince την κατάλαβα. Περίμενα να βγουν Osama και BK από τους πρώτους δύο γύρους. Άνετα θα μπορούσατε να είχατε βγάλει τον δεύτερο, την τρίτη μέρα που έφυγε ο Luffy. 

Το pm που πήρα για τον ρόλο ήταν διαφορετικό από ένα απλό είσαι αθώος, οπότε περιμένω από την Kai να μας δώσει και των υπολοίπων, και αυτό στοιχείο της αφήγησης ήταν άλλωστε. Επίσης περί αφήγησης, στο post που γέλασα περισσότερο απ' όλα ήταν αυτό με τον Deadpool, απολαυστικότατο κείμενο. 

 

Παράπονο ήταν ότι δεν μου πέτυχε ρόλος για άλλη μια φορά, πέρα από αυτόν της πόρνης με τον Θάνατο από το Saint Seiya - αν είναι δυνατόν -. Ήθελα μια φορά να πετύχω και εγώ. Αλλά και το ότι δεν κατάφερα να γράψω για τα μηλαράκια του Hanbei και της iristella και το μήνυμα στον τοίχο που είχαν αφήσει οι τότε δολοφόνοι από το προηγούμενο Palermo, γιατί ο Takayama αυτοκτόνησε. 

[TheGunsmasha]

Παικτικά καλύτεροι:

1. Οσάμα. Πήραμε το ρίσκο να βγούμε στην φόρα δύο δολοφόνοι. Πήγε αμάσιτη η μπλόφα από όλους πλην αυτού και δεν με τσέκαρε κιόλας απευθείας. Λογικά θα είχα φτάσει στους 5-6 πριν με ξανακαταλάβουν, αλλά όοοοοχι, έπρεπε ο άλλος να τα έχει δει όλα στο μάφια και να με καταλάβει και ήταν και επιθεωρητής, οπότε ο λόγος του ευαγγέλιο. Πολύ καλή ανάλυση και μπράβο του.

 

2. Ζούρα. Η καλύτερη αθώος. Από τα πρώτα κείμενα φάνηκε ότι επρόκειτο για άκυρο αθώο, και ας την υποπτέφθηκε ο Οσάμα, που τα έχει δει (ένα πράμα σαν το έχω δει χειρότερα) στο μάφια. Το παιχνίδι της ήταν απλό και μεθοδικό. Επίσης βραβείο καλύτερου ποστ:

 

"Θα κάνω μια ανασκόπηση, στους αθώους: Pariston, Cross (Black Kaiser) και εγώ. Βάση των αθώων που ανέφερες και τον αθώο που πιστεύω ο ίδιος ότι βρίσκεται ανάμεσα μας, δηλαδή την Sawa (Kamui), μένουμε στον Greed και στο μικρό κοριτσάκι (Takayama). Το οποίο μάλλον δεν ήξερε πως να σε βγάλει από τη μέση και να βρει αυτόν τον κύριο - πώς είπαμε το όνομά του; -. Δεν θυμάμαι αυτή τη στιγμή, από A άρχιζε. Την τρίτη μέρα μάλιστα ξεκίνησε λέγοντας  ότι οι ψήφοι μας μεταξύ μας την πρώτη μέρα ψηφοφορίας ήταν για αντιπερισπασμό, μιας και εμείς είμαστε ένοχοι. Γι' αυτό και ο συλλογισμός του Cross είναι απόλυτα δεκτός αυτή τη στιγμή και η ένστασή του ήταν σωστή,"

 

 

Όλη η ουσία του παιχνιδιού σε ένα κείμενο.

 

3. Καμούι. Άκυρος αθώος μεν, στο πρώτο πρώτο του κείμενο πέτυχε δύο δολοφόνους μεν, και δεν τα έχει δει και όλα στο μάφια! Μπράβο κυνικέ.

 

Αγαπημένοι στο RP:

 

1. BlasoN. Χάρηκα κάθε γραμμή που αντάλλαξα μαζί σου, αλάνι, μπράβο σου. Ο κύριος από κάτω ήταν φοβερός, αλλά με διασκέδασες περισσότερο από τον καθένα.

 

2. Ο Kaiser έπαιξε για μια φορά μόνο RP και ήταν άψογος. Συγχαρητήρια για τα έξυπνα σου references.

 

3. GhostPrince. Ο πιο εύκολος χαρακτήρας, αλλά τον πέτυχες και αυτό μετράει.

 

Συγγνώμη για το κείμενο που έσπασα το RP και αναφέρθηκα σε παλαιότερα παιχνίδια και metagaming. Σκεφτείτε ωστόσο, πως αν δεν το έκανε ο Οσάμα, ακόμα θα με ψάχνατε και αν δεν σκεφτόμουν κάτι να αντιδράσω, θα έπεφτα απευθείας θύμα της καταδίκης του επιθεωρητή. Αφού βρεθήκαμε καλή παρέα, και ελπίζω να την διατηρήσουμε, θα επιδιώξω να γίνομαι πιο διασκεδαστικός.

 

Από Σεπτέμβρη αν υπάρχει όρεξη το ψήνω να οργανώσω ή συνδιοργανώσω με την Kai ένα Παλέρμο, μιας και δεν της δώσαμε τον χρόνο που ήθελε με το κακό μας παιχνίδι εντέλει. Μέχρι τότε, θα ανοίξω κάν thread ή θα γράψω κάνα review, γιατί στα Παλέρμο μόνο για χαρέμια κάνω.

[Kai]

Όχι ευχαριστώ. Να το διοργανώσεις μόνος σου απ'τη νεραϊδοχωρα.

[TheGunsmasha]

Πολύ σκληρή...

[Kamen Tantei Zura]

Παικτικά καλύτεροι:

1. Οσάμα. Πήραμε το ρίσκο να βγούμε στην φόρα δύο δολοφόνοι. Πήγε αμάσιτη η μπλόφα από όλους πλην αυτού και δεν με τσέκαρε κιόλας απευθείας. Λογικά θα είχα φτάσει στους 5-6 πριν με ξανακαταλάβουν, αλλά όοοοοχι, έπρεπε ο άλλος να τα έχει δει όλα στο μάφια και να με καταλάβει και ήταν και επιθεωρητής, οπότε ο λόγος του ευαγγέλιο. Πολύ καλή ανάλυση και μπράβο του.

