Εριξα Συνασπισμο το 2000 για να μπει στη βουλη γιατι θεωρουσα οτι ηταν υποσχομενο. ΝΔ το '04 γιατι αν και σκατά επιλογή επρεπε IMHO να σπασει το σερι του ΠΑΣΟΚ γιατι γινονταν οργια που δεν πολυμαθευοντουσαν, εγώ ετυχε και ήξερα καποια. Μετά καμποσα ακυρα και αποχες μεχρι το 15 που εριξα Συριζα διοτι, αν και γνωριζα οτι ειχε πολλους διαπλεκομενους στις ταξεις του, ηταν ευκαιρεια να σπασει το σερί του δικομματισμου μπας και αρχιζε ο κοσμος να ψηφιζει και κανα άλλο κομμα, και σε προσωπικο επιπεδο συμφωνουσα περισσοτερο απο οσο διαφωνουσα με τη θεση τους για τα μνημονια. Πλεον δεν ψηφιζω γιατι η φαση με το προξενειο στο Λονδινο ειναι γτπ, αλλά συμμετέχω (όποτε μπορώ) στις εσωτερικές ψηφοφοριες του Μερα25/DIEM25 και λίγο στο policy writing του γιατί συμφωνω συχνα με τις θεσεις τους (για ελληνικά και διεθνη θεματα) και γιατί οι αποφάσεις παιρνονται (σχεδον παντα) δημοκρατικά με ψηφοφορια και δεν ερχονται ως γραμμη απο "πάνω".
Δε μετανιώσα κανενα απο τα εγκυρα που εριξα, γιατί είμαι πεπεισμενος οτι οι εναλλακτικες (που ειχαν σοβαρες πιθανοτητες να βγουνε) της καθε περιοδου ηταν χειροτερες, αν μπορουσα ομως θα αλλαζα τα ακυρα. Σεβομαι το ακυρο και την αποχή ως πολιτική δηλωση εναντια σε ενα μονο κατ'επιφαση δημοκρατικό σύστημα, αλλά πρακτικά θεωρω οξυμωρο η ψηφος διαμαρτυριας να αποροφαται στην ενισχυμένη αναλογική από την υποτιθεμενη πλειοψηφεια. Οποτε θα διαβαζα το προγραμματα όλων ή οσο δυνατον περισσοτερων κομματων και θα ψηφιζα οποιο θεωρουσα οτι συμφωνω εστω και 30% και δεν εχω διαφωνιες deal breakers. Και οποιος/α με ρωτάει τι να κανει σημερα αυτό του/ης λέω, να το ριξει κάπου, όχι ακυρο/λευκο/αποχή γιατί ειναι κριμα, και να μην το ριξει σε εγκληματίες ή καποιους που εχουν ηδη κυβερνησει και του/ης ειπαν ψεμματα.
Θεωρώ οτι οι περισσοτεροι ανθρωποι στην Ελλάδα που επιλεγουν ΠΑΣΟΚ/ΝΔ/ΣΥΡΙΖΑ εχουν καλές προθεσεις αλλά φοβουνται περισσοτερο το αγνωστο (δηλαδη ατομα, κομματα ή προτάσεις που δεν γνωριζουν) παρά την οικογενειοκρατεία. Και φυσικά παιζει ρολο και η έλλειψη παιδειας και η συστημική κακοποιηση. Δηλαδή οι αποφάσεις στηριζονται περισσοτερο σε survivorship και confirmation bias παρά ατομικισμό και συμφερον. Δεν βγαινει και μαθηματικά δηλαδή να "βολεύονται" 2-3 μυρια καθε χρονο, αλλά ποιος ξερει, μπορει και να λεω πιπες γιατι λειπω και κοντά μια δεκαετια. Σε καθε περίπτωση εχουμε περισσοτερα να κερδισουμε με ειλικρινεις συζητησεις και περιέργεια για τις θεσεις των άλλων, παρά καχυποψία. Και συμφωνω με τον Αθανασιο απο πανω οτι Πολίτης ειναι οποιος το δειχνει σε καθε ευκαιρια με τη σταση του και οχι μονο στις εκλογές. Ειτε τραβάς τον μπατσο που δερνει με το κινητό και τον ανεβαζεις στο ΥΤ, ειτε δωριζεις βιβλια σε δημοτικές βιβλιοθηκες, κανεις καποιας μορφης ακτιβισμο, βοηθάς σε συσιτια και πολλά άλλα που δεν μπορώ να καλύψω, εστω και μια στο τοσο; Τότε εισαι Ενεργος Πολιτης. Καλυτερα να κανεις και να κρινεσαι, παρά το αντιθετο, για μένα.
