αποφασισα να συνεχισω καποια απο τα Manga που ειχα αφησει πριν χρονια, ιδιως αυτα που δεν ειχαν μεταφραστει και αναγκαστηκα να τα παρατησω ή τα παρατησα για λαθος λογους. Και ομως ηταν απο τους τιτλους που εκαναν τα ανιμε και μανγκα ευρεως γνωστα την περασμενη δεκαετια:
Εντυπωσεις:
Vagabond: Αριστουργημα! Το συνιστω ανεπιφυλακτα. Απο τοτε που το αφησα εγινε πολυ καλυτερο, μην εστιαζοντας μονο στη δραση. Ακομα δεν μπορω να φανταστω πως ο δημιουργος μεταπηδησε απο το Slam Dunk σε αυτο!
Blade of the Immortal: Το ειχα αφησει καπου στα 2/3. Δεν με απαγοητευσε ουτε αυτο. Αυτο βεβαια εστιαζει περισσοτερο στις απιστευτες και υπερφυσικες μονομαχιες που ομοιες δεν εχω ξαναδει. Διατηρησε και αυτο το ιδιο υψηλο επιπεδο μεχρι το τελος.
Full Metal Alchemist: Κακως το ειχα παρατησει και αυτο καπου στο 60 και δεν του εδωσα σημασια ακομα και οταν ολοκληρωθηκε. Απλα το καλυτερο shonen που εχω διαβασει. Και αυτο γιατι διατηρει στοιχεια που το κανουν ελκυστικο και σε μεγαλυτερες ηλικιες. Πολυ καλη πλοκη, ωραιοι χαρακτηρες, χιουμορ και δραμα εκει που πρεπει. Καθε κεφαλαιο ειναι 40-60 σελιδες, οποτε χορταινεις να το διαβαζεις και με το παραπανω.
20th Century Boys: Το ειχα αφησει καπου στο 19ο τομο και διαβασα και το 21st Century Boys. Ενταξει, μεχρι στιγμης παραμενει το κορυφαιο εργο του δημιουργου και ελπιζω το Billy Bat να το ξεπερασει. Ευτυχως και τα δυο ειναι πολυ κοντα σε ποιοτητα.
Tsubasa Reservoir Chronicle: Το καλυτερο εργο των CLAMP μεχρι στιγμης; Πολυ πιθανον! Στο 13 το ειχα αφησει. Δεν εχει τη σοβαροτητα και βια του Χ-1999 ή το εντονο σχεδιο των RG Veda, Tokyo Babylon αλλα σαν συνολο μου αφησε ισως την καλυτερη εντυπωση. Και σε αντιθεση με το Χ-1999 εχει κανονικο τελος.
xxxHOLic: Περιμενα περισσοτερα ειναι η αληθεια και ψιλοαπαγοητευτηκα. Χωρια που συνεχιζεται στο Rei. Σε σχεση με το ξεκινημα που μου αρεσε, απο τη μεση και μετα δεν γινονται και πολλα πραγματα. Το προβλημα ειναι πως παει να σχετισει την πλοκη με το ΤRC, με συνεπεια να φαινεται πως ειναι δευτερευον εργο. Ελπιζω το Rei να διορθωσει καποια πραγματα.
Eden: It's an Endless World!: Απο το 12 τομο και μετα. Απο τα καλυτερα action manga, Δεν περιγραφω αλλο! Εμεινα αναυδος, και τα παει αρκετα καλα και στην απεικονηση και περιγραφη διαφορετικων πολιτισμων και οικονομικο-κοινωνικων κρισεων. Λιγα manga συνδιαζουν καταιγιστικη δραση και ωριμοτητα σε τετοιο βαθμο
Fruits Basket: Το ειχα αφησει και αυτο καπου στο 18. Ειπα να το συνεχισω. Η αληθεια ειναι πως δεν θα ασχολιομουν με το manga αν δεν υπηρχε η τηλεοπτικη σειρα. Ομως απο ενα σημειο και μετα το manga παει σε αλλα επιπεδα. Τοτε το ειχα παρατησει και ελεγα να μην ξαναασχοληθω. Μεγαλο λαθος! Λιγα shojo manga εχουν τετοια ωραια αναπτυξη και αλληλεπιδραση χαρακτηρων. Τοτε δεν ειχα την υπομονη να τα καταλαβω αυτα. Και εχανα ετσι ισως το πιο ωραιο και συγκινητικο τελος που εχω διαβασει. Το σχεδιο επισης πολυ καλο.
Priest: Ακομα να τελειωσει και αυτο! Συνεχισα απο τη μεση. Δραση και εδω και μαλιστα βγηκε και σε ταινια. Στα ιδια επιπεδα με το Hellsing, μην πω και καλυτερο. Στο σχεδιο παντως σιγουρα!