 

2. Ζούρα. Η καλύτερη αθώος. Από τα πρώτα κείμενα φάνηκε ότι επρόκειτο για άκυρο αθώο, και ας την υποπτέφθηκε ο Οσάμα, που τα έχει δει (ένα πράμα σαν το έχω δει χειρότερα) στο μάφια. Το παιχνίδι της ήταν απλό και μεθοδικό. Επίσης βραβείο καλύτερου ποστ:

 

 

Όλη η ουσία του παιχνιδιού σε ένα κείμενο.

 

3. Καμούι. Άκυρος αθώος μεν, στο πρώτο πρώτο του κείμενο πέτυχε δύο δολοφόνους μεν, και δεν τα έχει δει και όλα στο μάφια! Μπράβο κυνικέ.

 

Αγαπημένοι στο RP:

 

1. BlasoN. Χάρηκα κάθε γραμμή που αντάλλαξα μαζί σου, αλάνι, μπράβο σου. Ο κύριος από κάτω ήταν φοβερός, αλλά με διασκέδασες περισσότερο από τον καθένα.

 

2. Ο Kaiser έπαιξε για μια φορά μόνο RP και ήταν άψογος. Συγχαρητήρια για τα έξυπνα σου references.

 

3. GhostPrince. Ο πιο εύκολος χαρακτήρας, αλλά τον πέτυχες και αυτό μετράει.

 

Συγγνώμη για το κείμενο που έσπασα το RP και αναφέρθηκα σε παλαιότερα παιχνίδια και metagaming. Σκεφτείτε ωστόσο, πως αν δεν το έκανε ο Οσάμα, ακόμα θα με ψάχνατε και αν δεν σκεφτόμουν κάτι να αντιδράσω, θα έπεφτα απευθείας θύμα της καταδίκης του επιθεωρητή. Αφού βρεθήκαμε καλή παρέα, και ελπίζω να την διατηρήσουμε, θα επιδιώξω να γίνομαι πιο διασκεδαστικός.

 

Από Σεπτέμβρη αν υπάρχει όρεξη το ψήνω να οργανώσω ή συνδιοργανώσω με την Kai ένα Παλέρμο, μιας και δεν της δώσαμε τον χρόνο που ήθελε με το κακό μας παιχνίδι εντέλει. Μέχρι τότε, θα ανοίξω κάν thread ή θα γράψω κάνα review, γιατί στα Παλέρμο μόνο για χαρέμια κάνω.

Συμφωνώ ότι η λογική του Osama ήταν σωστή, απλώς ο τρόπος που την απέδωσε δεν τον βοήθησε. Γι' αυτό του έβγαζα το λάδι και εγώ χωρίς να σε ψηφίζω, Guns, αν και είχα πειστεί ότι είναι επιθεωρητής. Και γι' αυτό δεν σας έδωσε και κανείς σημασία και ψηφίζανε Takayama, που βέβαια ήταν επίσης δολοφόνος. Απλώς έπαιξε περισσότερο σαν τον εαυτό του, παρά σαν τον Pariston, όπως είπε και ο ίδιος.  

 

Και αίσχος που με υποπτευόταν, ντροπή. 

Σε αυτό το σημείο, μιας και ήταν κάτι που δεν έγραψα, μπράβο και στον Kamui. Προσωπικά μου άρεσε το RP, έχει καιρό που είδα το anime και διάβασα το manga, αλλά το βρήκα επίσης απολαυστικότατο. Δεν νομίζω ότι θα βλέπαμε καμία διαφορά. Guns και το δικό σου RP ήταν πολύ καλό, αν εξαιρέσουμε τα χαζά σημεία που είπαμε, το τελευταίο σου post πριν ψοφήσεις ήταν πετυχημένο μιας και αποφάσισες και εσύ να κατευθυνθείς στα χνάρια που χάραξε ο Black Kaiser και να κάνεις reference στο προηγούμενο παιχνίδι. (Σημειωτέον, και οι Πύλες του Ανεξήγητου από εκεί ήταν.

Και γι' αυτούς στους οποίους δεν αναφέρθηκα, ο Takayama φαντάζομαι θα έσπαγε τα νεύρα σε όσους την ξέρανε, μιας και προσωπικά δεν έχω δει τη σειρά, κάτι το οποίο ισχύει και για την Μπουγάτσα. Δεν μπορούσα να καταλάβω το RP γιατί δεν την έχω παρακολουθήσει ακόμη. Από την άλλη, ο Ghostprince φάνηκε ότι το καταευχαριστήθηκε.

Αλλά και στον καημένο τον Babba, που όσο έζησε, έπαιξε τον Tsukushi πολύ καλά και βασίστηκε όπως και ο Black Kaiser πολύ στην αφήγηση.
 

Edited by Kamen Tantei Zura, 18 June 2017 - 09:47.

[Babba]

Δεν ξέρω τι λέτε, πάντως ακόμα και τόσο μικρούλι, όλοι το ευχαριστηθήκαμε και φαίνεται ότι μας είχε λείψει και το χρειαζόμασταν.
Δεν έχει νόημα να αρχίσω να λέω ονόματα, γιατί θεωρώ ότι όλοι (παίκτες και κυρίως GM) ήταν πάρα πολύ καλοί και συνεπείς (κάτι που δεν το είχα και τόσο δεδομένο όταν αρχίσαμε αφού ήταν νωρίς για το reunion του 2019).

[Kai]

Ανυπομονώ να ξανανταλλάξουμε ποιηματάκια το 2019. 

[Kai]

Τα PMs που ζήτησε η Zura

 

Spoiler:

 

Babba

 

 

Ο Tsukushi βρέθηκε μόνος στο δωμάτιο του και κοίταξε ολόγυρα. Ένιωθε άβολα, πάντα ένιωθε άβολα μακριά από το κρεβάτι του αλλά τώρα είχε δεκάδες λόγους να μην τον πιάνει ο ύπνος. Ευχόταν να μπορούσε να μοιραστεί το δωμάτιο μου με κάποιον άλλον αλλά ακόμη και αυτό ίσως να μην ήταν τελικά καλή ιδέα. Θυμήθηκε ξανά τα λόγια του βίντεο, ότι μπορεί κάποιοι να μην ήθελαν το καλό τους, δεν μπορούσε να το πιστέψει ή μάλλον δεν ήθελε να το πιστέψει. Τουλάχιστον ήξερε ότι ο ίδιος είχε τη συνείδηση του ήσυχη.

