Και γι'αυτό μ'αρέσει αυτό το φόρουμ. Έχω την εντύπωση πως συζητάμε πιο πολύ για το οτιδήποτε εκτός των ίδιων των άνιμε. Δεν νιώθω σαν να βρίσκομαι στο anime.gr αλλά σε μια κλειστή κοινότητα με ελεύθερο θέμα. Το εκτιμώ xD Κάτι επίσης σημαντικό είναι το πως επιτρέπονται συζητήσεις με ευαίσθητη θεματολογία (πχ πολιτικά), κάτι που είναι κατακριτέο σε πάρα πολλά fora, ακριβώς επειδή δημιουργούνται εύκολα φασαρίες.
Επίσης, χαίρομαι που γίνονται συζητήσεις ακόμη κι αν -είμαι απόλυτα σίγουρος- τα έχετε χιλιοπεί εδώ μέσα. Παρολ'αυτά, επειδή εγώ προβληματίζομαι, είστε διατεθειμένοι να κάνετε διάλογο για μια ακόμη φορά!
Back to topic:
Ρε, εσύ μην με παρεξηγείς ποια πμς εδώ δημόσια ξεφτιλίκια! Δεν στην έλεγα ή κάτι τέτοιο.
"Δημόσια ξεφτιλίκια". Το λάτρεψα.
Προφανώς και δε μου την έλεγες, δεν εννοούσα να φανώ επιτιθέμενος. Απάντησα όπως θα απαντούσα κανονικά, εξηγώντας τη θέση μου (η οποία σαφώς θα έχει αλλάξει τελείως σε δύο μήνες για μια ακόμη φορά lol).
Επιπλέον, ποτέ δεν είπα ότι νιώθω άσχημα με τα memes, αντιθέτως αρκετά από αυτά τα βρίσκω και ευφάνταστα, αρκεί να μην ξεπερνούν μια λεπτή γραμμή η οποία είναι -apparently- τελείως υποκειμενική ανά άτομο. Απλά εξηγώ πως μπορώ να κατανοήσω μέχρι ένα σημείο την αγανάκτηση ορισμένων, ακριβώς επειδή ήταν ένα τραγικό γεγονός.
Σκέψου ότι ξεκίνησα να ψάχνω για το 9/11 για να πάρω υλικό για ένα one-shot στο D&D που ήθελα να ετοιμάσω για την πενθήμερη που θα πάμε, να παίξουμε με την παρέα ένα βράδυ χαβαλεδιάρικα, ακριβώς επειδή είναι ένα meme. Σκόπευα και ακόμη σκοπεύω να είναι μια παρωδία του 9/11, με υπερβολές, εκρήξεις, λογοπαίγνια, αεροπλάνα σαν αυτό του plane! και ηλιθιότητες της παρέας, χωρίς όμως να προσβάλλεται με κανέναν τρόπο η μνήμη όσων πέθαναν. Αν κάποιος μου έλεγε πως είναι απαράδεκτο αυτό που κάνω, θα διαφωνούσα αλλά και πάλι θα καταλάβαινα γιατί μου το έχει πει. Ευτυχώς η παρέα είναι πολύ ανοιχτή στα offensive πράγματα (cards against humanity is so much fun btw). Το σημαντικότερο όμως είναι ότι μπορούμε να κάνουμε μπλακ~ χούμορ~ μεταξύ μας και να καταλαβαίνουμε ο ένας τη διάθεση του άλλου, κάτι που δεν είναι εφικτό με ξένους και οδηγεί σε παρεξηγήσεις.
Το βίντεο είναι υπέροχο by the way.
δεν πρόκειται για κανένα λόγο για την πιο αιματηρή πράξη τρομοκρατίας της ιστορίας, αλλά για το γεγονός που επαναπροσδιόρισε την έννοια της τρομοκρατίας όσο κανένα προηγούμενο, αλλάζοντας εντελώς τους όρους. Το ότι όταν ο σύγχρονος άνθρωπος σκέφτεται τη λέξη τρομοκρατία (που στο ίδιο forum η ετυμολογία της έχει ερμηνευτεί και ως "τρομάζω το κράτος", γράψαμε γλωσσολογική ιστορία) είναι προϊόν της ίδιας προπαγάνδας που μετέτρεψε τα κράτη από θύτες σε θύματα και τα θύματα των κρατών σε θύτες.