Αυτά και ευχομαι καλή τυχη, γιατί εγώ εφυγα και γλίτωσα. Και η Αγγλία περναει μια απο τις χειροτερες περιοδους εβερ, αλλά ακομα και ετσι δε θα γυριζα πισω ουτε 10 χηνες το μηνα να μου διναν.
Αρχικά να σε ευχαριστήσω που μπήκες στον κόπο και έγραψες την εμπειρία σου.
Κάποιες σκέψεις μου:
Ομολογώ ότι η επιλογή Συνασπισμός ->ΝΔ -> ΣΥΡΙΖΑ με εκπλήσσει.
Προσωπικά πίστευα ότι οι άνθρωποι δύσκολα αλλάζουν προτίμηση πολιτικού χώρου, οπότε θα έχω στα υπόψην και περιπτώσεις σαν τις δικές σου.
(Αυτό μην ληφθεί με αρνητική έννοια, δεν κρίνω τις επιλογές του άλλου)
Να πω την αλήθεια οι επιλογές τους Μερα25/DIEM25 για ελληνικά και διεθνή θέματα με βρίσκουν αντίθετο,
(αν θες το συζητάμε σε άλλο θέμα)
αλλά προς τιμήν τους που επιλέγουν εσωτερικές ψηφοφορίες και όχι άνωθεν εντολές. Το σημειώνω αυτό.
Από την άλλη σκέφτομαι ότι εσωτερικές ψηφοφορίες θα μπορούσαν να υπάρχουν και εκτός των κομμάτων.
Με άλλα λόγια θα ήθελα να υπήρχε ένα forum για τους πολίτες που να μπορεί να γράφει ο καθένας τις ιδέες του και τις προτάσεις του,
χωρίς να έχουν την σφραγίδα κάποιου κόμματος. Ή έστω ένα συλλογικό forum όπου να φαίνονται οι επί μέρους θέσεις και προτάσεις του κάθε κόμματος,
περιεκτικά και συστηματικά. Να μπορεί να δει κάποιος με μια σύντομη ματιά τις εκάστοτε θέσεις, και γιατί όχι, να κάνει βελτιώσεις.
Αυτό βέβαια προϋποθέτει κάποιο δημοκρατικό επίπεδο, το οποίο δυστυχώς δεν μπορώ να πω ότι υπάρχει αρκετό.
Για να είμαι ειλικρηνής η ιδέα εκλογής αντιπροσώπων δεν μου αρέσει.
Επιθυμώ να εκπροσωπώ τον εαυτό μου, τις απόψεις μου, χωρίς να βάζω στον εαυτό μου κομματική ταμπέλα.
Γιατί να επιλέξω κάποιον άλλο να με εκπροσωπεί και γιατί αυτός ο κάποιος πρέπει να έχει υποστήριξη από κάποιο κόμμα;
Κλείνοντας, θα ήθελα να πω ότι πολλοί σκέφτονται τη φυγή από την Ελλάδα ως σωτηρία. Έστω και αν αυτή η πράξη σε βοηθήσει να πετύχεις σε ατομικό επίπεδο,
κάποιοι συγγενείς, φίλοι, γνωστοί εξακολουθούν να ζουν στην Ελλάδα. Εγώ έχω φτιάξει τη ζωή μου στην Ιαπωνία, αλλά δεν έχω σταματήσει να ενδιαφέρομαι για τα της Ελλάδας καθότι έχω αρκετά πρόσωπα που ζουν στην Ελλάδα και επίσης ως Έλληνας θέλω να είμαι περίφανος* για την χώρα μου.
*Αυτό δεν σημαίνει ότι μισώ τους ξένους ή έχω μια τυφλή υποστήριξη προς τη χώρα μου.
Το αντίθετο θα έλεγα, μακάρι ο κάθε άνθρωπος να είναι περίφανος για την χώρα του και επίσης όταν κάνει κάτι λάθος η Ελλάδα, αισθάνομαι ότι πρέπει να το πω.
Κατά πάσα πιθανότητα έχω κατακεραυνώσει τα κακώς κείμενα της Ελλάδας, πολύ περισσότερο από τα κακώς κείμενα κάποιας άλλης χώρας.
Καθότι ζω στο εξωτερικό και πρακτικά δεν έχω δικαίωμα ψήφου, το μόνο που μου έμεινε είναι να γράφω πού και πού τις σκέψεις μου
και να κρίνω τα της Ελλάδος με μια διαφορετική ματιά. Αυτό μπορώ, αυτό κάνω.
Αρχίζω όντως να κουράζομαι δηλαδή. Και μας τελείωσε και η μαγειρίτσα 