 

 

Osama

 

Ο Pariston Hill κάθισε αναπαυτικά στην ξεφτισμένη καρέκλα του όμορφα σκαλισμένου γραφείου και χάιδεψε την ξύλινη επιφάνεια. Ο ίδιος είχε επιλέξει το καλύτερο δωμάτιο με μεγάλο ενθουσιασμό και οι υπόλοιποι βλέποντας το να επιδοκιμάζει με ζήλο την φθαρμένη πλέον διακόσμηση δεν είναι τολμήσει να φέρουν καμία αντίρρηση. Όταν βρέθηκε ξαφνικά καταμεσής μια άγνωστης περιοχής δεν περίμενε ότι θα έβρισκε μπροστά του κάτι τόσο έξοχα ενδιαφέρον. Στο μυαλό του περνούσαν χίλιες δύο ιδέες για το πώς θα μπορούσε να κάνει αυτό το παιχνίδι μεταξύ τους ακόμα πιο σκληρό και ψυχοφθόρο…

 

Σηκώθηκε όρθιος και κατευθύνθηκε προς τη βιβλιοθήκη. Πλήθος βιβλίων που μύριζαν από την υγρασία ήταν στοιβαγμένα το ένα δίπλα από το όλο, βιβλία που δεν είχε δει ποτέ στη ζωή του αλλά και άλλα που αναγνώριζε, ακόμη και σπάνιες εκδόσεις. Επέλεξε ένα από μία συλλογή που έφερε επάνω το όνομα του ίδιο συγγραφέα. Αναμφίβολα επρόκειτο για διάσημη σειρά και άρχισε να το ξεφυλλίζει.

Ερασιτέχνες… Μουρμούρισε μετά από αρκετή ώρα ανάγνωσης, περνώντας τα φύλλα του ένα μετά το άλλο με εξαιρετική άνεση, πάντα ήταν γρήγορος αναγνώστης.

 

Ωστόσο οι περιπέτειες του κύριου Sherlock Holmes δεν φάνηκαν να τον ενθουσιάζουν. «Ερασιτέχνες…» μουρμούρησε… όμως τουλάχιστον ο χρόνος του δεν φάνηκε να πηγαίνει χαμένος. Του ήρθε μία εξαιρετική ιδέα… ίσως τελικά για τον ίδιο η αντίθετη πλευρά να αποδεικνυόταν  πιο διασκεδαστική, δεν θα ήταν άσχημα να προσπαθούσε να ανακαλύψει ποιος κρυβόταν πίσω από όλα αυτά.

 

Ghost Prince

Ο Okabe ήταν ανήσυχος εκείνο το βράδυ. Δεν ήξερε πώς τα είχε καταφέρει αλλά για άλλη μία φορά, αντί να μεταφερθεί σε κάποιο ειδυλλιακό μέρος σε ένα παράλληλο σύμπαν, είχε καταλήξει μπλέξει σε μια κατάσταση την οποίο δεν επέλεξε ποτέ. Και σαν να μην έφτανε αυτό, του είχαν αφήσει το χειρότερο δωμάτιο που θα μπορούσε να επιλέξει κανένας. Πολύ πιο απομακρυσμένο από τα άλλα, κοντά σε αυτό του αστυνόμου Kim που κανένας δεν έδειχνε να εμπιστεύεται, με κατεστραμμένο σχεδόν στρώμα και μια πόρτα που έτριξε. Δεν βρήκε άλλη λύση πέρα από το να αρχίσει να ξεχαρβαλώνει ό,τι έβρισκε και δεν έβρισκε για να ενισχύσει την πόρτα του, ήταν βέβαιος πως ακόμη και αν κινδύνευε από το οτιδήποτε, θα κατάφερνε να υπερασπιστεί τον εαυτό του, τουλάχιστον για 1 φορά, σε περίπτωση που δεχόταν επίθεση.

Zura

Ο Aizawa στεκόταν ανήσυχος μέσα στο δωμάτιο, με σταυρωμένα τα χέρια έκοβε βόλτες από εδώ κι από εκεί. Ήξερε ότι δεν θα μπορούσε να κοιμηθεί εύκολα αλλά και ό,τι του χρειαζόταν ο ύπνος. Τα γεγονότα τον είχαν προβληματήσει αφάνταστα και όσο κι αν είχε εμπιστοσύνη στις ικανότητές του δεν ήξερε τι έπρεπε να υπόθεση για την κατάσταση στην οποίο βρέθηκαν.

 

Πλησίασε επιφυλακτικά το παράθυρο και έριξε μία ματιά έξω. Σημείωσε πως έπρεπε οπωσδήποτε να επιχειρήσουν να βγουν και πάλι έξω από εκείνο το κτίριο. Αν και ήταν σίγουρος για την αθωότητά του, δεν ήξερε σε τι βαθμό θα έπρεπε να εμπιστευτεί όλους τους υπόλοιπους, ποιος του έλεγε ότι όντως δεν υπήρχε κανένας τρόπος να δραπετεύσουν από εκείνο το κάστρο;

 

Δολοφόνοι

Η νύχτα είχε απλωθεί για τα καλά γύρω από το κάστρο και οι περισσότεροι είχαν τοποθετηθεί ήδη στα δωμάτιά τους. Ο Amari είχε αποχαιρετήσει και τον τελευταίο και αποσύρθηκε με τη σειρά του στο δικό του. Έβγαλε το σακάκι του, το ακούμπησε προσεχτικά επάνω στην καρέκλα, πέρασε το χέρι του απαλά πάνω από το ύφασμα του πουκάμισού του και πήρε μία βαθιά ανάσα. Το πόδι του χτύπησε ρυθμικά το πάτωμα, γύρισε μηχανικά το βλέμμα του προς το παράθυρο κι έπειτα με το ίδιο μηχανικό βηματισμό, τράβηξε όσο πιο ανέμελα μπορούσε τις βαριές σκονισμένες κουρτίνες.

 

Τεντώθηκε, έπλεξε τα δάχτυλα του και γύρισε προς το μικρό τραπεζάκι που βρισκόταν μέσα στο δωμάτιο. Τι μέρα κι αυτή; Όμως τα γεγονότα τα οποία βίωσε δεν τον προβλημάτιζαν τόσο όσο το χαρτί που είχε ανακαλύψει επάνω του. Ευχαριστούσε που κανένας δεν ήταν αρκετά, αν όχι έξυπνος, θερμοκέφαλος να ζητήσει να γίνει έλεγχος σε όλους για όπλα ή για το οτιδήποτε θα μπορούσε να τους έδινε ένα στοιχείο. Ο ίδιος το απέφυγε, δεν τον συνέφερε άλλωστε. Ωστόσο είχε απομνημονεύσει τα όσα είχε διαβάσει και το είχε ξεφορτωθεί με την πρώτη ευκαιρία. Ευχόταν μόνο να το είχε ανακαλύψει πολύ νωρίτερα, ίσως δε θα χρειαζόταν να μπει σε παραπάνω κόπο.