Συμφωνώ απόλυτα στο δεύτερο σκέλος, αλλά έχω την εντύπωση πως το γεγονός ότι επαναπροσδιορίστηκε η έννοια της τρομοκρατίας, κάνοντάς την να φαντάζει σαν προϊόν συγκεκριμένων λαών με συγκεκριμένες πεποιθήσεις, οφειλόταν εν μέρει στο πόσο αιματηρή ήταν η ενέργεια τούτη. Αν οι τρομοκράτες είχαν πχ κάνει μια πράξη σε πολύ μικρότερο σκέλος, δεν θα είχε γίνει τόσο μεγάλο θέμα. Το 9/11 είναι στατιστικά στην κυριολεξία η πιο θανατηφόρα ενέργεια τρομοκρατών που έχει καταγραφεί και σίγουρα τα ΜΜΕ και οι κυβερνήσεις μπορούσαν να στηριχθούν πάνω στη βαρβαρότητα της επιθέσεως για να προωθήσουν την εικόνα που υπάρχει στο μυαλό οποιουδήποτε όταν ακούσει τη λέξη "τρομοκράτης" έκτοτε, όπως πολύ σωστά λες.
Νιώθω ότι αυτοαναιρείσαι. Ακόμη κι αν δεν υπήρχε η προοπτική εκμετάλλευσης της 9/11 προς όφελος των κυβερνήσεων, θα είχε γίνει πιθανώς μια ακούσια εντύπωση στο μυαλό των λαών, ακριβώς επειδή ήταν τόσο συγκλονιστικό όταν συνέβη. Οφείλω όμως να σημειώσω πως και αυτή η εντύπωση δεν θα ήταν τόσο έντονη μέχρι και σήμερα.
Έτσι, ξεχνώντας το ρόλο των παραδοσιακών φορέων της τρομοκρατίας, που δεν είναι άλλοι από τα κράτη, τους στρατούς, τα ΜΜΕ και πάσης φύσεως εξουσιαστικό θεσμό, ανακαλύπτεται μια νέα απειλή εξ ανατολάς που μας καθιστά υπόχρεους απέναντι στα κράτη, που όχι μόνο οφείλουν να μας ελέγχουν όλο και περισσότερο για την προστασία μας, αλλά και να προβαίνουν σε αντίποινα για να ικανοποιείται το λαϊκό αίσθημα.
Αυτή η περίοδος είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Ανέκαθεν υπήρχε η μέθοδος του φόβου παντού, ώστε να επιτυγχάνεται η υποταγή των πολλών απέναντι στον έναν/τους λίγους. Δύο πολύ εύκολα παραδείγματα που μού έρχονται off the top of my head είναι οι δάσκαλοι στις προηγούμενες γενιές (με τις θρυλικές βίτσες και την απαγόρευση έκφρασης της γνώμης των μαθητών) και φυσικά οι εργοδότες πάντοτε (που μπορούσαν και μπορούν να μεταχειριστούν τον εργάτη όπως ήθελαν/θέλουν, ακριβώς επειδή είναι γνωστό πως δεν θα αντιδρούσαν από φόβο μη χάσουν το μοναδικό τους εισόδημα). Όταν όμως φτάνουμε σε κρατικό επίπεδο, με μέσο την προπαγάνδα, είναι ακόμη πιο ανησυχητικά τα πράγματα. Και είναι ακόμη περισσότερο ανησυχητικά σε μια εποχή που οι άνθρωποι έχουν ξεχάσει πως να σκέφτονται και αδιαφορούν, άρα και δεν μπορούν να αντιδράσουν. Ακόμη κι όταν γίνεται μια εξέγερση, δεν διαρκεί παραπάνω από μερικές ώρες. Μια αληθινή επανάσταση διαρκεί μέχρι να περάσει το δίκιο των πολλών (γιατί είναι πολλοί και έχουμε "δημοκρατία") ή να πνιχτούν όλοι τους στο αίμα ή να φοβηθούν, το οποίο με οδηγεί στο βασικό σου επιχείρημα. Η επίδειξη δύναμης και κύρους από τους λίγους, καθώς και οι καταστροφολογίες αλλά και οι υποσχέσεις για ένα καλύτερο μέλλον μάς έχουν βάλει σε μια διαδικασία να επαναπαυόμαστε και να μην αντιδρούμε, είτε λόγω φόβου είτε λόγω οκνηρίας και πεποίθησης πως "το έχει αναλάβει άλλος".
