Το βράδυ της ημέρας που τους έβαλε να κάνουν όλα αυτά μπροστά μου, έπεσα να κοιμηθώ πιωμένος (από τότε που άρχισαν οι στενοχώριες μου από τότε άρχισα και να πίνω), νηστικός, αγριεμένος με τον εαυτό μου, τη ρουφιάνα και το φίλο της, και λυπημένος με τον εαυτό μου, την κοπέλα και την κατάσταση. Κλείνω μετά κόπων και βασάνων μάτι κι ο εφιάλτης αρχίζει... Αντίθετα με άλλα όνειρα που ξυπνάς, ξανακοιμάσαι και συνεχίζεις να ονειρεύεσαι, ή παύεις, ή βλέπεις άλλο "έργο", εδώ με αυτά που έβλεπα, ένιωθα πόνο, λύπη, θυμό, ήταν πολύ ρεαλιστικό, και αν και κάτι μου έλεγε πως είναι όνειρο, ένιωθα σαν να ήθελα να ξυπνήσω και να μη μπορώ! Τώρα το όνειρο: Έρχεται η κακιά συμμαθήτρια, με αρπάζει και με σέρνει, αδύναμο, ανήμπορο να αντιδράσω, μέχρι ένα ξενοδοχείο. Με βάζει σε ένα δωμάτιο, με δένει, με φιμώνει και με ακινητοποιεί. Μου γελάει με ένα απαίσιο γέλιο γεμάτο μίσος και κακία, και μου λέει "τώρα θα δεις βρωμιάρη, που πλήγωσες το κορίτσι, δεν ήταν για τα δόντια σου". Θα το κάνω εγώ ό,τι θέλω. Έρχονται εντωμεταξύ η παραλίγο δικιά μου, με τον ... αυτόν που της γνώρισε η κακιά, και αρχίζουν σιγά σιγά, αργά και βασανιστικά, να τα κάνουν όλα μεταξύ τους μπροστά μου, και εγώ να πονάω, κυριολεκτικά και μεταφορικά, να φωνάζω χωρίς να μπορώ να βγάλω φωνή και να χτυπιέμαι μόνος μου, παρακαλώντας μέσα στο όνειρό μου να σταματήσει το όνειρό μου. Η κακιά διασκέδαζε με το μαρτύριο στο οποίο με υπέβαλε, κι όσο πιο πολύ υπέφερα, τόσο πιο πολύ χαιρόταν και το φχαριστιόταν. Όταν τελείωσαν οι δυο τους, μετά η κακιά μου σφυρίζει, σαν φύδι, με μια απαίσια και απόκοσμη φωνή: Καρ...λη, αν νομίζεις ότι αυτό φτάνει για να εξιλεωθείς, είσαι γελασμένος. Τώρα να δεις τί άλλο σου ετοιμάζω! Και ξαφνικά από την πόρτα μπαίνουν άλλοι 3 συμμαθητές μου, και μπροστά στα μάτια μου την πέρασαν όλοι μαζί παρέα, της φέρονταν άσχημα, "τη λέρωσαν" και της "έκαναν ζημιά". Αυτή με κοιτούσε με ένα άδειο βλέμμα, σαν να μου λέει, ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ. Και η άλλη χαιρόταν και χόρευε. Επιτέλους μετά ξύπνησα, και είχα ένα look που δεν υπήρχε, σαν να είχα κηδεία σπίτι μου.
Όμως, μόλις έφτασα στην τάξη, και δεν είχαμε μπει ακόμα κι ας είχα αργήσει λίγο, βλέπω την παραλίγο δικιά μου να περπατάει ακανόνιστα, παραπατώντας και να είναι λιγάκι αδέξια, σαν να ήταν στον κόσμο της. Έρχεται η κακιά, και μιλώντας δυνατά για να την ακούσουν όλοι, τη ρώτησε "Περάσατε καλά με τον..."; Αυτή με φανερή ικανοποίηση, χαμόγελο και λοξοκοίταγμα προς εμένα, αναφωνεί "Ναί, ήταν υπέερρροχος, σε ευχαριστώ που μου τον γνώρισες αυτόν τον παίδαρο". Δυό χρόνια μετά, στην πενταήμερη που δεν πήγα κιόλας, έμαθα ότι πήγε και με έναν από αυτούς που είχα δει στον ύπνο μου, από τους τρεις εκείνους.
Ανέφερα την ιστορία και το κλίμα γύρω από την υπόθεση, αφενός για να δένει και να βγαίνει νόημα, κι αφ ετέρου γιατί κάποιοι δεν πιστεύουν στα προφητικά όνειρα, ή στα πολύ ακραία αφηγήματα ως αληθινά συμβάντα. Οπότε κι αν δεν γίνω για κάποιο λόγο πιστευτός, οι συντηριτικοί κτλ μπορούν αυθαίρετα να εκλάβουν την περιγραφή των αληθών συμβάντων, σαν όνειρο. Άλλωστε όλη η ζωή, είναι ένα όνειρο...

Αυτή το μήνυμα έχει επεξεργαστεί από IAMNOONE: 30 Απρίλιος 2012 - 06:56