 

Το δυσκολότερο κομμάτι, ήταν να αποκτήσει το δωμάτιο που ήθελε χωρίς να κινήσει υποψίες. Όμως η προσωπικότητά του τελικά του το επέτρεψε, αν και χρειάστηκαν κάποιες προσεχτικές κινήσεις, κυρίως με τους πιο καχύποπτους της παρέας. Ζύγισε μέσα στο μυαλό του την κατάσταση και τις πιθανότητες και πήρε την απόφασή του. Κλείδωσε καλά πίσω του την πόρτα, τοποθέτησε ένα βαρύ κομοδίνο από πίσω για λίγη περισσότερη ασφάλεια και στη συνέχεια πλησίασε το τζάκι. Το χέρι του ψαχούλεψε τον τοίχο και σύντομα το βρήκε. Πίεσε με δύναμη. Το τοίχος δίπλα του άνοιξε με λιγότερο θόρυβο από ό,τι θα περίμενε κανείς.

 

Κατάπιε το σάλιο του, πήρε το πιο επαγγελματικό του ύφος και πέρασε μέσα. Ο τοίχος έκλεισε πίσω του, όμως το μήνυμα τον καθησύχαζε για την ύπαρξη διακόπτη και από την άλλη μεριά. Κατέβηκε μία σκάλα προσέχοντας το βήμα του και στο τέλος κατέληξε σε ένα μικρό, στρογγυλό δωμάτιο.

Δεν είχε φτάσει όμως πρώτος εκεί. Ο αρκετά αυθάδης άνδρας που είχε συστηθεί νωρίτερα ως Greed, στεκόταν στην απέναντι άκρη του δωματίου με σταυρωμένα τα χέρια. Μόλις τον είδε ανασήκωσε το φρύδι του.

 

«Τον λιμοκοντόρο βρήκαν να μου στείλουν για συνεργάτη;» ρώτησε φωναχτά και με εμφανή απογοήτευση.

«Δε νομίζω πώς έλαβαν υπόψιν το προσωπικό γούστο, όποιοι κι αν είναι αυτοί που μας έφεραν ως εδώ,» αποκρίθηκε ο Amari.

 

O Greed τον ζύγισε από επάνω ως κάτω και κούνησε το κεφάλι του. Ο λόγος που τον έφερε εκεί ήταν πάνω κάτω ο ίδιος, μόνο που ο Greed δεν είχε δεύτερες σκέψεις. Αν έπρεπε να ξεπαστρέψει και κανα δυο για να φύγει από εκείνο το μέρος, ευχαρίστως θα το έκανε. Ακόμη κι αν έπρεπε να συνεργαστεί με έναν-δύο ηλίθιους θα το έκανε κι αυτό.

 

Ακούστηκαν πάλι βήματα, αυτή τη φορά πιο δισταχτικά και μετά από λίγη ώρα ξεπρόβαλε το κεφάλι του μικρού κοριτσιού. Η Misaka τους κοίταξε κάπως φοβισμένη. Το μήνυμα της έλεγε πώς αν πραγματικά ήθελε να επιστρέψει στον κόσμο της και σε όσους ήταν σημαντικούς για εκείνη, θα έπρεπε να συνεργαστεί με άλλους και ίσως και να στερήσει ζωές. Η ίδια ακόμη ανακάλυπτε τι θα πει ζωή και ούτε γνώριζε τις προθέσεις εκείνων τον ανδρών μέσα στο δωμάτιο.

 

«Θα πρέπει να με δουλεύεις, θα κάνουμε και τις νταντάδες;» είπε ο Greed αντικρίζοντας τον τελευταίο συνεργό και τίναξε τα χέρια του στον αέρα σε απελπισία.

 

Ο Amari αντίθετα, βλέποντας το δισταγμό της, την κοίταξε πατρικά. Η παρουσία της εκεί του θύμισε πόσο σημαντικός ήταν ο λόγος που αποφάσισε να γίνει πιόνι σε αυτό το παιχνίδι.

«Μη φοβάσαι, άλλωστε από εδώ και πέρα θα είμαστε συνεργάτες, Misaka…» της είπε χαρίζοντάς της το πιο καθησυχαστικό του χαμόγελο.

Η σύναξή τους διεκόπηκε όταν ένα τέταρτο άτομο εμφανίστηκε στην αίθουσα. Δεν το περίμεναν και δεν το περίμενε κι εκείνος. Το τσιγάρου του έπεσε από το στόμα, είχε βρεθεί κατά λάθος εκεί, όμως είχε πετύχει διάνα. Δεν έκανε λάθος όταν σκέφτηκε ότι η αρχιτεκτονική του χώρου εσωτερικά δεν ταίριαζε με αυτό που είχε δει από έξω. Ήταν βέβαιος πως αυτό το μέρος περιείχε κρυφά δωμάτια και δεν έπεσε έξω. Όμως ήταν εντελώς απροετοίμαστος γι’ αυτό που αντίκρισε, ο ίδιος ήλπιζε απλώς πως θα ανακάλυπτε κάποια έξοδο γι’ αυτό το μέρος. Έτσι όταν εξέταζε τους τοίχους για κρυφά περάσματα, πίστεψε πως είχε βρει έστω την άκρη της λύσης για να δραπετεύσουν από εκεί.

Αυτό που αντίκρισε όμως δεν του άρεσε καθόλου. Δεν μπορεί τρία άτομα να βρέθηκαν όλα μαζί τυχαία στο ίδιο μέρος και δεν του άρεσε καθόλου. Ήταν έτοιμος να ανοίξει το στόμα του, προετοιμασμένος για κάθε περίπτωση όμως δεν πρόλαβε καν να αρθρώσει λέξη, ούτε καν να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Όλα έγιναν μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα και ο κοκκινομάλλης νεαρός έπεσε κάτω αναίσθητος από τα χέρια του Greed. Ο Amari τον κοίταξε επιδοκιμαστικά, αλλά δεν έκρυψε και την έκπληξή του.

