Πάντα ήμουν ενθουσιασμένος όταν παίρναμε βαθμούς και περίμενα πως και πως να έρθει η μέρα.
Να πω την αλήθεια το ψιλογούσταρα όταν μου έλεγαν οι άλλοι πόσο πήρες και όταν έβλεπαν το χαρτί με τους βαθμούς είχαν μια έκφραση

στο πρόσωπο τους.
Βέβαια πάντα ένιωθα και μια πίκρα γιατί στο Γυμνάσιο ήμουν το Νο.3 του σχολείου και στην πρώτη/δευτέρα Λυκείου το Νο.2
Βέβαια στο τέλος της δευτέρας Λυκείου(στα εξάμηνα ήμουν 2ος σε βαθμούς αλλά με τις τελικές εξετάσεις πέρασα πρώτος) και στην τρίτη πήρα το αίμα μου πίσω και κέρδισα την πολυπόθητη πρώτη θέση
Θα μείνω με το παράπονο όμως ότι ποτέ δεν κατάφερα να βγάλω στρογγυλό 20.Στη τρίτη Λυκείου στο 2ο 4μηνο ο διπλανός μου έβγαλε ενώ εγώ είχα 2 19αρια

Στις Παν/ιες βέβαια τον νίκησα κατά κράτος οπότε ξαναπήρα τα ηνία της πρώτης θέσης
Γενικά ήταν καλύτερος στα προφορικά ενώ εγώ στα γραπτά.Γενικά στη τάξη δε μου άρεσε να συμμετέχω.
Το οποίο μου θύμισε μια φάση με την οποία θα κλείσω και το ποστ.Στη δευτέρα Λυκείου είχε έρθει νέος θρησκευτικός(ένας λακαμάς από τους λίγους) ο οποίος έκανε μάθημα μια στο τόσο και εξέταζε μια στο παρατόσο.
Τέλος πάντων δεν είχε τύχει να με εξετάσει και είχε πάει μια φορά η μαμά να ρωτήσει γενικά πως πάω.Οπότε αυτός της λέει ότι είμαι από τους χειρότερους μαθητές,αδιάφορος,ότι δεν αξίζω πάνω από 12 και γενικά με έθαψε κανονικότατα.Έλα όμως που στο διαγώνισμα έγραψα (κλασσικά

) 20 οπότε όταν πήγε να τον ξαναρωτήσει η μάνα μου δεν ήξερε τι να πει και της ζήτησε συγγνώμη και της είπε ότι πρώτη φορά κάνει τόσο λάθος για μαθητή και γενικά δεν ήξερε που να κρυφτεί.Τελικά μου έβαλε 20:wis:
ΥΓ.Ναι το ξέρω ότι με μισείτε

Πάντως πλέον γράφω στα @@ μου τους βαθμούς και πάω απλά να περάσω το μάθημα.Με ένα 6-8(στα 10) είμαι ευχαριστημένος.Γενικά μετά το σχολείο ανακαλύπτεις ότι έχεις να κάνεις πολύ καλύτερα πράγματα από το να διαβάζεις
Btw και εγώ πάντα τελευταίος θρανίο καθόμουν.