Ενα δε θα ξεχασω ποτέ και ας ακουστεί όπως θέλει. Επειδή δεν εβαλα βύσμα να φυγω από τον έβρο όπως κάναν ΌΛΟΙ όταν έφυγα μετά από οχτώ μήνες ειδα κοτζαμαν μαντράχαλους 30+ χρονων να κλαινε, εποπάδες και αξιωματικούς. Αυτό μου είχε κάνει την πιο μεγάλη εντυπωση και ενα ζευγαρι 60χρονων πρωην μεταναστων στη γερμανια, αλλά αυτο ειναι μια άλλη ιστορία. Εκτιμω το γεγονος ότι επειδή οι μέρες ειναι τεράστιες οταν είσαι σε τέτοια στρατόπεδα - και με αυτό εννοω εμπλοκές, διπλές και τριπλές υπηρεσίες, τρεξιμο, στερηση ύπνου και γενικώς παντελή στέρηση νεκρου χρονου- μαθαινεις πολυ καλά τέσσερα μαθηματα ζωής:
1) ο χρόνος είναι σχετικο πράγμα: μπορείς να ζησεις σε 9 μήνες πράγματα που υπο άλλες προυποθέσεις θα τα ζουσες σε δέκα χρόνια, έστω και αν δεν έγινε απο επιλογή σου.
2) δεν χρειάζεται να είσαι τελειομανής (ήμουν καποτε το ομολογώ). Κάποια πράγματα πρέπει απλά να γίνονται όπως όπως με το μίνιμουμ αποτέλεσμα ώστε να επικεντρωνεσαι στα σημαντικά.
3) μόνο όταν δεις πως λειτουργεί κάτω από πίεση κάποιος τον ξέρεις πραγματικά καλά και μπορείς να κρίνεις, και
4) οι περισσότεροι άνθρωποι επιθυμούν ενδόμυχα να τους στερήσεις την ελευθερία, αρκεί να τους απαλλάξεις απο ευθύνες, έστω και αν εκείνη τη στιγμή παραπονιούνται για αυτό.
Παρόλαυτά, θεωρώ ότι όλα αυτά μπορείς να τα μάθεις και με άπειρους άλλους τρόπους χωρίς να χαρίσεις τόσους μήνες από τη ζωή σου (που στην πραγματικότητα είναι πολλοί περισσότεροι αν σκεφτείς πόσα πράγματα "παγώνεις" πρίν και πόσο χρόνο προσαρμογής χρειάζεσαι μετά - σημ. πήγα στα 29, όσοι πήγαν μεγάλοι θα καταλάβουν καλύτερα) και γενικότερα είτε το δεις πολιτικά είτε κοινωνικά έιτε καθαρά πρακτικά είναι απλώς μια ληστεία (χρονου, χρήματος και ψυχικής υγείας) και όποιος με ρωτάει σημερα απλά τον στέλνω βημα προς βήμα για Ι5ψ.
τον στρατο ειναι οπως τον παρει κανεις..θα ακουσεις και αυτους που περασαν ζωαρα(οχι απαρετητα βισματα) και αυτους που περασαν σκατα...
ειναι καθαρα λαχειο πως θα σου κατσει η θητεια.....
αν ψαχνετε για καλα στον στρατο με βαση τα στρατιοτικα,τακτικες πολεμου,επιβιωση και τα σχεστικα,wake up ,δεν ειστε στους κομαντο της αμερικης ουτε σε καμια ταινια..
αυτα τελειωσαν μετα το 70'.
αυτα που θα σου μαθει ειναι εκτος στρατιωτικου ενδιαφεροντωςοπως προσθεσε και ο lord απο επανω.αν τα εχεις μαθει απο πριν εχει καλως αν οχι ειναι μια ευκαιρια...
εγω προσωπικα καταφερα μεσα σε 12 μηνες να παρω μια γευση απο το πως ειναι να δουλευεις σε μια εταιρια...
μεσα σε ενα στρατοπεδο και δη μοναδα γιατι εκει ειναι τα ζορια και οχι στα κεντρα καταταξης ειναι πραγματικα σαν να δουλευεις σε μια εταιρια...εχει απο ολους...
τους μαλακες που φορτωνουν δουλεια σε αλλους που χωριζονται σε 2 κατηγοριες,αυτους που χωνουν τους αλλους και περνουν τα ευσημα και σε αυτους που απλα χωνουν τους αλλους
τους προθυμους να βοηθησουν να τελειωνει γρηγορα γρηγορα η δουλεια να παμε σπιτια μας(κρεβατια μας)
τους φωνακλαδες που πορωνονται με της διαταγες και τις διοικησεις ομαδων
τα ''αφεντικα''
τους χαμαληδες και γενικα οτι μπορεις να φανταστεις σε μια πολυοροφη εταιρια θα τα δεις εκει κοπια τρελη....
εν μερη συμφωνω οτι ειναι χασιμο χρονου αλλα αναλογα το ποτε θα πας.γιαυτο λεω παντα οτι η καλυτερη ηλικια εινα 18-22..
παντως το μονο που μου εμεινε απο το στρατο που δεν μπορω να το αποβαλω ειναι ο μεσημεριανος υπνος(πριν τον στρατο δεν κοιμομουν ποτε στο στρατο οποτε εβρισκα ευκαιρια κοιμομουν,περναγαν η μερες ποιο γρηγορα).
μετα απο καιρο μου εμειναν γλυκες αναμνησεις γιατι εχει και τις καλες του στιγμες το ριμαδι.
2 πολυ καλοι φιλοι.