“Τι να τον σκότωνα εδώ; Πώς θα τον ξεφορτωνόμασταν μετά; Κόβεις να άφηναν μια εξαφάνιση να πέσει κάτω;”

Ο Amari γύρισε προς τη μικρή που κοιτούσε το αναίσθητο σώμα του Badou ταραγμένη.

 

“Μην ανησυχείς, για την ώρα εσύ δε θα χρειαστεί να κάνεις τίποτα,” είπε και γονάτισε μπροστά της.

 

Αλληλοκοιτάχτηκαν με τον Greed και σήκωσαν το σώμα του νεαρού. Το δωμάτιο του Amari ήταν το πιο κοντινό στη σκάλα. Ανέβηκαν από εκεί. Δεν του ήταν δύσκολο να ανοίξει αθόρυβα την πόρτα ούτε και να σκηνοθετήσει άριστα την πτώση, τόσα χρόνια εκπαίδευσης είχαν κάνει τέτοιες περιπτώσεις να φαίνονται γελοίες. Κοίταξε το άψυχο πλέον σώμα του νεαρού ενώ ο Greed τίναζε τα χέρια του ανεπηρέαστος από την πράξη τους. Πλέον δεν υπήρχε γυρισμός…

 

Black Kaiser

Ο Cross σωριάστηκε στο κρεβάτι του δωματίου που του είχαν υποδείξει. Δεν τον ένοιαζε ποιο θα ήταν αυτό, απλώς ήθελε να ξεφύγει λίγο από την κατάσταση και όλη αυτή την παρέα αγνώστων που τον είχε ζαλίσει από τη στιγμή που είχε πατήσει το πόδι του εκεί. Ανασηκώθηκε επάνω στο κρεβάτι του και άναψε ένα τσιγάρο, θα το χρειαζόταν τελικά πριν πέσει για ύπνο. Υπολόγισε στο μυαλό του όσα είχε ακούσει και είχαν γίνει μέχρι εκείνη τη στιγμή. Ένα μόνο ήξερε, ότι ήταν βέβαιος μόνο για την αθωότητά του και ότι δεν μπορούσε να εμπιστευτεί κανέναν άλλον.

 

Blason

Ο Kaiji βεβαιώθηκε πως η πόρτα είχε κλειδώσει καλά πίσω του. Δεν είχε εμπιστοσύνη σε κανένας από όσους βρισκόταν έξω από αυτήν. Όπως το περίμενε δεν έπρεπε να τους είχε ακούσει. Δεν έπρεπε να τους είχε αφήσει να χώσουν το χέρι του εκεί μέσα. Κοίταξε το γκρίζο βραχιόλι που είχε περαστεί στον καρπό του και δάγκωσε τα χείλη του. Γιατί έπρεπε να τύχει πάλι κάτι τέτοιο σε εκείνον; Καταράστηκε φωναχτά την τύχη του και χτύπησε με δύναμη τον τοίχο. Από δίπλα άκουσε μια φωνή διαμαρτυρίας και κάποιον να βρίζει. Όχι, ήταν αθώος και δεν είχε φταίξει σε τίποτα, δε θα άφηνε κανέναν να του κάνει κακό.

Scarlet

Ο Oda καθόταν σκεπτικός, ξαπλωμένος στο κρεβάτι του με τα δύο χέρια του πίσω από το κεφάλι του σαν μαξιλάρι. Ήταν φαίνεται στην μοίρα του να τον μπλέκουν σε καταστάσεις σαν κι αυτές. Ήξερε μόνο ότι δε θα άφηνε τίποτα να τον βγάλει από τη μέση, σε αυτή την περίπτωση ήταν αθώος και δεν έφταιγε σε τίποτα. Θα ήθελε μόνο να εξετάσει καλύτερα το κτίριο, να γνωρίζει ποια μέρη θα τον βοηθούσαν σε περίπτωση ανάγκης. Ναι, αυτό έπρεπε να κάνει.

Kamui

Η Nakamura κάθισε αποφασιστικά πάνω στο κρεβάτι του δωματίου που λίγο πολύ της είχαν επιβάλει. Τίναξε δυνατά και κάπως εκνευρισμένα το μαξιλάρι της και σήκωσε ένα σύννεφο σκόνης το οποίο και αγνόησε. Οι σκέψεις της έτρεχαν αλλού. Δεν ήξερε πώς είχε βρεθεί εκεί ούτε και ποιοι ήταν όλοι εκείνοι, ούτε και αν τελικά ήθελαν το κακό της, ήξερε μόνο ότι ό,τι κι αν γινόταν, είτε αποφάσιζαν να της κάνουν κάτι κατά τη διάρκεια της ημέρας είτε κατά τη διάρκεια της νύχτας εκείνη θα έπαιρνε έναν, όποιον ήθελε εκείνη, μαζί της στον τάφο.

Fandom

Ο Luffy βρέθηκε μέσα στο δωμάτιο του αφού τον έσμπρωξαν οι έξω μετά από άπειρες διαμαρτυρίες για βραδινό. Φούσκωσε τα μάγουλά του πεισμωμένα. Άκου εκεί να πάει για ύπνο χωρίς αρκετό φαγητό, ένιωθε ακόμη το στομάχι του άδειο παρότι είχε ξεπαστρέψει αρκετές κονσέρβες. Το τέλος το πήρε απόφαση, ανασήκωσε τους ώμους και έπεσε στο κρεβάτι. Μέσα σε λίγα λεπτά κοιμόταν και ροχάλιζε δυνατά, με καθαρή τη συνείδηση του όπως και ο κάθε αθώος.

 

 

[TheGunsmasha]

Τα PMs που ζήτησε η Zura

 

Spoiler:

 

Babba

 

 

 

Ο Tsukushi βρέθηκε μόνος στο δωμάτιο του και κοίταξε ολόγυρα. Ένιωθε άβολα, πάντα ένιωθε άβολα μακριά από το κρεβάτι του αλλά τώρα είχε δεκάδες λόγους να μην τον πιάνει ο ύπνος. Ευχόταν να μπορούσε να μοιραστεί το δωμάτιο μου με κάποιον άλλον αλλά ακόμη και αυτό ίσως να μην ήταν τελικά καλή ιδέα. Θυμήθηκε ξανά τα λόγια του βίντεο, ότι μπορεί κάποιοι να μην ήθελαν το καλό τους, δεν μπορούσε να το πιστέψει ή μάλλον δεν ήθελε να το πιστέψει. Τουλάχιστον ήξερε ότι ο ίδιος είχε τη συνείδηση του ήσυχη.