Συμφωνώ σε σχέση με την ιστορία, και εμένα με τρομάζει η άγνοια και πόσο μάλλον η αδιαφορία και η άρνηση απέναντι στη σημασία της.
Δεν μπορώ να περιγράψω πόσο βαριανασαίνω όταν ακούω κάποιον να λέει πως το παρελθόν δεν είναι σημαντικό και να αναφέρει αυτή την χαζή κλισέ έκφραση που πάει "focus on the now!! Forget about the past, it does not matter!!11!1". Αυτό μου λέει πως δεν έχει διαβάσει ποτέ ιστορία, δεν έχει βρει τη μαγεία και τη σημαντικότητά της, διότι αυτά τα άχρηστα γεγονότα που δεν καταλαβαίνουμε γιατί μαθαίνουμε επί 9 χρόνια μάς επηρεάζουν μέχρι και σήμερα, ιδίως στα πολιτικά παιχνίδια. Ο κάθε ένας στη Βουλή μπορεί να αναφέρει μια ημερομηνία ή ένα γεγονός και ο απλός πολίτης που παρακολουθεί τις ειδήσεις εκείνη τη στιγμή δεν έχει ιδέα σε τι έχει αναφερθεί, άρα δεν μπορεί να κατανοήσει τι μπορεί πιθανώς να εννοεί, αλλά ούτε κι αν αυτά που λέει είναι αρλούμπες. Ειδικά για συμφωνίες, όπως αυτή των Πρεσπών, άκουσα χίλια μύρια άσχετα πράγματα που πολλές φορές αντέκρουαν το ένα το άλλο, επειδή όσοι τα έλεγαν είχαν πχ διαβάσει ~σαφώς έγκυρα~ άρθρα στο facebook. Στο facebook!
Και το χειρότερο είναι πως η ιστορία προσφέρει και διορατικότητα, πώς πάει εκείνο το "η ιστορία επαναλαμβάνεται"; Ισχύει, καθώς οι ίδιοι ρόλοι επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά και υποφέρουμε επειδή δεν ξέρουμε ιστορία για να μπορέσουμε να τα ανατρέψουμε πριν συμβεί το κακό. Η πρόληψη είναι καλύτερη της θεραπείας.
Αποτέλεσε το θέμα μιας σειράς δοκιμίων του Beaudrillard σύμφωνα με τον οποίο η μιντιακή εξουσία στο να κατασκευάζει και να αποσιωπεί γεγονότα είναι τέτοια ώστε μπορούμε να συμπεράνουμε εύκολα ότι ο πόλεμος του κόλπου πράγματι δεν έγινε ποτέ. [...] Ό,τι πλήττει τους ισχυρούς είναι αυτομάτως συγκλονιστικό, οτιδήποτε άλλο μπορούμε να πιστέψουμε ότι δεν έγινε κιόλας.
Το αστείο (ε δεν είναι αστείο) είναι πως η κατασκευή ειδήσεων και η αποσιώπηση γεγονότων δεν θα είχε καμία απολύτως επίδραση στο λαό, αν αυτός απλούστατα ασχολούταν σε βάθος με το ό,τι συνέβαινε και συμβαίνει.
).