Yakitate! Japan: Ο τιτλος που με δυσκολεψε περισσοτερο! Τοσες λεπτομερειες και περιγραφες! Ειχα μεινει στα 2/3 και εδω. Απορω πως τα ειχα καταφερει να φτασω ως εκει. Ειχα φαινεται τεραστια αντοχη! Το χιουμορ ομως απαιχτο. Απο τα καλυτερα gourmet manga. Ξεκαρδιστηκα αλλα και λιμπιστηκα οσο πουθενα αλλου!
Yami no Matsuei: Αλλιως αρχισε και αλλιως εξελιχτηκε. Προτιμουσα το σχεδιο της δεκαετιας του 90, αλλα μετα η δημιουργος ειχε προβλημα με το χερι της, παρατησε το μανγκα για 5 χρονια και το αλλαξε αρκετα. Διαβασα μεχρι τελους οτι μεταφρασμενο υπηρχε, αλλα δεν μου κινησε το ενδιαφερον να το συνεχισω
Shinshi Doumei Cross: Απο την Fullmoon και Kamikaze Kaitou Jeanne, παμε σε πιο "ρεαλιστικα" σεναρια. Το σχεδιο ανεπαναληπτο και μοναδικο, η πλοκη ετσι και ετσι. Αλλα εχοντας διαβασει τα υπολοιπα εργα της δημιουργου, ειπα να το συνεχισω και αυτο απο τη μεση. Δεν μετανιωσα. Εστω και αν προτιμω τους πιο παραμυθενιους και μαγικους τιτλους.
D.N. Angel: Η απαντηση στην Kamikaze Kaitou Jeanne. Σε οτι αφορα την πλοκη ειναι οντως καλυτερο. Περιμενα και εδω να απαγοητευτω αλλα για το ειδος του ειναι οντως απο τα καλυτερα shonen. Aλλα ακομα να τελειωσει; Ελεος!
Agharta: Μετρια πλοκη, μονο και μονο για το σχεδιο αξιζει.
Dragon Half: Τοτε ειχα γελασει περισσοτερο θυμαμαι. Λιγο πριν το τελος το ειχα αφησει. Τελικα ειναι απο τους καλους τιτλους fantasy/comedy με πολλες ανατροπες και ευτραπελα.
Battle Angel Alita: Last Order: Και εδω εμεινα αναυδος. Αν και σε σχεση με το πρωτο manga εχει περισσοτερα shonen στοιχεια, ωστοσο διατηρει την σοβαροτητα του με απιστευτες μαχες και συναρπαστικη πλοκη. Το ειχα αφησει πριν την ιστορια των 4 βαμπιρ. Τωρα μετα το τουρνουα μπηκε σε αλλο arc και θα αργησει να τελειωσει. Θα περιμενω.
Piano no Mori: The Perfect World of Kai: Ευτυχως καποιος ανελαβε και αυτην την σειρα. Το ειχα αφησει καπου στο 3ο τομο, οσο καλυπτε δηλαδη και η ταινια. Αλλα μετα απογειωνεται η σειρα και γινεται κορυφαια. Ξεπερνα και το Hanada Shonen-shi. Απο τα καλυτερα Manga περι μουσικης και πιανου. Οι χαρακτηρες ειναι τοσο ζωντανοι και γεματοι αισθηματα που σε συνεπαιρνουν. Στο μανγκα οι χαρακτηρες μεγαλωνουν και απογειωνονται στη διεθνη σκηνη. Μεταφραστηκε στον 15ο τομο, που οι πρωταγωνιστες γινονται 17-18 χρονων. Ελπιζω να φτασουν οι μεταφραστες μεχρι τον 25ο τομο εστω. Αλλα αναμφισβητητα ενας απο τους κορυφαιους τιτλους που εχω διαβασει.
Bokurano: Δεν μου αρεσε οσο η Ναρουταρου και την ειχα παρατησει. Ειπα ομως να τη συνεχισω. Παρ'οτι φαινεται κυνικη σειρα, τελικα ειναι απο αυτες που εχουν ανθρωπια. Στις δυσκολες καταστασεις φαινεται ο ανθρωπος. Και αυτο η σειρα καταφερνει να στο δειξει οσο λιγες. Δεν απαγοητευτηκα. Το ανιμε δεν θα το δω, δεν μου αρεσε η προσεγγιση.
Tenjou Tenje, Gantz, Initial D: Αν και τα ειχα προχωρησει αρκετα και αυτα, ακομα και τωρα μου φαινονται απο απαισια ως μετρια. Χαρας το κουραγιο μου! Το Ιnitial D ειχε τα φοντα να γινει καλο, αλλα μετα βλεπεις τα ιδια και τα ιδια, με πιο μεγαλους αγωνες και ακομα πιο απροσωπους αντιπαλους. Μεχρι τη μεση παντως ηταν καλο. Ελεγα να τα συνεχισω αλλα τα παρατησα τελικα