 

 

 

Osama

 

 

Ο Pariston Hill κάθισε αναπαυτικά στην ξεφτισμένη καρέκλα του όμορφα σκαλισμένου γραφείου και χάιδεψε την ξύλινη επιφάνεια. Ο ίδιος είχε επιλέξει το καλύτερο δωμάτιο με μεγάλο ενθουσιασμό και οι υπόλοιποι βλέποντας το να επιδοκιμάζει με ζήλο την φθαρμένη πλέον διακόσμηση δεν είναι τολμήσει να φέρουν καμία αντίρρηση. Όταν βρέθηκε ξαφνικά καταμεσής μια άγνωστης περιοχής δεν περίμενε ότι θα έβρισκε μπροστά του κάτι τόσο έξοχα ενδιαφέρον. Στο μυαλό του περνούσαν χίλιες δύο ιδέες για το πώς θα μπορούσε να κάνει αυτό το παιχνίδι μεταξύ τους ακόμα πιο σκληρό και ψυχοφθόρο…

 

 

Σηκώθηκε όρθιος και κατευθύνθηκε προς τη βιβλιοθήκη. Πλήθος βιβλίων που μύριζαν από την υγρασία ήταν στοιβαγμένα το ένα δίπλα από το όλο, βιβλία που δεν είχε δει ποτέ στη ζωή του αλλά και άλλα που αναγνώριζε, ακόμη και σπάνιες εκδόσεις. Επέλεξε ένα από μία συλλογή που έφερε επάνω το όνομα του ίδιο συγγραφέα. Αναμφίβολα επρόκειτο για διάσημη σειρά και άρχισε να το ξεφυλλίζει.

 

Ερασιτέχνες… Μουρμούρισε μετά από αρκετή ώρα ανάγνωσης, περνώντας τα φύλλα του ένα μετά το άλλο με εξαιρετική άνεση, πάντα ήταν γρήγορος αναγνώστης.

 

 

Ωστόσο οι περιπέτειες του κύριου Sherlock Holmes δεν φάνηκαν να τον ενθουσιάζουν. «Ερασιτέχνες…» μουρμούρησε… όμως τουλάχιστον ο χρόνος του δεν φάνηκε να πηγαίνει χαμένος. Του ήρθε μία εξαιρετική ιδέα… ίσως τελικά για τον ίδιο η αντίθετη πλευρά να αποδεικνυόταν  πιο διασκεδαστική, δεν θα ήταν άσχημα να προσπαθούσε να ανακαλύψει ποιος κρυβόταν πίσω από όλα αυτά.

 

 

 

Ghost Prince

Ο Okabe ήταν ανήσυχος εκείνο το βράδυ. Δεν ήξερε πώς τα είχε καταφέρει αλλά για άλλη μία φορά, αντί να μεταφερθεί σε κάποιο ειδυλλιακό μέρος σε ένα παράλληλο σύμπαν, είχε καταλήξει μπλέξει σε μια κατάσταση την οποίο δεν επέλεξε ποτέ. Και σαν να μην έφτανε αυτό, του είχαν αφήσει το χειρότερο δωμάτιο που θα μπορούσε να επιλέξει κανένας. Πολύ πιο απομακρυσμένο από τα άλλα, κοντά σε αυτό του αστυνόμου Kim που κανένας δεν έδειχνε να εμπιστεύεται, με κατεστραμμένο σχεδόν στρώμα και μια πόρτα που έτριξε. Δεν βρήκε άλλη λύση πέρα από το να αρχίσει να ξεχαρβαλώνει ό,τι έβρισκε και δεν έβρισκε για να ενισχύσει την πόρτα του, ήταν βέβαιος πως ακόμη και αν κινδύνευε από το οτιδήποτε, θα κατάφερνε να υπερασπιστεί τον εαυτό του, τουλάχιστον για 1 φορά, σε περίπτωση που δεχόταν επίθεση.

 

 

Zura

Ο Aizawa στεκόταν ανήσυχος μέσα στο δωμάτιο, με σταυρωμένα τα χέρια έκοβε βόλτες από εδώ κι από εκεί. Ήξερε ότι δεν θα μπορούσε να κοιμηθεί εύκολα αλλά και ό,τι του χρειαζόταν ο ύπνος. Τα γεγονότα τον είχαν προβληματήσει αφάνταστα και όσο κι αν είχε εμπιστοσύνη στις ικανότητές του δεν ήξερε τι έπρεπε να υπόθεση για την κατάσταση στην οποίο βρέθηκαν.

 

 

Πλησίασε επιφυλακτικά το παράθυρο και έριξε μία ματιά έξω. Σημείωσε πως έπρεπε οπωσδήποτε να επιχειρήσουν να βγουν και πάλι έξω από εκείνο το κτίριο. Αν και ήταν σίγουρος για την αθωότητά του, δεν ήξερε σε τι βαθμό θα έπρεπε να εμπιστευτεί όλους τους υπόλοιπους, ποιος του έλεγε ότι όντως δεν υπήρχε κανένας τρόπος να δραπετεύσουν από εκείνο το κάστρο;

 

 

Δολοφόνοι

Η νύχτα είχε απλωθεί για τα καλά γύρω από το κάστρο και οι περισσότεροι είχαν τοποθετηθεί ήδη στα δωμάτιά τους. Ο Amari είχε αποχαιρετήσει και τον τελευταίο και αποσύρθηκε με τη σειρά του στο δικό του. Έβγαλε το σακάκι του, το ακούμπησε προσεχτικά επάνω στην καρέκλα, πέρασε το χέρι του απαλά πάνω από το ύφασμα του πουκάμισού του και πήρε μία βαθιά ανάσα. Το πόδι του χτύπησε ρυθμικά το πάτωμα, γύρισε μηχανικά το βλέμμα του προς το παράθυρο κι έπειτα με το ίδιο μηχανικό βηματισμό, τράβηξε όσο πιο ανέμελα μπορούσε τις βαριές σκονισμένες κουρτίνες.

 

 

Τεντώθηκε, έπλεξε τα δάχτυλα του και γύρισε προς το μικρό τραπεζάκι που βρισκόταν μέσα στο δωμάτιο. Τι μέρα κι αυτή; Όμως τα γεγονότα τα οποία βίωσε δεν τον προβλημάτιζαν τόσο όσο το χαρτί που είχε ανακαλύψει επάνω του. Ευχαριστούσε που κανένας δεν ήταν αρκετά, αν όχι έξυπνος, θερμοκέφαλος να ζητήσει να γίνει έλεγχος σε όλους για όπλα ή για το οτιδήποτε θα μπορούσε να τους έδινε ένα στοιχείο. Ο ίδιος το απέφυγε, δεν τον συνέφερε άλλωστε. Ωστόσο είχε απομνημονεύσει τα όσα είχε διαβάσει και το είχε ξεφορτωθεί με την πρώτη ευκαιρία. Ευχόταν μόνο να το είχε ανακαλύψει πολύ νωρίτερα, ίσως δε θα χρειαζόταν να μπει σε παραπάνω κόπο.

 

 

Το δυσκολότερο κομμάτι, ήταν να αποκτήσει το δωμάτιο που ήθελε χωρίς να κινήσει υποψίες. Όμως η προσωπικότητά του τελικά του το επέτρεψε, αν και χρειάστηκαν κάποιες προσεχτικές κινήσεις, κυρίως με τους πιο καχύποπτους της παρέας. Ζύγισε μέσα στο μυαλό του την κατάσταση και τις πιθανότητες και πήρε την απόφασή του. Κλείδωσε καλά πίσω του την πόρτα, τοποθέτησε ένα βαρύ κομοδίνο από πίσω για λίγη περισσότερη ασφάλεια και στη συνέχεια πλησίασε το τζάκι. Το χέρι του ψαχούλεψε τον τοίχο και σύντομα το βρήκε. Πίεσε με δύναμη. Το τοίχος δίπλα του άνοιξε με λιγότερο θόρυβο από ό,τι θα περίμενε κανείς.

 

 

Κατάπιε το σάλιο του, πήρε το πιο επαγγελματικό του ύφος και πέρασε μέσα. Ο τοίχος έκλεισε πίσω του, όμως το μήνυμα τον καθησύχαζε για την ύπαρξη διακόπτη και από την άλλη μεριά. Κατέβηκε μία σκάλα προσέχοντας το βήμα του και στο τέλος κατέληξε σε ένα μικρό, στρογγυλό δωμάτιο.

 

Δεν είχε φτάσει όμως πρώτος εκεί. Ο αρκετά αυθάδης άνδρας που είχε συστηθεί νωρίτερα ως Greed, στεκόταν στην απέναντι άκρη του δωματίου με σταυρωμένα τα χέρια. Μόλις τον είδε ανασήκωσε το φρύδι του.

 

 

«Τον λιμοκοντόρο βρήκαν να μου στείλουν για συνεργάτη;» ρώτησε φωναχτά και με εμφανή απογοήτευση.

 

«Δε νομίζω πώς έλαβαν υπόψιν το προσωπικό γούστο, όποιοι κι αν είναι αυτοί που μας έφεραν ως εδώ,» αποκρίθηκε ο Amari.

 

 

O Greed τον ζύγισε από επάνω ως κάτω και κούνησε το κεφάλι του. Ο λόγος που τον έφερε εκεί ήταν πάνω κάτω ο ίδιος, μόνο που ο Greed δεν είχε δεύτερες σκέψεις. Αν έπρεπε να ξεπαστρέψει και κανα δυο για να φύγει από εκείνο το μέρος, ευχαρίστως θα το έκανε. Ακόμη κι αν έπρεπε να συνεργαστεί με έναν-δύο ηλίθιους θα το έκανε κι αυτό.

 

 

Ακούστηκαν πάλι βήματα, αυτή τη φορά πιο δισταχτικά και μετά από λίγη ώρα ξεπρόβαλε το κεφάλι του μικρού κοριτσιού. Η Misaka τους κοίταξε κάπως φοβισμένη. Το μήνυμα της έλεγε πώς αν πραγματικά ήθελε να επιστρέψει στον κόσμο της και σε όσους ήταν σημαντικούς για εκείνη, θα έπρεπε να συνεργαστεί με άλλους και ίσως και να στερήσει ζωές. Η ίδια ακόμη ανακάλυπτε τι θα πει ζωή και ούτε γνώριζε τις προθέσεις εκείνων τον ανδρών μέσα στο δωμάτιο.

 

 

«Θα πρέπει να με δουλεύεις, θα κάνουμε και τις νταντάδες;» είπε ο Greed αντικρίζοντας τον τελευταίο συνεργό και τίναξε τα χέρια του στον αέρα σε απελπισία.

 

 

Ο Amari αντίθετα, βλέποντας το δισταγμό της, την κοίταξε πατρικά. Η παρουσία της εκεί του θύμισε πόσο σημαντικός ήταν ο λόγος που αποφάσισε να γίνει πιόνι σε αυτό το παιχνίδι.

 

«Μη φοβάσαι, άλλωστε από εδώ και πέρα θα είμαστε συνεργάτες, Misaka…» της είπε χαρίζοντάς της το πιο καθησυχαστικό του χαμόγελο.
 

 

Η σύναξή τους διεκόπηκε όταν ένα τέταρτο άτομο εμφανίστηκε στην αίθουσα. Δεν το περίμεναν και δεν το περίμενε κι εκείνος. Το τσιγάρου του έπεσε από το στόμα, είχε βρεθεί κατά λάθος εκεί, όμως είχε πετύχει διάνα. Δεν έκανε λάθος όταν σκέφτηκε ότι η αρχιτεκτονική του χώρου εσωτερικά δεν ταίριαζε με αυτό που είχε δει από έξω. Ήταν βέβαιος πως αυτό το μέρος περιείχε κρυφά δωμάτια και δεν έπεσε έξω. Όμως ήταν εντελώς απροετοίμαστος γι’ αυτό που αντίκρισε, ο ίδιος ήλπιζε απλώς πως θα ανακάλυπτε κάποια έξοδο γι’ αυτό το μέρος. Έτσι όταν εξέταζε τους τοίχους για κρυφά περάσματα, πίστεψε πως είχε βρει έστω την άκρη της λύσης για να δραπετεύσουν από εκεί.
 

 

Αυτό που αντίκρισε όμως δεν του άρεσε καθόλου. Δεν μπορεί τρία άτομα να βρέθηκαν όλα μαζί τυχαία στο ίδιο μέρος και δεν του άρεσε καθόλου. Ήταν έτοιμος να ανοίξει το στόμα του, προετοιμασμένος για κάθε περίπτωση όμως δεν πρόλαβε καν να αρθρώσει λέξη, ούτε καν να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Όλα έγιναν μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα και ο κοκκινομάλλης νεαρός έπεσε κάτω αναίσθητος από τα χέρια του Greed. Ο Amari τον κοίταξε επιδοκιμαστικά, αλλά δεν έκρυψε και την έκπληξή του.

 

 

 

“Τι να τον σκότωνα εδώ; Πώς θα τον ξεφορτωνόμασταν μετά; Κόβεις να άφηναν μια εξαφάνιση να πέσει κάτω;”

 

 

 

Ο Amari γύρισε προς τη μικρή που κοιτούσε το αναίσθητο σώμα του Badou ταραγμένη.

 

 

“Μην ανησυχείς, για την ώρα εσύ δε θα χρειαστεί να κάνεις τίποτα,” είπε και γονάτισε μπροστά της.

 

 

Αλληλοκοιτάχτηκαν με τον Greed και σήκωσαν το σώμα του νεαρού. Το δωμάτιο του Amari ήταν το πιο κοντινό στη σκάλα. Ανέβηκαν από εκεί. Δεν του ήταν δύσκολο να ανοίξει αθόρυβα την πόρτα ούτε και να σκηνοθετήσει άριστα την πτώση, τόσα χρόνια εκπαίδευσης είχαν κάνει τέτοιες περιπτώσεις να φαίνονται γελοίες. Κοίταξε το άψυχο πλέον σώμα του νεαρού ενώ ο Greed τίναζε τα χέρια του ανεπηρέαστος από την πράξη τους. Πλέον δεν υπήρχε γυρισμός…

 

 

 

Black Kaiser

Ο Cross σωριάστηκε στο κρεβάτι του δωματίου που του είχαν υποδείξει. Δεν τον ένοιαζε ποιο θα ήταν αυτό, απλώς ήθελε να ξεφύγει λίγο από την κατάσταση και όλη αυτή την παρέα αγνώστων που τον είχε ζαλίσει από τη στιγμή που είχε πατήσει το πόδι του εκεί. Ανασηκώθηκε επάνω στο κρεβάτι του και άναψε ένα τσιγάρο, θα το χρειαζόταν τελικά πριν πέσει για ύπνο. Υπολόγισε στο μυαλό του όσα είχε ακούσει και είχαν γίνει μέχρι εκείνη τη στιγμή. Ένα μόνο ήξερε, ότι ήταν βέβαιος μόνο για την αθωότητά του και ότι δεν μπορούσε να εμπιστευτεί κανέναν άλλον.

 

 

 

Blason

Ο Kaiji βεβαιώθηκε πως η πόρτα είχε κλειδώσει καλά πίσω του. Δεν είχε εμπιστοσύνη σε κανένας από όσους βρισκόταν έξω από αυτήν. Όπως το περίμενε δεν έπρεπε να τους είχε ακούσει. Δεν έπρεπε να τους είχε αφήσει να χώσουν το χέρι του εκεί μέσα. Κοίταξε το γκρίζο βραχιόλι που είχε περαστεί στον καρπό του και δάγκωσε τα χείλη του. Γιατί έπρεπε να τύχει πάλι κάτι τέτοιο σε εκείνον; Καταράστηκε φωναχτά την τύχη του και χτύπησε με δύναμη τον τοίχο. Από δίπλα άκουσε μια φωνή διαμαρτυρίας και κάποιον να βρίζει. Όχι, ήταν αθώος και δεν είχε φταίξει σε τίποτα, δε θα άφηνε κανέναν να του κάνει κακό.

 

 

Scarlet

Ο Oda καθόταν σκεπτικός, ξαπλωμένος στο κρεβάτι του με τα δύο χέρια του πίσω από το κεφάλι του σαν μαξιλάρι. Ήταν φαίνεται στην μοίρα του να τον μπλέκουν σε καταστάσεις σαν κι αυτές. Ήξερε μόνο ότι δε θα άφηνε τίποτα να τον βγάλει από τη μέση, σε αυτή την περίπτωση ήταν αθώος και δεν έφταιγε σε τίποτα. Θα ήθελε μόνο να εξετάσει καλύτερα το κτίριο, να γνωρίζει ποια μέρη θα τον βοηθούσαν σε περίπτωση ανάγκης. Ναι, αυτό έπρεπε να κάνει.

 

 

Kamui

 

Η Nakamura κάθισε αποφασιστικά πάνω στο κρεβάτι του δωματίου που λίγο πολύ της είχαν επιβάλει. Τίναξε δυνατά και κάπως εκνευρισμένα το μαξιλάρι της και σήκωσε ένα σύννεφο σκόνης το οποίο και αγνόησε. Οι σκέψεις της έτρεχαν αλλού. Δεν ήξερε πώς είχε βρεθεί εκεί ούτε και ποιοι ήταν όλοι εκείνοι, ούτε και αν τελικά ήθελαν το κακό της, ήξερε μόνο ότι ό,τι κι αν γινόταν, είτε αποφάσιζαν να της κάνουν κάτι κατά τη διάρκεια της ημέρας είτε κατά τη διάρκεια της νύχτας εκείνη θα έπαιρνε έναν, όποιον ήθελε εκείνη, μαζί της στον τάφο.

 

Fandom

 

Ο Luffy βρέθηκε μέσα στο δωμάτιο του αφού τον έσμπρωξαν οι έξω μετά από άπειρες διαμαρτυρίες για βραδινό. Φούσκωσε τα μάγουλά του πεισμωμένα. Άκου εκεί να πάει για ύπνο χωρίς αρκετό φαγητό, ένιωθε ακόμη το στομάχι του άδειο παρότι είχε ξεπαστρέψει αρκετές κονσέρβες. Το τέλος το πήρε απόφαση, ανασήκωσε τους ώμους και έπεσε στο κρεβάτι. Μέσα σε λίγα λεπτά κοιμόταν και ροχάλιζε δυνατά, με καθαρή τη συνείδηση του όπως και ο κάθε αθώος.

 

 

 

 

 

Νόμιζα το είχες κάνει μόνο για μας τους δολοφόνους. Αυτή η λεπτομέρεια είναι αυταπόδεικτη της αφοσίωσης σου και κάτι που όλοι οφείλουμε να κρατήσουμε από την δική σου συμβολή στο ευρύτερο lore του Παλέρμο στο φόρουμ μας.

 

Προσωπικά τα έχω ήδη κλέψει και δεν το ξέρεις για το επόμενο.